03

ลาคอส | 03 คืนนั้นในความฝัน

[ด้านชวนฝัน]

ร่างบางเดินย่างกรายลงมาจากตัวบ้านด้วยท่าทีเหนื่อยล้า ก่อนจะเห็นพ่อและแม่ของเธอกลับมาจากที่ศาลหลังจากส่งตัวพี่ชาย หญิงสาวไม่รีรอที่จะเอ่ยถามพ่อและแม่ออกไป

“เราจะทำยังไงกับเรื่องนี้กันดีคะ”

ไร้ซึ่งคำพูดใดใดจาดพ่อและแม่ของเธอ ท่านทั้งสองรักพี่ชายเธอเธอรู้ดี แต่เหมือนทุกอย่างมันกำลังแย่ลงเรื่อย ๆ และฝั่งนั้นเหมือนจะไม่ได้รับความยุติธรรมอะไรเลยจาดครอบครัวเธอ

“จะอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย แล้วปล่อยให้ผ่านไปเหมือนเรื่องเพื่อนหนูเหรอคะ? พ่อแม่ไม่สงสารครอบครัวเขาเหรอคะ ครอบครัวเขาเสียใจมากแค่ไหนกับการสูญเสียลูกสาวครั้งนี้!”

ชวนฝันเอ่ยถามพ่อแม่ของเธออีกครั้ง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ชายเธอกระทำผิด แต่ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือครั้งนี้ครอบครัวเธอไม่แสดงความรับผิดชอบอะไรเลย

“เราควรแสดงความรับผิดชอบหน่อยไหมคะ”

“แล้วจะให้รับผิดชอบอะไร!! แค่มีลูกเป็นฆาตกรโรคจิตก็แย่มากพอแล้ว ใครมันจะอยากเลี้ยงลูกให้โตมาเป็นฆาตกร หรือจะต้องให้ฉันตายตามคนพวกนั้นไปเลยไหม ถึงจะสาสมกับสิ่งที่ลูกฉันทำ”

เสียงคนเป็นพ่อตวาดดังลั่นด้วยความเดือดดาล เพราะตัวเขาเองก็เสียใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนเป็นพ่อต้องมานั่งเสียใจกับการกระทำของลูกชายตัวเอง

คำตอบของคนเป็นพ่อทำเอาชวนฝันเงียบไปในทันที และเธอก็พอจะเข้าใจ พ่อเธอเองก็คงเสียใจและรู้สึกผิดเหมือนกัน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ และปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการของกฏหมายต่อไป เมื่อนึกถึงสภาพจิตใจคนเป็นพ่อแม่ ความรู้สึกผิดก็ตีตื้นขึ้นมาภายในใจอีกครั้ง

“หนูขอโทษนะคะพ่อ ที่เผลอพูดอะไรออกไปโดยที่ไม่คิดถึงจิตใจของพ่อ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน เหมือนทุกครั้งที่เราผ่านมานะคะ”

ชวนฝัน สวมกอดร่างท้วมของพ่อแม่ด้วยความรู้สึกผิด ช่วงเวลาที่เจอเหตุการณ์ร้าย ได้นั่งกอดกันแบบนี้ก็เหมือนเป็นการชาร์จแบตให้กันและกัน

มาเฟียหนุ่มเดินย่างกรายเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีอิดโรย ก่อนจะคว้าขวดเหล้าราคาแพงขึ้นมาดื่ม มือหนาไม่แม้แต่จะเทใส่แก้ว ริมฝีปากหนาจรดปากขวดยกขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อดับความเสียใจและอารมณ์โกรธเคือง อัลฟาทำได้เพียงจ้องมองคนเป็นนาย เค้ารู้ดีว่าลาคอสนั้นเสียใจมากแค่ไหนเกี่ยวกับการตายของน้องสาวตัวเอง เพราะทั้งคู่สนิทกันมาก บวกกับความที่อายุห่างกันหลายปี ทำให้ลาคอสนั้นได้เห็นทุกช่วงชีวิตของเด็กสาวตั้งแต่เยาว์วัย

เพล้ง!!

