ความเล่นตัว

​

2 วันผ่านไป

เพนท์เฮาส์คาเตอร์

"ทำไมไม่ตอบกลับมาสักทีนะซีอาร์"

ร่างใหญ่เดินวนไปวนมาห้องของตนเองด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจ ดวงตาคู่คมคอยจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยเม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างบางคลั่งในค่ำคืนที่ยาวนานนี้

"อย่าทำให้พี่ต้องรอนานกว่านี้ เพราะถ้าพี่ทนไม่ไหว ซีจะไม่มีโอกาสได้ต่อรองอะไรจากพี่ทั้งนั้น"

คาเตอร์พยายามใจเย็น คอยห้ามใจตัวเองที่คลั่งน้องแทบจะตาย เพื่อไม่ให้ใช้กำลังบีบบังคับเธอมาเป็นของตนเอง เพราะตอนนี้เขาอยากให้โอกาสตัวเขาเองและซีอาร์ได้ทำความรู้จักกันและดำเนินความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไปก่อน เหมือนคู่รักทั่วไปที่ไม่ใช่เอาเรื่องเซ็กส์มาเป็นตัวตั้ง ตั้งแต่แรกเริ่มแบบนี้

"ใจเย็นๆ ไว้ อย่าทำให้ไก่ตื่น"

"แต่มันจะเย็นไม่ไหวแล้วนะเว้ย ถ้ายัยเด็กนี่ยังเงียบอยู่แบบนี้"

ฝ่ามือแกร่งรีบโยนมือถือบนลงบนโซฟา พร้อมกับทรุดนั่งลงด้วยความรู้สึกหงุดหงิดหัวใจกับสิ่งที่เขาตั้งใจมันกลับไม่ง่ายเท่ากับเรื่องเซ็กส์ที่อยากมีเมื่อไหร่กับใครก็ได้ดั่งใจปรารถนา

"ทำไมต้องกระวนกระวายขนาดนี้ด้วยว่ะ"

คาเตอร์เริ่มถามตัวเองอีกครั้ง ทั้งที่คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องมานั่งรอคำตอบหรือคอยใครแบบนี้ เพราะเขามีสิทธิ์ที่จะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ไม่ใช่ให้ผู้หญิงมารอเลือกเขาแบบนี้ด้วยซ้ำ

'เดี๋ยวกูหาหญิงแจ่มๆ ให้'

คำพูดของลูคัสดังแทรกขึ้นมาในความคิดของเขาสนั่น แต่คาเตอร์กลับยังยืนยันคำเดิมว่าไม่อยากได้ใครแล้วนอกจากเธอคนนี้คนเดียว

บ้านซีอาร์

ร่างเล็กเดินถือมือถือวนไปวนมาที่หน้าระเบียงบ้านตัวเอง ในสมองคิดวนไปวนมาอยู่แต่กลับเรื่องข้อเสนอของคาเตอร์ที่ให้เธอกลับมาคิดทบทวนให้ดีเมื่อหลายวันก่อน ทำให้คนน้องคิดไม่ตกเสียทีว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องนี้อีกต่อไป

"ทำไมทุกๆ อย่างมันไม่เป็นไปตามแผนเลยวะ มันซับซ้อนยุ่งวุ่นวายไปหมด แทนที่จะได้ขายยาให้รางศิธาราง่ายๆ แต่กับต้องมาหนักใจกับข้อเสนอบ้าบอของหมอคาเตอร์อีกเนี่ย"

ดวงตากลมจ้องมองยังหน้าจอมือถือที่ค้างอยู่ในไลน์ส่วนตัวของคาเตอร์ แต่ทว่าเธอกลับไม่กล้าพิมพ์อะไรลงไปสักอย่างในเมื่อยังตัดสินใจและให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้

"หรือจริงๆ แล้วเขาอาจจะไม่ได้คิดเรื่องเซ็กซ์เลย เราอาจจะคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่าวะ?"

