EP.3 ให้เพื่อนออกหน้า

“รีบกลับบ้านเร็วที่สุดค่ะ” คำสั่งของลูกแก้วดังขึ้นบอกคนขับรถอย่างเอาแต่ใจตัวเองอย่างทุกวันเมื่อเลิกเรียน

เรียกได้ว่าหลายวันมานี้หลังจากเลิกเรียนลูกแก้วก็ไม่เคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนอย่างก่อนๆเลยก็ว่าได้ เมื่อหมดคาบเรียนเธอก็จะรีบเร่งออกจากห้องขึ้นรถแล้วสั่งคนขับรถให้รีบขับกลับบ้านอย่างเร็ว ซึ่งมีไม่มีคนที่รู้ว่าเหตุผลของการรีบกลับบ้านของเด็กสาวนั้นก็เพราะใครบางคน ใครบางคนที่เธออยากเห็นหน้าเขาบ่อยๆตั้งแต่เขาเข้ามาทำงานในบ้านของเธอ

แน่นอนว่านั่นก็คือจิณณะ ผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เธอใจเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ซึ่งตอนแรกเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร คิดว่าอาจจะใจเต้นแรงเพราะแค่เห็นว่าเขาหล่อแค่นั้น เพียงแต่หลังจากเขาพูดคุยเรื่องรายละเอียดต่างๆจนอยู่ในขั้นการดำเนินการปรับแต่งแก้ไขในบ้านเธอ มันก็ทำให้เธอยิ่งอยากเจอเขาขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ และวันไหนที่เขาไม่ได้มาทำงานมันก็ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างง่ายดายจนบอกตัวเองไม่ถูก

เพราะแบบนั้นมันทำให้เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าเธอได้ชอบผู้ชายคนนั้นจริงๆ ชอบเขาอย่างง่ายดายจนอยากเจอเขาทุกวันทำให้ทุกวันนี้เธอไม่เคยเที่ยวเล่นหลังเลิกเรียนแต่ตรงกลับบ้านในทันทีแทนแบบนี้นั่นเอง

ลูกแก้วที่กลับมาถึงบ้านก็ทำตัวปกติเดินขึ้นชั้นสองของบ้านตรงเข้าห้องที่เธออาศัยอยู่ชั่วคราวแทนห้องเดิมที่ตอนนี้ไม่สามารถอยู่อาศัยได้ แต่หลังจากเธอวางของทุกอย่างที่เอาไปเรียนลงเธอก็เดินตัวเปล่าออกไปยังห้องเดิมของตัวเองราวกับการตรวจเช็กงานเผื่อมีอะไรอยากแก้ไขและปรับแต่งอย่างทุกวัน

และวันนี้เขาก็มาทำงานด้วย

“ไป” ดนัยรุ่นพี่ที่เป็นพนักงานประจำของบริษัทอาจารย์พิชัยเอ่ยไล่จิณณะขึ้นหลังจากเห็นเจ้าของห้องเดินเข้ามา เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าการพูดกับเด็กสาวนั้นไม่ง่ายเลยสักนิด และคนที่พอจะเข้าหน้าเด็กสาวได้กลับเป็นจิณณะคนเดียว

แน่นอนว่าทุกคนก็ไม่อยากให้มีปัญหา พวกเขาต่างคิดว่าลูกคนรวยก็นิสัยแบบนี้ เอาใจยาก จึงเลือกจะเลี่ยงดีกว่า

“ตอนนี้งานลุล่วงไปประมาณหกสิบเปอร์เซ็นแล้ว คุณลูกแก้วอยากปรับเปลี่ยนตรงไหนอีกไหมครับ” จิณณะเดินเข้ามาหาเด็กสาวอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวเอ่ยถามออกไปตามหน้าที่

“อีกนานแค่ไหนถึงจะเสร็จ” ลูกแก้วเดินขยับออกจากห้องแต่งตัวถามจิณณะขึ้นอย่างหาอะไรชวนคุย

