แบรด - 2

“ผมจะรีบเร่งตามหาพรีนให้เจอ”

“นายทำไม่ได้หรอก งานนี้ฉันจะให้เควินทำ ส่วนนายทำงานอื่นแทน” แบรดบอกมือขวาของตนเองแล้วก็ยกมือโบกไล่ออกไปจากห้องของตนเอง หากเป็นคนอื่นทำพลาด มีหรือจะมีโอกาสได้มายืนเอ่ยคำ ‘ขอโทษ’ กับเขาแบบนี้ แต่นี่เป็นอัคราฟ คนที่ตนเห็นเป็นเหมือนน้องชายแท้ๆ จึงได้แค่เอ่ยตักเตือนเท่านั้น

“ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองทำพลาดตรงไหนอัคราฟ”

“ครับ แบรด”

“ไปซะ! เควินจะเป็นคนตามล่าหล่อนเอง ถ้านายเป็นคนตามล่าเดี๋ยวนายก็ใจอ่อนกับหล่อน เพราะมารยาของหล่อนมันใช้กับนายได้ผล”

“ขอโทษแบรด”

“อย่าขอโทษซ้ำๆ ได้ไหมอัคราฟ ฉันเกลียด”

“ขอ...” แล้วอัคราฟก็เม้มปากแน่นเกือบพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ ซ้ำอีกครั้งแล้ว

หึหึ

แบรดแค่นขำออกมาเบาๆ มองดูมือขวาของตนเองเดินคอตกออกไปจากห้องส่วนตัวตนเอง ตอนนี้อัคราฟหมดมาดเพราะผู้หญิงเอเชียคนนั้น

บรูโนพาพรีนหลบหนีมาหลบซ่อนที่เซฟเฮาส์ส่วนตัวของตนเอง และเป็นที่ที่แบรดตามหาไม่เจอแน่นอน บรูโนกับแบรดเป็นคู่แข่งกันและพอรู้ว่าบริษัทของแบรดคิดค้นยารักษาไวรัลเอที่กำลังระบาดหนักในตอนนี้ได้ จึงติดต่อหานักวิจัยสาวชาวเอเชียและยื่นข้อเสนอให้และหล่อนก็พอใจและยอมหักหลังแบรด ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าแบรดมีอิทธิพลมากแค่ไหนในที่อิตาลี

“แน่ใจนะว่าสูตรยาที่ได้มาจะรักษาไวรัลเอที่กำลังระบาดตอนนี้ได้จริงพรีน”

“แน่ใจสิ เพราะเราทดลองกันมาแล้ว และกำลังจะผลิตส่งตลาด และแน่ใจนะว่าปกป้องฉันจากคนของแบรดได้” พรีนถามบรูโนกลับ

“แน่ใจสิ และฉันดีใจมากที่ตอนนี้ได้สูตรยารักษาไวรัลเอมาแล้ว เพราะมันจะช่วยให้บริษัทของฉันที่ตกเป็นรองของแบรดมาตลอดขึ้นมาอยู่เหนือมัน”

“อย่าลืมข้อตกลงของเราล่ะ ฉันต้องได้สี่สิบเปอร์เซ็นต์”

“ไม่ลืมแน่นอนคนสวย” บรูโนเอ่ยพร้อมกับยื่นมือออกมาจะลูบไล้แก้มนวลเนียนของพรีน แต่พรีนปัดมือของอีกฝ่ายออก

“อย่ามาแตะต้องฉัน ระหว่างเราแค่ธุรกิจเท่านั้น”

“อย่าบอกนะว่าลืมอัคราฟไม่ได้”

“แล้วทำไม อัคราฟเขาเป็นคนดี”

“แต่เธอก็หักหลังคนดีของเธอมาหาฉัน ระหว่างคนดีกับผลประโยชน์ หล่อนก็เลือกผลประโยชน์อยู่ดีพรีน”

“อย่าพูด ฉันจะไปพักผ่อน ห้องฉันอยู่ไหน”

“ทางนั้น” บรูโนชี้มือไปทางห้องพัก

พรีนลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งไปยังห้องพักส่วนตัว ส่วนบรูโนก็ลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปสั่งลูกน้องบอดี้การ์ดที่ดูแลรักษาความปลอดภัยให้ตนกับพรีนในคืนนี้ เพราะเขายังไม่ไว้วางใจ กลัวว่าคนของแบรดจะตามมาถึงเซฟเฮาส์ส่วนตัวของตนเอง

ประเทศไทย

ร่างเล็กเพรียวระหงถือถุงขยะออกมาทิ้งหลังร้านหลังทำความสะอาดห้องครัวเสร็จแล้วก็ยกมือขึ้นปาดเหงื่อของตนเองทิ้ง หลายวันแล้วพี่สาวขาดการติดต่อ งานยุ่งรึเปล่าก็ไม่รู้ เพราะปกติแล้วพรีนจะโทรหาเธอทุกวัน และเธอก็พยายามติดต่อหาพี่สาวเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ

“เกิดอะไรขึ้นกับพรีนรึเปล่านะ” เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความเป็นห่วงพี่สาว

พิงค์ วิเศษ วัย 23 ปี ผู้ช่วยเชฟในโรงแรม เธอกับพี่สาวเป็นเด็กกำพร้า ถูกพ่อกับแม่เอาไปทิ้งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่อายุห้าขวบ ส่วนพี่สาวอายุสิบขวบ เธอทั้งสองได้รับโอกาสจากผู้ใหญ่ใจบุญได้รับทุนการศึกษาจนเรียนจบและตอนนี้ก็มีชีวิตที่ดี

“พิงค์ เราจะกลับกันแล้วนะ” เพื่อนที่ทำงานด้วยกันออกมาตามเห็นว่าเธอออกมาทิ้งขยะนานแล้ว

“อือ...เสร็จแล้วแหละ” แล้วพิงค์ก็เดินตามคนที่มาตามตนเองไป

พอเท้าแตะถึงพื้นประเทศไทย แบรดก็ให้อัคราฟไปเฝ้าติดตามดูความเคลื่อนไหวของน้องสาวพรีน พอรู้ว่าหล่อนเป็นเด็กกำพร้า มีครอบครัวคนเดียวทำงานเป็นผู้ช่วยเชฟที่โรงแรม เขาก็มาพักที่โรงแรมหรูเจ็ดดาวแห่งนี้ แบรดมาเมืองไทยได้หนึ่งวันก็ได้เห็นทุกความเคลื่อนไหวของสาวเอเชียตัวเล็กผิวขาวอมชมพูผ่านรูปถ่ายที่อัคราฟส่งมาให้ มาเมืองไทยครั้งนี้มีเพียงอัคราฟและลูกน้องอีกสิบคนติดตามมาด้วย เขาเดินทางมาด้วยเครื่องบินส่วนตัว ส่วนมือซ้ายอย่างเควินให้คอยดูแลงานอยู่อิตาลีและตามล่าตัวพรีนมาลงโทษ