เมื่อสมองสั่งการว่าทุกอย่างถูกปรุงแต่งมาจากความคิดของตัวเธอเอง นิ้วเรียวจรดลงยังแป้นพิมพ์ยังหน้าจอมือถืออีกครั้ง  แต่ทว่าดันมีอะไรบางอย่างมากระตุ้นความรู้สึกจนซีอาร์ต้องปล่อยมือออกจากมือถืออีกเช่นเคย

'แต่ว่าวันนั้นเขาจะจูบฉันนะ'

'เขาคงเมามั้ง…ก็ไม่เมานิ'

นิ้วเรียวเร่งลบข้อความออกหลังจากที่พิมพ์ไปแล้ว เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น 

"เฮ้อ!! จะเอายังไงดีกับชีวิตดีนะ"

เพนท์เฮ้าส์คาเตอร์

เมื่อหัวใจที่กำลังกระวนกระวายหาทางระบายไม่ได้ แอลกอฮอล์คงเป็นทางเลือกสุดท้ายที่จะพาเขาเข้านอนได้โดยไม่รู้สึกร้อนรนจิตใจอยู่แบบนี้ แต่ทว่าทุกอย่างกลับชะงักลงเมื่อมีใครบางคนโทรเข้ามาในช่วงดึกของวันนี้

ครืดดดดดด

"สวัสดีครับคุณเพลง"

เสียงสั่นเครือของมือถือในคราแรกทำให้หัวใจทั้งดวงของคาเตอร์เต้นสั้นเมื่อนึกว่าคือซีอาร์ที่โทรเข้ามา แต่ทว่ากลับไม่ใช่ เมื่อดวงตาหันไปเจอชื่อของเพลงขิมโชว์ขึ้นที่หน้าจอมือถือแทน

"สวัสดีค่ะคุณหมอคาเตอร์ เรื่องที่คุณหมอให้เพลงไปสืบมาได้เรื่องแล้วนะคะ!!"

สิ้นเสียงของเพลงขิมรอยยิ้มระเรื่อปรากฏบนใบหน้าหล่อคมด้วยความพึงพอใจ แม้ว่าความต้องการบางอย่างจะล้มเหลวแต่ทว่ากลับได้รับบางอย่างเข้ามาทดแทน

"คุณเควินยื่นข้อเสนอให้คุณซีอาร์เจาะตลาดในรางศิธารา เพื่อแลกกับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายวิจัยที่ห้องทดลองใหญ่ไบโอฟรีมค่ะ เอกสารสัญญาทั้งหมดที่คุณเควินร่างขึ้นเพลงส่งเข้าไปในเมลให้คุณหมอเรียบร้อยแล้วนะคะ"

"เยี่ยมมากครับคุณเพลง ขอบคุณครับ"

หลังจากวางสายเพลงขิมไป สายตาคมเร่งสอดส่องทุกตัวอักษรของสัญญาในเมล ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสบายใจสุดๆ

"หึ ยังไงซะ ซีก็ต้องยอมรับข้อเสนอของพี่!!"

เมื่อเห็นถึงข้อมูลทุกอย่างคาเตอร์กลับรู้สึกโล่งอก ความกระวนกระวายใจในคราแรกหายไปเป็นปลิดทิ้ง เพราะยังไงเสียซีอาร์ต้องยอมรับข้อเสนอของเขาแน่ๆ ยิ่งคิดเขายิ่งมีความสุขเมื่อเกมนี้เขาก็ถือไพ่เหนือกว่าเธออย่างชัดเจน

บ้านซีอาร์

'ถ้าไม่รับข้อเสนอพวกนั้น โอกาสที่จะเข้าใกล้ไบโอฟรีมมากกว่านี้จะหายไปเลยนะซีอาร์ คิดดีๆ นะ'

ต่อให้คิดจนสมองแทบจะแตกยังไง สุดท้ายแล้วสถานการณ์ก็บีบบังคับให้เธอต้องเลือกทำในสิ่งที่เธอเองไม่ต้องการอยู่วันยังค่ำ

"เฮ้อ!! เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน!!"

