ข้อแม้

โรงพยาบาลรางศิธารา

ห้องทำงานของคาเตอร์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ร่างใหญ่ที่กำลังจดจ่ออยู่กับการตรวจเช็กใบหน้าเสื้อผ้าและทรงผมของตัวเองอยู่ที่กระจกบานใหญ่ภายในห้องทำงาน เพื่อรอเจอคนน้องที่เขาใคร่ต้องการ ต้องชะงักลงเมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังแทรกขึ้นกะทันหัน

"เชิญครับ!!"

"สวัสดีค่ะคุณหมอคาเตอร์"

"สวัสดีครับคน..."

ประโยคนั้นหยุดชะงักลงพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าในทันที เมื่อดวงตาคมหันมาเจอหญิงสาวอีกคนเดินตามแผ่นหลังของซีอาร์เข้ามาภายในห้องของเขาในตอนนี้

"สวัสดีค่ะคุณหมอคาเตอร์"

"สะ สวัสดีครับ"

คาเตอร์ถึงกลับหน้าเจื่อน เพราะไม่คิดว่าซีอาร์จะเอาเพื่อนมาด้วย เมื่อเขาพยายามจะหาทางอยู่กับเธอสองต่อสองในห้องของเขาเสียหน่อย

"คนนี้ชมพูเพื่อนซีเองค่ะ"

"ยินดีที่รู้จักครับน้องชมพู"

"เช่นกันค่ะคุณหมอคาเตอร์"

แม้จะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นักแต่คาเตอร์กลับไม่เสียมารยาททำความรู้จักและทักทายชมพูไปในคราเดียวกันด้วยท่าทางเป็นกันเอง

"อันนี้เป็นองุ่นไร้เมล็ดซีซื้อมาฝากค่ะ"

"ไม่ต้องลำบากซื้อมาก็ได้ครับ แค่ซีมาพี่ก็ดีใจแล้ว"

สิ้นสุดคำพูดของเขาชมพูถึงกลับรีบปรายตาหันมามองหน้าเพื่อนที่ยื่นยิ้มแห้งอยู่ข้างๆ กัน

"ไม่ลำบากเลยค่ะ เป็นการขอบคุณที่คุณหมอมาส่งซีเมื่อ 2 วัน ก่อนไงคะ"

"อันนั้นพี่ต้องไปส่งอยู่แล้วครับ ผู้หญิงกลับคนเดียวมันอันตราย"

แม้ชมพูจะยืนอยู่เคียงข้างซีอาร์แต่ทว่าสายตาคมกลับโฟกัสอยู่แค่คนเดียว คอยส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับเพื่อนสาวของเธอจนไหลหยดย้อยลงพื้น กระทั่งชมพูเองถึงกลับต้องปรายตามองบนหันไปทางอื่นแทนเมื่อรู้สึกเป็นส่วนเกินในห้องนี้

"เอ่อ คุณหมอคาเตอร์นัดซีมา..."

"เอ่อ คือว่าพี่…"

น้ำเสียงเข้มหยุดชะงักลง พลางปรายตามองไปยังชมพูที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ เพื่อเป็นสัญญาณบอกชมพูทางอ้อมว่าเขาต้องการอยู่กับคนน้องเพียงลำพัง

"อ๋อ เดี๋ยวชมพูไปรอข้างนอกนะคะ"

"ครับ!!"

ยังไม่ทันที่ซีอาร์ได้ห้ามเพื่อน คาเตอร์รีบขานรับแทรกขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นนัยๆ ว่ากำลังไล่ชมพูออกไปก่อนเขาจะพูดมาออกมาจริงๆ แต่ทว่าชมพูกลับเป็นงานรีบเดินออกจากประตูอย่างรวดเร็ว

"เอ่อ..."

"ซีนั่งก่อนสิครับ"

ร่างเล็กค่อยๆ หย่อนก้นงอนลงบนโซฟาตัวหนาภายในห้องทำงานของคาเตอร์ โดยที่คนพี่ได้แต่ยิ้มกริ่มยันตัวกึ่งนั่งกึ่งยืนพิงโต๊ะอยู่ตรงกันข้ามเธอ

"พี่ลองคุยเรื่องยาของไบโอพรีมในที่ประชุมแล้วนะครับ"

รอยยิ้มระเรื่อปรากฏบนใบหน้าหวานของซีอาร์ในทันทีที่คาเตอร์พูดจบประโยค มันแสดงให้เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอดีใจมากแค่ไหนที่เขาพิจารณาตัวยาของไบโอฟรีมเสียที

"เราจะลองพิจารณาลองสั่งซื้อยาของไบโอพรีมดูสักครั้ง"

"จริงๆ หรือเปล่าคะ คุณหมอไม่ได้พูดเล่นหรือแกล้งซีใช่มั้ยค่ะ?"

