นางบำเรอ(6)

พอได้สติฉันก็รีบเปิดประตูเดินตามชายหนุ่มออกมา

"ตกลงคุณจะให้แมร์ทำอะไรคะ"ฉันตะโกนถามชายหนุ่มหน้าเข้มที่เดินก้าวขายาวในระยะที่ค่อนข้างไกล เขาหยุดเดินแล้วหันมาที่ฉันพร้อมกับสีหน้าเหยียดยิ้ม

"รอกูอยู่ในห้อง"เจ้าของบ่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้ม

"...."ฉันขมวดคิ้วจ้องหน้าชายหนุ่มหน้าเข้มด้วยความสงสัย.

"กูบอกให้เข้าไปรอในห้อง!"คนร่างสูงตวาดใส่เสียงดังทำเอาฉันต้องตกใจสะดุ้งอีกครั้ง.

"ค่ะ ๆ"แล้วรีบพาตัวเองกลับเข้ามาในห้อง.

ฉันได้แต่นั่งโง่ ๆ กวาดสายตามองรอบ ๆ ห้องอย่างเบื่อหน่าย ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วคุณทอร์ชก็ยังไม่กลับมา ก็อก ก็อก ก็อก จู่ ๆ ก็มีคนเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้อง ฉันรีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตู ก็พบกับหญิงสาวที่แต่งตัวเครื่องแบบพนักงาน มือทั้งสองถือถาดอาหารไว้

"คุณทอร์ชสั่งให้ฉันเอาอาหารมาให้"ว่าจบหญิงสาวก็ยื่นถาดอาหารมาให้ฉัน

"ขอบคุณนะคะ"ฉันรับมาพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานให้

"..."เธอไม่พูดอะไรได้แต่ส่งสายตามองฉันหัวจรดเท้า

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันจึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย

"พ่อเธอเอาตัวเธอมาขายเพื่อปลดหนี้?"หญิงสาวพูดในเชิงถาม

"เอ่อ..."ฉันก้มหน้างุดไม่รู้จะบอกกับเธอยังไง.

"ปกติคุณทอร์ชไม่รับใครง่าย ๆ หรอกนะ"ฉันเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว

"ลูกหนี้หลายต่อหลายคนมักจะเอาลูกมาเสนอขายให้คุณทอร์ชเพื่อหวังจะปลดหนี้ แต่คุณทอร์ชไม่รับเอาใครเลย เพราะจริง ๆ แล้วคนอย่างคุณทอร์ชไม่จำเป็นที่จะต้องซื้อผู้หญิงคนไหน.."

"...มีแต่ผู้หญิงยอมถวายตัวให้คุณทอร์ชฟรี ๆ อยู่แล้ว"

"..."ฉันได้แต่ยืนฟังเธอพูดนิ่ง ๆ

"จะโชคดีก็ว่าได้นะเธอเนี่ย..ที่คุณทอร์ชยอมเสียเงิน เหอะ"หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับกลั้วหัวเราะเบา ๆ

"...."โชคดีงั้นเหรอ? ฉันได้แต่คิดในใจ

"ไปก่อนนะ กินให้อร่อยล่ะ"ว่าจบหญิงสาวก็เดินไป ฉันถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนที่เอื้อมไปปิดประตู แล้วกินข้าวที่หญิงสาวนำมาให้

หลังจากกินข้าวเรียบร้อย ฉันก็ยังคงต้องอยู่ในห้องตามคำสั่งเจ้าของบ่อน จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ฉันรู้สึกว่ามีอะไรแข็ง ๆ มาสะกิดที่แขน ขณะที่นอนราบอยู่บนโซฟา พอลืมตามองก็เห็นว่าชายหนุ่มหน้าเข้ม ยืนเอามือสอดเข้าไปในกระเป๋าแล้วยกเท้าสะกิดที่แขนฉัน ไอ้ที่แข็ง ๆ นั้นก็คือรองเท้าของเขา ฉันรีบหยัดกายลุกขึ้น

"ตามกูมา"เจ้าของบ่อนพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนที่จะเดินเปิดประตูออกไป ฉันจึงรีบคว้ากระเป๋าสัมภาระตามเขาไปทันที

คุณทอร์ชพาฉันออกมาจากบ่อน และฉันเพิ่งจะได้รู้ว่าตอนนี้ตะวันตกดินซะแล้ว อยู่ด้านในไม่ได้เห็นเดือน เห็นตะวันเลย ชายหนุ่มหน้าเข้ม เดินมาถึงที่รถแล้วเปิดประตู ก่อนที่เขาจะเข้าไปด้านในรถ

"ขึ้นรถ!"เขาตวาดใส่ฉันอีกแล้ว.

