04

ลาคอส | 04 ชีวิตของชวนฝัน

ชวนฝันค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน เพราะเธอนั้นเพิ่งได้นอนจริง ๆ ก็เกือบเช้าเพราะมัวแต่วิตกและหวสดกลัว วันนี้เป็นวันที่เธอจะได้ไปสอบบรรจุครูตามที่พ่อแม่คาดหวังไว้ว่าเรียนจบต้องเป็นข้าราชการถึงจะมีบรรปลายชีวิตที่ดี

"ชวนฝัน เสร็จรึยังลูก"

เสียงคนเป็นแม่เอ่ยเรียกลูก วันนี้เป็นวันที่เธอจะไปทำตามความฝัน และก็เป็นอีกวันที่จะต้องไปส่งตัวพี่ชายเธอเข้าไปรักษาและรับโทษตามกระบวนการทางกฏหมายต่อไป

"ทำไมช้าล่ะลูก"

"ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวเราไปที่ศาลกันก่อนเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกลูก หนูไปสอบเถอะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปส่งพี่ชายเราเอง เดี๋ยวหนูจะไปไม่ทันเปล่า ๆ ไหนจะเผื่อเวลาอ่านหนักสืออีก"

"ไม่เป็นค่ะ ยังพอมีเวลารีบไปกันเถอะค่ะ"

ชวนฝันยังคงยืนยันคำเดิมว่าเธอจะไปหาพี่ชาย แม้จะไม่มีเวลาอ่านหนังสือก็ตาม

รถแท็กซี่ค่อย ๆ ขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้าน ทั้งสามขึ้นรถด้วยความรู้สึกแปลก ๆ แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่กลับรู้สึกแย่กว่าทุกครั้ง

เอี้ยดดดดดด!!

ใช้เวลาเพียงไม่นานรถแท็กซี่ก็มาจอดลงตรงที่หน้าทางเข้าโรงพยาบาล ทั้งสามยืนรอดินแดนอย่างมีความหวัง ทว่าในขณะที่ตำรวจนั้นกำลังคุมตัวพี่ชายเธอลงมาจากรถ อยู่ ๆ ชายฉกรรจ์นับสิบก็กรุเข้ามาทำร้ายดินแดนอย่างไม่เกรงกลัวตำรวจ ก่อนจะลากตัวดินแดนออกไป ทั้งสามที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งตามไปในทันที

ตุ้บ!ผัวะ!!

กรี๊ดดดดดดด!!!

"ปัง!"

"อัก! โอ๊ย!"

"อย่าทำลูกฉัน! อย่าทำลูกฉัน!!"

เสียงแม่ของเธอกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อเห็นสภาพลูกชายตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้า ปลายกระบอกปืนของมาเฟียหนุ่มยิงเข้าที่บริเวณต้นขาหนึ่งนัด ก่อนจะเล็งไปที่ศีรษะของดินแดนอีกครั้ง ชวนราวกับคนเสียสติ เหตุการณ์ตรงหน้าราวกับว่ามันคือความฝัน ไวกว่าความคิดร่างกายของเธอรีบไปขวางและปกป้องพี่ชายเพียงคนเดียวของตัวเอง

"อย่านะ อย่ายิง!"

"ชวนฝัน! ลูก! โอ๊ย! ปล่อยฉันนะ"

หัวใจของพ่อแม่ที่เห็นลูกที่เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจ อยู่ต่อหน้าสิ่งที่อันตรายที่สุด ก็เธอหัวใจแทบแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ อยากจะเข้ามาช่วยแต่ก็ถูกลูกน้องของลาคอสจับเอาไว้

แขนเรียวของหญิงสาวโผเข้าไปกอดขาลาคอสเอาไว้แน่นพร้อมกับขอร้องอ้อนวอนเขาราวกับคนกำลังจะขาดใจ

"อย่าทำร้ายพวกเราเลยนะคะ หนูขอร้อง"

"ไสหัวออกไป อย่าเอาเสนียดมาติดตัวฉัน"

พรืบ!!

"อ๊ะ!!"

"ไม่! อย่าทำเขา เขาป่วยอยู่ เขาไม่ได้ตั้งใจให้อภัยเขาเถอะนะคะ"

ชวนฝันร่ำไห้ออกมาอย่างหนักก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา ทว่าสิ่งที่เธอเอ่ยมา กลับแววตาของพี่ชายเธอในตอนนี้ มันชั่งต่างกันโดยสิ้นเชิง ใบหน้าของดินแดนเต็มไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย และพยายามจะคลานหนีเพื่อเอาตัวรอด ใครจะคิดว่าชายโฉดคนนี้ คือคนป่วยก็ตาม แต่สำหรับเขาไม่!

ปัง!

"อ๊ากกก!!"

กรี๊ดดดดดดด!!!