ด้วยความดีใจซีอาร์รีบลุกขึ้นจากโซฟาและตรงเจ้าไปหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของคาเตอร์ในทันที

"พี่ไม่เคยพูดเล่นครับคนสวย...แต่!!"

"ค่ะ"

จากที่ตื่นเต้นและดีใจสุดๆ ในคราแรก คนน้องเบรกแทบไม่ทันเมื่อมีข้อแม้แทรกเข้ามาในความดีใจของเธอในครั้งนี้

"มีข้อแม้"

"ข้อแม้?"

"ใช่ครับข้อแม้"

รอยยิ้มและสายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาหาคนร่างเล็กด้วยความละเมียดละไม ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความลับอะไรบางอย่างรอให้เธอได้ค้นหา

"ซีต้อง…"

คาเตอร์หยุดชะงัก ค่อยๆ ขยับเท้าเข้ามาหยุดยืนอยู่หน้าซีอาร์ ค่อยๆ ขยับเท้าชนเท้าเล็กของคนน้องจนเธอต้องขยับเท้าหนี

"คะ?"

"ซีต้องยอมทำตามที่พี่ต้องการ"

คำพูดของคาเตอร์ประโยคนั้น ทำให้ซีอาร์ถึงกลับหน้าชาราวกับถูกสาดน้ำเย็นเข้าใส่ใบหน้าของเธอเสียเต็มแรง เมื่อนึกถึงคำพูดของพี่สาวที่เคยบอกว่าหมอหนุ่มคนนี้สุดแสนจะเจ้าเล่ห์สุดๆ

"อะ อะไรนะคะ?"

"หึ!!"

เสียงเคล้นเปล่งออกมาจากลำคอเบาบาง ใบหน้าหล่อคมยิ้มกว้างออกมาด้วยพอใจที่ได้ต่อรองกับเธอ

"เอ่อ คือ ความหมายของหมอคาเตอร์ คือ ความต้องการในเรื่องยาและเรื่องงานใช่มั้ยค่ะ?"

ซีอาร์ต่างรู้ดีว่าคาเตอร์หมายถึงเรื่องอะไร แต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าต่อรองกับเธอด้วยข้อแม้แบบนี้

"อ๊ะ หมอคาเตอร์!!"

แทนที่คาเตอร์จะตอบคำถามที่ซีอาร์ถาม เขากลับดันตัวเธอเข้าติดผนังห้องอย่างรวดเร็ว เมื่อคนน้องไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างเล็กจึงปลิวละล่องตามแรงของเขาไปอย่างง่ายดายทำให้เธอร้องทักท้วงขึ้นมาในทันที

"ทุกเรื่องเลยครับคนสวย!"

"ซีไม่เข้าใจคะ?"

"หึ!! เดี๋ยวซีก็เข้าใจเองครับ"

ด้วยความไม่ชัดเจนของเขาทำให้ซีอาร์เริ่มหงุดหงิด เธอกำหมัดแน่นรีบผลักหน้าอกของเขาออกในทันที

"หมายความว่ายังไงคะ?"

"ซีเองก็รู้ว่าพี่หมายถึงเรื่องอะไร?"

นิ้วยาวไล่ไร้ผมที่บังกรอบหน้าเธอออกอย่างเบาบาง ก่อนจะหันกลับมามองหน้าหวานด้วยความเจ้าเล่ห์ เพทุบาย

"พี่จะไม่บังคับซีหรอกนะครับ พี่ให้ซีกลับไปคิดทบทวนข้อเสนอนี้ให้ดีก่อน ค่อยบอกพี่ก็ได้"

"ซี..."

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังแทรกประโยคนั้นของซีอาร์ทำให้ร่างใหญ่รีบขยับตัวออกห่างจากคนน้องไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เมื่อถูกขัดจังหวะจากคนที่อยู่นอกบานประตูนั้น

"ครับ!!"

"คุณหมอคาเตอร์ครับ สายจากคุณเซบาสเตียนขอคุยกับคุณหมอครับ"

"รับทราบครับ"

"เอ่อ งั้นเดี๋ยวซีขอตัวกลับก่อนนะคะ"

ร่างเล็กรีบคว้ากระเป๋า และกำลังจะเดินหนีออกจากห้องไป ฝ่ามือใหญ่รีบจับข้อมือของเธอเอาไว้แน่น แม้จะอยากรั้งไม่ให้เธอไป แต่ต้องจำใจปล่อยเพราะธุระกับคนปลายสายก็สำคัญเช่นกัน

"พี่หวังว่าคำตอบที่จะได้รับคงเป็นเรื่องดีนะครับ"

ซีอาร์ไม่ตอบได้แต่ยิ้มจางๆ ส่งให้เขา และเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คาเตอร์มองตามน้องออกไปด้วยความรู้สึกเซ็งและหงุดหงิดใจเมื่อไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเฉยเมยกับเขาขนาดนี้ ทั้งที่เขาก็แสดงให้เห็นแล้วอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ

บนรถ

ปัง!!

