Ep5 เริ่มแผนการขั้นสอง

เมื่อทั้งคู่มาถึงขอนแก่น ก็มาพักที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง พวกเขาเลือกมาเช็คอินก่อน ก่อนที่จะออกไปร้านนั่งชิวเพื่อพบเจอสุวัฒน์และตัวแทนเจ้าของโครงการขอนแก่นเฟสสอง

ไลน์

พิมพ์ : อร แกอยู่ไหน

อรณิชา : ยังไม่เลิกงานเลย อยู่แถวๆ พูแมน

แกถึงแล้วหรอ?

พิมพ์ : ถึงแล้ว เผื่อว่าง เจอกันนะ เดี๋ยวแจ้งวันเวลา

อีกที คืนนี้มีนัดคุยงานที่ร้าน xx bar

อรณิชา : พระเจ้า ที่เดียวกันเลย งั้นค่อยเจอกันนะแก

พิมพ์ : okay

หญิงสาวมีเวลาพักอาบน้ำแต่งตัวอยู่สามชั่วโมงก่อนจะออกไปร้าน xx bar คืนนี้เพราะนอกจากสุวัฒน์ก็มีบริษัทอสังหาที่มีคนอเมริกาเป็นเจ้าของโครงการ พวกเขาเลือกที่จะคุยงานกันที่นั่น

เมื่อใกล้ถึงเวลา หญิงสาวก็ทำตัวให้พร้อมก่อนจะออกไปเจอกับบอสหน้าหล่อที่ลอบบี้โรงแรม เพราะจากที่นี่ไปแถวๆ xx bar ก็น่าจะสิบกว่านาทีได้ หญิงสาวในชุดเดรสสีดำแขนกุดความยาวกระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย กับผ้าใบสีชมพูพีทคู่โปรด คราวนี้เธอไม่ใส่หมวกเพราะจะดูไม่สุภาพ และเธอก็นำเอาเสื้อคลุมสีชมพูแมชกับรองเท้าสวมทับด้านนอกอีกทีหนึ่งพร้อมด้วยกระเป๋าสะพายข้างใบเก๋สีชมพูพีทน่ารักๆ ใบไม่ใหญ่มาก พอใส่โทรศัพท์ได้

ส่วนชายหนุ่มก็ใส่เสื้อเชิตแขนยาวสีขาวพับแขนถึงข้อศอก ปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดจนเห็นกล้ามหน้าอกอยู่หน่อยๆ กางเกงสแลกสึดำรองเท้าหนังสวมสีดำสวมใส่สบาย ทว่าดูดี มีคลาส เขาหันมองตามหญิงสาวที่กำลังเดินมาทางตัวเอง สายตาจ้องมองจนลืมไปว่า เธอนั่นแหละตัวดีที่ทำให้เขาปางตายมาแล้ว ฉันจะมาตายเพราะความสวยของเธอไม่ได้อีก ไม่มีทาง

“รอนานไหมคะคุณราม?”

“ไม่ครับ ผมมาถึงก่อนหน้าคุณพิมพ์แค่ห้านาที”

“พิมพ์ว่าคุณรามเรียกพิมพ์ว่าพิมพ์เฉยๆ ก็ได้ค่ะ”

“…..” เขาเพียงแค่ยิ้มก่อนจะเดินนำหน้าเธอออกจากโรงแรมไป รถสปอร์ตคันหรูมาถึงก็เลือกจอดจอดตรงลานวีไอพีของร้าน xx bar

ทั้งคู่เดินไปตามที่พนักงานบอก เพราะโซนที่พวกเขาจะคุยกันเป็นด้านบนของตัวตึก ไม่เน้นเสียงดัง เน้นความเป็นส่วนตัว ร้านนี้มีลูกค้าวีไอพีหลายคนชอบมาคุยงานเพราะบรรยากาศดี ด้านบนตกแต่งด้วยน้ำตกที่ไหลผ่านกระจกใส และมองเห็นวิวเมืองพร้อมทั้งบึงที่อยู่ด้านล่าง พร้อมกันนั้นยังมองเห็นแสงไฟจากวัดดังเก้าชั้นของที่นี่ มันดูเหมาะแก่การออกเดตมากกว่าที่จะมาคุยงานซะมากกว่า

“เฮ้ ราม” ทันทีที่สุวัฒน์เห็นร่างสูงก็เอ่ยทักขึ้น

“อ้าว วัฒน์”

