29 เรื่องแบบนี้ต้องยกให้เธอ

“หลานจะอยู่กับใคร” เสียงของพิษณุปลุกเขมชาติออกจากภวังค์ความคิดแล้ว ความรู้สึกไม่พอใจบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนก็พุ่งสูงขึ้น เมื่อเขาเห็นสายตาที่ผู้เป็นอามองมายังผู้หญิงของเขา

“คาร์ลอต ทุกคนมาครบกันหรือยัง” เขมชาติหันไปถามเสียงเข้มกับลูกน้องที่ตามผู้เป็นอาเข้ามาติด ๆ

“เกือบครบแล้วครับ เหลือคุณเรวัฒน์ที่โทรมาบอกว่าอีกสิบนาทีจะมาถึงครับ ตอนนี้คุณพรรณารายเตรียมเอกสารต่าง ๆ เรียบร้อยแล้วครับ” คาร์ลอตกล่าวรายงานด้วยนํ้าเสียงเรียบ ๆ ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา

“ดี...ถ้าคุณเรวัฒน์เข้ามาเมื่อไหร่เราจะเริ่มประชุมทันที อาณุ...ผม ว่าเราไปรอที่ห้องประชุมกันดีกว่านะครับ”

“แหม่...ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ใจคอเขมจะไม่แนะนํา...เพื่อนให้อารู้จักบ้างเหรอ”

ผู้เป็นอาพูดพลางส่งสายตาเจ้าชู้ไปให้หญิงสาวที่เขมชาติพยายามเอาตัวบังไว้ ทําให้เขาได้แต่เขม็งมองผู้สูงวัยด้วยความไม่พอใจ แต่ท่านแสร้งทําเป็นมองไม่เห็น เพราะความสนใจของท่านตอนนี้อยู่ ที่สาวสวยหน้าหวานท่าทางเรียบร้อยคนนั้นจนหมด

ยิ่งชายหนุ่มรุ่นลูกแสดงท่าทีหวงหญิงสาวคนนั้นอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งทําให้พิษณุอยากจะเอาชนะเขมชาติสักครั้ง อย่างน้อยเมื่อครั้งในวัยหนุ่ม พิษณุก็เคยถูกเรียกว่าเป็นคาสิโนว่าชั้นแนวหน้าของ เมืองไทยมาแล้ว แม้ว่าตอนนี้วัยของผู้เป็นอาจะล่วงเลยเข้าสู่ห้าสิบปลาย ๆ แล้ว แต่ก็หาได้ละทิ้งนิสัยเจ้าชู้ที่มีมาตั้งแต่วัยหนุ่ม ทําให้ในวัยนี้ของพิษณุจึงเต็มไปด้วยบ้านเล็กบ้านน้อยมากมาย และหญิงสาวคนนี้ก็สวยถูกใจเขามากเสียด้วย...จึงอยากรู้นักว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีถึงทําให้ภูเขานํ้าแข็งอย่างเขมชาติละลายได้

‘ชักอยากจะลองชิมบ้างแล้วสิ...’

“ที่รักคะ...คุณไม่ต้องแนะนําให้ใครให้ฉันรู้จักหรอกค่ะ เพราะฉัน... ไม่ใช่เพื่อนของคุณ” พริมโรสที่นั่งเงียบฟังชายสองวัยหยั่งเชิงกันอยู่จึงพูดขึ้นบ้าง พร้อมกับยกมือโอบคอเขมชาติไว้อย่างออดอ้อนโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นพิษณุหรือคาร์ลอต

“คุณรีบ ๆ ไปประชุมอะไรนั้นให้เสร็จเร็ว ๆ เถอะค่ะ...เราจะได้ไปทานข้าวด้วยกันไงคะ...” ยิ้มหวานของคุณนายที่ส่งให้เขมชาติแต่เพียงผู้เดียว ทําให้ชายหนุ่มถึงกับอดใจตัวเองไม่ไหวต้องรวบเอวบางเข้ามาใกล้ พร้อมกับบรรจงหอมแก้มฟอดใหญ่