เสียงปิดประตูรถดังลั่น ด้วยสภาวะอารมณ์ของหญิงสาวที่กำลังหงุดหงิดและโมโหให้กับความประสาทเสียที่เขาพร้อมจะปั่นหัวเธอด้วยคำพูดและท่าทางแบบนั้น

"ยัยซีใจเย็นๆ ปิดเบาๆ"

เสียงทักท้วงของชมพูดังแทรกขึ้น พลันทำให้หญิงสาวเร่งหายใจเข้า ออกช้าๆเป็นจังหวะ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายความโมโหลง

"เป็นอะไรไปวะ คุณหมอสุดหล่อนั้นไม่เอายาหรอกหรอ?"

"ที่ผ่านมาแกเคยได้ยินข่าวของหมอคนนี้ว่ายังไงบ้างวะชมพู"

"ทำไมว่ะ?"

ซีอาร์ยังคงเงียบไม่ตอบเพื่อสาวออกไป เอาแต่มองจ้องออกไปด้านนอกของตัวรถ พร้อมกับจังหวะลมหายใจที่ผิดปกติไปจากเดิม

"ฉันรู้แค่ว่าเขาหล่อและฮอตมากๆ สาวๆ ไฮโซ ดาราหลายคนมีข่าวควงกันไปนู่นไปนี่กับเขาบ่อยๆ พอฉันได้มาเจอตัวจริงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกนั้นถึงยอมเป็นของเล่นให้เขาได้เชยชมง่ายๆขนาดนั้น… เพราะเขาหล่อมากๆ โอ้มายก๊อด สายตงสายตาที่มองแกอะแพรวพราวเกินพ่อ แทบอยากจะกลืนกินแกไปทั้งตัวเลยมั้งยัยซีเอ๊ย"

"เหอะ!!"

"แกไม่ชอบเขาหรอก? เขาออกจะน่ากินขนาดนั้นนะยัยซี!!"

ชมพูถาม พลางส่งสายตาเย้ายวนและใบหน้ายิ้มระเรื่อมาให้เพื่อนสาวที่ยังคงอยู่เคียงข้างกัน

"ตอนนี้ฉันไม่ได้โฟกัสเรื่องนี้"

"เหรอจ๊ะ?...เออแล้วเขาไม่สนใจยาของบริษัทแกแล้วหรอ ถึงได้หน้ามุ้ยออกมาแบบนั้น"

"เขาเจ้าเล่ห์เหมือนพี่แซนเคยเตือนฉันไว้ไม่มีผิดเลย"

ซีอาร์ตอบกลับเพื่อนไปด้วยท่าทางหงุดหงิดที่อะไรต่ออะไรตอนนี้ดูไม่ราบรื่นและเป็นใจเธอเอาเสียเลย

"ก็แหงละสิ ดูสายตาก็พอจะรู้แล้ว อีกอย่างเขาเป็นถึงผอ. เหลี่ยมเยอะอยู่แล้วไม่งั้นโรงพยาบาลนี้จะขึ้นติดอันดับหนึ่งของประเทศได้ยังไงยัยซี!!"

"เฮ้อ ฉันกำลังทำอะไรอยู่วะ!!"

"อะไรวะ"

เพื่อนถามกลับไปด้วยความสงสัย แต่ซีอาร์เลือกที่จะไม่บอก ถึงแม้ว่าชมพูจะเป็นเพื่อนสนิทแต่เรื่องแผนการที่วางเอาไว้ไม่ควรจะให้ใครต้องมารับรู้นอกเสียจากคนในครอบครัว

"เขาว่ายังไงกับแกบ้าง?"

"เขายื่นข้อเสนอให้ฉัน ถ้าฉันยอมทำตามที่เขาต้องการทุกๆอย่าง เขาถึงจะยอมซื้อยาของไบโอฟรีม"

"ห๊ะ!!"

เสียงอุทานของชมพูดังลั่นรถ ยิ่งเพิ่มความตึงเครียดและหนักใจให้กับซีอาร์ขึ้นเป็นเท่าตัว

"ทุกอย่างนี่หมายถึงเรื่องเซ็กส์ด้วยปะวะ?"

"แล้วแกคิดว่ายังไงอะ?"

"นี่ไงฉันถึงบอกแล้วว่าเขาจ้องกินแกอยู่ ยัยซีเอ๊ย!!"

