แผนขั้นแรก

ห้องประชุม 1

ซีอาร์นั่งรออยู่ในห้องด้วยความจดจ่อ เธอเอาแต่นั่งจ้องมองนาฬิกาข้อมือที่หมุนไปอย่างช้าๆ แต่ทว่าภายในใจกลับรู้สึกดีเอามากๆ ที่ความพยายามของเธอไม่ศูนย์เปล่า อย่างน้อยวันนี้ยังได้มีโอกาสเจอกับผู้อำนวยการของโรงพยาบาลตัวเป็นๆ ถึงแม้ผลที่ได้พูดคุยกันหลังจากนี้จะออกมายังไง เธอยังได้พยายามเต็มที่แล้วจริงๆ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังแทรกขึ้นภายในความคิดของเธอ ร่างเล็กที่กำลังนั่งอยู่ถึงกลับต้องรีบยันตัวลุกขึ้นยืน เพื่อเป็นมารยาทต้อนรับร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องเพียงคนเดียว

"คุณหมอคาเตอร์!!"

"ขอโทษนะครับที่ให้รอนาน"

"ไม่นานเลยค่ะ ซีรอได้ค่ะ"

รอยยิ้มกรุ้มกริ่มฉายบนใบหน้าหล่อเข้ม เมื่อเขาเอาแต่เสียมารยาทจ้องใบหน้าของน้องที่ยังคงยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างพิจารณา 

"เอ่อ…คือซีมาจากบริษัทไบโอฟรีม ซีขออนุญาตคุยกับคุณหมอคาเตอร์ในเรื่องของการ..."

"ผมรู้ครับว่าคุณซีอาร์ต้องการอะไร?"

ยังไม่ทันที่คนน้องจะพูดจบประโยชน์ แค่เขาได้ยินชื่อบริษัทก็พอจะรู้ทันความคิดตื้นๆ ของน้องชายที่คิดจะเอาผู้หญิงสวยๆ ตรงสเปกเขาอย่างจังขนาดนี้เขามาล่อให้เขายอมซื้อยาของบริษัทที่ตนเองเป็นหุ้นส่วน

"คะ?"

ขายาวค่อยๆ เดินขยับเขามาใกล้เธอมากขึ้น โดยที่สายตายังคงจ้องมองหน้าคนน้องอย่างเจ้าเล่ห์ กระทั่งมันเริ่มเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หัวใจทั้งดวงของซีอาร์เต้นสั่นด้วยความตกใจ ดึงรั้งข้อเท้าเล็กและขาเรียวเร่งขยับถอยหลังออกห่างเขาในทันที

"อ๊ะ!!…คะ คุณหมอค่ะ!!"

"ตัวหอมจังเลยครับ!!"

"เอ๊ะ!!"

ต่อให้เธอจะพยายามถอยหลังห่างเขาแค่ไหน ขายาวรีบเร่งก้าวตามเธอไปในทุกๆย่างก้าว จนกระทั่งก้นของซีอาร์ชนกับขอบโต๊ะประชุม ร่างเล็กที่ไม่ทันได้ระวังตัวถูกล็อกไว้ในอ้อมแขนของเข้าแทน เมื่อแขนทั้งสองข้างสอดเข้าไปค่ำยันขอบโต๊ะ เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนีจากเขาไปได้ ก่อนจะรีบเร่งขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ คนน้อง และแสดงออกให้เธอเห็นอย่างชัดเจนว่าเขาชอบเธอมากแค่ไหน

'หื้ม เข้ามาใกล้กันขนาดนี่เลยหรอเนี่ย นี่สินะเสือผู้หญิงที่เขาร่ำลือกัน'

เมื่อรู้ตัวว่าไม่สามารถขยับตัวออกไปจากเขาได้เธอรีบหลบสายตาคนพี่ทันที พลันคิดดั่งวนไปมาอยู่ภายในใจ เมื่อคาเตอร์ยังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าและยืนสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่ใกล้ๆ ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย

"เอ่อ…รบกวนคุณหมอ ปะ ปล่อยซีออกไปก่อนได้มั้ยค่ะ?"