“ถ้าระหว่างนี้ไม่มีการปรับแก้อะไร ประมาณไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ก็เรียบร้อยแล้วครับ” จิณณะขยับตามมาก่อนจะตอบออกไปตามหน้างาน

“ฉันขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหม” แล้วชะเอมเพื่อนสนิทของลูกแก้วที่มาด้วยก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

และก็คือคนที่รู้ความคิดและความรู้สึกของลูกแก้วที่เอาเรื่องพวกนี้ไปปรึกษาเพื่อนมานั่นเอง ซึ่งวันนี้เพื่อนอย่างชะเอมก็อยากทำหน้าที่ช่วยเพื่อนจีบผู้ชายให้สำเร็จนั่นเอง

“เอ่อ...” จิณณะที่อยู่ๆถูกขอเบอร์อย่างไม่มีสาเหตุก็ทำตัวไม่ถูกทันที

“ทำไมล่ะ แค่เบอร์ก็ต้องคิดมากขนาดนี้ด้วยหรอ” ชะเอมพูดออกไปอย่างไม่อยากคิดว่าผู้ชายอย่างเขาจะซื่อบื้อได้ขนาดนี้

“.....” จิณณะไม่คิดว่าเด็กสาวรุ่นน้องหลายปีตรงหน้าจะใจกล้าขนาดนี้ นั่นทำให้เขาทำได้เพียงยืนทำตัวไม่ถูกท่ามกลางสายตาของหญิงสาวสองคนที่กำลังจ้องมองเขาราวกับเป็นเหยื่อ

“เอาโทรศัพท์มา” ชะเอมแบมือไปตรงหน้าจิณณะแล้วพูดขึ้นกึ่งสั่งและกดดันไม่น้อย

“.....” จิณณะลังเลอยู่ครู่หนึ่งสุดท้ายก็ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงวางในมือของเด็กสาวตรงหน้า

ก็แค่เบอร์นี่ ให้ไปไม่เห็นเป็นไรเลยดีกว่าไม่ให้แล้วอาจจะสร้างปัญหาระหว่างการทำงานให้เขากับคนอื่นได้ แม้จะไม่รู้ว่าเด็กสาวจะขอเบอร์เขาไปทำไมแต่ถ้ามีอะไรเกินกว่าที่คาดหมายเขาก็แค่ไม่ต้องรับสายก็พอแล้ว

ชะเอมรับโทรศัพท์รุ่นเก่าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถือว่าล้าหลังมากนักก่อนจะกดเบอร์ของเพื่อนสนิทเธอลงไปแล้วโทรออกไปสักพักก็วางสายลงถือว่าเพื่อนเธอได้เบอร์ของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ถ้ามีอะไรแล้วจะโทรหานะ พี่ก็รับสายด้วยล่ะ” ชะเอมยื่นโทรศัพท์ให้จิณณะคืนก่อนจะบอกให้เขารู้แล้วสองสาวก็กลับห้องพักของลูกแก้วไปคืนราวกับการดูความเรียบร้อยของงานวันนี้ไม่มีปัญหาอะไร

“ได้เบอร์มาแล้วยังไงล่ะ เขาก็คงไม่โทรหาฉัน แล้วฉันจะโทรหาเขาเรื่องอะไร” พอกลับเข้ามาในห้องลูกแก้วก็บ่นกับเพื่อนขึ้นอย่างโอดครวญไร้หนทาง

“โถ่! ทีเรื่องอื่นฉันไม่เห็นแกกลัวอะไรเลย แล้วทำไมเรื่องนี้กลับกลัวและทำอะไรไม่ถูกแบบนี้ล่ะ...”

