EP.4 การกลับมา(2)

" เหนือขา เอ็มม่าไม่อยากให้ถึงไทยเลยค่ะ เอ็มม่าอยากอยู่กับเหนือนานๆ "

    สาวสวยเซ็กซี่นมโตอย่างเอ็มม่าที่ตอนนี้กำลังคลอเคลียกับลมเหนืออยู่บนเครื่องบินที่ทะยานกลับไปยังประเทศไทย เอ็มม่าที่อยู่ในอ้อมกอดของลมเหนือพยายามจะปีนป่ายขึ้นไปเพื่อที่จะมอบจูบอันแสนหวานที่ใครต่อใครก็ต่างเคลิบเคลิ้มเมื่อเธอมอบให้ จึงพยายามจะทำมันกับลมเหนือ แต่สิ่งที่ได้กลับเป็นเสียงปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้าจากคนตัวโต

" ผมไม่จูบกับใครเอ็มม่า เรื่องนี้คุณน่าจะรู้ดีถ้ายังอยากอยู่ด้วยกันเคารพกฎของผมด้วย "

    เอ็มม่าถึงกับหน้าเสีย เธอคือคนโปรดของลมเหนือแล้วก็ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้

" เอ็มม่าขอโทษค่ะเหนือ เอ็มม่าสัญญานะคะว่าจะไม่ทำอีกยกโทษให้เอ็มม่านะ "

    หญิงสาวเซ็กซี่พยายามเอาใจเขาสุดฤทธิ์พร้อมกับเอาหน้าอกไซส์ขนาดที่ใหญ่ที่สุดที่หมอทำให้ของเธอไปลูบไล้กับต้นแขนของเขาอย่างเอาใจ นั่นจึงทำให้ลมเหนือหันกลับมาพร้อมกับอารมณ์ดีขึ้นมาอีกครั้ง

" ว่าง่ายๆแบบนี้สิถึงจะน่ารักหน่อย "

    ลมเหนือหันมาหาเอ็มม่าพร้อมกับมอบความสุขให้กับเธออีกครั้งหลังจากที่เขาพาเธอไปที่อเมริกาด้วยกันเพื่อไปทำให้เขาผ่อนคลายในระหว่างที่เขาแก้ไขปัญหาธุรกิจที่นั่น ส่วนเอ็มม่าคิดเอาเองว่าการที่ลมเหนือเลือกเธอไปด้วยในครั้งนี้แสดงว่าเธอสำคัญที่สุดสำหรับเขา

    เอ็มม่าคือนางเอกสาวดาวรุ่งที่กำลังมาแรงอยู่ในตอนนี้โดยได้รับแรงสนับสนุนจากลมเหนือ ลำพังความสามารถของเธอไม่อาจพาเธอไปถึงฝั่งฝันได้แต่เขาสามารถทำได้ เอ็มม่าจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ลมเหนือมาครอบครองเพราะนั่นหมายถึงว่าอำนาจทุกอย่างจะตกเป็นของเธอด้วย แม้จะรู้ดีว่าคาสโนว่าอย่างลมเหนือไม่มีทางหยุดที่ใครง่ายๆแต่เธอนี่แหละที่จะหยุดเขาให้ได้

    เมื่อเครื่องลงจอดลมเหนือให้บอดี้การ์ดของเขาไปส่งเอ็มม่าที่คอนโดที่เขาเป็นคนซื้อไว้ให้แล้วตัวเขาเองก็รีบกลับบ้านเพราะเหนื่อยล้าเต็มทีจากการทำงานอย่างหนักหน่วงมาหลายวัน แต่เมื่อมาถึงที่บ้านก็ต้องตกใจที่เจอเข้ากับใครบางคนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีมากแล้ว เธอเป็นคนตีปีกอยากออกไปจากที่นี่เองแล้วสุดท้ายก็ซมซานกลับมา

" อ้าว! คุณเหนือกลับมาแล้วหรอคะ น้านึกว่าอีก 2-3 วันถึงจะกลับมาเสียอีก "

    จารวีพูดกับลูกเลี้ยงของตัวเองที่เธอมีแต่ความหวังดีให้ตลอดมาแต่กับลมเหนือไม่ใช่ เขาไม่ค่อยชอบหน้าเมียใหม่ของพ่อเท่าไหร่นักรวมไปถึงลูกติดของเธอก็ด้วย

" ก็เห็นแล้วนี่ "

    ลมเหนือพูดจาห้วนๆพร้อมกับกำลังจะเดินจากไปไม่แม้แต่จะทักทายลลิตาแต่แล้วก็เห็นทนายประจำบ้านเดินออกมาจากห้องทำงานของพ่อจนเกิดความสงสัย

" สวัสดีครับคุณอา "

" สวัสดีตาเหนือ เพิ่งกลับมาจากอเมริกาล่ะสิ เป็นยังไงบ้างที่โน่นเรียบร้อยดีไหม "

    ศักดิ์ดาทนายประจำตระกูลเอ่ยทักทายลูกของคุณพายุ ซึ่งเขาเองก็เอ็นดูเหมือนลูกหลานคนหนึ่งเหมือนกันเห็นมาตั้งแต่เล็ก

" เรียบร้อยดีครับคุณอา แล้วนี่มาหาคุณพ่อทำไมหรอครับ "

    ลมเหนือถามอย่างสงสัย ปกติคุณพ่อไม่เคยเรียกคุณอาศักดิ์ดาเข้ามาพบเลย

" มีธุระกับท่านนิดหน่อยน่ะครับ อากำลังจะกลับแล้วถ้าอย่างนั้นอาขอตัวก่อนนะ "

