บทที่ 4

เป็นลางไม่ดี

เขาอยู่ที่นี่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว แค่คิดว่ากำลังถูกคุณย่าบีบบังคับในเรื่องของหัวใจ โอบนิธิก็อึดอัด เขาคว้ากุญแจรถได้ ก็รีบเปิดประตูห้องนอนออกไปจากห้องในทันที

นิสัยของโอบนิธิแล้ว หากวันไหนที่คุณย่าเคร่งเครียด แล้วพูดมากเกี่ยวกับเรื่องของเขา ชายหนุ่มก็จะย่องหนีหายไปแบบนี้แหละ เขาหันซ้ายแลขวา ไม่เห็นใคร ก็พยายามจะรีบจ้ำอ้าว

โอบนิธิก้าวลงจากบันไดอย่างรวดเร็ว ในขั้นบันไดสุดท้ายเขาก้าวพลาด ร่างแทบร่วง ชายหนุ่มเซถลาเหมือนนกปีกหักเอียงกะเทเร่ไปอีกทาง โชคดีหน่อยที่ขาของเขามันยาวทำให้ก้าวโยงตัวเองไปชิดติดกำแพงได้ โอบนิธิเกาะฝาผนังได้แล้ว ก็ยืนพิงหอบหายใจเหนื่อย

‘ลางไม่ดีหรือเปล่าเนี่ย’

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ คุณย่าผอบรักและคุณย่าพรสมัยกำลังเดินมาทางเขา คงจะกลับขึ้นนอนที่ห้องของคุณย่าสุดที่รักของเขานั่นเอง โอบนิธิรีบหมุนตัวหลบไปยังหลังกำแพง โชคดีที่มีพุ่มปาล์มศรีสยาม ใบหนาใหญ่ ซึ่งเป็นไม้ที่ปลูกอยู่ในบ้านได้ ไม่ต้องการแสงมาก

พุ่มไม้พอได้พรางตา เขาจับเอาใบปาล์มมาปิดบังใบหน้า พร้อมกับกลั้นลมหายใจ

สองย่าเดินผ่านไปโดยที่ไม่เห็นเขา ทำให้เขาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง โอบนิธิมองดูจนแน่ใจว่าสองย่าเข้าห้องนอนของคุณผอบรักไปแล้ว เขาก็ออกจากที่ซ่อน

เป็นจังหวะเดียวกับที่พิมพิรดาเดินมา เธอจ้องมองพฤติกรรมของเขาอยู่นานแล้ว

หมับ... มือน้อย ๆ จับไปที่แขนของเขา โอบนิธิหันขวับ

“โอ้ย! ตกใจหมดเลย”

“ตกใจมากหรือคะ” แววตามีความขบขัน

“ก็ใช่นะสิ” น้ำเสียงตวัดปลายหางแปลก ๆ จนพิมพิรดารับรู้ได้

“อ้า... แล้วพี่โอบจะไปไหนคะ”

“จะไปนอนคอนโดไง แล้วอย่าบอกเรื่องนี้กับคุณย่านะ” พูดแบบไม่มีหางเสียง พลางสะบัดตัวจากไปอย่างรวดเร็ว

พิมพิรดาหน้าแตกดังเพล้ง เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นโอบนิธิในมุมนี้

‘พี่เขาเป็นอะไรไป เขาทำท่าเหมือนจะโกรธฉัน’ คิดแล้ว ก็ได้แต่มองตาม

โอบนิธิขับรถออกไปจากบ้านอย่างหัวเสีย เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมรู้สึกขุ่นในอารมณ์ เรื่องนี้ คุณย่ายังไม่ได้เอ่ยด้วยซ้ำไป โอบนิธิเหมือนคนที่ตีตนไปก่อนไข้

รถราบนถนนในเมืองไทยก็มากมาย ยิ่งติดแบบไม่มีสาเหตุอีก ฝนก็ทำท่าจะตก ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด โชคยังเข้าข้างเขาถึงคอนโดก่อนที่หยาดฝนจะเทลงมาจากฟากฟ้ายังกับฟ้ารั่ว

โอบนิธิเดินออกจากลิฟต์ไปก็เห็นชิดสมัยทำหน้ามู่ทู่

“คุณมาช้าไปสิบห้านาที” ปากเชิดงอน ข้าวของถูกวางเอาไว้ตรงใกล้ขา

โอบนิธิฝืนยิ้ม เดินเข้าหาเธออย่างอ่อนระโหยโรยแรง

“โธ่ ซินนี่ครับ คุณมองออกไปตรงโน้นสิ ฝนเทยังกับฟ้าถล่ม ดีนะที่จะเลี้ยวหัวรถเข้ามาในคอนโดนี้ ฝนถึงได้เท ไม่อย่างนั้น ผมอาจจะมาช้าเป็นชั่วโมงก็ได้ โอ้... อย่าโกรธนะครับ” เข้าไปกอดเอวของชิดสมัยเอาไว้หลวม ๆ แล้วก้มลงไปหอมแก้มของเธอที่อยู่บนใบหน้าบึ้งตึงแบบเอาอกเอาใจ