“แกมีเบอร์เขาแล้ววันหยุดแกก็โทรหาเขาแล้วก็นัดออกไปเที่ยวข้างนอกหรือไม่ก็ไปหาเขาที่ห้องเลยก็จบแล้วปะ” ชะเอมอดบ่นเพื่อนออกมาไม่ได้ แต่อีกใจหนึ่งก็เข้าใจเพราะเพื่อนเธอไม่เคยมีแฟน แม้จะมีคนเข้ามาจีบบ้างแต่คนพวกนั้นก็เป็นฝ่ายเข้าหาเพื่อนเธอเอง นี่คงเป็นครั้งแรกที่เพื่อนเธอเป็นฝ่ายชอบผู้ชายก่อน

“ไปหาเขาที่ห้องเนี่ยนะ!” ลูกแก้วได้ยินแบบนั้นก็พูดขึ้นอย่างตกใจ

“แกจะตกใจอะไร ความคิดแกก็ไม่ได้กลัวเรื่องพวกนี้อยู่แล้วปะ” ชะเอมเห็นเพื่อนตกใจก็ไม่เข้าใจมาทันที เมื่อก่อนพวกเธอก็เคยแลกเปลี่ยนเรื่องความรักและเซ็กกันบ่อยๆ ถึงแม้ว่าลูกแก้วจะไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่ความคิดของลูกแก้วก็ไม่ได้ยึดติดกับการแต่งงานแล้วค่อยมีเซ็กสักหน่อย เธอมองว่าเซ็กเป็นเรื่องความสมัครใจของคนสองคนด้วยซ้ำ แล้วทำไมครั้งนี้ต้องตกใจแบบนี้ด้วย

“แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาจะคิดยังไงกับฉัน” เมื่อก่อนเธอไม่เคยรู้สึกกลัวกับเรื่องพวกนี้เลยสักนิดแม้จะยังไม่เคยแต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่เคยศึกษาหนังผู้ใหญ่หรือฟังคำบอกเล่าจากเพื่อน

แต่ไม่รู้ทำไมเพราะครั้งนี้อาจเป็นครั้งแรกของการแอบรักคนอื่นก่อนหรือเปล่ามันเลยทำให้เธอรู้สึกกังวลและกลัวในสิ่งที่เคยมองเป็นเรื่องธรรมชาติมาก่อน อดีตเคยพูดออกไปอย่างเต็มปากเต็มคำว่าถ้าเจอคนที่ชอบก็ไม่กลัวจะเข้าไปจีบก่อน แต่ตอนนี้แค่ขอเบอร์ยังต้องให้เพื่อนมาช่วยเลย

“เพราะแบบนั้นก็ยิ่งต้องพิสูจน์ไง ถ้าแกเอาแต่เจอเขาหลังเลิกเรียนแล้วพูดคุยเรื่องงาน ต่อให้เขามาสร้างบ้านใหม่ให้แกทั้งหลังแกก็ไม่มีวันได้รู้หรอกว่าเขาคิดยังไงกับแก...”

“ทางเดียวที่จะรู้คือหาโอกาสอยู่ด้วยกันเป็นการส่วนตัว ไม่ใช่ในฐานะคนทำงานแบบนี้ แล้วก็เปิดใจพูดกับเขาออกไปตรงๆ เขาจะชอบหรือไม่ชอบหลังจากนั้นก็อยู่ที่แกจะทำยังไงเรื่องนี้ถึงจะสมบูรณ์เข้าใจไหม” ชะเอมที่มีความคิดโตกว่าอายุก็เสนอแนะเพื่อนออกไป และนี่ก็ไม่ใช่เพราะว่าเธอแก่แดดหรือใจแตก เธอก็แค่มองว่าความรักและความรู้สึกมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่มีคำว่าช้าหรือเร็ว และทุกอย่างก็อยู่ที่เรารู้จักรับผิดชอบตัวเองดีพอหรือยัง

“เออ เอาแบบนั้นก็ได้” ลูกแก้วได้ฟังสิ่งที่เพื่อนพูดบวกกับนิสัยเดิมของเธอก็ไม่ใช่คนขี้กลัวอยู่แล้ว เพราะแบบนั้นเธอต้องดึงตัวเองออกมาให้มากที่สุด ถ้าเขาชอบก็ได้คบ แต่ถ้าสุดท้ายเขาไม่ชอบก็ถือว่าเธอได้รู้คำตอบแล้วไม่ต้องแอบชอบฝ่ายเดียวตลอดไปแบบนี้