Line : Cater

C-R : "คุณหมอคาเตอร์ว่างวันไหนบ้างคะ?"

Cater : อ่านแล้ว

ซีอาร์ตัดสินใจส่งไลน์หาเขาใช้เวลาเพียงไม่ถึง 1 นาที ข้อความไลน์ถูกเปิดอ่าน ราวกับว่ามีบางคนรอข้อความจากเธอตลอดเวลา แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้ซีอาร์รู้สึกแปลกใจและกังวล เมื่อคาเตอร์เปิดข้อความอ่านแล้วไม่ตอบกลับมา ปล่อยให้เธอทั้งนั่งทั้งยืนจ้องหน้าจอมือถืออยู่นานสองนานก็ไร้ซึ่งวี่แววเช่นเคย

"ทำไมไม่ตอบ? หรือว่ากำลังดูตารางวันหยุด?"

ด้วยความสงสัยแต่ไม่อยากจะถามเขา เผื่อคนพี่ติดธุระอะไรอยู่แล้วลืมตอบเธอ ซีอาร์จึงยังคงเฝ้ารอข้อความจากคาเตอร์อยู่นานสักพักเกือบ 20 นาที 

Line : Chompoo

C-R : "ฉันตัดสินใจดีแล้วว่าจะยอมรับข้อเสนอของเขา"

Chompoo : "เออ!! เรื่องปากท้องต้องมาก่อนดีแล้วเพื่อน"

               : "ล่ำๆ แบบนี้อิ่มจนจุกแน่ๆ ยัยซีเอ๊ย"

C-R : "ไม่ใช่แบบนั้น คือ ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย"

เมื่อทนรอข้อความจากคาเตอร์ไม่ไหว ซีอาร์เลือกที่จะทักมาคุยกับเพื่อนสาวเพื่อฆ่าเวลา แต่ว่าภายในใจเธอกลับเริ่มรู้สึกกระวนกระวายและสังหรณ์ใจยังไงบอกไม่ถูก

Chompoo : "เรื่องกลัวงานหลุด?"

C-R : "ใช่!! ตอนนี้เขาอ่านไลน์ แต่ไม่ตอบฉัน"

Chompoo : "ว๊าย!! แกต้องรีบเลยนะ ถ้าเขาเปลี่ยนใจขึ้นมา อันนี้งานหยาบเลยนะ และงานแกก็จะหลุดจริงๆด้วย"

ซีอาร์เริ่มคิดตามเพื่อน จริงที่ชมพูบอก ถ้าคาเตอร์เปลี่ยนใจไม่คิดจะเอายาของไบโอฟรีมแล้วจริงๆ จะทำให้เธอทำงานลำบากขึ้น และแผนการที่วางเอาไว้ก็จะไม่สำเร็จง่ายๆเป็นแน่

Chompoo : "ยัยซี คุณหมอคาเตอร์เขาเป็นคนหล่อมากๆ รวยมากๆ เพอร์เฟคแทบทุกๆอย่าง และเขาก็มีสิทธิ์เลือกใครก็ได้อีกต่างหาก เพราะฉะนั้นอย่าทำให้เขาเสียเวลา รีบๆ ซะ"

C-R : "ขอร้องอย่าพึ่งไซโคได้ป่ะ!!"