"ค่ะ ๆ"ฉันจึงรีบเอื้อมมือไปเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งเบาะ ข้าง ๆ คนขับ จากนั้นคุณทอร์ชก็ขับรถออกมา

"คุณทอร์ชจะพาแมร์ไปไหนเหรอคะ"ด้วยความอยากรู้ฉันจึงตัดสินใจเอ่ยถามคนขับที่สายตาจ้องไปถนนสีหน้านิ่ง ๆ

"กูไม่จำเป็นต้องตอบคำถามโง่ ๆ ของมึง..."

"...เพราะถึงกูจะพามึงไปตายกูก็สามารถทำได้"ฉันก้มหน้างุดหัวใจเต้นรัว ๆ

"ตอนนี้ชีวิตมึงอยู่ในกำมือกู"ว่าจบชายหนุ่มก็หันกลับไปที่ด้านหน้า

"...."ฉันนั่งตัวแข็งราวกับหิน หัวใจเต้นแรงมาก รู้สึกหวาดกลัวชายหนุ่มคนนี้ขึ้นมาทันที

รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ามาโครงการคอนโดแห่งหนึ่ง ฉันได้แต่เงยหน้ากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ไม่กล้าปริปากพูดอะไร จนกระทั่งรถจอดสนิท

"ลง!"ฉันสะดุ้งแล้วกำกระเป๋าแน่น ก่อนที่จะรีบเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินตามคนร่างสูงเข้ามาในคอนโดหรู

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ต่างยกมือไหว้เขาอย่างนอบโน้ม ชายหนุ่มหน้าเข้มเลี้ยวขวาไปที่ทางเข้าลิฟต์ ในลิฟต์ฉันยืนตัวเกร็งกำกระเป๋าไว้แน่น ในใจยังคงมีความหวาดกลัว พอลิฟต์มาที่ชั้น 25 ชายหนุ่มร่างสูงก็เดินนำออกมา โดยมีฉันตามไปติด ๆ เขาหยุดยืนตรงที่ห้อง 25250 แล้วใช้คีย์การ์ดแปะไปที่แม่เหล็กหน้าประตู จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไป

ภายในห้องไม่ได้แคบหรือกว้างมาก ขนาดของห้องเหมาะสำหรับที่จะอยู่ได้ 1-2 คน เพราะมีห้องนอนเพียงห้องเดียว มีห้องรับแขก ด้านหลังของห้องมีครัวเล็ก ๆ ฟุ่บ! ชายหนุ่มหน้าเข้มล้มตัวลงนั่งบนโซฟาพร้อมกับยกขาขึ้นไขว้ห้าง เอนหลังเอาแขนทั้งสองพาดพนัก ส่วนฉันยังยืนกอดกระเป๋าแน่น สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง

"มึงต้องอยู่ที่นี่"ฉันหันขวับไปที่ชายหนุ่มทันที

"...."แล้วขมวดคิ้วจนเป็นปม

"และมึงจะต้องมาเป็นนางบำเรอให้กู"

"มะ.."

"หึ มึงคิดว่าจะขัดกูได้?"ยังไม่ทันจะพูดอะไรคุณทอร์ชก็แทรกพูดขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้มร้าย ก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นแล้วก้าวขาเดินมาที่ฉัน ขณะที่ฉันพยายามถอยหลังหนีด้วยความกลัว แต่สุดท้ายหลังก็ชนกับกำแพงห้อง คุณทอร์ชกระตุกยกยิ้มพอใจเมื่อเห็นฉันกำลังจนตรอก เขาใช้มือทั้งสองยันที่กำแพง กักกันไม่ให้ฉันหนีไปไหน

"อย่ามาทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์หน่อยเลย.."

"...โดนมาเท่าไหร่แล้วล่ะ"ฉันยืนตัวสั่นจ้องหน้าเขา

"ที่กูยอมเอาก็เป็นบุญของมึงขนาดไหนแล้ว"

"...."ฉันพูดอะไรไม่ออก ปากสั่นระริก ดวงตาเห่อร้อนไปหมด

"คนอย่างมึงมันก็แค่ผู้หญิงหิวเงิน"

"..."

