ข้อตกลง

โรงพยาบาลรางศิธารา

ชั้น 15

ห้องทำงานคาเตอร์

เช้าวันจันทร์ที่แสนจะสดใส แต่ทว่าร่างใหญ่กลับรู้สึกไม่กระปรี้กระเปร่า เนื่องจากคืนที่ผ่านมานอนไม่ค่อยหลับ เพราะเอาแต่คิดหมกหมุนอยู่กับหญิงสาวเพียงคนเดียวที่เขาต้องการ จึงทำให้เขามาทำงานแต่เข้า เพื่อเตรียมตัวเขาประชุมกับฝ่ายบริหารที่ไม่รู้จะจบลงเมื่อไหร่ในวันนี้

"คุณหมอคาเตอร์ครับ ทางบริษัทยา XBC ขอเข้ามาเสนอ..."

"ไม่รับครับพี่คิง เอาแค่บริษัทที่เราดีลไว้แค่ไหนจบ แล้วก็ไม่ต้องมาถามผมอีกนะครับ ผมไม่เอาของที่ไหนทั้งนั้น"

ไม่ว่าจะเป็นยาของบริษัทไหนๆที่เขามาขอร้องเสนอตัวยาสำคัญต่างๆ แต่คาเตอร์กลับปฏิเสธไปหมด เพราะเขาเลือกที่จะใช้เพียงแค่ยาที่มาจากบริษัทที่เป็นพาร์ทเนอร์เท่านั้นในโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำอันดับหนึ่งของประเทศไทยในตอนนี้

"ครับ!!"

ทันทีที่เลขารุ่นพี่เดินลับตาออกไป ร่างใหญ่ที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานถึงกลับต้องกุมขมับด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าสมองแต่เช้าตรู่ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มประชุมอะไรสักอย่างเลยในวันนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อต

ยังไม่ทันที่สมองได้ผ่อนคลายความตึงเครียดจากเรื่องราวทุกอย่างในจินตนาการ เสียงเคาะประตูห้องดังแทรกขึ้นอีกครั้ง เพื่อดึงความสนใจของเขาเมื่อบานประตูนั้นเปิดออก

"คาเตอร์ข๋าาาาา"

"ขิม!!"

"ก็ขิมนะสิคะ ทำไมขิมโทรหาคาเตอร์ไม่รับสายเลยอะช่วงนี้รู้มั้ยขิมคิดถึง คิดถึงมากๆนะคะ"

หญิงสาวใบหน้าเรียวสวยทรวดทรงสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาหย่อนก้นงอนทรุดตัวนั่งลงที่ตักของเขาอย่างคุ้นเคย คอยไล่เรียวปากอวบจูบลงที่แก้มซ้ายขวาของศัลยแพทย์หนุ่มดวงสายตาสุดแสนจะเสน่หา

"ขิมมาหาผมแต่เข้า มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?"

ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยด้วยท่าทางและสีหน้าสุดจะเบื่อหน่าย ที่เพลงขิมยังคงเกาะแกะและคลอเคลียอยู่ใกล้ๆใบหน้าของเขาเหมือนเคยที่ผ่านมา

"หืม!! ทำไมพูดกับขิมแบบนี้ละคะ ขิมแค่...

"ผมมีประชุมเช้า ถ้าไม่มีอะไรขิมกลับไปเถอะครับ ผมต้องรีบเข้าประชุมก่อน"

"อะ อ้าว คาเตอร์คะ!!"

ฝ่ามือแกร่งรีบดันตัวบางร่างเล็กของเพลงขิมออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พลางก้าวเท้าเดินหนีออกจากห้องไปทันทีอย่างไร้เยื่อใย ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงไม่ปล่อยให้เพลงขิมอ่อยยั่วยวนเขากันถึงเพียงนี้ คงจับเธอกระแทกลงบนโต๊ะเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีอารมณ์ และความต้องการแบบนั้นกับใครอีกนอกจากผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ภายในใจมาตลอกเกือบ 2 สัปดาห์นี้

บริษัทไบโอฟรีม

ฟรึมมมม!!

ว๊ายยยย!!!

ร่างเล็กที่กำลังจะปิดประตูรถส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเศษน้ำกระเด็นใส่ร่างของเธอเต็มๆแรง ด้วยฝีมือของรถยนต์คันหรูที่ขับสวนเข้ามาในจังหวะนั้นพอดิบพอดี 

เอี๊ยกกกก!!