Chompoo : "ฉันพูดความจริง มีทางเดียวที่จะทำให้งานแกไม่หลุด คือแกจะต้องทำยังไงก็ได้ให้หมอคาเตอร์หลงแกหัวปักหัวปำ"

ซีอาร์เข้าใจความหมายและความหวังดีของเพื่อน เมื่อชมพูคิดว่าเธอกลัวงานหลุดแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก เพราะสิ่งที่เธอกลัวคือโอกาสที่จะได้ทำตามแผนการที่วางเอาไว้ต่างหาก

เพนท์เฮ้าส์คาเตอร์

"ตอบกลับมาสักทีนะคนสวย ให้พี่รอข้อความตั้งหลายวัน"

นิ้วยาวกดเปิดอ่านข้อความของซีอาร์บนหน้าจอมือถือ แต่เขาตั้งใจจะไม่ตอบเธอกลับไป ปล่อยให้เธอคิดว่าเขาเริ่มไม่สนใจดีที่สุดแล้ว เพราะมันจะทำให้เธอหันมาใส่ใจกับเขามากยิ่งกว่าทำตัวเฉยเมยเหมือนที่ผ่านๆมา

"ทำไมเงียบวะ?"

คาเตอร์รีบยกมือถือขึ้นมาดู กับไม่มีข้อความใดๆส่งกลับมาอีกเลย เขาได้แต่ห้ามใจตัวเองเลือกที่จะไม่ตอบเธอไป รีบตัดใจลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินวนไปวนมาเพื่อรอข้อความจากเธอ แต่สุดท้ายจำใจต้องเดินหนีไปทิ้งไว้เพียงมือถือหนึ่งเครื่องว่างอยู่บนโต๊ะแทน

เช้าวันต่อมา

เมื่อเห็นว่าคาเตอร์ไม่ตอบข้อความกลับมา  ซีอาร์จึงตัดสินใจขับรถเข้ามาจอดยังลานจอดรถของโรงพยาบาลแต่เช้า เพื่อตั้งใจจะมารอเจอเขาอยู่หน้าห้องทำงาน

'ทางเดียวที่จะทำให้งานแกไม่หลุด'

'แกจะต้องทำยังไงก็ได้ให้หมอคาเตอร์หลงหัวปักหัวปำ'

คำพูดมากมายของชมพูประเดประดังเข้ามาภายในจิตใจของเธออย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเธอคิดยิ่งรู้สึกหนักอึ้งเมื่อไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงให้คาเตอร์หันมาหลงเธอหัวปักหัวปำแบบนั้นในเมื่อเขามีตัวเลือกมากมายที่เธอเองเทียบไม่ติดสักคน

"เอาวะ!!"

นิ้วเรียวรีบคว้ากระเป๋าเครื่องสำอางออกมาแต่งเติมใบหน้าให้ดูสวยสดใส มีน้ำมีนวลมากขึ้น เร่งก้าวขาเรียวยาวลงจากรถและตรงขึ้นไปยังชั้น 15 ในทันที

หน้าห้องทำงานคาเตอร์

ร่างเล็กอรชรเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานของเขาตั้งแต่เช้า เพื่อรอให้คาเตอร์มาทำงานจะได้เริ่มคุยกันถึงเงื่อนไขที่เขาให้เธอกลับไปคิด แต่ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียใครบางคนเดินเข้ามาใกล้เธอยิ่งขึ้น

"อ้าวคุณ!!"

"อ๋อ สวัสดีค่ะ ซีอาร์ค่ะ"

"สวัสดีครับ มาหาคุณหมอคาเตอร์เหรอครับ?"

ร่างใหญ่ของชายวัยกลางคน ที่ค่อยดูความปลอดภัยและอำนวยความสะดวกของชั้น 15  เดินเข้ามาทักทายซีอาร์เมื่อเขาเคยคุ้นหน้าคุ้นตาเธอว่าเคยมาหาคาเตอร์เมื่อหลายครั้งก่อน

"ใช่ค่ะ"

"วันนี้คุณหมอติดธุระ ไม่เข้ามาที่โรงพยาบาลครับ"

"อ้าวหรอค่ะ?"