"ใครมีเงินเข้าหน่อยก็รีบอ้าขาให้ทันทีไม่ใช่เหรอ"

"..."ตอนนี้น้ำตาฉันไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว

"อย่ามาทำสำอ่อยกับกู!"เขาตวาดใส่หน้าฉันเสียงดังจนฉันสะดุ้งโหย่ง

"กูไม่อยากเห็นน้ำตาผู้หญิงอย่างมึง"น้ำตาฉันยังคงไหลออกมา ไม่ว่าฉันพยายามจะกลั้นเอาไว้สักแค่ไหน มันก็ไม่สามารถหยุดไหลได้เลย

"เฮ้อ..."ชายหนุ่มหน้าเข้มพ่นลมหายใจออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง ฉันยืมมองแผ่นหลังชายหนุ่มร่างสูงอย่างโล่งใจ พอประตูปิดฉันก็ฟุบกายลงนั่งแล้วร้องไห้โฮออกมา

ฉันไม่เข้าใจทำไมคุณทอร์ชจะต้องพูดจาดูถูกดูแคลนฉันขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเขาเคยรู้จักฉันมาก่อน ฉันเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ? ฉันเป็นผู้หญิงหิวเงิน? ฉันไม่ใช่สาวบริสุทธิ์? ฉันเคยมีสามี? คำถามเต็มหัวฉันไปหมด ทำไมฉันจึงจำเรื่องราวไม่ได้สักทีนะ ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งร้องไห้น้อยใจ และแค้นใจตัวเองมาก

'ฉันต้องทนกับสภาพแบบนี้อีกนานแค่ไหน'

กลางดึกระหว่างที่ฉันนอนหลับอยู่บนเตียงก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงประตูในห้องนอนเปิดเข้ามา จึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่ตั้งอยู่ที่หัวเตียง ก็ปรากฎร่างชายหญิงคู่หนึ่งเดินกอดจูบกันเข้ามา ชายหนุ่มอยู่ในสภาพมึนเมา

"พี่ทอร์ชมีคนอยู่นี่คะ"ชายหนุ่มหน้าเข้มชะงักจากซอกคอหญิงสาวแล้วหันมาที่ฉัน

"ออกไป!"แล้วตวาดไล่ฉัน

"ค่ะ"ฉันรีบลงจากเตียงแล้วพาตัวเองออกมาข้างนอก ปัง ! ประตูถูกปิดลง ฉันเดินมานั่งที่โซฟา แล้วพ่นลมหายใจเบา ๆ

"อ้างงง พี่ทอร์ชขา"เป็นเสียงหญิงที่อยู่ในห้อง ไม่กี่นาทีก็ได้ยินเสียงหยาบโลนดังออกมา

ปึก! ปึก! ปึก!

"อะ อ๊ะ อื้อออ" ปึก ปึก ปึก

"อ่า" ปึก! ปึก! ปึก!

ฉันต้องทนฟังเสียงบ้า ๆ นี่แทบทั้งคืน กว่าเสียงจะเงียบลงก็เกือบสว่าง และแล้วฉันก็นอนหลับบนโซฟารับแขกนั้นแหละ

ตอนเช้า ฉันตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงประตูเปิดออกมา จึงรีบหยัดตัวลุกขึ้น คุณทอร์ชออกมาพร้อมกับหญิงสาวคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าตัวเมื่อคืน

"เข้าไปทำความสะอาดในห้องด้วย'เขาหันมาสั่งด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวฉันแล้วหันไปที่หญิงสาวที่โอบเอวอยู่

"แวะไปหาอะไรกินกันก่อนนะครับ'แล้วพูดกับเธออย่างสุภาพ

"พี่ทอร์ชน่ารักที่สุด"ว่าจบหญิงสาวก็หอมแก้มชายหนุ่มหน้าเข้มฟอดใหญ่ ก่อนที่จะพากันออกไปจากห้อง ส่วนฉันก็พาตัวเองเข้ามาในห้องนอนเพื่อทำความสะอาดตามคำสั่ง พอเดินเข้าไปฉันก็ต้องยืนตะลึง เมื่อถุงยางทีใช้แล้วเกลื่อนกราดเต็มพื้น ผ้าปูเตียงก็ยับยู่ยี่ไปหมด

"เฮ้อ"ฉันพ่นลมหายใจออกมาก้อนที่จะดึงทิชชูเก็บถุงยางทั้งหมดใส่ในถังขยะ

____________________________________