๔ อาการประหลาด (๑)

๔

อาการประหลาด

แขนเรียวคว้าไปกอดหมอนข้างแต่กลับพบความว่างเปล่า ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหล่อนไม่ได้นอนเพียงลำพัง ยังมีหนุ่มรูปหล่อระดับประเทศนอนด้วย เปลือกตาที่ปิดจึงค่อยเปิดออก แต่กลับไม่พบธามนิธิอยู่บนเตียง

เขาหายไปไหน...

หันซ้ายขวาเพื่อมองหาร่างสูง ก่อนจะพบว่าประตูห้องนอนถูกเปิดออก หล่อนไม่รอช้ารีบเดินออกไปข้างนอก เพื่อตามหาคนที่หายไปก่อนพบว่าเขากำลังสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงห้อง เท้าเรียวจึงตรงไปที่นั่นพร้อมคว้าสิ่งที่ทำให้เขาเสพติดจากปากหยัก

หล่อนยอมรับว่าตนไม่ชอบคนสูบบุหรี่และเอาความรู้สึกเป็นที่ตั้ง เขาหันขวับมามองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจแต่ก็อ่อนแสงลงเมื่อเห็นว่าเธอก็จ้องเขาอย่างเอาเรื่องไม่ลดละ เรื่องอื่นยังยอมได้ แต่เรื่องนี้ตนไม่อาจยอมความได้

“เครียดเหรอคะ” ข่มความโกรธแล้วถามเขา

“นิดหน่อย”

เลือกจะมองเธอขยี้บุหรี่จนหมดไฟแล้วทิ้งลงถังขยะ เขาพยายามเลิกแล้วแต่เพราะสูบบ่อยจนติด การเลิกจึงค่อนข้างยาก เมื่อก่อนสูบวันล่ะสองถึงสามมวน เดี๋ยวนี้สูบสัปดาห์ล่ะสามมวนเท่านั้นซึ่งถือว่าน้อยสุดแล้ว

เพียงแค่ทุกครั้งไม่ได้สูบต่อหน้าหล่อน คราวนี้ดันได้รับข้อความจากคู่แข่งอย่างอัทธ์ว่ากำลังจะชนะก็หงุดหงิด เขาลงทุนลงแรงไปตั้งเท่าไหร่ ตนไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ ยิ่งมองคนที่นอนหลับข้างกันก็ทำให้อารมณ์เสีย

แม้เธอจะไม่ได้ผิดแต่ชายหนุ่มกลับโทษนิราไปแล้ว...

“ต่อจากนี้ห้ามสูบอีก มันไม่ดีต่อสุขภาพพี่ก็รู้” สั่งเสียงเข้มจนเขาหงุดหงิด หล่อนไม่ใช่แม่สักหน่อยต้องเชื่อฟัง แต่ตอนนี้ยังอยู่ในแผนการ หากจะต่อปากต่อคำกับเธอก็เกรงว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ที่อุตส่าห์สร้างมาด้วยความยากลำบากพังลง

คงต้องตามน้ำไปก่อนเพื่อให้หล่อนตายใจว่าคุมเขาได้อยู่หมัด ทั้งที่ความจริงธามนิธิไม่เคยเป็นลูกไก่ในกำมือของใครอยู่แล้ว

เขาต้องเป็นผู้ควบคุมเท่านั้น!

“จะพยายาม”

“พี่ต้องทำให้ได้” จ้องหน้าเขาพลางยกมือขึ้นกอดอก ไม่ใช่กระต่ายตัวน้อยที่คอยแต่ซุกหน้าหลบอีกต่อไป เห็นท่าทีของหล่อนก็แอบยกยิ้มมุมปาก เลือกจะก้าวเข้าใกล้ร่างบางพลางโอบเอวคอดแล้วดึงให้เข้ามาใกล้

สบโอกาสคิดแผนการบางอย่างออก ตอนแรกที่เผลอหลับจนตื่นขึ้นมาอีกทีเห็นหญิงสาวนอนอยู่ข้างกันก็คิดว่าคืนนี้แผนคงล่มแล้ว เพราะเขาไม่อยากลักหลับและไม่พิสมัยจะข่มเหงใคร การร่วมรักต้องมาจากความเต็มใจเท่านั้น

การกระทำของเขาสร้างความสับสนให้แก่หล่อน จากตอนแรกที่เหมือนจะได้ทะเลาะกัน กลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ กอดเอวตนไว้พร้อมรุกไล่ให้เธอถอยจนแผ่นหลังพิงกับผนังห้องอยู่ตรงระเบียง

เงยหน้าขึ้นสบดวงตาคม ไม่มั่นใจว่าเขากำลังจะทำอะไรและต้องการอะไรจากตนกันแน่ แต่กลับพบดวงตาพราวระยับกับมุมปากที่ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ รู้สึกถึงภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ตัวเอง

“แต่มันยาก พี่ติดมาตั้งแต่เรียนแล้ว...ถ้านิอยากให้พี่เลิกก็หาอย่างอื่นมาทำให้พี่ติดสิ” ใช้เสียงต่ำพูดกับหล่อน พร้อมขยับเข้ามาใกล้จนใบหน้าของเราห่างกันเพียงคืบ สัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาที่เป่ารดใบหน้าหล่อน ก่อนที่ปลายจมูกจะแตะกัน