เสียงปืนยิงเข้าที่ขาของดินแดนอีกครั้ง ก่อนพรลัยจะรีบวิ่งเข้ามากราบขอร้องมาเฟียหนุ่ม

"อย่ายิงนะคะ ป้าขอร้อง เห็นแก่ป่าเถอะนะคะ ยิงป้าแทนเถอะนะ"

ชวนฝันที่เห็นความเจ็บปวดทรมานของพี่ชายที่เริ่มไม่ไหว และกลัวว่าเขาจะลั่นไกอีกครั้งจึงตัดสินใจเข้าไปสวมกอดเอวเขาไว้แน่น

"อึก!ฮือ!! อย่าทำร้ายเขาเลยนะคะ เขาผิกไปแล้ว ผิดไปแล้วจริง ๆ"

หยาดน้ำตายังคงหยดลงอย่างต่อเนื่องพร้อมกับสวมกอดเขาอย่างแนบแน่น ทำเอาหยาดน้ำตาไหลเปียกปอนชุดสูทราคาแพงของชายหนุ่ม มาเฟียหนุ่มเริ่มมีท่าทีหงุดหงิดกับเธอมาก ก่อนจะก้มลงไปมองหน้าชวนฝันที่อยู่ใกล้เพียงนิด แม้ว่าเธอจะร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้วก็ตาม มือบางเต็มไปด้วยบาดแผลจากการโดนก้อนหิน ตอนที่เขานั้นนั้นผลักร่างเธอออกไปจนล้ม หยาดเลือดสีแดงสดของชวนฝันยังคงไหนเปรอะเปื้อนเสื้อของเขาพร้อมกับหยาดน้ำตา

"เอามือสกปรก ๆ ของเธอออกไปให้ไกลตัวฉันออกไป!"

ไร้ซึ่งความเห็นใจใดใดจากมาเฟียหนุ่ม สำหรับเขาตอนนี้คือภาพที่ดินแดนทำร้ายน้องสาวเขา เพราะเมื่อนึกถึงตอนที่น้องสาวตัวเองกำลังจะโดนฆ่า เธอก็คงจะร้องขอและอ้อนวอนแบบนี้เหมือนกัน ความเดือดดาลก่อเกิดขึ้นภายในใจอีกครั้ง ก่อนจะลั่นไกปืนไปที่ดินแดนอีกครั้ง

ปัง!

กระสุนปืนจ่อลงที่บริเวณหัวไหล่ของดินแดน เพราะชวนฝันรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีปัดปลายกระบอกปืนออก

"ทำบ้าอะไรของเธอห๊ะ!!"

ปัง!

กระสุนปืนลั่นไกออกมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับไม่โชคดีเหมือนครั้งแรก เพราะคนเป็นพ่อของเธอกระโดดเข้ามาบัง และปกป้องลูกชายเอาไว้

"กรี๊ดดดดดพ่อ"

ชวนฝันกรีดร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพ่อไว้ แม้จะเป็นสถานที่ราชการแต่กลับไม่มีตำรวจคนใดกช้าเข้าใกล้เพราะรู้ดีว่า ลาคอส นั้นทำอะไรได้บ้างและปืนที่มาเฟียหนุ่มเลือกก็คือปืนที่มีอุปกรณ์เก็บเสียงอย่างดี จึงไม่มีใครสามารถเข้ามายุ่งได้

ชวนฝันจ้องมองหยาดเลือดคนเป็นพ่อ ก่อนจะเห็นแม่เริ่มไม่ไหว และกลัวจะเป็นอะไรไปอีกคน ความอดทนของเด็กสาวขาดพึ่ง ก่อนจะหันไปตวาดเสียงดังลั่น

"ถ้าอยากจะยิง ก็ยิงเลย ถ้ามันจะทำให้คุณหายแค้นได้ เอาชีวิตฉันไปแทนน้องสาวคุณเลย"

ทุกคนต่างนิ่งในกับเด็ดเดี่ยวของหญิงสาว แม้จะเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่กลับมีหัวใจที่แข็งแกร่ง

"เหอะ!"

ลาคอสที่ทุนเดินก็เริ่มหัวร้อนอยู่แล้ว แต่กลับมาโดนเด็กผู้หญิงอย่างชวนฝันท้าทายก็ทำให้อารมณ์ครุ่นเคืองพุ่งทยานเป็นเท่าตัว

"โอ๊ย!"

มือหนาเข้าไปกระชากร่างบางของเธอให้ลุกขึ้นอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตวาดใส่หน้าเธอเสียงดังลั่น

"คิดว่าการตายมันเป็นเรื่องสนุกเหรอวะ"

"คุณต้องการให้เราชดใช้ด้วยชีวิตอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เอาไปสิ เอาชีวิตฉันไปแทน แล้วปล่อยครอบครัวฉันไป"

"ได้ งั้นต่อจากนี้ไปชีวิตเธอเป็นของฉัน ฉันจะไม่ฆ่าเธอตอนนี้ แต่จะทำให้เธอกับครอบครัวได้รู้ซึ่งถึงการตายทั้งเป็นว่ามันเจ็บปวดและทุกข์ทรมานมันเป็นยังไง"

เริ่มเลอ !! นิยายเรื่องนี้ไม่มีการพระเอก ไม่มีการขืนใจใดใดนางเอกนะคะ แจ้งเพื่อป้องกันดราม่า เลิฟฟฟฟ :)

ขอคอมเมนท์หน่อยน้าาาาา ><