บทที่ 4 ล่อลวง

บทที่ 4

ล่อลวง

สายของอีกวันอรอินตื่นมาด้วยอาการปวดหัวตึบ ร่างบางชันกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนนุ่ม แววตาสวยกวาดตามองไปรอบห้อง คล้าย ๆ ว่าในความทรงจำจะจำได้ว่าพาทิศพาเธอมาส่งยังที่นอน

แต่ตอนนี้กับว่างเปล่าไม่มีแม้แต่ร่องรอยของเขา

“นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป” ปากบางบ่นคล้ายพึมพำ

แต่ความจริงแล้วชายหนุ่มนั่งมองเธออยู่เกือบจะค่อนคืน ถ้าไม่ติดคนงานที่ฟาร์มหอยมุกโทรมาตาม เขาคงอยู่เคลียร์กับเธอตอนเธอตื่นไปแล้ว

ร่างบางฝืนลุกจากที่นอนเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนออกไปหาอะไรกินรองท้องก่อน หลังจากนั้นก็มานั่งเหงาอยู่ที่ชิงช้าริมชายหาด มาดูผู้คนเดินผ่านไปมาคนแล้วคนเล่า

“อิน เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงเพื่อนชายที่นั่งดื่มกับเธอเมื่อคืนดังมาจากด้านหลัง

“อ่าว คินว่าไง” หญิงสาวเอ่ยทักกลับ

“ทำไมมานั่งเหงา ๆ อยู่คนเดียวล่ะ และผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว” ภาคินแสร้งถาม

“ผู้ชายคนนั้น” หญิงสาวทวนคำพูดเพื่อน

“คนที่พาอินกลับห้องไง เขาบอกว่าเป็นเจ้าของเกาะแล้วอินเป็นแขกพิเศษของเขา”

“อ่อ พิเศษอะไรอินก็ลูกค้าทั่วไป” นี้นะเรียกพิเศษปล่อยให้อินอยู่คนเดียวแบบนี้ เธอคิดในใจ

“แล้วเขาไปไหนแล้วล่ะ”

“อินก็ไม่รู้เหมือนกัน บอกแล้วอินไม่ได้พิเศษอะไร” เธอกล่าวน้ำเสียงเรียบ เริ่มเจือความน้อยใจ

“เรากำลังจะไปดำน้ำ ไปด้วยกันไหมล่ะ” ภาคินเอ่ยชวนแววตาจ้องมองอย่างมีความหวังว่าอรอินจะตกลงไปด้วยกับเขา

“ไปสิ เราอยากไปอยู่พอดีอยู่เกาะมาสองอาทิตย์แล้วยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย” ใบหน้าสวยเริ่มผุดรอยยิ้มเล็ก ๆ ขึ้นมา เธอกำลังรู้สึกเบื่ออยู่พอดีเลยจึงได้ตกลงที่จะไปดำน้ำกับภาคิน

“งั้นไปกัน อินไปเตรียมตัวก่อนเดี๋ยวเราไปรอที่เรือ”

“อืม รอแป๊บนะ” หญิงสาวรีบเดินกลับไปที่ห้องพักเพื่อเตรียมตัวแล้วของบางอย่างที่จำเป็น

คล้อยหลังอรอินที่เดินกลับไป รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมกลับกลุ่มชายสามคนเดินมาสมทบกับภาคิน

“มึงที่มันแน่วะไอ้คิน คุยแป๊บเดียวได้สาวมาเลย” ชายหนึ่งในกลุ่มที่เดินมาสมทบเอ่ยขึ้น

“ของมันแน่อยู่แล้ววะ” ภาคินยิ้มอย่างบ้ายอ

“ได้ของดีด้วย น่ารักไม่เบาเลย แล้วเขาจะยอมมึงหรือวะ”

“ยอมไม่ยอมเดี๋ยวก็รู้” ภาคินยิ้มกริ่มคิดแผนชั่วอยู่ในหัว

“กูเห็นกี่คนต่อกี่คนก็ยอมไอ้คินทุกรายแหละวะ”

“เออพอแล้ว กูจะไปก่อนนะมืด ๆ ค่อยเจอกัน” ภาคินรีบแยกตัวเดินออกมาจากกลุ่ม

เพื่อนสามคนนั้นต่างส่งเสียงแซวจนเสียงดัง ทำให้พนักงานของรีสอร์ตชื่อว่าป้านิตได้ยินดข้าและหยุดมอง จนกระทั่งสามคนนั้นเดินผ่านก็ยังพูดคุยถึงเรื่องที่ภาคินจะทำกันอย่างสนุกปาก ป้านิตแกก็กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีบนเกาะ จึงได้มองหาคนที่ชายสามคนนั้นพูดถึง และเดินตามมาที่ท่าเรือจึงเห็นว่าภาคินกำลังจะขับเรือสปีดโบช์ และยังเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอกำลังจะตกเป็นเหยื่ออยู่บนเรือด้วย แต่หญิงคนนั้นก็คืออรอินแขกพิเศษของเจ้านาย ป้านิตรีบวิ่งไปจะเตือนหญิงสาวแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ภาคินขับเรือออกไปเสียก่อนป้านิตจึงได้รีบวิ่งกลับไปที่รีสอร์ต แล้วโทรไปบอกพาทิศ