สุวัฒน์นิ่งอึ้งไปพักใหญ่กับสิ่งที่เห็น ผู้หญิงที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนรักของเขา แต่แล้วสายตาดุของธีรากรก็ฉายแวววาบขึ้นมา ทำให้สุวัฒน์ต้องดึงตัวเองกลับมาอย่างเร็ว ธีรากรส่ายหน้าน้อยๆ เป็นเชิงห้าม

“นี่ผู้ช่วยของฉัน คุณพิมพ์” ชายหนุ่มจำใจต้องพูดแนะนำหญิงสาวออกไป

“สวัสดีค่ะ พิมพ์ พิมพ์นาราค่ะ”

“สวัสดีครับ สุวัฒน์ครับ เรียกพี่วัฒน์สุดหล่อเฉยๆ ก็ได้”

ไอ้บ้าวัฒน์!!

ความขี้เล่นเป็นกันเองของสุวัฒน์ทำให้พิมพ์นารารู้สึกผ่อนคลายได้บ้าง

“ผมขอตัวคุณบอสรามสักครู่นะครับคุณพิมพ์”

หญิงสาวเพียงแค่ยิ้มและผงกหัวให้

สักพักเมื่อทั้งคู่เดินออกมา สุวัฒน์ก็ใส่เกียร์หมากับธีรากรยกใหญ่

“ไอ้ราม นี่มึงคิดจะทำอะไร? มึงเจอเธอได้ยังไงวะ?”

“กูทำอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

“มึงเจอเธอได้ยังไง ทำไมถึงได้มาด้วยกัน?”

“เธอมาหากูเอง”

“แล้ว?? … ไอ้ราม!! กูกลัวมึงเจ็บ”

“กูจะเจ็บอะไร? เอาหน่า … รอบนี้กูจะไม่เจ็บ”

หญิงสาวคนหนึ่งที่พึ่งเข้ามาในร้าน ได้ยินเสียงของสองหนุ่มเหมือนเถียงอะไรกันสักอย่าง เธอจึงเหลือบหันมามอง

“อุ๊!!” เธอตกใจหน้าซีดปากสั่น เป็นเขา!! เป็นเขาจริงๆ ด้วย ผู้ชายคนนั้นของเธอ ทำไมตัวจริงถึงได้หล่อเท่น่ากินขนาดนี้นะ คิดแล้วก็แอบเสียใจที่ไม่น่าไปบอกเลิกเขาแบบนั้น แต่พอจะเข้าไปถามก็นึกขึ้นมาได้

‘จะบ้าหรอยัยอร แกนี่ประสาท นั่นแกใช้เฟสปลอมไปคุยกับเขา เขาเข้าใจว่าเธอคือยัยพิมพ์ งั้นก็ดีสิ ฉันจะได้ใช้ร่างอรณิชา จีบผู้ชายคนเดิมใหม่’ ว่าแล้วอรณิชาแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเซล้มไปยังสองหนุ่ม

“อุ้ย!! ขอโทษค่ะ”

กลับเป็นสุวัฒน์ที่รีบคว้าตัวแม่สาวเจ้าคนนี้เอาไว้เสียก่อน

“ไม่เป็นไรครับ” จากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกมาโดยไม่หันไปมอง อรณิชาอีกเลย

“แม่งตลก มุกเดิมๆ เก่าแป๊กฉิบหาย” สุวัฒน์บ่นพึมพำ

“สเปคมึงไม่ใช่ไง ตัวเล็กๆ ขาวๆ”

“สเปคมึงนู่น ตัวเล็กๆ ขาวๆ ไอ้รามเกียรติ์”

“แต่เธอชนมึง”

“แต่กูไม่ชอบ”

“เกลียดยังไง ระงวังจะได้อย่างนั้นเถอะมึง”

“มึงบอกตัวเองนู่น ไอ้ห่าราม”

ทางด้านหญิงสาวที่นั่งคนเดียวมาสักพักรอหนุ่มๆ เธอนัดกับเพื่อนสนิทมาเจอกันที่นี่ คิดว่าเขาคงไม่ว่าอะไร ถ้าจะแค่ขอออกไปคุยกับเพื่อนสักพักเพราะไหนๆ คืนนี้อรณิชาก็ต้องมาที่ร้านนี้อยู่แล้ว

อรณิชา : แกอยู่ไหน

พิมพ์ : ชั้นวีไอพีบนสุดโซนสอง ซ้ายมือ

ไม่นานนักร่างระหงสวยสมส่วนกว่า 158 ก็เดินมายังโซนวีไอพี

“ยัยพิมพ์”

“ยัยอร”

งื้อ ๆๆ สองสาวกอดกันไปมา

“ลมอะไรพัดให้แกได้งานที่นี่เนี่ย คิดถึงแกจะบ้า นี่แกมากับใครอ่ะ”

“มากับบอส ฉันนัดเจอเพื่อนบอสที่นี่ และก็จะเจอลูกค้าคนสำคัญอีกคน เห็นว่าเป็นฝรั่งแหนะ เดี๋ยวสักพักคงมา”

….

