บทที่ 2 เข้ากันได้ดี

บทที่ 2

เข้ากันได้ดี

“โย...โย ตื่นได้แล้ว”

“อือ...” ฉันร้องในลำคอเมื่อรู้สึกตื่นจากแรงสะกิดน้อย ๆ และเสียงทุ้มนุ่มหูที่เอ่ยแนบชิดจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ คลอเคลียไม่ห่าง

ฉันลืมตาขึ้นภายใต้ผ้าห่มผืนหนาพลางปรับโฟกัสสายตากวาดมองรอบ ๆ เพื่อพิจารณาว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน

จริงสินะ...เมื่อคืนฉันกับพี่ครามเรามีอะไรกันที่ห้องนี้ ที่นี่เป็นบ้านของพี่คราม มันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นที่อยู่ในหมู่บ้านใจกลางเมืองซึ่งใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้นในการขับรถจากคลับมาถึงที่บ้านของเขา

“อย่าบอกนะว่าลืมเรื่องเมื่อคืนที่เรา...”

“จะบ้าเหรอ ใครจะลืมลง!” ฉันหันไปทุบที่แขนแกร่งของพี่ครามเมื่อเขายกยิ้มและทำหน้าเย้ยอย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด

ใครมันจะไปลืมลง!

นี่ฉันมีเซ็กซ์กับมือกลองของวงโฟร์ดรีมเลยนะ วงโฟร์ดรีมที่กำลังฮอตฮิตเป็นกระแสอยู่ในตอนนี้น่ะ

“งั้นก็ลุกมากินข้าว พี่ทอดไข่กับไส้กรอกไว้แล้ว”

ฉันพยักหน้ารับหงึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินตามร่างสูงออกไปด้านนอกห้อง ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งของพี่ครามเอาไว้ หลังจากที่ผ่านค่ำคืนหนักหน่วงจนหมดแรงก็เป็นพี่ครามนี่แหละที่จัดการสวมใส่ชุดของเขาให้

ความจริงฉันก็รับรู้เรื่องทุกอย่างนั่นแหละ แต่ฉันเหนื่อยและหมดแรงเกินกว่าจะลุกขึ้นจากเตียง ฉันเลยกลายเป็นตุ๊กตาให้พี่ครามจับใส่ชุดนั้นชุดนี้ตามที่เขาต้องการ

“โห พี่ครามทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ” ฉันเบิกตากว้างเมื่อเดินออกมาก็ได้กลิ่นหอมฉุยเตะจมูก อีกทั้งเมนูไข่และไส้กรอกทอดน่ารับประทานก็ถูกจัดวางบนจานอย่างสวยงาม มันเลยทำให้ฉันอดที่จะแปลกใจไม่ได้

“เป็นสิ ขอบอกเลยว่าฝีมือของพี่นี่ระดับเชฟต่างประเทศเลยนะ”

“แค่ทอดไข่นี่สถาปนาตัวเองเป็นเชฟเลยเหรอคะ”

“พี่ทำเป็นทุกอย่างนั่นแหละ จะมาชิมฝีมือทำอาหารของพี่ทุกวันก็ได้นะ ไม่ติดอยู่แล้ว”

“อะไรกัน ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ บอกว่าถ้าจะเป็นเมียก็ไม่ติดเหมือนกัน พูดแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าคะเนี่ย” ฉันหัวเราะพลางส่งสายตามองคนตรงหน้าอย่างไม่จริงจังนัก

บอกตามตรงว่าฉันเองก็ไม่ได้เชื่อคารมของพี่ครามมากนักหรอก เขาตั้งใจจะหยอดฉันไปอย่างนั้นไม่ได้คิดจริงจังอะไรอย่างแน่นอน

“นักดนตรีแบบนี้ก็หยอดคำหวานกับสาว ๆ ไปเรื่อยนั่นแหละ”

นั่นไง...ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้

“ตรงดีนะคะ” ฉันหัวเราะออกมาเสียงดังแต่ทว่ากลับชื่นชอบในคำตอบของเขา

จะว่ายังไงดีล่ะ มองดูแล้วพี่ครามก็เป็นคนที่จริงใจคนหนึ่ง ความต้องการของเราสองคนเหมือนกันนั่นก็คือ ‘เซ็กซ์’ ที่เกิดจากความเหงา แต่ถึงแม้ว่าเราสองคนจะได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วแต่พี่ครามก็ยังเป็นเขาคนเดิม

“แล้วเราจะนัดเจอกันอีกได้รึเปล่า”

“...” ประโยคนั้นของพี่ครามทำเอาฉันแน่นิ่งไป ฉันเงยหน้าขึ้นละสายตาจากอาหารตรงหน้าและกดสายตามองใบหน้าหล่อเหลาที่รอฟังคำตอบของเขาอยู่เช่นกัน

“คือพี่ไม่ได้จะผูกมัดหรืออะไรหรอกนะ เอ่อ...คือพี่...พี่แค่คิดว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีน่ะ...”

