02

ลาคอส | 02 ผู้ชายในฝัน

หลายวันต่อมา...

ตำรวจยังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่เหมือนทุกอย่างจะไม่ได้เป็นไปตามที่ครอบครัวของเขาคาดหวังไว้ เมื่อผลตรวจออกมาว่า

[ดินแดนนั้นเป็นผู้ป่วยจิตเภท ที่มักจะมองโลกผิดไปจากความเป็นจริง ซึ่งแตกต่างจากคนทั่วๆ ไป และอาจจะมีอาการวิตกกังวล รู้สึกสับสนและสวนทางกับสิ่งที่กำลังทำ อาจจะดูเหินห่าง แยกตัวจากสังคม บางครั้งอาจนั่งนิ่งเป็นหิน ไม่เคลื่อนไหวและไม่พูดจาใดๆ เป็นชั่วโมงๆ หรืออาจเคลื่อนไหวช้า ทำอะไรช้าๆ ผู้ป่วยอาจมีพฤติกรรมแปลกๆ อยู่ตลอดเวลา และเมื่อมีอะไรมากระตุ้นจึงทำให้ลงมือทำโดยขาดสติและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ คนร้ายจะไม่โดนโทษประหารเพราะมีอาการป่วยทางจิตจริง ๆ จึงต้องนำตัวไปรักษาอาการในโรงพยาบาลตามขั้นตอน ระหว่างพิจารณาคดีในลำดับต่อไป]

ผู้พิพากษเอ่ยขึ้นกับครอบครัวของลาคอสภายในชั้นศาล ทำเอาทุกคนร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก ความเดือดดาลถ่าโถมเข้ามาภายในจิตใจของมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง อยากจะจบชีวิตของคนที่มันทำระยำตำบอลกับน้องสาวตัวเองที่อยู่ตรงหน้าให้สิ้นเรื่อง

"มึงต้องชดใช้ให้น้องสาวกู"

ไวกว่าความคิดมาเฟียหนุ่มไม่รอช้า พุ่งตัวไปหาดินแดนทันที ก่อนที่แม่และพี่สาวนั้นจะรีบวิ่งมาห้ามชายหนุ่มเอาไว้ เพราะกลัวว่าลาคอสนั้นจะทำอะไรขาดสติ แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถต้านทานความเดือดดาลของลาคอสได้ ภายในศาลวุ่นวายไปหมด

"คุณแม่!"

กัญญาเป็นลมหมดสติไปทันที ลาคอสพุ่งตัวเข้าไปอุ้มคนเป็นแม่ของตัวเองเอาไว้ ก่อนเดวิดจะเข้ามาช่วยเหลือไว้และขับรถไปที่โรงพยาบาลด้วยความเร็ว

ชวนฝันจ้องมองครอบครัวของอีกฝ่ายด้วยความเห็นใจ แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นไปแล้ว เธอเองก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดของพี่ชายได้ หญิงสาวทำได้เพียงวิ่งตามชายหนุ่มออกไป

ลาคอสกำหมัดด้วยความโกรธเคือง เมื่อเห็นอาการตรอมใจของคนเป็นแม่เมื่อครู่

"ฆ่าพี่ชายกับครอบครัวหนูไปน้องสาวคุณก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกนะคะ พวกเรารู้ว่าพวกคุณกำลังทำเสียใจ พวกเราเองก็เสียใจเหมือนกัน"

"เสียใจเหรอวะ"

" พวกเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้ ให้ครอบครัวเราชดใช้อย่างอื่นได้ไหม อย่าทำอะไรพี่ชายเราเลยนะคะ"

อึก! มือคว้าต้นคอหญิงสาวเข้าหาตัวเอง ก่อนจะออกแรงบีบตามอารมณ์เดือดดาลภายในใจ

"แค่ก!! ปะ...ปล่อยหนู"

ชวนฝันพยายามดึงมือแกร่งออกจากลำคอของเธอ ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับออกแรงหนักขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะพ่นคำพูดร้ายกาจออกมา

"ตอนพี่ชายเธอทำเลวระยำกับน้องสาวฉัน คิรินทร์ไม่มีโอกาสแม้จะร้องขอชีวิตด้วยซ้ำ ชีวิตแลกชีวิต"

แค่ก!แค่ก!

ชวนฝันสบตากับมาเฟียหนุ่มตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ก่อนลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มนั้นจะเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี

"นายครับอย่า!"