ร่างเล็กพยายามยกมือขึ้นดันหน้าอกของเขาออก และขยับตัวเอนหลังเพื่อให้ใบหน้าขยับห่างจากคนพี่มากขึ้นด้วยความตกใจ แต่ทว่าแทนที่จะทำตามที่เธอขอ เขากลับเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความพอใจกับท่าทางของเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้

"ไหนลองอธิบายมาสิครับว่ายาที่ไบโอฟรีม แตกต่างจากบริษัทอื่นยังไง?"

"เอ่อ…ดะ ได้ค่ะ แต่ช่วยออกห่างซีนิดหนึ่งได้มั้ยค่ะ?"

นิ้วเรียวเล็กรีบแกะนิ้วมือคาเตอร์ที่ยังคงยันพื้นโต๊ะออก และรีบขยับตัวออกห่างจากเขา รีบตั้งสติด้วยความร้อนรนเร่งหยิบเอกสารในกระเป๋าและไอแพดขึ้นมานำเสนอตัวยากลุ่มต่างๆ ที่มีในบริษัท

"ทางบริษัทของเรามีจำหน่ายยาหลากหลายกลุ่มมากเลยค่ะ โดยเฉพาะทางโรคหัวใจ ฯลฯ "

หญิงสาวใช้เวลาเกือบ 10 นาทีในการพรีเซนตัวยากลุ่มต่างอย่างมืออาชีพ เมื่อเธอคุ้นเคยและคุ้นชินกับมันอยู่แล้วในฐานะนักวิจัยและเภสัชกร แต่เมื่อดวงตากลมหันมามองหน้าของคาเตอร์ทีไรจำใจต้องรีบหลบสายตาเขาในทันที เมื่อใบหน้าและท่าทางของเขาที่เอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่ม ค่อยจ้องเธอแทบจะกลืนกินกันไปทั้งตัวขนาดนั้น

"คุณหมอสนใจอยากจะลองนำยาของไบโอฟรีมเข้ามาใช้ในโรงพยาบาลบ้างมั้ยค่ะ?"

เมื่อเห็นใบหน้าของเขาที่ยังคงยิ้มด้วยท่าทางพอใจจนตัวเธอเริ่มอึดอัดเต็มทนซีอาร์จึงถามคาเตอร์ออกไปตรงๆ จะได้ไม่เสียเวลากันทั้งคู่ เผื่อว่าเธอจะได้ใช่แผนการอื่นต่อไปถ้าเขายังคิดที่จะปฏิเสธเธออีกเช่นเคย

"สนใจนะครับ!!"

หลังจากตอบคำถามซีอาร์เพียงแค่ประโยคสั้นๆ เขายังคงอมยิ้มมุมปากด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ภายในใจ

"สนใจเป็นกลุ่มไหนเป็นพิเศษมั้ยคะ ซีจะได้อธิบายกลไกการทำงาน…"

"สนใจทุกๆ กลุ่มเลยครับ และก็สนใจทุกๆ อย่างด้วย"

คำพูดสุดล่อแหลมที่คาเตอร์พูดออกมาพร้อมกับโปรยยิ้มระเรื่ออย่างมีนัยสำคัญทำให้คนที่ฟังก็พอเดาออกว่าหมายถึงอะไร หญิงสาวได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ เมื่อรู้ว่าเขากำลังสนใจอะไรมากกว่ากันระหว่างคนกับตัวยาของบริษัท

"งั้นให้ซีเขียนใบเสนอราคา..."

"เย็นนี้ไปทานข้าวกับผม!!"

"ค่ะ?"

ดวงตากลมเปิดกว้างจ้องมองใบหล่อคมเข้มเป็นเชิงคำถาม เมื่อเขาตั้งใจจะพูดแทรกประโยคนั้นของเธอขึ้นมาเสียดื้อ ไม่รอให้คนน้องได้พูดจบประโยคก่อน

"ผมอยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้ ของยาทุกๆ กลุ่มที่มีในไบโอพรีมครับ"

"เอ่อ คือ ว่าตอนเย็นซีไม่สะดวกค่ะ เป็นตอนนี้ได้มั้ยค่ะ?"