    ศักดิ์ดาบอกพร้อมกับรีบเดินออกไป ลมเหนือกำลังจะเดินตามไปเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พายุผู้เป็นพ่อก็เดินออกมาจากห้องทำงานเสียก่อน

" ตาเหนือ กลับมาเร็วกว่าที่พ่อคิดนะ "

    พายุเอ่ยทักทายลูกชายแต่ก็ได้เพียงคำประชดประชันกลับมาเหมือนเช่นเคย

" ครับ ทำไมหรอครับดีใจหรือว่าเสียใจที่ผมกลับมาเร็ว หรือว่าไม่อยากให้ผมกลับมารู้เรื่องอะไรหรือเปล่า "

    ลมเหนือถามเพราะถ้าให้เขาเดาไม่ผิดคงให้ทนายเข้ามาทำพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติให้กับสองแม่ลูกนี้สินะ พ่อของเขาเอ็นดูสองคนนี้มาก แล้วร้อยวันพันปีอาศักดิ์ดาไม่เคยมาบ้านหลังนี้แต่ในวันนี้กลับมาเดินเพ่นพ่านที่นี่

    พายุได้แต่ยิ้มให้กับลูกชายพร้อมกับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่สนใจกับคำประชดประชันของลูกชายหรอก เขาชินเสียแล้วลูกชายเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เขามีจารวีและลูกสาวของเธอ

" เย็นนี้ทานข้าวด้วยกันนะ หนูวันใหม่จะเข้ามาอยู่กับเราที่นี่สักพัก พ่ออยากให้เราอยู่กันแบบครอบครัว "

    พายุพูดพร้อมกับคิดแบบนั้นจริงๆเขาอยากมีความสุขในช่วงสุดท้ายของชีวิตแต่ลมเหนือกลับทำหน้าไม่พอใจ

" ผมไม่เคยคิดจะเป็นครอบครัวเดียวกันกับสองคนนี้ "

    ลมเหนือพูดออกมาแบบไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแม้กระทั่งพ่อของตัวเอง จารวีได้แต่ยิ้มสู้เพราะเธอคิดมาตลอดว่าความดีของเธอและลูกจะเอาชนะใจของลูกชายคุณพายุได้สักวัน แต่ดูเหมือนจะยังไม่มีวี่แววเลย

" ตาเหนือ!!!! "

    พายุตวาดลูกชายเสียงดังลั่นบ้าน ลมเหนือถึงกับยิ้มมุมปากอย่างเคียดแค้น นี่พ่อของเขาเลือกผู้หญิงสองคนนี้มากกว่าความรู้สึกของเขาอย่างนั้นหรือ

" หึ! พ่อคงแคร์สองคนนี้มากสินะครับ ไม่รักแม่ผมก็ไม่ว่าแต่อย่ามายัดเยียดคนอื่นให้มาเป็นแม่ผม ผมไม่ยอมรับ "

    ลมเหนือพูดเพียงแค่นั้นก็เดินออกจากวงสนทนาทันทีพร้อมกับขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองจึงเหลืออยู่แค่พายุจารวีและลลิตาเท่านั้น

" คุณท่านใจเย็นๆก่อนนะคะ วันใหม่กับแม่ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้เองสบายมาก "

    ลลิตาบอกเพราะไม่อยากให้เครียดไปมากกว่านี้เดี๋ยวจะส่งผลต่อสุขภาพเอาได้

" ถ้าอย่างนั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ ถ้าไอ้ลูกชายตัวดีมันไม่อยากกินก็เรื่องของมัน "

    พายุบอกพร้อมกับทุกคนที่ไปทานข้าวกันจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นลลิตาก็เตรียมจะออกไปเก็บกระเป๋าที่คอนโด เธอกำลังจะออกไปนอกบ้านในขณะที่ลมเหนือก็ลงมาจากห้องนอนของตัวเองและกำลังหยิบกุญแจรถจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน พายุที่นั่งอยู่กับจารวีจึงเอ่ยถามลมเหนือออกไป  

" นั่นแกจะไปไหนตาเหนือ "

    ลมเหนือเมื่อได้ยินเสียงทักก็หันกลับมาพร้อมกับบอกผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

" ไปผับครับพ่อ "

" นี่แกจะไปกินเหล้าเสเพลเรื่องผู้หญิงอีกแล้วหรอ เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเจ้าชู้อย่างนี้สักที ฉันล่ะกลัวแกจะคว้าผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้เข้าบ้าน "

    พายุบอกด้วยความกลุ้มใจ ไม่รู้จะจัดการกับเจ้าลูกชายคนนี้ยังไงดี สงสัยสุดท้ายเขาต้องใช้ไม้แข็งเสียแล้ว

" ผมจะออกไปทำงานครับพ่อ "

    ลมเหนือพูดออกไปเขาก็กำลังจะออกไปทำงานจริงๆแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังบอกไม่หมดเพราะท้ายที่สุดนอกจากงานเขาก็มีเรื่องผู้หญิงเหมือนที่พ่อของเขาคิดนั่นแหละ

" ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ถ้าอย่างนั้นพาน้องไปเก็บของที่คอนโดแล้วมาส่งที่นี่ก่อนสิลูก "

    อยู่ๆพายุก็พูดขึ้นนั่นจึงทำให้ลมเหนือหันไปมองลลิตาพร้อมกับลลิตาที่ทำท่าทางตกใจเพราะไม่อยากไปกับเขา เมื่อลมเหนือเห็นท่าทางเช่นนั้นจึงนึกอะไรดีๆออก

" ไปสิ "