แต่ทว่าพาทิศที่กำลังง่วนอยู่กับบ่ออนุบาลหอยมุกบ่อใหม่ที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ จึงไม่ได้พกโทรศัพท์ เขาวางมันไว้ในห้องพักของคนงานใกล้ ๆ นี้เอง ด้วยความร้อนใจป้านิตโทรเท่าไรเจ้านายหนุ่มก็ไม่รับสายสักที เธอจึงได้เปลี่ยนไปโทรเบอร์ของนุ้ยแทน ในที่สุดนุ้ยก็รับสาย ป้านิตจึงได้รีบเล่าเรื่องที่ตนรู้มาทั้งหมดให้นุ้ยฟัง

“นายครับ ป้านิตแกโทรมาบอกว่าเห็นคุณอินแขกของนายออกเรือไปกลับผู้ชายคนที่เธอนั่งดื่มเมื่อคืน” นุ้ยรีบรายงาน

“ถ้าเขาอยากไปก็ปล่อยเขาไปเถอะ” พาทิศได้ฟังก็ถอนหายใจแรง นึกโกรธอยู่ไม่น้อยแต่ก็รู้สึกน้อยใจอยู่เช่นกัน

“ไม่ใช่แค่นั้นครับนาย ป้านิตแกได้ยินมาว่าชายคนนั้นกะจะทำมิดีมิร้าย….”

“ไปเอารถมา” นุ้ยยังไม่ทันพูดจบ พาทิศได้ยินประโยคนั้นใจเขาจะตุกวูบดีดตัวขึ้นจะน้ำแบบไม่คิดเป็นห่วงเหล่าหอยมุกบ่ออนุบาลพวกนั้นแล้ว

นุ่ยรับคำสั่งรีบวิ่งไปขับรถมาให้พาทิศทันที ทั้งสองออกมาจากฟาร์มหอยมุกที่อยู่อีกฟากหนึ่งของเกาะทันทีโดยพาทิศเป็นคนขับรถ เกือบยี่สิบนาทีพาทิศมาถึงรีสอร์ตเขาวิ่งตรงไปยังเรือสปีดโบร์อีกลำ ปากก็ตะโกนบอกนุ้ยให้ดูพิกัดเรือลำนั้นที่ภาคินขับออกไปแล้วส่งมาให้เขา เพราะเรือทุกลำของเกาะพาทิศจะติดจีพีเอสไว้ทุกลำอยู่แล้ว

พาทิศติดเครื่องยนต์ขับเรือมุ่งหน้าไปทางอ่าวอีกด้านที่นักท่องเที่ยวนิยมไปดำน้ำดูปะการังกัน ถ้าภาคินพาเธอไปดำน้ำจริง เขาจะต้องเจอทั้งสองอยู่ที่นั่นแน่นอน ขนาดที่ขับเรือออกไปได้ครึ่งทาง นุ้ยก็ส่งพิกัดของเรือลำนั้นมาให้

เมื่อพาทิศได้ดูเขากัดฟันแน่นด้วยความโมโห เพราะพิกัดจุดนั้นอยู่ไกลจุดดำน้ำออกไป ที่นี้ก็แน่ชัดแล้วว่าอรอินกำลังตกอยู่ในอันตรายพาทิศไม่รอช้ารีบขับเรือไปที่พิกัดนั้นทันที

ทางด้านอรอินเธอนั่งทาครีมกันแดดอย่างสบายใจ ภาคินลอบมองหญิงสาวแล้วก็กลืนน้ำลายลงคออยู่หลายครั้ง อรอินเธอเลือกสวมชุดทูพีชแบบคล้องคอ และส่วนล่างหญิงสาวสวมกางเกงขายีนส์ขาสั้นพอดีตัวทับไว้อีกที แค่นี้ก็ทำให้ชายหนุ่มอย่างภาคินอดใจไม่ไว้อยู่แล้ว

ภาคินหยุดเรืออยู่ที่กลางทะเล อรอินลุกขึ้นยืนไปรอบ ๆ ก็เห็นแต่พื้นน้ำทะเลใส

“เราจะดำน้ำกันตรงนี้เหรอคิน” เธอเอ่ยถามอย่างใสซื่อ

“ใช่ตรงนี้แหละ” ชายหนุ่มตอบกลับ

“แต่อินไม่เห็นมีใครเลยนะ” เพราะตอนที่หญิงสาวนั่งเล่นอยู่ที่ชิงช้า ก็เห็นนักท่องเที่ยวหลายกลุ่มที่ออกมาดำน้ำกัน

ขณะที่ยืนมองหาผู้คน รู้สึกตัวอีกที่ภาคินก็มายืนซ้อนอยู่ด้านหลังเธอแล้ว เธอตกใจจึงหันหน้ากลับมา

“คิน!! ปล่อยจะทำอะไร” อรอินตกใจ ที่อยู่ ๆ ภาคินก็เข้ามากอดเธอ