"ตอนนี้ผมไม่สะดวกเหมือนกัน แต่ถ้าเย็นนี้ผมมีเวลาฟังคุณซีชี้แจงรายละเอียด...ได้ทั้งคืนเลยครับ"

น้ำเสียงเข้มเน้นหนักตรงประโยคสุดท้าย ในขณะที่ใบหน้าที่เคยยิ้มกรุ้มกริ่มจ้องมองคนน้องแน่นิ่ง แววตาลุกโชนไปด้วยไฟเสน่หาที่ทอประกายออกมาอย่างชัดเจน ทำให้ขนอ่อนทั่วร่างกายของเธอตั้งชูชันขึ้นทันตาเห็นคลุกเคล้ากับหัวใจดวงน้องที่ต้นเต้นด้วยความหวาดระแวง เพราะรู้ความหมายของเขาดี ถ้าเธอยอมตกลงคืนนี้ไม่น่าจะรอดพ้นเงื้อมมือของเสือผู้หญิงอย่างเขาแน่ๆ

"ว่าไงครับคุณดีเทล?"

"เอ่อ คุณหมอค่ะ เป็นวันอื่นได้มั้ยค่ะ? ซีไม่สะดวกจริงๆคะ!!"

"คุณคิดให้ดีก่อนสิครับ ก่อนจะพูดออกมาแบบนั้น"

'อื้อ ซวยแล้ว!!'

ดวงตาคมกดลงบนใบหน้าสวยหวานของคนเธอไม่วางตา เขายังคงจ้องซีอาร์อยู่อย่างนั้นจนเธออึกอักพร่ำบ่นดังวนอยู่ภายในใจ เมื่อพยายามคิดหาทางออกและประโยคที่จะปฏิเสธเขาต่อไปไม่ได้

"คุณซีอาร์อยากได้โอกาสจากผมไม่ใช่หรือครับ ถึงได้แอบเข้ามาดักรอผมถึงหน้าห้องประชุมขนาดนี้"

"เอ่อ…"

ขายาวรีบก้าวขยับเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะเท้าเล็กที่พยายามถอยหลังห่างจากเขาเช่นเดียวกัน กระทั่งแผ่นหลังเธอชิดกับผนังห้อง แต่ทว่าไม่มีเวลาให้เธอได้ขยับหนี ร่างใหญ่ใกล้เข้ามาประชิดตัวเธอ ยื่นมือทั้งสองข้างค่ำยันกำแพงห้องล็อกเธอไว้ในนั้น คอยจ้องมองใบหน้าขาวเนียนที่กำลังแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของอะดรีนาลีนอยู่ใกล้ๆไม่กี่คืนไม้บรรทัดเดียว

"หึ!!"

คาเตอร์เผยรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยความพึงพอใจที่เห็นเธอไม่มีทางหนี เขาคอยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของเธอหมายจะจูบที่เรียวปาดอวบอิ่มสีแดงระเรื่อสุดดึงดูดนั้นให้คลายความคลั่งเสียที แต่ซีอาร์ดันรู้ทันรีบเบือนหน้าหนี เร่งย่อตัวลงต่ำเพื่อลอดใต้แขนแกร่งออกจากกรงเล็บของเสือผู้หิวโหยได้ทันเวลา เธอรีบคว้าหยิบกระเป๋าเอกสารและไอแพดทั้งหมดที่วางอยู่บนโต๊ะ ขยับเท้ารีบไปหยุดยืนอยู่หน้าบานประตูห้องก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้เขาจางๆ

"งั้นเจอกันที่ร้านอาหาร S bar ตอน 2 ทุ่มนะคะ คุณหมอคาเตอร์!!"

พูดจบร่างเล็กรีบคว้าลูกบิดประตูห้องและเร่งเท้าภายใต้รองเท้าส้นสูงคู่สวยออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงนามบัตรของเธอที่วางทิ้งไว้อยู่บนโต๊ะ ดวงตาคมจ้องมองลงไปบนข้อความที่อยู่บนหน้าบัตร พลางยืนยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความพึงพอใจสุดๆจนแทบเก็บอาการไม่อยู่ เขาหยิบนามบัตรเธอขึ้นมา รีบคว้ามือถือพร้อมกับกดโทรออกหาใครบางคนอย่างรวดเร็ว

"ฮัลโหล ว่าไงเพื่อน!!"

