พ่อลูกพบกัน

“พ่อจะโทรหาผมทำไม?” มือหนาขอดึงมือถือจากปลายสายแนบหูขวัญจิรา สายตาของเธอมองเหลือบสูง เพราะเห็นหน้าลูกชายค่อนข้างจะหงุดหงิดพอสมควร เค้าโครงบางส่วนของภวิน ยิ่งโตก็ยิ่งคล้ายคลึงกับเฟรเดอริคอีกต่างหาก

“ดีใจที่ได้ยินเสียงแก พ่อมาเมืองไทย และอยากเจอแกมาก”

“พ่อมีเวลาให้กับธุรกิจอยู่แล้ว ความจริง พ่อก็ไม่ค่อยมีเวลามากขนาดนั้น สำหรับแม่หรือผมหรอกนะครับ” ภวินคุยกับเฟรเดอริคด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เพราะอดีตหลายปีก่อน เขาบ้างานกับบริษัทขายอาหารธัญพืช

จนกระทั่งได้จัดเลขาสาวสวย ขณะยกตัวอย่างอาหารธัญพืชชนิดใหม่ไปเสริฟถึงห้อง แต่เฟรเดอริคกลับป้อนอาหารสดไร้สารเจือปน จากเรือนกายเขาให้แก่เธอบนโต๊ะทำงาน ภายในห้องทำงานส่วนตัวตามลำพัง

ภวินมีกุญแจส่วนตัวเปิดเข้าไป เพื่อขอคุยเรื่องผลการเรียนวิทยาลัยกับเขา แต่กลับเห็นภาพเช่นนั้นอยู่บ่อยครั้ง เขาคงไม่อยากเชื่อหรอกว่า ยังรักแม่เขาอยู่...

“ยังหัวรั้นเหมือนเคย แต่พ่อเข้าใจแกนะ ว่านั้นก็เป็นส่วนหนึ่งของนิสัยพ่อด้วย พ่อจะไม่โกรธแกหรอกนะ ว่าสิ่งทีแกพูดถึง ก็ไม่ผิดนักหรอก..” เฟรเดอริคเห็นว่า ความคิดถึงนั้น แรงกล้ากว่า ความทิฐิของเขาเสียอีก

“ถ้าพ่อจะโทรมาพูดแค่นี้ ผมก็จะวางสายแล้ว ราตรีสวัสดิ์!!!” ภวินพูดตัดบทจบ พร้อมกดปุ่มวางสายในเวลานั้น

“พ่อแค่มีข้อเสนอบางอย่าง อยากจะชวนแกมาร่วมหุ้น ไม่ใช่มารับมรดกอย่างที่แกไม่ต้องการหรอกนะ วิธีนี้แกจะได้รับค่าตอบแทนอย่างงาม แทนที่จะเป็นทายาทมารับมรดกหลายร้อยล้าน แกจะมีทุกอย่างดูแลแม่แกไง...”

เฟรเดอริคยื่นข้อเสนอที่ภวินต้องการมานาน แม้จะอยากยกมรดกให้ลูกชายคนเดียวมากแค่ไหน ภวินคงไม่มีวันยอมรับแต่โดยดี เพราะเขารักและไม่ยอมทอดทิ้งขวัญจิรา อย่างที่เฟรเดอริคทำเมื่อหลายปีก่อนแน่นอน...

“ผมไม่สนหรอก...” ภวินรู้สึกลังเลใจ เมื่อนั้นคือการร่วมหุ้นลงทุนกับเฟรเดอริค เจ้าของบริษัทค้าอาหารธัญพืชที่ดังที่สุด ในฮัมบูร์กตอนเหนือเยอรมัน และเขาจะได้ค่าตอบแทนอย่างงาม แทนที่จะได้ทรัพย์สมบัติจนตกเป็นขี้ปากคนทั่วไป มิตรแท้จะไม่ได้พบ หากเขาร่ำรวยจากกิจการของเฟรเดอริค

“ถ้าแกเปลี่ยนใจ คงรู้นะ ว่าพ่ออยู่ไหน...” ฝ่ายเฟรเดอริคเป็นผู้โทรไปหาและตัดสายจบบทสนทนาให้ภวินต้องยืนตัวแข็ง ดวงตาเขามีไฟลุกโชนแข็งกร้าวขึ้นมาทันใด เพื่อเฟรเดอริคทิ้งท้ายคำพูดนั้นไว้...