ฝ่าเท้าใหญ่เหยียบเบรกรถกะทันหัน เมื่อหันมองกลับมาพบว่าชุดของซีอาร์เปียกโชกไปทั้งตัว ร่างสูงจึงรีบกุลีกุจอลงจากรถและวิ่งเข้ามาหาซีอาร์ทันทีด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน

"ขอโทษครับ ผมไม่ทันเห็นว่าคุณเปิดประตู...ออกมา"

เพียงแค่ใบหน้าหวานนั้นเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา เควินถึงกลับยิ้มตาหวานเยิ้ม เมื่อหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าดูสวยถูกใจเขายิ่งกว่าอะไรอีกตอนนี้ ยิ่งอยู่ในชุดที่เปียกโชกและผมเปียกเบาบางซีอาร์ยิ่งดูเซ็กซี่สุดๆในสายตาของเขา ดวงตาคมยังคงจ้องมองคนเธอตาแทบไม่กะพริบจนกระทั่งต้องสะดุ้งเมื่อเสียงของเธอดังแทรกขึ้น

"เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ!!"

อาการคันไม้คันมือ คันปากอยากจะด่าเขากลับไปถาโถมเข้ามาเสียเต็มกำลัง แต่ต้องชะงักในทันทีเมื่อเธอเห็นหน้าเควิน ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาในทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นใครในไบโอฟรีม

"ชุดเปียกไปหมดเลย งั้นเดี๋ยวผมเอ่อ..."

เควินปรายตามองเรือนร่างเธอที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำสีดำสกปรก กลับรู้สึกชอบเธอคนนี้เอามากๆ ก่อนที่เขาจะสะดุ้งตกใจ เมื่อเห็นว่าซีอาร์กำลังเอากระเป๋าปิดส่วนโค้งส่วนเว้าที่เห็นอย่างชัดเจน เขาจึงรีบเปิดประตูรถคว้าชุดสูทยื่นให้เธอคลุมตัวไปพลางๆก่อน

"น้องซี!! อะ อ้าวคุณเควิน สวัสดีค่ะ!!"

กิ่งแก้วดีเทลสาวรุ่นพี่รีบยกมือทักทายเควินด้วยความคุ้นชิน ก่อนจะหันกลับมามองดีเทลสาวรุ่นน้องที่ยืนตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำจากพื้นถนนด้วยความตื่นตกใจ

"ว๊าย!! น้องซีตัวเปียกชุ่มไปหมดแบบนี้กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่แจ้งพี่ฉัตรให้"

"ชื่อซีเหรอครับ?"

"ชื่อซีอาร์ค่ะ คุณเรียกซีเฉยๆก็ได้ค่ะ"

เธอเริ่มแนะนำตัวกับเควินอย่างเป็นทางการ เมื่อเขาเแาแต่จ้องมองเธอด้วยใบหน้าและสายตาสุดยั่วยวนชวนขึ้นเตียงเอาซะเหลือเกิน

"กลับบ้านเปลี่ยนชุดเถอะซี เลอะหมดแล้ว"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กิ่ง เปียกแค่นี้เองเดี๋ยวเดินไปเดินมาก็แห้งแล้ว"

หญิงสาวตอบกลับดีเทลสาวรุ่นพี่ไปด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมกับสะบัดชุดไปมาเพื่อไล่ความชื้นแฉะออกไปให้เร็วที่สุด

"คุณซีเป็นพนักงานแผนกไหนของเราครับคุณกิ่ง?"

"อ๋อ ฝ่ายขายค่ะคุณเควิน"

"งั้นดีเลยครับ ผมอยากคุยกับฝ่ายขายของเราอยู่พอดีเลย รบกวนคุณกิ่งช่วยแจ้งคุณฉัตรให้ผมหน่อยนะครับ"

เควินบอกกิ่งแก้วออกไป แต่สายตาปรายหันมาจ้องมองคนน้องตาหวานเยิ้มอย่างชัดเจน

"ได้ค่ะคุณเควิน"

"ไว้เจอกันนะครับคุณซี"

"ค่ะ"

แม้ร่างสูงจะเดินห่างออกไปแต่กลับไม่วายหันกลับมามองเละโลมคนน้อง จนกิ่งแก้วสังเกตได้

"ตาหวานเยิ้มขนาดนี้มดแทบขึ้นแล้วมั้ยพ่อ!!"