ความตั้งใจที่แบกมาทั้งหมดหล่นวูบลงกับพื้นทันทีที่ชายวัยกลางคนแจ้งเรื่องของเขา ทำให้ซีอาร์ถึงกลับขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าคนอย่างคาเตอร์จะไปไหนได้นอกจากโรงพยาบาลของเขาเอง

"แล้วพอทราบมั้ยค่ะว่าคุณหมอเข้าอีกทีวันไหน?"

"ไม่ทราบเลยครับ เลขาแจ้งมาแค่นั้น"

"อ๋อค่ะ ขอบคุณนะคะ"

ร่างเล็กรีบหยิบมือถือขึ้นมาในทันใดหลังจากลับแผ่นหลังของพนักงาน ก่อนจะตรงเข้าไลน์ของคาเตอร์อย่างรวดเร็ว

Line : Cater

C-R : สติกเกอร์ทักทาย

สติกเกอร์ถูกส่งเข้าไปในไลน์ของเขาอีกครั้ง แต่ทว่ากลับเงียบไร้ซึ่งการตอบสนองเฉกเช่นเคย ในเมื่อไม่มีทางเลือกเธอจึงเลือกขับรถกลับไปยังบริษัทไบโอฟรีมเพื่อวางแผนเข้าหาคาเตอร์ใหม่อีกครั้ง

"เขาจะโกรธอะไรฉันหรือเปล่านะ หรือจะบอกเขาไปตรงๆว่ายอมรับข้อเสนอดีมั้ยนะ"

"โอ๊ยยย แต่ว่าถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะไม่ได้ยื่นข้อเสนอของตัวเองนะสิ"

หญิงสาวพร่ำคุยกับตัวเองเสียงเบาอยู่ที่โต๊ะทำงาน โดยไม่ได้สนใจใครจะเดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยินเข้า เมื่อภายในใจยังคงจดจ่ออยู่กับเรื่องของคาเตอร์

"อ้าวน้องซี!!"

"อ้าวสวัสดีค่ะพี่กิ่งแก้ว เข้าออฟฟิศเหรอค่ะ?"

"ใช่จ้ะน้องซี เห็นหัวหน้าบอกว่าน้องซีออกภาคสนามแล้วหรอ?"

กิ่งแก้วเดินเข้ามาทักทายดีเทลสาวรุ่นน้องด้วยท่าทางเป็นมิตร ก่อนจะถามถึงความรู้สึกและประสบการณ์ที่คนน้องได้รับมาจากการออกภาคสนามครั้งแรกในชีวิต

"ใช่ค่ะ"

"เป็นไงพอได้มั้ย?"

"เฮ้อ!!"

ใบหน้าหวานถึงกลับตึงหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาในทันทีที่คนพี่ถาม เพราะตอนนี้เธอยังไม่สามารถติดต่อหมอหนุ่มเจ้าสำราญนั้นได้เลย

"ไม่ค่อยดีเลย..."

"คุณซีอาร์ค่ะ!!"

"คะ?"

เสียงเพลงขิมเรียกชื่อคนน้องดังแทรกขึ้นกลางวงสนทนา เมื่อต้องการให้ซีอาร์หันมาโฟกัสเธอที่มีเรื่องที่สำคัญมากกว่าการยืนคุยกันกับกิ่งแก้ว

"คุณเควินเรียกเข้าพบในห้องค่ะ"

"เอ่อ..ได้ค่ะ"

ซีอาร์หันมาโบกมือให้กับกิ่งแก้ว ก่อนจะเดินตามแผนหลังของเพลงขิมเขาไปภายในห้องทำงานของผู้เป็นนายด้วยความสงสัยว่ามีเรื่องด่วนอะไรขนาดที่จะต้องให้เลขาออกมาตามเธอกะทันหันแบบนี้

Talk

เนี่ยยย มีเล่นตัว พอรู้ส่าเขายังไงก็ต้องยอมตัวเองเล่นตัวไว้ก่อนอ้นดับแรก5555

​