บทที่ 3

ตีตนไปก่อนไข้

“มาแล้วค่ะ” เสียงของคุณแม่บ้านนุ่มดังขึ้น ทำให้ทุกคนต้องเงียบเสียง

“หลนปู ผัดสด ผักลวก แกงเลียง แล้วก็เอ็นไก่ทอดของคุณโอบค่ะ”

“อู้... น่ากินทั้งนั้นเลยนะครับ หอมด้วย”

“ฝีมือของหนูพริกนะ” คุณผอบรักรีบบอกในทันที

“ทางนี้เขาได้ฝีมือมาจากยายสมรเต็ม ๆ ชิมดู นุ่มตักข้าวเลยนะ”

“ค่ะคุณย่า”

บรรยากาศในโต๊ะอาหารเริ่มดีขึ้น หลังจากที่คุณผอบรักจวกหลานชายไปหลายเรื่อง แต่มีสองคนที่จด ๆ จ้อง ๆ มองสบตากันเป็นครั้งคราว สาวสวยพูดน้อย

คุณย่าถามคำตอบคำ และบางทีก็ให้เธอเล่าเรื่องราวของตัวเอง เหมือนจะเป็นการเปิดเผยให้โอบนิธิได้รู้จักเธอมากขึ้น

จากที่นึกเอ็นดูก่อนหน้า ตอนนี้โอบนิธิเริ่มจะเหม็นหน้าของเธอแล้ว

แต่ทว่า เมื่อพิมพิรดาได้เจอโอบนิธิที่ช่างตรงสเปกของเธอในทุกอย่าง เขาเป็นผู้ชายในฝัน พิมพิรดาได้ตกหลุมรักเขาไปอย่างจังแบบไม่รู้ตัว วัดจากการเต้นของหัวใจที่เร็วกว่าทุกวัน

อาหารเย็นผ่านไป โอบนิธิขอตัวขึ้นไปบนห้อง เขาถูกคุณย่าผอบรักลากไส้ออกมาสาวให้คุณย่าพิมสมรและแม่หลานสาวฟัง ชายหนุ่มชักเคืองเสียแล้ว เมื่อเห็นหญิงสาวยิ้มยกมองเขาแบบสายตาอย่างไรไม่รู้ จนโอบนิธิรู้สึกอึดอัด

เขาขึ้นไปนั่งอยู่ที่ระเบียงบนห้องนอน สายตาพุ่งไปที่สวนหลังบ้าน เอาเบียร์เย็นที่ในตู้เย็นขึ้นมาดื่ม นั่งคิดวนเวียนไปถึงเรื่องต่าง ๆ เขาควรจะมีครอบครัว และแต่งงานจริง ๆ หรือ

โอบนิธิยังคงหวงแหนชีวิตหนุ่มโสด ใจจริงแล้วที่ไม่ยอมตกล่องปล่องชิ้นกับใคร เพราะคำว่าผูกมัดและห่วงติดคอ คำว่าอิสระจะต้องหายไปอย่างแน่ ๆ

ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมา ไล่อ่านข้อความที่ถูกส่งเข้ามาในไลน์ ไล่อ่านไปจนถึงกลุ่ม โอบนิธิเลือกที่จะส่งข้อความไปหาแพท

Aobniti ว่างไหม ขอคุยด้วยหน่อยสิ

ผ่านไปสักครู่

Pat มีอะไรวะ มีเรื่องไม่สบายใจแหง ๆ

Aobniti เออสิวะ มีเรื่องที่บ้านนิดหน่อย

Pat เรื่องอะไรเล่ามา ทางนี้พร้อมจะฟัง

Aobniti โทรได้ไหม

Pat ไม่สะดวก ฉันยังอยู่ในปาร์ตี้

Aobniti กับเพื่อนกับฝูง

Pat เฮ้ย! เกลอ นายจะเล่าไม่เล่า

Aobniti เล่าก็ได้ เหมือน ๆ ว่า กันจะถูกย่าจับ

แต่งงาน

Pat ฮ่า ๆ เขาส่งสติกเกอร์หัวเราะมารัว

Aobniti คนยิ่งเครียดนะโว้ย

Pat แบบนี้ นายต้องเอาไปคุยในกลุ่มนะไอ้โอบ

ทุกคนจะได้ช่วยกันคิด และออกความ

คิดเห็น นายกลัวอะไรวะ ฮ่า ๆ

แพทอดที่ส่งสติกเกอร์หัวเราะรัว ๆ มาให้ไม่ได้

Pat พ่อหนุ่มคาสโนว่าตัวพ่อจะมาตกม้าตาย

เพราะใครวะ สวยไหม ผู้หญิงที่ย่าของ

นายหาให้ แม่เจ้าโว้ย อยากเจอหล่อนเสีย

แล้วสิ

Aobniti ยังจะมาทำตลก คนยิ่งเครียดอยู่

Pat แหม... ไอ้โอบ นายก็ตีให้หล่อนกระเจิงไป

สิ เป็นคนดีมากเหลือเกิน จนไม่เคยทิ้ง

ผู้หญิงหรือไง เห็นปล่อยให้รถไฟชนกัน

ออกบ่อยไป เวลาที่นายอยากเลิกผู้หญิง

Aobniti ปากนะ ยังเลี้ยงหมาเหมือนเดิม

Pat อย่าเครียดน่า นายยังไม่ได้บอกเลยว่า

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สวยไหม

Aobniti สวย

Pat ว้าว! ย่าตาถึงว่ะ

Aobniti สวย หวาน ทำอาหารเก่ง

Pat Perfect เยี่ยมล่ะสิ ฉันคิดว่า

นายเอาอยู่ แกจับกดเลย

โอบนิธิได้แต่ส่งสติกเกอร์กุมขมับไปให้

Aobniti พอเลย แค่นี้แหละ แล้วอย่าเอาเรื่องนี้

ไปบอกกับไอ้พวกนั้นนะ

Pat โอเค

เมื่อละสายตาจากมือถือได้แล้ว พลันสายตาของโอบนิธิก็มองไปเห็นสาวนางหนึ่งที่กำลังเดินไป คุยมือถือไปอยู่ในสวนของเขา ท่าทางของเธอมีความสุขมาก ทั้งใบหน้า ท่าทาง และการพูดไปหัวเราะไป ทำให้ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก

‘เธอน่ะมันเด็กแค่วานซืน อยากจะมาท้าทาย อย่าคิดว่าคุณย่าให้ท้าย แล้วจะจับฉันเขาพิธีวิวาห์ได้ ฝันไปเถอะ’

‘เฮ้ย! เด็กสาวคนนั้นออกจะหน้าตาดี’

‘ใช่หน้าตาดี แต่ไม่เอาเข้าใจไหม’

‘ทำไมจะต้องปฏิเสธด้วย ขอเหตุผลสักข้อสิ’

‘เมียและก็แม่ของลูกก็ต้องหาเองไหม’

‘อื้อ’

การพูดคุยกับตัวเอง จับประเด็นได้ว่า โอบนิธิแค่ไม่ต้องการให้ใครมาบังคับ แต่ถ้าถามจริง ๆ เขาก็แอบปิ๊งเจ้าหล่อนเข้าให้เหมือนกัน

‘อกเป็นอก เอวเป็นเอว ถ้าได้อุ้มเข้าทรง... อึ๋ย’ ความคิดอุบาทว์เกิดขึ้น

ตอนนี้ในสิ่งที่เขาทำได้ ก็คือกระดกขวดเบียร์ รินน้ำสีอำพันเข้าไปในปาก แล้วดื่มกินเพื่อทำใจ เรื่องยุ่งยากต้องเกิดขึ้นอีกมากมาย เพราะมีคุณย่าถือท้าย และชี้ทางให้กับพิมพิรดา

ที่ในสวน

ทันทีที่วางสายจากเพื่อน พิมพิรดาก็เงยหน้าขึ้นมาดูโอบนิธิ เขานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งนานแล้วนี่นา เธอตั้งใจเดินไปเดินมาตรงนี้ เพราะอยากให้เขาเห็นเธออยู่ในสายตา ทว่าเขากลับไม่สนใจเธอด้วยซ้ำไป

‘จะเป็นไปได้เหรอ การจับผู้ชายที่ซนเป็นลิงให้กลับมาอยู่ในคอกในกรงนะมันยากมากเลยนะ แล้วอีกอย่าง ด้วยประสบการณ์รักของแกที่มีมาทั้งชีวิต แทบจะเทียบไม่ได้กับเขาคนนั้นเลย พี่โอบเป็นของยาก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแกไม่ปฏิเสธทั้งสองคุณย่า แบบนี้มันทำให้ทั้งสองคนเกิดความหวัง แล้วสุดท้ายถ้าแกทำไม่ได้ขึ้นมา คนที่จะเสียใจมาก ๆ อาจจะไม่ใช่คุณย่า เพราะว่า แกน่ะหลงรักเขาเข้าแล้วเต็มเปา’

พิมพิรดายกเหตุผลมาบอกกับตัวเอง อย่างน้อยถ้าถอนตัวในตอนนี้ก็ยังทัน เพราะยังไม่ได้สานสายสัมพันธ์กันเลย ยังไม่เกิดความผูกพันกันไปกว่านี้

‘แต่ฉันก็ยังอยากลอง’

‘เล่นกับไฟนะ’

‘ก็ไฟน่ะหล่อโคตร ๆ’

‘เฮ้อ... อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน’

ติ้ง ๆ มือถือของโอบนิธิดังขึ้น

(ไฮดาร์ลิง คุณอยู่ที่ไหนคะ) ซินนี่ส่งข้อความเข้ามา

(ทำไมครับ ผมอยู่ที่บ้าน)

(ว้า... เสียดายจัง)

(ทำไมล่ะครับ)

(ก็วันนี้ ซินนี่จะไปแถว ๆ คอนโดของคุณยังไงล่ะคะ แบบว่า... คิดถึง)

(คิดถึงผมอย่างเดียวนะหรือครับ) เขาหยอดอย่างนี้เสมอ โอบนิธิกับชิดสมัยมักจะมีหัวใจตรงกันในเรื่องบนเตียง

(อยากหรือ)

(แหม... ถามตรงไปไหมคะ) ตอบเองเขินเอง พร้อมกับมองค้อนเขาทางมือถือ

(ผมเซ็ง)

(เซ็งก็ออกมาหาซินนี่สิคะ ซินนี่จะทำให้คุณหายเซ็งเอง)

(แบบไหนครับ)

(แบบที่ว่า ซินนี่จะเลียคุณตั้งแต่หัวแม่โป้งขึ้นไปเลยสิคะ)

(ซี้ด...) เขาพิมพ์ไปแบบนี้จริง ๆ

(ได้เลย อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน คุณจะเอาอะไรไหม)

(ไม่ค่ะ โอบขา ซินนี่เตรียมเอาไว้หมดแล้ว)

(ครับผม ผมจะรอรับความสนุกจากคุณนะครับ)

(จัดเต็มค่ะ ขอบอก)

แล้วเธอก็ส่งสติกเกอร์หัวเราะตามหลังมาอีกสองอัน