๔ อาการประหลาด (๒)

“ร้องออกมา รู้สึกยังไงก็ร้องให้หมดอย่าเก็บไว้” เห็นท่าทีของหล่อนที่เหนียมอายก็นึกเอ็นดู

อยากเล้าโลมมากกว่านี้แต่ตนก็ไม่มีเวลาแล้วเช่นกัน มือที่กำลังบีบทรวงอกทั้งสองข้างค่อยผละออกมาถอดกางเกงขายาวและกางเกงชั้นในรูดออกจากขาเรียวในคราวเดียว ปากจิ้มลิ้มเผยอเล็กน้อยแล้วใช้มือปิดของสงวนเอาไว้ เขินอายยามถูกจ้องมองเพราะไม่เคยเปลือยกายให้ชายใดชมมาก่อน

พยายามจะพลิกกายหลบหนีแต่เขาก็ไวกว่าคว้าตัวเธอเอาไว้ แล้วเอื้อมไปหยิบของชิ้นสำคัญในกระเป๋าสตางค์ที่วางไว้โต๊ะข้างหัวเตียง

“ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอก...เดี๋ยวก็มีความสุข” สวมถุงยางอนามัยอย่างชำนาญ จากนั้นก็แทรกกายเข้าไปในช่องทางอุ่นที่มีเส้นสีเข้มปกคลุม ทว่าใบหน้าหวานกลับเหยเกแล้วร้องเสียงหลง

“เจ็บ” เข้าไปไม่ถึงครึ่งหล่อนก็กายเขาออก ส่ายหน้าทันทีพร้อมเสียงที่สั่นไหว เขาเห็นอย่างนั้นก็ลืมไปเสียสนิทว่ายังไม่มีน้ำหล่อลื่นมาช่วยเปิดทาง ใบหน้าคมมีสีหน้าปั้นยาก อยากทำให้เสร็จแต่ก็สงสารคนใต้ร่างเพราะเป็นครั้งแรกของหล่อน

สุดท้ายจึงถอนกายออกแล้วใช้นิ้วทั้งสามแหย่เข้าไปก่อนเพื่อช่วยเบิกทาง จากตอนแรกที่เธอพยายามหลบหนี กลายเป็นยอมนอนนิ่งให้เขาล่วงล้ำด้วยอารมณ์ที่แตกต่าง สะโพกงามแทบไม่ติดเตียง ยกขึ้นเล็กน้อยพลางขยับเข้าออกตามมือของเขาที่หยอกล้อกายหล่อน

“ชอบไหมครับ” ปากจิ้มลิ้มอ้ากว้างแล้วเปล่งเสียงครางในลำคอ ใบหน้าเหยเกยามที่เขาขยับเข้าออกจนน้ำสีขุ่นเริ่มไหลออกจากช่องทางสีหวาน

“อ่ะ อ่า พี่ธาม ไม่ไหว...” ส่ายหน้าแล้วบอกเขาทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนปวดเบา ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมเอานิ้วออกมาสักที กลับเลือกจะบอกเธอให้ทำตามความรู้สึก

“ปล่อยออกมาเลย อย่ากลั้นเอาไว้” หลังพูดจบก็มีเมือกสีขุ่นไหลเป็นจำนวนมาก เขาจึงถอนนิ้วออกแล้วใช้โอกาสนี้สอดท่อนแห่งความเป็นชายเข้าไปอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันได้มอง ขนาดและความแข็งขืนต่างกันมากนักแต่ไม่ได้เจ็บเหมือนคราวแรก

“อื้อ เจ็บ...พี่ธาม” ยังคงบอกเขาตามความรู้สึกเหมือนเดิม แต่นอกเหนือจากความเจ็บที่มีมันกลับเต็มไปด้วยอารมณ์วาบหวามเหมือนผีเสื้อนับร้อยบินวนในท้อง สัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อนจนอยากรู้ว่าท้ายที่สุดมันจะจบอย่างไร

เขาจับสะโพกมนไว้แน่น กระแทกเข้าหาเธออย่างแรงจนแท่งแข็งขืนถูกกลืนกินจนหมด จากนั้นจึงเคลื่อนกายเชื่องช้าให้หล่อนเริ่มปรับตัว พอเห็นว่าหญิงสาวไม่ร้องเจ็บก็เพิ่มความเร็วมากกว่าเดิมจนร่างกายแบบบางโยกไปมา