"อะไรนะคะ?"

"ก็ดูสิ ตาเยิ้มขนาดนี้แทบจะกินน้องซีเข้าไปทั้งตัวแล้วละมั้ง"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่กิ่ง"

ซีอาร์หันมาส่งยิ้มจางๆให้คนพี่ เมื่อเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกันกับกิ่งแก้วเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าต้องเก็บงำความรู้สึกนั้นเอาไว้ เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดกับตำแหน่งงานของเธอในไบโอฟรีม

 "ลูกชายบ้านนี้ทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่เป็นสองรองใครเลยเรื่องผู้หญิง"

"คุณเควินมีพี่ชายหรือน้องชายหรอค่ะ?"

เธอถามออกไปเมื่ออยากรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของเควิน เพื่อจะได้หามาตีสนิทได้ง่ายขึ้น เพื่อแผนการที่วางเอาไว้จะได้สำเร็จเสียที

"มีพี่ชายคนละแม่กัน แต่พวกพี่ก็ไม่เคยเจอหน้าเขาหรอก เห็นแต่ในรูปหล่อมาก อย่างกับเจ้าชายหลุดออกมาจากเทพนิยายอย่างไงอย่างงั้นเลยแกเอ๊ย!!"

คำพูดคำจาสุดสะดีดสะดิ้งของกิ่งแก้ว ถึงกลับทำให้ซีอาร์ต้องส่งยิ้มกว้างให้ด้วยท่าทางเอ็นดูดีเทลสาวรุ่นพี่

"แต่ก็อย่างว่าแหละ ไม่มีโอกาสได้เจอตัวจริงสักที เพราะพี่น้องสองคนนี้ไม่ค่อยลงรอยกัน พ่อเลยจับแยกออกจากกันคนน้องมาบริหารบริษัทของเรา แต่คนพี่พวกพี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปบริหารธุรกิจอะไร เพราะบ้านนี้รวยมากเว่อร์"

"อ๋อ!! เข้าใจแล้วค่ะ"

ซีอาร์เองก็ไม่ได้อยากรู้ความเป็นมาของเขาเท่าไหร่นัก เพราะสิ่งที่เธออยากจะรู้จากที่นี่คือตัวสารประกอบของ Brich นั้นต่างหาก

"ช่างมันเถอะเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า"

ภายในใจคิดวนไปวนมาในเครื่องของยาซ้ำไปซ้ำมา แต่ต้องสะดุ้งตื่นมือกิ่งแก้วเอ่ยชวนคนน้องเข้าในบริษัท ร่างเล็กได้แต่เดินตามแผ่นหลังของคนพี่เข้าไปเงียบๆ พลางคิดหาวิธีจะทำยังไงจะตีสนิทกับเควินให้ได้มากที่สุด เพื่อแผนการที่ว่างเอาไว้ตั้งแต่เริ่มแรกจะได้สำเร็จก่อนที่จะโดนจับได้เสียก่อน

2 ชั่วโมงผ่านไป

ห้องประชุม

พนักงานฝ่ายขายทุกคนที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะคนเก่าหรือคนใหม่ของไบโอพรีม ถูกเรียกเข้าประชุมกับเควินเพื่อกระตุ้นยอดขายให้มากขึ้นกว่าเดิม เพราะตอนนี้ยอดสั่งซื้อยาของไบโอฟรีมกำลังพุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆเกือบทุกเดือนจากการทำหน้าทีของดีเทลที่นั่งอยู่ภายในห้องนี้

"ผมอยากให้ทุกๆคนตั้งใจทำงานให้ดีนะครับ เพราะตอนนี้บริษัทของเรากำลังไปได้สวย ลูกค้ารายใหญ่ๆหันเหจากบริษัทอื่นๆมาให้สนใจสั่งซื้อยาจากเรามากขึ้นเรื่อยๆ และอีกไม่นานเราจะต้องครองตลอดได้เกือบทั้งหมดครับ"

'หึ ก็แหงละสิ เล่นเอาสารประกอบไม่ถูกกฎหมายมาใช้ในตัวยา ยอดขายถึงได้ถล่มทลายขนาดนี้'