"ไอ้ลูคัส!! มึงไม่ต้องสืบหาผู้หญิงคนนั้นแล้วนะเว้ย"

หมอหนุ่มเจ้าสำราญกรอกเสียงละเมียดละไมไปตามสาย ด้วยความรู้สึกมีความสุขมากที่สุดในรอบหลายๆปีที่ผ่านมา

"เฮ้ย!! ตัดใจได้ไวกว่าที่กูคิดเลยวะ แสดงว่าเจอหญิงคนที่เด็ดกว่าอะดิ?"

"…"

"เงียบแบบนี้แสดงว่าใช่!! กูว่าแล้วเชียวคนอย่างมึงเนี่ยมันคลั่งใครไม่ได้นานหรอกเว้ย ฮ่าๆ"

ลูคัสหัวเราะดังลั่นกรอกมาตามปลายสาย เมื่อคิดว่าคาเตอร์เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ

"เปล่าว่ะ!! แต่เธอเข้ามาหากูถึงโรงพยาบาลด้วยตัวเองเลย"

"เฮ้ย!! จริงปะเนี่ย!! เรื่องมันเป็นมายังไงวะ?"

ต้นสายเงียบไม่ตอบคำถามของเพื่อน เอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความพอใจเอามากๆ ได้แต่ยืนเงียบฟังลูคัสพ่นคำถามออกมามากมาย โดยไม่เว้นว่างให้เขาได้จังหวะในการตอบคำถามเลยแม้แต่น้อย

บนรถ

"เกือบไปแล้วยัยซีเอ๊ย"

ฝ่ามือเรียวยาวทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาถูไถใบหน้าของตัวเองบางเบาด้วยความตื่นเต้น และความหวาดระแวงที่มีอยู่เต็มอก เมื่อเกือบจะโดนคาเตอร์จูบเข้าให้ทั้งที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ

"แพรวพราวเกินไป เลื้อยเป็นปลาไหลสมคำร่ำลือจริงๆเลย หมอคาเตอร์!!"

"เฮ้อ!! แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ยคืนนี้ มีหวังโดน…แน่ๆ"

นิ้วเรียวไล่ตบปากตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเมื่อเธอเผลอพลั้งปากนัดเขาแบบนั้นออกไป เธอพยายามครุ่นคิดหาทางออกให้ตัวเอง แต่ทว่าสมองกลับคิดถึงบางอย่างขึ้นมากะทันหัน

"แต่ถ้าไม่ไปเขาคงไม่ซื้อยาของไบโอฟรีมแน่ๆ เอาน่าซีอาร์โอกาสมาถึงแล้ว ความสำเร็จมันกำลังใกล้ๆเขามาเรื่อยๆแล้วนะเว้ย!!"

ใบหน้าสวยคลี่คลายคิ้วเรียวที่ผูกกันเป็นปมออก เมื่อคิดไปถึงความสัมพันธ์ของบริษัทและโรงพยาบาลตามคำพูดของตั๊กกี้ถึงกลับต้องจำใจยอม เพราะถ้าเธอคิดจะเบี้ยวไม่ไปตามนัดคาเตอร์ คงทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองจมดิ่งลงเหวยิ่งกว่าเดิมแน่ๆในครั้งนี้ 

20.00 นาที

S bar & restaurant

ห้อง VIP

ดวงตาคู่คมพยายามกวาดสายตามองหาใครบางคนที่นัดเอาไว้อย่างจดจ่อ พลางหันมามองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อถึงเวลา 2 ทุ่มตรงแล้ว แต่ทว่าซีอาร์ยังไม่มาถึงร้านเสียที ภายในใจของเขาเฝ้าคิดและหวั่นกลัวว่าคนน้องคิดจะเบี้ยวนัดตัวเอง และคอยโทษตัวเองที่เก็บอาการไม่อยู่เผลอทำให้ไก่ตื่นเมื่อตอนกลางที่ผ่านมา

"สวัสดีตอนเย็นค่ะ คุณหมอคาเตอร์"