“พี่ธาม...อ่าๆ” ไม่รู้ว่าข้างห้องจะได้ยินเสียงครางของตนหรือเปล่า แต่หล่อนไม่อาจกักเก็บเสียงเอาไว้ได้เมื่อกำลังดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนา ไม่เคยพานพบความรู้สึกหฤหรรษ์เช่นนี้มาก่อน อยากบอกให้เขาพอแต่ใจก็ยังสนุกและชอบกับความเสียดสีที่บ่งบอกให้รู้ว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกัน

เธอเป็นของเขา...

และเขาก็เป็นของเธอ...

“อ่า!” เขาก็รู้สึกมีความสุขไม่ต่างจากเธอเมื่อได้ปลดปล่อย ยอมรับว่าไม่ได้มีแฟนมาหลายปีเพราะยุ่งกับงาน และด้วยความเป็นคนดังก็ไม่ชอบจะมีสัมพันธ์ข้ามคืนกับหญิงแปลกหน้า เขาจึงไม่ได้ใช้ร่างกายตลอดระยะเวลาโสด

กระทั่งวันนี้ที่มีกับเธอ ไม่ว่าจะด้วยเกมที่ต้องเล่นกับเพื่อนหรือเหตุผลใด แต่ชายหนุ่มก็อดจะยอมรับไม่ได้ว่าคนใต้ร่างทำให้เขามีความสุขมากจริงๆ

“ดีมากเลยนิ ดีมากจริงๆ” ถอนหายออกพลางบอกหล่อนเสียงพร่า ขณะที่ดวงตากลมเหม่อมองเพดานแล้วยิ้มกว้างมีความสุขไม่ต่างกัน เขาลุกจากเตียงไปถอดถุงยางอนามัยแล้วใช้ช่วงจังหวะนั้นถ่ายรูปส่งเข้าไลน์กลุ่มเพื่อบอกว่าตนทำสำเร็จแล้ว

ค่อยทิ้งถุงที่ใช้แล้วลงถังขยะก่อนหยิบผ้าห่มมาคลุมกายหล่อน จากนั้นจึงกกกอดร่างแบบบางเอาไว้

“นิชอบไหม” เสียงเว้าวอนของเขาเรียกเลือดมากองที่ใบหน้าหวานได้ไม่ยาก เธอไม่ได้ตอบเป็นคำพูดแต่เลือกพยักหน้าเล็กน้อย เขาเห็นอย่างนั้นจึงขึ้นคร่อมร่างแบบบาง ครั้งเดียวสำหรับเขายังไม่พอ อยากกินอีกเรื่อยๆ ตลอดค่ำคืน

เพราะอย่างไรพรุ่งนี้ก็ว่างตลอดทั้งวันอยู่แล้ว คิดจะขลุกอยู่กับหล่อนไม่ไปไหน...

“งั้นคืนนี้ เรามีความสุขด้วยกันตลอดทั้งคืนนะ” พูดจบก็โน้มมาปิดริมฝีปากอวบอิ่ม ขณะที่แฟนจากโทรศัพท์ของเขาสว่างวาบ มือหนาจึงเอื้อมคว้าเครื่องมือสื่อสารมาเปิดดู ตาเป็นประกายพอเห็นยอดเงินโอนเข้าบัญชีสามล้านบาท

แสดงว่าการแข่งขันครั้งนี้...เขาคือผู้ชนะ!