“ได้สิครับ...คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้คุณรอนานเหมือนคราวก่อนอีกแล้ว รอผมนะ”

“ค่ะ” เพราะทั้งนํ้าเสียง แววตา และการกระทําของคนทั้งคู่ที่เหมือนกําลังอยู่ในโลกส่วนตัวทําให้พิษณุรู้สึกเสียหน้าอย่างแรงที่ถูกผู้หญิงเมิน แม้เขาจะอายุมากแล้วแต่เรื่องแบบนี้ถือว่า...มันเป็นการหยามศักดิ์ศรีอย่างรุนแรง

ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาเชิดใส่เขา หรือคิดว่าตนเองยังสาวยังสวย สามารถจับเสือผู้หญิงอย่างเขมชาติให้อยู่หมัดได้ จึงได้เมินคนอื่นอย่างนี้

ถึงแม้ผู้เป็นอาจะรู้สึกโกรธ แต่พิษณุก็ไม่ได้ลืมสังเกตสิ่งอื่น ๆ ไปด้วย โดยเฉพาะเขมชาติ...ชายหนุ่มคนที่เขารู้จักดีตั้งแต่เด็ก ผู้ที่เก็บซ่อนอารมณ์ ความรู้สึกต่าง ๆ ไว้ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชา และท่าทีที่แสนกระด้าง กลับเปลี่ยนเป็นคนละคน เมื่ออยู่กับผู้หญิงคนนี้

แววตาที่อ่อนหวานฉายชัดให้เห็น การกระทําที่อ่อนโยนปรากฏ เด่นชัด อย่างนี้...ไม่ต้องมีใครบอก พิษณุก็รู้แล้วว่า สาวสวยคนนี้มี ความสําคัญต่อชายหนุ่มมากเพียงใด

แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสําหรับผู้เป็นอา...เพราะเขารู้แล้วว่าจะเล่นงานคนตรงหน้ายังไง จะเล่นงานคนตรงหน้าต้องเล่นตรงจุดอ่อน และ ตอนนี้ผู้เป็นอาก็รู้แล้วว่าจุดอ่อนของหมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างเขมชาติคือ... อะไร

ผู้หญิง...จะเล่นงานเขมชาติต้องใช้ผู้หญิงคนนี้ ต้องให้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นพวกเดียวกับเขาให้ได้ หรือถ้าทําไม่ได้...ก็ต้องจัดการให้เรียบร้อย ซึ่งอย่างหลังเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากทํา และจะเอาไว้เป็นทางเลือกสุดท้าย ถ้าไม่มีความคืบหน้าอะไร เพราะพิษณุจอมหื่นยังรู้สึกเสียดายสาวสวยของผู้หญิงคนนี้อยู่ดี ถ้าจะต้องลงมือใช้ความรุนแรง

พิษณุจะประมาทผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เช่นกัน เพราะแค่ได้ฟังนํ้าเสียงที่เอ่ยออกมานั้นสงบนิ่ง ไม่มีแววเขินอาย หรือตื่นตระหนก เมื่อเจอสายตาเจ้าชู้ของเขา ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นอย่างจะอายจนพูดอะไรไม่ออก หรือไม่ก็คงว่าเขาเป็น...เฒ่าหัวงูแน่ ซึ่งถ้าปฏิกิริยาของผู้หญิง คนนี้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ว่านี้ คงจะไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องคิดหนัก

แต่นี่...นอกจากไม่ปรากฏอาการดังกล่าวแล้ว ยังโต้กลับมาให้แบบที่ ท่านไม่คาดคิดมาก่อนว่า ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย น่าทะนุถนอมอย่าง นั้นจะทําได้ เห็นทีผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว

นั่นสินะ...ทําไมลืมไปว่า ผู้หญิงที่มีแค่ความสวยเพียงอย่าง

เดียวคงเอาเขมชาติไว้ไม่อยู่หรอก ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่านั้น ...ต้องวางแผนให้รอบคอบ...