ความคิดภายในใจดังแทรกขึ้นมาในทันทีที่เควินพูดประโยคนั้นจบลง แม้ภายในใจจะรู้สึกหมั่นไส้กับคำพูดของตำแหน่งผู้บริหารคนนี้ แต่เธอจำใจต้องยิ้มตีหน้าสวยด้วยความยินดี เฉกเช่นพนักงานคนอื่นๆในบริษัทเพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต

"เอาเป็นว่าตามนี้เลยแล้วกันนะครับ"

"ค่ะ"

หลังจากสิ้นสุดการประชุม เหล่าบรรดาดีเทลทั้งหมดต่างรีบเดินกรูกันออกจากห้องประชุม รวมถึงร่างเล็กที่กำลังเก็บสมุดโน๊ตลงในกระเป๋าไม่ไกลจากเควินมากนัก

"เดี๋ยวครับ คุณซี!!"

"ค่ะ?"

"ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณในฐานะพนักงานใหม่"

ดวงตากลมกะพริบตาถี่ ค่อยส่งยิ้มให้เขาเบาบางด้วยท่าทางหวาดระแวงที่ต้องอยู่ภายในห้องด้วยกันสองคนในตอนนี้ 

"อ๋อได้ค่ะ!!"

ถึงแม้เธอจะพยายามหาช่องทางเข้าหาเขาเพื่อลวงความลับของบริษัท แต่ทว่าการอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับคนที่มองเธอตาหวานเยิ้มขนาดนี้คงไม่เข้าท่าเท่าไหร่นักในช่วงเวลานี้

"ผมเห็นว่าคุณซียังไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มา และเป็นเรื่องยากที่จะหาโรงพยาบาลหรือลูกค้ารายใหญ่เพื่อทำยอดให้บริษัทเราเพิ่มเหมือนคนอื่น ผมจึงมีโรงพยาบาลหนึ่งที่อยากจะแนะนำคุณในตอนนี้"

เควินเดินเข้ามาใกล้กับซีอาร์มากยิ่งขึ้น ก่อนจะเริ่มปรายตาคมมองสำรวจใบหน้าและเรือนร่างของเธอภายใต้ชุดที่เต็มไปด้วยคราบสกปรกจากฝีมือตัวเองเมื่อตอนเช้าอีกครั้งชัดๆ ด้วยท่าทางเสียมารยาท  พร้อมกับยกยิ้มออกมามุมปากราวกับว่าเขากำลังมีบางอย่างอยู่ในใจที่ตั้งใจไม่บอกเธอ

"แนะนำซีเหรอค่ะ?"

"ใช่ครับ!! เป็นโรงพยาบาลที่ไม่เคยมีพนักงานของเราเข้าไปเจาะทำการตลาดได้เลย"

เควินยื่นเอกสารชื่อโรงพยาบาลให้กับเธอ ค่อยส่งยิ้มกรุ้มกริ่มและกวาดสายตามองทุกท่าทางและการตอบสนองของหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้อย่าพิจารณา

"โรงพยาบาลรางศิธารา?"

 ดวงตากลมจ้องมองเอกสารที่อยู่ในมือ ดวงความตื่นตกใจเพราะมันคือโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ติดอันดับหนึ่งของประเทศหลายปีซ้อน 

"ครับ!! รางศิธารา!!"

 "เอ่อ…ซีขอถามอะไรอย่างได้มั้ยค่ะ?"

"เชิญเลยครับคนสวย"

เควินส่งสายตาหื่นกระหายมาหาคนน้อง ก่อนจะรีบดึงหน้ากลับมาเป็นปกติอีกครั้งเมื่อซีอาร์เงยหน้าขึ้นมามองเขา

"ทำไมคุณเควินถึงไว้ใจให้ซีไปค่ะ ซียังไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เท่าไหร่เลยนะคะ!!"