"คือ…"

ซีอาร์หยุดชะงักทันที แม้ว่าไม่อยากจะคิดมากเรื่องที่ชมพูบอก แต่ทว่าสิ่งที่เธอสัมผัสได้จากสายตาของคาเตอร์ก็ไม่ต่างกันเลย

"แล้วฉันจะทำยังไงได้วะ?"

"ถ้าเป็นฉันนะ เพื่อผลลัพธ์ที่ได้จากยอดการสั่งซื้อของรางศิธารา ฉันยอมหมดเลยค่าคุณหมอ อิอิ!!"

ยิ่งได้ยินที่เพื่อนพูดมาแบบนั้น ยิ่งทำให้ซีอาร์กุมขมับแน่น

"แล้วแก่ตอบเขาไปว่ายังไง?"

"ไม่ได้ตอบ เขาให้ฉันกลับมาคิด"

"งั้นฉันถามแกคำหนึ่ง"

ใบหน้าหวานรีบหันกลับไปจ้องหน้าชมพูในทันทีที่เพื่อนเอ่ยประโยชน์นั้นออกมา

"แกซีเรียสเรื่องเซ็กส์หรืองานมากกว่ากัน?"

"หมายความว่ายังไงวะ?"

"ถ้าแกให้ความสำคัญกับเซ็กส์ที่ไม่ใช่ใครก็ได้ ก็ไม่ต้องยอมรับข้อเสนอของเขาแล้วก็ช่างแม่งมันซะเรื่องยอดขายยาให้รางศิธารา แต่ถ้าแกให้ความสำคัญกับเรื่องงาน แกก็ต้องยอมรับข้อเสนอของเขา"

แม้ในใจจะตอบชัดเจนอยู่แล้วว่ายังไงเสียเธอก็ต้องเลือกงานอยู่แล้ว เพราะที่เธอเข้าที่นี่เพราะแผนการที่จะตัดตอนไบโอฟรีมอยู่แล้วตั้งแต่แรกเริ่ม

"แล้วถ้ามันซีเรียสทั้งสองละวะ?"

"แกต้องเลือกสักอย่างค่ะเพื่อน!!"

"เอาจริงๆ เขาก็ไม่ได้ตอบชัดเจนขนาดนั้นหรอกว่านะว่าต้องการอะไร แต่ถ้าฉันยอมรับข้อเสนอของเขาภายใต้ข้อเสนอของฉันเหมือนกัน มันจะดูแฟร์มากกว่าป่ะวะ?"

"ยังไง?"

ชมพูหันกลับมาถามซีอาร์ที่กำลังขับรถเคลื่อนตัวออกจากเขตของโรงพยาบาลอย่างเชื่องช้าตามจังหวะของจราจรในเมืองหลวง

"เมื่อเขายังคลุมเครือไม่ชัดเจน ฉันจะถือว่ามันคือช่องโหว่ที่จะยื่นข้อเสนอผูกมัดกันไว้เอาด้วยผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย ถ้าเขาอยากได้อะไรฉันจะพยายามหาให้ให้ได้มากที่สุด แต่ถ้าฉันต้องการให้เขาซื้อยาของไบโอฟรีมเขาก็ต้องทำให้ได้เหมือนกัน"

"แม้ว่าเขาจ้องจะจับแกทำเมียอะนะ"

"ฉันจะพยายามหาทางยื้อให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วกัน ความจริงแล้วฉันไม่ได้ซีเรียสเรื่องเซ็กส์ขนาดนั้นหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่ได้อยากมีกับเขาปะวะ"

ซีอาร์ตอบเพื่อนไปตามความจริง ไม่ใช่ว่าเธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรขนาดนั้น แต่เธอก็ไม่ได้อยากจะมีอะไรกับเขาที่เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้นในแผนการของเธอ

"แน่ใจนะว่าไม่ได้อยากมีกับเขาจริงๆ หล่อ แซ่บขนาดนี้อะนะยัยซี"

ชมพูรีบยื่นมือถือมาใกล้ในระดับสายตาของซีอาร์เพื่อโชว์ไอจีที่คาเตอร์ถอดเสื้อโชว์ความเซ็กซี่อยู่ริมทะเลให้เพื่อนสาวดูเสียให้เต็มตา ซีอาร์ที่ขับรถอยู่ถึงกลับเปิดตากว้างเมื่อเห็นแผงอกและความเซ็กซี่สุดยั่วยวนของเขา ก่อนจะสะดุ้งรีบหันกลับไปมองยังท้องถนนเช่นเคย เมื่อหันมาเจอชมพูกำลังระบายยิ้มระเรื่ออยู่ข้างๆกัน

Talk

หื่ยยยย ใจจริงก็ชอบความกำยำสุดเซ็กซี่นั้นแหละ ดูออกนะลูกสาว555