“เปิดห้องสิคะ” หน้าตายังคงบิดเบี้ยว

“จ้ะ จ้า...” เขารับปาก แล้วรีบทำตามในทันที

โอบนิธิเปิดไฟได้ เปิดแอร์ได้ ก็ฉวยร่างของหญิงสาวเข้ามาเต็มวงแขน

“ไปอาบน้ำก่อนค่ะ แล้วค่อยว่ากัน” ใบหน้าฉาบยิ้ม พร้อมกับนัยน์ตาร้าย ๆ

“มีอะไรดี ๆ น้า” ทำเสียงเล็กเสียงน้อย

“ต้องเด็ดสะระตี่อยู่แล้วค่ะโอบ ไปสิ ไปอาบน้ำ” ไล่ตีก้นของเขาเหมือนเด็ก ๆ เสียงหัวเราะกระจายเต็มห้องบรรยากาศเริ่มดีขึ้น

ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่อยากขัดใจชิดสมัย เพราะว่าเธอนั้นแสนงอน งานสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นตรงหน้า เขาไม่อยากจะพลาด ถึงอย่างไร ต้องยอมรับอย่างหนึ่ง การมีเซ็กซ์กับชิดสมัย คะแนนเต็มร้อย โอบนิธิให้ชิดสมัยเก้าสิบเปอร์เซ็นต์

เขาอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณ ฮัมเพลงอย่างมีความสุข แต่ในตอนที่จ้องมองตัวเองในกระจก เขาก็สะดุดใจกับคำว่าแต่งงาน ที่คุณย่าพูดในเย็นดี พลอยคิดไปถึงใบหน้ามน ๆ ของพิม¬พิร¬ดา

‘โธ่เอ๊ย หน้าของเด็กคนนั้นดันโผล่ขึ้นมาได้’ ชายหนุ่มสะบัดหัวแรง ๆ เพื่อเอาภาพใบหน้าของพิมพิรดาออกไป

‘หล่อนเป็นผีหรือยัง ถึงได้หลอกหลอนเก่ง’

เขายกมือขึ้นมาขยี้ด้วยตาของตัวเองอีก

“โอบค่ะ อาบน้ำเสร็จหรือยังเนี่ย”

“จ้า ซินนี่ เรียบร้อยแล้ว”

“เรียบร้อยแล้ว ก็ออกมาสิคะ”

“จ้ะ จ้า... ออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”

ผ้าม่านในห้องนอนถูกปิดลงมาหมด ข้างหัวเตียงมีเชิงเทียนถูกจุดเพื่อให้แสงสว่าง บนโต๊ะก็มีเบิร์นเนอร์กลิ่นลาเวนเดอร์ถูกจุดให้กลิ่นหอมระเหยขึ้นมาด้วย

เพลงถูกเปิดจากเครื่องเสียงที่มีอยู่ในห้องเบา ๆ เสียงชวนเสียวและสยิวกิ้ว เพิ่มดีกรีของความโรแมนติกเข้าไปอีก

“เกิดอะไรขึ้นหรือจ๊ะ แล้วนี่คืออะไร” เขาคลี่ยิ้ม สบสายตากับชิดสมัยที่เข้ามายืนอยู่ใกล้

“เพิ่มโมเมนต์ของความสุขค่ะ ที่โอบจะจำไปจนวันตาย” สายตาของเธอเต็มไปด้วยความล้อเล่น

“อย่างนั้นเลยหรือครับ”

“ใช่ค่ะ” ตอบพลางส่งมือมาจับตัวของโอบนิธิให้เดินไปด้วยกันที่เตียง

เมื่อทั้งคู่ถึงเตียง ชิดสมัยก็กระตุกผ้าขนหนูของเขาออก แล้วเหวี่ยงไปอีกทาง เธอส่งปลายมือผลักร่างของเขาให้หล่นลงไปที่เตียง ไม่ต้องบอกว่าให้อยู่ในท่าไหน โอบนิธิลงไปนอนแผ่หลา

“โอบคะ ขยับขึ้นไปอีกค่ะ” ใช้สายตาบังคับ พร้อมกับหยิบจับบางสิ่งบางอย่างออกมาจากถุงกระดาษของห้างชื่อดัง

“อู้...” โอบนิธิถึงกับส่งเสียง เมื่อเขาเห็นโซ่ แส้ กุญแจมือ

“อะไรกันครับซินนี่”

“ความสนุกรูปแบบใหม่ ที่โอบจะหาที่ไหนไม่ได้ นอกจากที่ซินนี่”

“ผมรู้ แต่ว่า... เราสองคนไม่เคยทำกับแบบนี้”

“ก็ครั้งแรกไงคะ โอบกลัวหรือ” เธอท้าทายเขาด้วยสายตา พร้อมกับดวงหน้าที่คิดว่าแสนเซ็กซี่ เธอขบเม้มริมฝีปาก พลางคลานขึ้นมานั่งคร่อมเขาเอาไว้ทั้งตัว

“ซินนี่มัน อ่า... เอ่อ... จะดีหรือ” ที่ถามเพราะเธอกำลังจัดการพันธนาการเขาด้วยกุญแจมือ

“ดีสิคะ คุณจะต้องครางแบบแทบหมดลม”

“พู...” เขาเป่าลมออกมาจากปาก

ชิดสมัยไล่มือไปบนเม็ดสีสดที่วางอยู่บนกล้ามหน้าอกของเขา หญิงสาวรู้จุดเสียว ตรงไหนที่จะทำให้โอบนิธิซู่ซ่า ยิ่งหัวนมอมชมพูของเขาแล้ว แค่สะกิดผ่านนิด ๆ หน่อย ๆ เขาก็ขนลุกตั้งชันไปทั้งตัว