“เฮ้ยๆ ไอ้รามอย่าพึ่งเข้าไป”

“อะไรของมึงไอ้วัฒน์”

“นู่น มึงดูนู่น ผู้หญิงผิวขาวน่ารักสเปคมึงคนเมื่อกี้ไง”

“เพื่อนกันหรอวะ!! มิน่า นิสัยพอกับเปี๊ยบ!!” เขาหมายถึงความตอแหลของคนทั้งคู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งแค้น มิน่าล่ะถึงได้เป็นเพื่อนกันได้ ตอแหลเหมือนกันดีๆ นี่เอง

“มึงเอาไง รอพวกเธอคุยกันเสร็จก่อนมั้ยค่อยไป หรือว่ามึงจะเข้าไปทักทายเลย” สุวัฒน์เอ่ยถาม

“เข้าไปเลยไง จะเป็นไร”

….

“เมื่อกี้แกว่าไงนะอร แกเจอแฟนเก่า?”

“อืม ใช่ แต่เขาคงจำฉันไม่ได้แล้วแหละ พอดีทำแสบกับเขาไว้เยอะ”

“อ้าวน้องพิมพ์ นี่เพื่อนหรอครับ”

เสียงของสุวัฒน์เอ่ยทักขึ้น อรณิชาถึงกับอึ้งกิมกี่ที่เห็นร่างคนตัวสูงถึง 190 เซนติเมตรที่มองมา กับอีกคนที่น่าจะสูงพอๆ กัน

“อ้อ นี่เพื่อนของพิมพ์เองค่ะ ชื่ออร ขอโทษบอสด้วยนะคะ เดี๋ยวอรก็คงกลับแล้วล่ะค่ะ งั้นเราไปคุยกันต่อข้างนอกดีไหมอร”

“คุยต่อตรงนี้ไม่ได้หรอแก” อรณิชาทำตาปริบๆ

“ไม่เป็นไรครับ นานๆ ได้เจอเพื่อนที ให้คุณอรนั่งคุยกับพิมพ์ที่นี่เถอะ”

“ขอบคุณค่ะบอส อ้อ อร นี่บอสของเราเอง คุณธีรากร และก็เพื่อนของบอส ชื่อคุณสุวัฒน์”

อรณิชาถึงกับคอแห้งผากในทันที เธอจำเขาได้ จำชื่อสกุลได้ ทำไมตัวจริงดูสูงดูดีกว่าในรูปอีกล่ะ รู้งี้เอารูปจริงในเฟสจริงของตัวเองคุยกับเขาแต่แรกก็จบ ดูตอนนี้เข้าสิ เขาจำเธอไม่ได้ อย่าบอกนะ ว่าบอสอะไรนั่นกำลังตามจีบยัยพิมพ์ใหม่ ตายล่ะฉัน ทำยังไงดี…ทำยังไงดี คนที่แอบเสียดายของดีต่างคิดไม่ตก

“สวัสดีค่ะคุณธีรากร คุณสุวัฒน์อย่างเป็นทางการนะคะ”

“เรียกผมรามเฉยๆ ก็ได้ครับ”

“ค่ะคุณราม”

“ส่วนผม เรียกวัฒน์สุดหล่อก็ได้ครับน้องอร”

“ค่ะคุณวัฒน์”

‘แหม ไอ้ห่านี่ เจอสาวสวยหน่อยหลีสาวเลยนะมึง’ สายตาที่มองกันอย่างคนรู้ทัน

“พอดีอรก็มีนัดคุยงานกับหุ้นส่วนให้คุณปีเตอร์น่ะค่ะ ตอนนี้เขาน่าจะถึงแล้ว”

“อย่าบอกนะครับ ว่าคุณปีเตอร์มาคุยงานเรื่องโครงการเฟสสอง” สุวัฒน์ที่จำได้ว่าวันนี้เขามีนัดคนชื่อปีเตอร์

“เอ๋ อย่าบอกนะคะว่า มาคุยกับพวกคุณ?”