น้ำเสียงอ่อนหวานและใบหน้าสวยละมุนเอ่ยทักทายคาเตอร์ขึ้นกลางห้อง เมื่อพนักงานพาเธอเขามาตามคำสั่งของเขาที่เคยบอกเอาไว้ ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินมาหยุดยืนอยู่ห่างจากโต๊ะอาหารไม่ไกลเท่าไหร่นัก คาเตอร์ที่นั่งก้มหน้าก้มตาจดจ่อรออยู่ที่โต๊ะรีบลุกพรวดขึ้นในทันทีด้วยความดีใจที่เธอไม่เบี้ยวนัดเขาดั่งความคิดที่ไหลวนเวียนอยู่ภายในใจ

"ดีใจจังเลยครับที่คุณซีอาร์ยอมมาตามนัดจริงๆ"

"ซีนัดคุณหมอไว้แล้วก็ต้องมาสิคะ"

รอยยิ้มหวานส่งให้กับคาเตอร์พี่ที่ยืนยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ ร่างเล็กค่อยๆทรุดนั่งลงยังโซฟาที่จองเอาไว้ชั้นบนสุดของร้านด้วยความอรชรอ้อนแอ้น แต่ทุกกิริยาท่าทางของเธอกลับดึงดูดสายตาคมคู่นั้นให้จ้องมองจนแทบไม่กะพริบตา

"ที่จริงคุณหมอเรียกว่าซีเฉยก็ได้นะคะ"

"ไม่ชอบให้ผมเรียกคุณว่าซีอาร์เหรอครับ?"

"เอ่อ คือเรียกได้ค่ะ แต่ชื่อมันยาวไปซีไม่ค่อยชิน!!"

หญิงสาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ ราวกับว่าไม่ต้องการให้เขาเรียกเธอแบบนั้นอีกต่อไป

"คุณซีอาร์อยากให้ผมเรียกว่ายังไงดีครับ!!"

"เรียกซีเฉยๆธรรมดาดีกว่าค่ะ ดูเป็นกันเองมากกว่า คุณหมอจะได้ไม่ต้องกังวล"

"ดีจังเลยครับ ผมชอบความเป็นกันเอง งั้นผมขอเปลี่ยนการเรียกใหม่ตามใจพี่เลยนะครับ ซี!!"

"คะ ค่ะ!!"

ดวงตากลมที่เคยจ้องมองคนพี่กะพริบตาปริบๆ นั่งยิ้มจางๆให้เขาด้วยความรู้สึกไม่คุ้นชินกับความแปลกหูที่คาเตอร์คิดจะเรียกเธอแบบนั้น และแทนตัวเองแบบนั้นเช่นเดียวกัน

"ชนแก้วให้กับความสัมพันธ์ที่ดีของเราสองคนครับ!!"

"ได้ค่ะ!!"

แก้ววิสกี้ในมือยกขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อชนกับเขาก่อนจะว่างมันลงที่พื้นเช่นเคย

"ไม่ดื่มหรอครับ?"

"อ๋อ ดื่มค่ะ!!"

นิ้วเรียวรีบเร่งยกแก้ววิสกี้ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาดื่มจนกระทั่งหมดแก้ม ก่อนที่อาหารจะเริ่มทยอยเข้ามาว่างบนโต๊ะตามที่ได้สั่งเอาไว้

"เรื่องยาคุณหมออยากทราบกลุ่มไหนก่อนค่ะ ซีจะได้อธิบายไปพลางๆ"

"ใจเย็นๆ ทานอาหารก่อนดีกว่านะครับ พี่ไม่รีบ พี่ฟังซีอธิบายได้ทั้งคืนเลยครับ"

สายตาคู่คมยังคงค่อยแทะโลมคนน้องไม่ห่าง แต่ไม่วายค่อยดูแลเทคแคร์เธอประดุจดั่งเจ้าหญิง จนซีอาร์รู้สึกถึงความกระอักกะอวมเอาแต่ยิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อนให้กับเขาเพื่อลดความตึงเครียดและความรู้สึกด้านลบลงไปให้หมด ก่อนที่ความสัมพันธ์จะเริ่มต้นขึ้นด้วยผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย

Talk

เนี่ยยยยตัวพ่อตัวพระบิดาจ้องจะกินตับน้อง อย่านะอย่าเผลอนะ ระวังตับหายนะ