หญิงสาวไม่ได้อยากจะออกนอกสนามอย่างที่เควินชี้แนะ เมื่ออยู่เป็นเด็กฝึกงานที่นี่ได้อยู่ในออฟฟิศตลอดในช่วงที่ยังไม่ผ่านโปรเบชั่น อย่างน้อยเธอยังมีเวลาหาหลักฐานเรื่องสารประกอบตัวยานั้นได้ทันเวลาก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป

"ผมเห็นแววตามุ่งมั่นของคุณ"

'มุ่งมั่นอะไรละ สิ่งที่ฉันมุ่งมั่นคือหาหลักฐานต่างหากละ'

กลุ่มก้อนของความคิดดังแทรกสวนขึ้นมาภายในจิตใจ เมื่อความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่เควินนั้นเข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว

"คนมีประสบการณ์ไม่เคยมีใครทำได้ คุณซีอาจจะเป็นคนแรกและคนเดียวเลยนะครับที่ทำได้"

"เอ่อ ซีไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เลยค่ะ

หญิงสาวรีบถ่อมตัวลงในทันทีเพื่อให้เควินเปลี่ยนใจ ปล่อยเธอไปตามยถากรรมในไบโอฟรีมเหมือนเดิม

"จงเชื่อมั่นใจตัวเองครับคุณซี"

"เอ่อ!!"

"ถ้าคุณซีสามารถเจาะตลาดที่นั่นได้ คิดดูสิครับว่ายอดสั่งซื้อจะทถล่มทลายมากขนาดไหน?"

เควินพยายามพูดโน้มน้าวจิตใจของซีอาร์ให้ยอมรับข้อเสนอ ในเมื่อต้องการเจาะกลุ่มลูกค้า และโรงพยาบาลขนาดใหญ่อย่างรางศิธารา 

"ถ้าคุณซีทำได้ คุณซีอยากได้ให้อัพเงินเดือนหรือตำแหน่งไหนในบริษัท ผมให้ได้หมดเลยครับ…คนสวย!!"

ร่างสูงเริ่มขยับเข้ามาใกล้ซีอาร์มากขึ้น พร้อมกับม้วนตัวไปด้านหลังของเธอ ไล่เรียงจับปลายเส้นผมของหญิงสาวขึ้นมาสูดดมด้วยความเจ้าเล่ห์

"ทุกอย่างเลยเหรอคะ?"

ต่อให้รู้ว่าเควินกำลังทำอะไรอยู่ด้านหลังของเธอ หญิงสาวกลับไม่สนใจอเมื่อสิ่งที่เขาพูดทำให้ซีอาร์สนใจได้มากกว่า

'ถ้าฉันทำได้ก็มีโอกาสเข้าใกล้สารประกอบพวกนั้นได้มากกว่าสินะ หึ ดีเหมือนกัน ดีกว่าต้องมาเสี่ยงตีสนิทเข้าใกล้คนหื่นกามอย่างคุณเควินไปมากกว่านี้ ถึงแม้เขาจะดูดีในระดับหนึ่งก็เถอะนะ'

เธอครุ่นคิดดังวนเวียนอยู่ภายในใจถึงโอกาสที่จะเข้าใกล้สารประกอบนั้นมากขึ้นในฐานะนักวิจัยของไบโอฟรีม

"ได้ทุกอย่างเลยครับ…แม้กระทั่งตัวผม!!"

จมูกโด่งของเควินเริ่มคลอเคลียอยู่ที่เส้นผมซีอาร์ เมื่อเขารู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงประเภทนี้ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงิน และสิ่งที่ตัวเองต้องการ

"ถ้าซีทำได้คุณเควินให้ตำแหน่งหัวฝ่ายวิจัยกับซีได้มั้ยค่ะ?"

เควินยิ้มราออกมาจากเรียวปากสีแดงคล้ำด้วยความพึงพอใจ เมื่อข้อแลกเปลี่ยนของเธอสอดคล้องกับข้อมูลของเธอใบสมัครที่เขาเปิดอ่านมันเมื่อเช้าที่ผ่านมานี้ 

"แน่นอนครับคนสวย ผมให้สัญญา หรือคุณซีจะให้เลขาผมทำสัญญาเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรเลยก็ได้นะครับ ผมไม่ติดอะไร"

"งั้นดีลค่ะ"

เมื่อความต้องการและผลประโยชน์ลงตัว  สองร่างจับมือกันแน่นเพื่อปิดดีลข้อเสนอทุกๆอย่างที่ได้พูดคุยกันในวันนี้ ก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะถูกฉายออกมาบนใบหน้าดูดีของเควิน ซึ่งไม่ต่างจากรอยยิ้มเจ้าแผนการที่ออกจากเรียวปากอวบอิ่มของเธอเฉกเช่นเดียวกัน

ดีเทล = พนักงานขายยาของบริษัท