ขวดเหล้าราคาแพงถูกโยนเข้าผนังห้องจนแตกกระจาย ลาคอสราวกับคนเสียสติ ทำลายข้าวของภายในบ้านเพื่อดับอารมณ์ ถ้าไม่นับเรื่องธุรกิจ เรียกได้ว่า นี่คือการสูญเสียครั้งแรกของมาเฟียหนุ่ม ในชีวิตของลาคอส ไม่เคยเจ็บปวดหรือเสียใจเพราะใคร ฉายามาเฟียใจหิน ไม่ใช่เพราะเขาด้านชา แต่เป็นเพราะว่า เขาไม่เคยได้รับความเจ็บปวด หรือผิดหวังจากใครเลย

หลายวันผ่านไป... มาเฟียหนุ่มยังคงตรอมใจและคิดมากเรื่องน้องสาว ใบหน้าและสภาพร่างเปลือยเปล่า บวกกับศพที่นอนคว่ำหน้า มันทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อว่านั่นคือ คิรินทร์คนสวยของเขา ลาคอสนั่งกำหมัดในมือไว้แน่น ก่อนจะได้รับรายงานจากลูกน้องคนสนิท

"นายหญิงอาการไม่ดีขึ้นเลยครับ"

"เวรเอ๊ย!!"

เพล้ง!!!

ความเคียดแค้นก่อเกิดขึ้นภายในใจอีกครั้งแก้วเหล้าราคาถูกโยนเข้าผนังตามอารมณ์ การกระทำของครอบครัวคนร้าย มันไม่ใช่แค่การทำให้น้องสาวเขาตาย แต่เป็นการทำให้คนของครัวเขานั้นตายทั้งเป็นไปด้วย

"ไปสืบประวัติครอบครัวนั้นมา"

"ครับนาย"

เมื่อได้รับสั่งอัลฟาก็ขอตัว และเดินจากไปทันที ทิ้งให้มาเฟียหนุ่มจมอยู่กับความคิดและความเคียดแค้นภายในใจ

"พวกมึงต้องชดใช้!"

เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงค่ำ หลังจากคุยกับพ่อแม่เธอเรียบร้อย ชวนฝันก็ทำความสะอาดบ้านและห้องพี่ชายของเธอ

"ชวนฝัน เอาขยะไปทิ้งหน้าบ้านหน่อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้รถขยะมาจะเอาออกไปไม่ทัน"

"จ้าแม่"

ชวนฝันเอ่ยตอบคนเป็นแม่ ก่อนจะเดินย่างกรายออกไปหยิบถุงขยะเพื่อนำไปทิ้งหน้าบ้าน ทว่าระหว่างนั้นเธอกลับรู้สึกแปลก ๆ และคิดว่าตัวเองนั้นกำลังถูกสองสายหนึ่งจับจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะละสายตาไปเห็นรถสปอร์ตคันหรูเทียบจอดอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอ

พรืบ!!!

แสงไฟสว่างจ้าส่องกระทบเข้าตาเธอ ชวนฝันพยายามหรี่ตา ทว่าแสงไฟนั้นสว่างเกินไปและไม่มีทีท่าว่าจะดับลง ความหวาดกลัวถ่าโถมเข้ามาภายในใจอีกครั้ง ชวนฝันรีบจัดการขยะตรงหน้าตัวเอง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้านตัวเอง เพราะเธอรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย

"มีอะไร วิ่งหน้าตั้งมาเชียว"

เสียงเป็นคนแม่เอ่ยถามขึ้น ก่อนชวนฝันจะเลือกที่จะไม่บอกความจริง เพราะกลัวว่าพ่อกับแม่เธอจะไม่สบายใจ และหวาดระแวงไปกับเธอ

"ปะ...เปล่าค่ะ แค่กลัวผี"

ชวนเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีปกติก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องของตัวเองไป ทว่าความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงค่อย ๆ เดินไปที่หน้าต่างห้องของตัวเอง ก่อนจะแอบดูว่ารถคันนั้นขับออกไปรึยัง ทว่ามันยังคงจอดอยู่ที่เดิม แต่กลับดับไฟลงแต่จอดอยู่อย่างนั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมง

ความหวาดกลัวและหวาดระแวงทำให้ชวนไม่สามารถข่มตาหลับได้ลง เธอรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเธอมั่นใจว่า รถคันนั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับ เจ้าของบ้านหลังใหญ่ที่พี่ชายเธอเพิ่งไปก่อเหตุมา

อ่านจบรบกวน กดหัวใจ + คอมเมนท์ ออกความเห็นกันหน่อยนะคะ เยิฟฟฟฟ :)

ฝากนิยายเพื่อนไรท์ด้วยค้าบบบ นามปากกา ฅนหลังเขา

https://www.readawrite.com/a/593c911102174c0c9b94420bede378eb

sds