พวกเขานอนยาวจนถึงบ่ายของวันถัดมาเพราะกว่าร่างสูงจะปล่อยให้เธอได้นอนก็เกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่แล้ว ไม่แปลกที่นิราจะขลุกตัวอยู่บนเตียงไม่แม้แต่จะลุกขึ้นมารับประทานอาหารที่แฟนหนุ่มทำให้สักนิด เขาจึงต้องกินขนมปังเพียงลำพัง

ค่อยไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนกอดหล่อน แล้วชวนหญิงสาวออกไปข้างนอกเพื่อรับประทานอาหารโดยที่เธอไม่รู้ว่าจุดหมายคือที่ใด

“พี่ธามจะพานิไปไหนคะ” ขึ้นมาบนรถแล้วแต่เธอก็ยังไม่ทราบ จึงพยายามถามเขาไขข้อสงสัย ร่างสูงกลับยกยิ้มแล้วอมพะนำเอาไว้ ไม่ยอมเปิดเผยปลายทางจนหล่อนนึกหมั้นไส้

“ความลับครับ”

ร่างบางเอนกายพิงเบาะแล้วยกมือกอดอก ยอมจำนนไม่ได้ถามไถ่อีกอย่างไรเขาก็คงไม่พาไปที่ซึ่งผู้คนพลุกพล่านหรอก อย่างน้อยก็ต้องเป็นสถานที่ส่วนตัวมีเพียงแค่สองเรา

เหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้เธอแทบจะเป็นบ้ายามนึกถึง เดี๋ยวก็หน้าแดงอย่างเขินอาย ยิ้มราวคนบ้าแล้วก็ยกมือปิดหน้าบ้าง มีแฟนคนแรกและเขาก็คือชายที่ครอบครองหล่อนทั้งกาย สัมผัสยังตราตรึงในความทรงจำ สร้างความเสียวซ่านไม่รู้จบจนเผลอมองคนที่นั่งข้างกัน

ใช้คำว่าสามีได้หรือเปล่านะ...เพราะเรายังไม่ได้แต่งงานกัน

แต่สำหรับเธอทุกสิ่งได้เปลี่ยนสิ้นเชิงเมื่อความสัมพันธ์ของเราลึกซึ้งมากขึ้น จนหัวใจได้ทำการผูกติดกับเขาเอาไว้แน่นกว่าเดิม

รถจอดชั้นใต้ดินของร้านอาหารไทยสุดหรูที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน มีคนรีวิวถึงรสชาติอาหารแสนอร่อยและราคาที่แรงไม่ต่างกัน กระนั้นก็ยังมีลูกค้ามาอุดหนุนไม่ขาดสาย แล้วเหตุใดเขาจึงพาเธอมาที่นี่ล่ะ

ไม่กลัวคนอื่นถ่ายภาพนำไปเขียนข่าวเหรอ...

“เรามากินข้าวที่ร้านอาหารได้เหรอคะ นิกลัวว่าคนอื่นจะเห็นแล้วถ่ายรูป...” บอกถึงความกังวลของตัวเอง ต่างจากเขาที่ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วไหวไหล่ไม่สนใจ พร้อมบอกความจริงกับหล่อนว่าที่มาร้านนี้เพราะอะไร

“ร้านนี้เป็นของเพื่อนพี่เอง แล้ววันนี้ก็ไม่เปิดด้วย มีความเป็นส่วนตัวสูงถ่ายรูปไม่ได้หรอก ตามพี่เข้ามาเถอะ”

พูดจบก็ปิดประตูรถแล้วจับมือบางเดินเข้าข้างใน ร้านอาหารของเตชินท์ที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน มารดาของอีกฝ่ายเป็นหม่อมหลวงที่สืบทอดการทำอาหารตำรับชาววังมาโดยเฉพาะ แล้วจะปล่อยให้สูตรนอนแน่นิ่งในตู้หนังสือได้อย่างไร

เขาจึงปรึกษากับมารดาแล้วเปิดร้าน ‘ชิมรส’ แล้วใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ก็โด่งดังจากรสชาติอาหารที่โดดเด่นและบรรยากาศเหมือนเข้ามาในกินข้าวในวังไม่ผิดเพี้ยน

“ไอ้ธาม! มึงมัน...อ้าว น้องนิราหรือเปล่าครับ พี่ชื่ออัทธ์เป็นเพื่อนที่แสนดี อบอุ่น อ่อนโยน ใจเย็น ร่ำรวยของไอ้ธามนะครับ” ก้าวขึ้นมาชั้นสองที่ตกแต่งด้วยไม้เสียส่วนใหญ่ โต๊ะและผ้าปูเน้นโทนสีขาวและฟ้าตามสีของราชสกุลฝ่ายมารดา