******

“พ่อเค้าว่าไงบ้างล่ะ ภวิน?” ขวัญจิราขมวดคิ้วตรงสวย มองหน้าลูกชายตัวสูงกว่า เพราะสรีระร่างกายสูงใหญ่ ได้จากเชื้อพ่อมาเต็มๆ แม้ว่าเรือนหน้าของภวินจะคล้ายๆ ขวัญจิรา

“ผมไม่สนใจข้อเสนอพ่อหรอกนะ แม้ว่า... แม้ว่ามันจะเป็นหนทางเดียว ช่วยพยุงกิจการพืชสวนครัวของแม่ไว้ได้ทั้งหมด” ภวินกำลังชั่งใจเรื่องหุ้นส่วน ซึ่งไม่เกี่ยวกับมรดกของเฟรเดอริค เขาไม่อยากกลับเข้าไปในกองมรดกของเฟรเดอริคอีกแล้ว เรื่องเงินจึงค่อนข้างบีบความรู้สึกของภวินพอสมควร หากไม่ใช่เพราะเป็นห่วงขวัญจิรา...

สายตาของเฟรเดอริค มองออกไปนอกระเบียงไกลโพ้น ราวกับเดาใจเมียเก่าและลูกชายอยู่ว่า ข้อเสนอนี้อาจจะทำให้เขาได้กลับมาพบกับเอนเจล ลูกชายของเขา ซึ่งกำลังอยู่กับขวัญจิรา...

โดยที่เฟรเดอริคไม่รู้เลยว่า เอนเจล ฮอฟแมนน์ ลูกชายคนเดียวของเฟรเดอริค ฮอฟแมนน์ กับขวัญจิรา เปลี่ยนเป็นชื่อไทยนานแล้ว ตั้งแต่ย้ายบ้านออกจากเยอรมันมานาน...

“พ่อรู้ว่า แกต้องมา...เพื่อแม่แกแน่นอน...” แววตากร้านประสบการณ์ กล้าเอาชีวิตเขาเป็นเดิมพันเลยว่า เอนเจลจะมาหาเขา... ไม่พรุ่งนี้ก็มะรืนนี้...

สายมือถือดังกลับมาอีกครั้ง พร้อมๆ กับเสียงของชายหนุ่มที่คุ้นเคย ถามถึงการนัดพบ... ก่อนเขาจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง...

“เมื่อไหร่?” รอยยิ้มของเฟรเดอริคเผยออกมาอย่างมีชัย... เดิมพันนี้ เขาชนะอีกตามเคย...

******

นิชกานต์ถูกขอนัดพบในบ่ายวันหยุด หลังจากเมื่อคืนวาน เธอมีเซ็กซ์ดุเดือดเผ็ชร้อน ร่างกายเธอยังเสียวค้างสั่นไหว อีกทั้งเรือนขาเธอยังสั่นๆ สะเทือนไปทั่วร่องสวาทเปียกฉ่ำ ยอมรับว่าชอบบทรักบนเตียงของเฟรเดอริคแทบลืมใบหน้าของภวินในที่สุด

เธอยิ้มอย่างมีความสุข ระหว่างเดินกลับมาที่บ้านของเฟรเดอริคในบ่ายแก่ๆ วันนี้ ก่อนจะมีนัดไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารดีๆ เพราะเฟรเดอริค อยากจะแนะนำลูกชายของเขาให้เธอได้รู้จัก อีกไม่นานเขาอาจจะต้องขอให้นิชกานต์ ช่วยเขาทำงานสักสองเดือน ก่อนจะเดินทางกลับเยอรมัน เรื่องการดำเนินธุรกิจร่วมซื้อขายอาหารธัญพืชในเมืองไทย

หญิงสาวเดินทางมาพร้อมๆ กับเฟรเดอริค ตามนัดที่ร้านอาหาร บรรยากาศช่างสบายร่มรื่นย์ แถมอาหารค่ำวันนี้ก็น่าทานไปเสียหมด หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอ ออกแรงหนักกับชายรุ่นพ่อมากไปหน่อย

มือหนาสวมกอดโอบเอวบางเธอเอาไว้ เรือนริมฝีปากแนบใบหูบางเย็นเฉียบ ความอบอุ่นจากเรือนกายชาย ทำให้เธอหายหนาวจากฝนฟ้าพรำในวันนี้...