มันก็จริง...ฉันเองก็รู้สึกว่าฉันกับพี่ครามเราสองคนก็เข้ากันได้ดี เอ่อ...หมายถึงเรื่องอย่างว่าอะนะ

“...พี่โสด ส่วนโยเองก็โสด ถ้าความต้องการเราเหมือนกันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคิดมาก ถ้าวันไหนโยเจอคนที่ถูกใจ หรืออยากเลิกที่จะทำแบบนี้พี่ก็โอเค เราสองคนแค่อยู่ด้วยกันตอนที่มีความต้องการเหมือนกันเท่านั้น”

“คือ...พี่ครามหมายถึงคู่นอนแบบนี้ใช่ป้ะ” ฉันเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าเป็นเชิงคำถาม สิ่งที่เขาต้องการนั้นก็คือความสัมพันธ์แบบคู่นอนใช่ไหมที่เขาหมายถึง?

“อ่า...ก็ประมาณนั้นแหละ”

ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้องเมื่อตอนนี้ฉันกำลังนึกคิดถึงคำพูดของพี่ครามเมื่อครู่ จะว่ายังไงดีล่ะ บอกตรง ๆ ว่าฉันเองก็รู้สึกเหมือนเขานั่นแหละ ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยและไม่ใช่คนหัวโบราณ และแน่นอนว่าเหตุผลของพี่ครามทำให้ฉันเองก็สนใจอยู่ไม่น้อย แต่มันติดตรงที่ว่าเขาคนนั้นคือพี่ครามนี่แหละ!

พี่ครามเป็นเพื่อนพี่พยัคฆ์ ซึ่งพี่พยัคฆ์เป็นแฟนของพี่สาวฉัน ถ้าหากพี่สาวของฉันรับรู้ว่าฉันกลายเป็นคู่นอนให้กับพี่ครามเข้านี่มีหวังบ้านแตกแน่!

“ถ้าไม่โอเคก็ไม่เป็นไรโย พี่แค่...”

“พี่ห้ามบอกเรื่องนี้กับพี่พยัคฆ์ได้ไหม โยไม่อยากให้ใครรู้”

“ได้ดิ ไม่มีปัญหา” คนตัวโตพยักหน้าตอบรับในทันทีทำให้ฉันยื่นมือไปตรงหน้าของเขาเพื่อตกลงในการเริ่มต้นความสัมพันธ์ลับ ๆ นี้

“งั้นก็ตกลงค่ะ คุณคู่นอนสุดหล่อ”

“ยินดีต้อนรับครับ คุณคู่นอนสุดสวย”

พลันเมื่อทานอาหารเช้าและจัดการกับร่างกายของตัวเองเสร็จก็ได้เวลากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงสักที เมื่อวานฉันโดนแฟนที่คบหานอกใจแต่ฉันเองเผลอไผลมีความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีสถานะ แต่แล้วยังไงล่ะ...ฉันกับไอ้ฌอนเราจบกันแล้ว ฉันจะนอนกับใครหรือคบใครใหม่มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน!

“โยกลับก่อนนะ” ฉันเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ

“จะกลับแล้วเหรอ” พี่ครามเอ่ยถามพลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาฉัน ซึ่งฉันเองก็พยักหน้ารับบาง ๆ แทนคำตอบ

“ค่ะ จะกลับแล้ว...อ๊ะ!”

“อยู่ต่ออีกหน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยแนบชิดกับใบหน้าขณะที่วงแขนแกร่งก็โอบรัดเอวของฉันเอาไว้ทำให้ร่างกายของฉันและเขาใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น

“อื้อ พี่คราม...โยจะกลับแล้ว” ฉันเบี่ยงหน้าออกและดันมือที่แผ่นอกแกร่งเอาไว้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงทำให้พี่ครามอ้อนกันแบบนี้ ปกติแล้วพี่ครามมักจะชอบทำหน้านิ่ง ๆ มองดูเผิน ๆ ก็เหมือนคนหยิ่งคนหนึ่งเลยล่ะ แต่พอเห็นเขาในมุมนี้ก็ทำให้รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน

“อยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหมครับคุณคู่นอน” น้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการทำให้ฉันเชยใบหน้าขึ้นสบประสานกับสายตาคมที่กำลังจดจ้องมองมาไม่ห่าง

“หื่นสุด ๆ ไปเลยนะคะ” ฉันหัวเราะและเอ่ยออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางของพี่คราม

สองมือกอบกุมใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ก่อนที่ฉันจะเขย่งปลายเท้าและกดริมฝีปากลงทาบทับราวกับเป็นคำตอบให้กับคำร้องขอของเขา

ฉันคล้องแขนที่คอหนาพลางบดเบียดร่างกายเข้าหาคนตัวโตทำให้พี่ครามโอบรัดที่เอวของฉันเอาไว้ ขณะที่ริมฝีปากของเราก็บดเคล้าคลึงกันอย่างหนักหน่วงและดูดดึง จนกระทั่งแผ่นหลังของฉันเดินมาชิดติดกับกำแพงเมื่อถูกไล่ต้อนพร้อมด้วยแขนแกร่งที่ดันไว้ระหว่างร่างกายของฉัน