“ใช่ครับ งั้นก็คงเป็นปีเตอร์เดียวแล้วแหละครับ ถ้าจะมาคุยงานเรื่องโครงการเฟสสอง” สุวัฒน์ยังพูดขึ้นอีกในขณะที่อีกคนพยายามทำหน้าให้ดูนิ่งที่สุด เพราะรายนั้นนะรำคาญผู้หญิงแถมไม่ชอบคนที่ใส่น้ำหอมกลิ่นแรงๆ อีกด้วย

“ใช่ค่ะ นี่ไงคะ โทรมาหาอรแล้ว เดี๋ยวอรขอตัวลงไปรับคุณปีเตอร์สักครู่นะคะ”

“อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้เนี่ย ว่าแต่น้องพิมพ์เป็นเพื่อนสนิทคุณอรหรอครับ? ”

“ค่ะคุณวัฒน์ พิมพ์กับอรโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กค่ะ”

หญิงสาวพูดไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเมื่อเอ่ยถึงเพื่อน

ชายหนุ่มอีกคนก็เอาแต่หน้าบึ้งมองการแสดงออกของเธอ โกหกจนเป็นนิสัย เนียนจนได้โล่ คนที่หงุดหงิดก็เผลอคิดในใจ ไม่นานนัก อรณิชาก็เดินขึ้นมาชั้นบนสุดกับปีเตอร์ คนทั้งห้าเริ่มคุยงานกันไปด้วย และทานอาหาร เครื่องดื่ม ไปด้วย ธีรากรไม่ชอบใจอรณิชาสักเท่าไหร่ที่ชอบมาทำเล่นหูเล่นตาใส่เขาบ่อยๆ ทำไมเขาจะไม่รู้และทำไมถึงจะดูไม่ออก เขาใช้เงินซื้อผู้หญิงมานักต่อนักแล้ว สุดท้ายทุกคนก็ซื้อได้เพราะเงิน

“คุณพิมพ์ไม่ดื่มหรือครับ? ” มิสเตอร์ปีเตอร์เอ่ยถามกับหญิงสาว ซึ่งเห็นว่าเธอดื่มเพียงน้ำส้ม จริงๆ แล้วเธอดื่มเข้าสังคมได้นิดหน่อย แต่เธอแค่ไม่อยากดื่ม

“พอดีดิฉันไม่ดื่มค่ะ เชิญคุณปีเตอร์และทุกคนตามสบายเลยนะคะ”

ก่อนที่สายตาเข้มจะลอบมองไปยังสาวสวยอีกคนทว่าไม่สวยเท่าอริของหัวใจเขา รายนี้ดื่มอย่างกับก๊อกน้ำรั่ว

“ชนแก้วค่ะทุกคน” อรณิชาเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะจงใจเอามือไปชนเข้ากับคนร่างสูงเข้า ทว่าชายหนุ่มกลับเอาแต่ขบกรามเอาไว้ มือที่เผลอไปชนกับมือของอรณิชาก็ผละออกอย่างเร็วๆ ทำให้ไปชนกับมือบางของอีกคนเข้า พิมพ์นาราต่างสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็พอเข้าใจได้ว่ามันคงแค่เรื่องบังเอิญ

ทุกคนต่างพูดคุยกันสนุกสนานเรื่องงานและเรื่องอื่นๆ ทั่วไป ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นคนที่บึ้งตึงที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘ธีรากร’ เขาไม่ชอบใจที่หญิงสาวบางคนแสร้งทำเป็นคนดี ไม่ดื่ม ไม่ยั่วยวน

“พิมพ์ฉันขอไปนอนกับแกหน่อยสิ” และแล้วอรณิชาก็โพล่งขึ้น พิมพ์นาราถึงกับอึกอัก กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอมาที่นี่เพื่อทำงาน ทำไมบทยัยอรจะเอาแต่ใจถึงเอาแต่ใจแบบนี้นะ

ชายหนุ่มนั่งหน้าบึ้งรอฟังคำตอบของหญิงสาว

“อร … แกเมาแล้วนะ เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่คอนโดดีมั้ย?”

“งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละครับ ผมเรียกรถตู้ไว้แล้ว เพราะไหนๆ เราก็ดื่ม ก็ไปส่งเพื่อนของพิมพ์ก่อน แล้วก็ตามด้วย นายนะวัฒน์ จากนั้นก็ส่งคุณปีเตอร์ ส่วนรถพรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากัน” ชายหนุ่มเอ่ยตัดบท เพราะเขากลัวว่าอรณิชาจะมานอนกับพิมพ์นาราจริงๆ ซึ่งชายหนุ่มไม่ชอบ เดี๋ยวขัดแผนของเขาหมด

“งั้นก็เอาตามนี้แหละครับ” ปีเตอร์เสนอความคิดเห็น