“ตื่นเต้นรึ?” เฟรเดอริคถาม เพราะไม่เคยเห็นนิชกานต์มีทีท่ากังวลแบบนี้

“ก็...ฉันไม่รู้จักลูกชายคุณนิคะ ไม่แน่ใจว่า เขาอาจจะไม่ชอบขี้หน้าฉันก็ได้ ฉันน่าจะกลับดีกว่า คุณกับลูกจะได้คุยกันสะดวกๆ ไงคะ...” นิชกานค์กำลังกังวลหนัก จะเข้ากับลูกชายเฟรเดอริคไม่ได้... รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นนะ กานต์... เขาจะมาร่วมหุ้นบริษัทผม ซึ่งไม่เกี่ยวกับทรัพย์สมบัติของผมทั้งหมด ผมต้องการคุณมาช่วยแค่ช่วงระยะเวลาผมอยู่ในเมืองไทยแค่สองเดือนแค่นั้น”

เฟรเดอริค มีระยะวีซ่าแค่เก้าสิบวัน จึงมีระยะเวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก หรืออาจจะต้องเดินทางกลับ และต้องเดินทางมาใหม่ แต่เขาไม่อยากเสียเวลากับการนั่งเครื่องบินนานๆ บินหลายรอบ... จึงอยากจะจบรอบการทำงานให้เร็วที่สุด

เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาทำให้เรือนมือหนาบังคับร่างบางในอ้อมกอด หันตามเขาไปพร้อมๆ กัน เฟรเดอริคยิ้มเบิกบาน เมื่อลูกชายของเขาเดินทางมาถึงตามนัดเรียบร้อย ในชุดสูทสุภาพ พร้อมดินเนอร์และคุยธุรกิจเรื่องหุ้นส่วนไปด้วย

“ดีใจที่แกมาได้เสียที เอนเจล...” เฟรเดอริคดึงร่างบางมากับเขาด้วยกัน โดยสีหน้าของนิชกานต์ตกตะลึงมาก เมื่อได้พบกับ ภวิน เขามาที่นี่ เพราะนัดกับเฟรเดอริครึ?

“กานต์...” ดวงตาของภวินค่อนข้างตกตะลึงพอสมควร เมื่อพบเธออยู่ในอ้อมกอดของพ่อชาวต่างชาติ ไม่เห็นพ่อจะบอกเขาสักคำว่า เธอจะมาด้วย... นี่มันเรื่องอะไรกัน? ประโยคนี้ดังอยู่ในใจเขาก้องจนเขายืนตัวแข็ง...

“.....” นิชกานต์รู้สึกอ้ำอึ้งมาก จนนั่งไม่ลง ทำให้เฟรเดอริคเริ่มแนะนำลูกชายให้เธอได้รู้จัก

“นี่คือ เอนเจล ฮอฟแมนน์ ลูกชายคนเดียวของผม เราจะร่วมหุ้นส่วน ธุรกิจอาหารธัญพืชสาขาในเมืองไทยนะ... และนี่...” เฟรเดอริคกำลังจะแนะนำนิชกานต์ให้ลูกชายได้รู้จัก... แต่แววตาของภวินมองนิชกานต์ไม่วางตา...

ภายในหัวสมองเขา กำลังคำนวณอย่างรวดเร็วว่า ...พ่อเขาฟาดสาวในอ้อมแขนได้เร็วแค่ไหน และหากเขาโอบกอดเอวเธอแบบนี้ มันทำให้จิตใจลึกๆ ของภวินแทบรวดร้าวแตกสลาย ยามเธอปรากฏตัวอยู่ข้างกายพ่อ...

“กานต์... นิชกานต์ ภัทรวรคุณากร ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...” เธอเกือบจะเรียกชื่อไทยของเขาแล้ว แต่ต้องไหลตามน้ำเรื่องเดียวกันกับเฟรเดอริค

-ทำไม... ภวิน!!! กลายเป็นลูกชายของเฟรเดอริค! - คำถามนี้ดังอยู่ในใจนิชกานต์ จนปากแข็งขยับไม่ได้ พูดไม่ออก

ภวินพยักหน้า พร้อมรับเรือนฝ่ามือเธอมาจูบทักทาย เป็นธรรมเนียมสุภาพ แทนที่จะเช็คแฮนด์กัน... ใครจะไปรู้ล่ะ... ว่าสาวข้างตัวพ่อจะเป็นเมียใหม่ แต่ไม่คิดเลยว่า... จะเป็นแฟนเก่าของเขา จะกลับมาเจอภวินอีกครั้งในสภาพนี้...

******