อัลฟ่ากระชากร่างมาเฟียหนุ่มออกห่างจากหญิงสาว ก่อนจะพาคนเป็นนายออกไปสงบสติอารมณ์

พรืบ! แค่ก ๆ !! ร่างบางของชวนฝันทรุดกายลงบนพื้น สิ่งแรกที่เธอทำคือสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หยาดน้ำตาเอ่อล้นเป็นทางยาว บริเวณลำคอปรากฏรอยนิ้วมือของเขาอย่างชัดเจน

ความหวาดกลัวถ่าโถมเข้ามาในใจ ลาคอส ต่างจากคนที่เธอเคยรู้จัก ในช่วงเวลาที่พี่ชายเธอไปรักษาตัว เธอมีโอกาสได้กลับมาใช้ชีวิตปกติที่บ้าน บ่อยครั้งที่เธอมักจะแอบมองเขาเดินมาหาน้องสาวที่ใต้ศาลาเปียโนขณะที่เธอกำลังเรียน ทั้งใบหน้าที่หล่อเหลาความอบอุ่นและความอ่อนโยนของเขาทำให้เธอรู้สึกอยากได้รับมันแบบนั้นบ้าง เมื่อไหร่ก็ตามที่น้องสาวของลาคอสออกมาเรียนดนตรีอยู่ที่สวนหลังบ้าน ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านของเธอและใกล้จากตัวบ้านหลังใหญ่

"เจ้าหญิงของพี่ วันนี้เรียนสนุกไหมคะ"

"พี่ลาคอส กลับมาแล้ว"

"มีขนมเค้กที่เราชอบมาฝากด้วยนะคะ"

"พี่ลาคอสใจดีที่สุด หนูอยากให้พี่ลาคอสมาอยู่กับหนู"

"ไว้พี่จะหาเวลาว่างมาหาบ่อย ๆ นะคะ"

แม้ว่านานครั้งที่เขานั้นจะกลับมาแต่เธอกกลับเฝ้ารอเขาทุกวัน และนั่งอ่านหนังสือตรงนั้น เพื่อรอเขาอยู่บ่อยๆ ความหล่อและความอบอุ่นของเขาทำให้เธอตกหลุมรักรอยยิ้มที่มีเสน่ห์นั้นเอามาก ๆ แต่งต่างจากใบหน้าดุดันที่จ้องมองมาที่เธอเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง ชวนฝันพยุงร่างกายอันบอบช้ำของตัวเอง ออกจากตรงนั้นทันที เมื่อสายตาของใครหลาย ๆ คนเริ่มจ้องมองมาที่เธอ

"เป็นอะไรมากไหมครับ"

น้ำเสียงของใครบางคนเอ่ยถามขึ้น เมื่อท่าทีหญิงสาวไม่สู้ดีนัก

"เปล่าค่ะ"

"แต่หน้าคุณดูไม่ไหวแล้วนะครับ ให้ผมเรียกรถให้ดีกว่า"

"ขอบคุณค่ะ"

ชวนฝันเอ่ยขอบคุณผู้ชายตรงหน้าด้วยความเกรงใจ แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวจริง ๆ

"ขอบคุณมากนะคะ"

"ทิวครับ"

"เอ่ออออ...??? ชวนฝันค่ะ"

ชวนฝันมึนงงเล็กน้อย ที่อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็แนะนำตัวแต่เธอเองก็ไม่อยากเสียมารยาทจึงแนะนำตัวกลับเช่นกัน ก่อนทั้งสองจะแยกย้ายกันไป

[ภายในรถยนต์]

"ไม่ใช่เรื่องของมึงอย่ามาเสือก!"

"เด็กคนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะครับ เธอไม่ได้ผิด"

"แล้วน้องกูผิดอะไร"

"นายกำลังขาดสตินะครับ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นอะไรขึ้นมา นายใหญ่จะเดือดร้อนได้"

"กูไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น ชีวิตน้องกูทั้งคนให้กูทนดูเฉย ๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลยคงไม่ได้"

แม้ลูกน้องคนสนิทจะพยายามโน้มน้าวจิตใจคนเป็นนายมากแค่ไหนแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะความแค้นได้ครอบงำเขาแล้ว ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไง ดินแดนต้องชดใช้ให้น้องสาวเขา ด้วยชีวิต...

ทุกคนใจเย็น ๆ นะคะ ปมจะค่อย ๆ คลาย อย่าเพิ่งด่าไรท์นะคะ จิตใจอยู่ในช่วงอ่อนแอ แต่รักทุกคนเหมือนเดิม

อย่าลืมกดหัวใจ + คอมเมนท์ น้าาาาา ><