“อือ...จะทำตรงนี้เลยเหรอพี่คราม” ฉันผละริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่สอดเข้ามาใต้สาบเสื้อและกอบกุมหน้าอกของฉันเอาไว้

“ตรงนี้แหละ พี่ไม่ไหวแล้ว”

“อ๊ะ...อื้อ!” ริมฝีปากของฉันถูกกดทาบทับลงมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับหนักหน่วงและดุดันมากขึ้นเท่าตัว

มือหนาสัมผัสกับเนื้อกายโดยทั่วก่อนที่เขาจะเคลื่อนไปปลดตะขอบราเซียของฉันออกและเปิดเสื้อขึ้นเผยให้เห็นเนื้ออกที่โผล่พ้นด้วยฝีมือของคนตัวโต

ริมฝีปากหนาเคลื่อนต่ำลงมาจูบซับที่ซอกคอของฉันก่อนจะไล้ตามมาที่เนินอกและครอบครองยอดปทุมถันในที่สุด

“อ๊า...” ฉันจิกเกร็งที่แขนแกร่งของพี่ครามเอาไว้ สัมผัสของเขาทำให้ฉันสั่นระริกจนแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อถูกเขาครอบครองจุดอ่อนไหวแบบนี้

ร่างกำยำขยับเข้ามาใกล้พร้อมทั้งวงแขนที่กลายเป็นที่ยึดหลักไม่ให้ฉันล้มพับไปกองกับพื้นเมื่อถูกคนตัวโตเล่นงานให้จนมุม

เหมือนกับว่าฉันกำลังถูกเขาพรากลมหายใจไปทีละนิด...ทีละนิด หลงเหลือเพียงความวาบหวามที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศเท่านั้น

“อึก...พี่ครามยะ...อย่ากัด อ๊ะ! โยเจ็บ อื้อออ!”

“เจ็บหรือเสียว” ใบหน้าหล่อเหลาเชยขึ้นเล็กน้อยพลางยกยิ้มที่มุมปาก เขาสลับฟันคมและลิ้นเพื่อกระหวัดเกี่ยวและดูดดึงที่ยอดอกอย่างเอาแต่ใจ ถึงแม้ว่าฉันจะหมั่นไส้กับการกระทำของเขาก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อกรอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว!

“อ๊า...พี่คราม! อย่าแกล้งโย อ๊ะ!”

แต่ทว่า...

แกรก!

“เฮ้ย...!” พี่ครามร้องขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูก่อนที่ร่างของใครคนหนึ่งจะเดินเข้ามา

จังหวะนั้นทำให้ฉันรีบซุกเข้าหาอกแกร่งและพรางตัวให้เล็กที่สุด ทั้งยังหลุบสายตาลงเพราะยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ให้ตายเถอะ!

“พะ...พี่คราม อะไรเนี่ย”

เสียงผู้หญิงงั้นเหรอ...!?

“ครีม...ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านอะ ไหนบอกว่าจะอยู่กับแฟนไง”

“เอ่อ...ก็ ก็...ครีมกลับมาเอาของอะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว”

ครีม...น้องสาวของพี่ครามสินะ

โอ๊ย! ให้ตายเถอะ นี่น้องสาวของพี่ครามดันเปิดประตูมาเห็นฉากเด็ดเข้าสินะ!

เหมือนเวรกรรมตามทันยังไงไม่รู้ เพราะฉันเองก็เคยเปิดประตูเข้าไปเจอภาพที่พี่สาวของฉันกับแฟนกำลังจูบฉันยังไงล่ะ แต่พอมาโดนเข้ากับตัวเองแบบนี้มันก็อายเหมือนกันนะ!

“ยัยครีม จะเข้ามาทำไมไม่บอกพี่ก่อนวะเนี่ย!”

“ใครจะรู้เล่าว่าพี่เอาสาวมาที่บ้านอะ! ครีมขอโทษนะคะ ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวครีมปิดตาให้”

ฉันซุกใบหน้าที่อกแกร่งพลางยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความอับอาย ฉันไม่เห็นหน้าของน้องสาวพี่ครามหรอกนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะมองมายังไง รู้แค่ว่าเป็นตัวฉันนี่แหละที่อยากจะมุดหน้าหนีไปจากที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอด!

ฮือ....สิ้นแล้ว สิ้นแล้วชีวิตฉัน

ทั้งเขินทั้งอาย ไอ้พี่ครามก็ดันหื่นจะทำตั้งแต่ชั้นล่างของตัวบ้าน ถ้าขึ้นไปทำบนห้องป่านนี้เข้าด้ายเข้าเข็มไปแล้วเนี่ย!

โอ๊ย! เหตุการณ์ครั้งนี้ฉันจะจดจำให้ขึ้นใจเลยว่าเวลาจะทำอะไรฉันจะขึ้นไปทำบนห้องอย่างเดียว!