เธอเผยอปากค้างอย่างไม่คาดคิด คบกันมาสักพักอยู่ใกล้ชิดก็บ่อย แต่ครั้งนี้ใกล้กันมากที่สุดจนเธอทำตัวไม่ถูก

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ติดแบบนี้ได้หรือเปล่า” ฉกริมฝีปากทาบทับปากอวบอิ่มทันทีขณะที่เธอก็แหงนหน้าเพื่อรับจุมพิตจากเขา รู้ดีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นแต่ความต้องการที่มีก็ไม่ได้น้อยไปกว่าฝ่ายชายเลยสักนิด มือบางยกขึ้นมาวางที่เอวสอบ กำเสื้อเขาไว้แน่นขณะเอียงใบหน้าเพื่อให้อีกฝ่ายจูบได้ถนัด รสชาติขมปร่ากับกลิ่นไม่พึงประสงค์คลุ้งทั่วปาก

เขาเพิ่งสูบบุหรี่มาและเธอไม่ชอบรสชาติของมันเอาเสียเลย น่าเสียดายที่จูบแรกไม่น่าพิสมัยเท่าไหร่ แต่ร่างหนาก็พยายามจะเล้าโลมหล่อนด้วยการดูดกลืนริมฝีปากล่างแล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวโคร่ง ลูบแผ่นหลังเนียนเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ

ไม่คิดว่าออกมาสูบบุหรี่คลายเครียดจะทำให้เกมที่เกือบแพ้พลิกกลับมาได้ เขายกยิ้มมุมปากแล้วดูดกลืนริมฝีปากของหล่อนอย่างหิวกระหาย หยามใจกับเส้นชัยที่อยู่ไม่ไกลจึงบดเบียดเข้าหากายแบบบาง ผละใบหน้าออกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลมหายใจของหญิงสาวใกล้หมดเพราะเขาช่วงชิงไปแทบไม่เหลือ

“พี่ธาม” เพ้อเรียกเขาพลางหอบหายใจถี่ราวกับวิ่งมาราธอนมานับสิบกิโลเมตร ทั้งที่ตอนนี้เท้ายังยืนอยู่บนระเบียงไม่ได้เดินไปไหน มือบางที่จับเอวสอบเลื่อนมาผลักแผ่นอกหนาราวกับจะกันเขาเอาไว้ไม่ให้ทำขั้นต่อไป

แค่จูบก็เหมือนว่าเธอจะตายเสียให้ได้ หากเขาพาเรียนรู้ลึกกว่านี้วิญญาณคงออกจากร่างเป็นที่เรียบร้อย แต่ดูจากสายคมเหมือนราชสีห์ที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ คิดว่าอย่างไรตนก็คงไม่รอดจากเงื้อมมือเขาแน่นอน

“นิไม่เชื่อใจพี่เหรอ พี่จริงใจต่อนิ พี่มีนิแค่คนเดียวไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรืออนาคตก็ตาม...ให้พี่ได้หรือเปล่า” พูดจบก็จุมพิตตามใบหน้าหวาน ไล่มาตั้งแต่หน้าผากมน เลื่อนมายังแก้มนุ่ม ไล่ไปที่เปลือกตาและปลายจมูกโด่ง ก่อนจะปิดปากอวบอิ่มอีกครั้งแล้วพลางเคลื่อนไหวแผ่วเบาดุจปีกผีเสื้อ ค่อยเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับตาพริ้มและตอบรับกับจุมพิตคราวนี้

ดูท่ากลิ่นบุหรี่คงหมดไปแล้ว เธอจึงไม่มีอาการต่อต้านเหมือนจูบคราวแล้ว ซ้ำยังตอบรับอย่างดีอีกต่างหาก

เขาใช้โอกาสนี้เลื่อนมือไปปลดตะขอชั้นในของเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงอุ้มร่างบางในท่าเจ้าหญิงเพื่อเข้าไปในห้อง การทำรักอยู่ระเบียงไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมืดและค่อนข้างสูงก็ตาม

“เชื่อใจพี่นะครับ” ค่อยวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา กวาดผ้าห่มลงไปข้างล่างก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนออกในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ ร่างกายกำยำปรากฏแก่สายตาหล่อน พร้อมความเป็นชายที่ผงาดอย่างอาจหาญ

หมายจะขึ้นคร่อมหล่อนแต่หญิงสาวกลับลุกนั่งพลางยันแผงอกกว้างไว้ เริ่มกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเพราะตนไม่เคย สิ่งตรงหน้ามันกำลังจะเข้ามาในกายเธอจริงหรือ แล้วมันจะเจ็บหรือเปล่า เหตุการณ์หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร

คำถามผุดขึ้นมาในหัวไม่หยุดแต่เขาก็เลือกจะอุ้มเธอขึ้นนั่งตัก โดยหันหน้าเข้าหากัน จนบั้นท้ายหล่อนโดนส่วนแข็งขืนจนเบิกตากว้าง

“มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนเป็นแฟนกันนะครับ พี่จะถนอมนิให้มากที่สุดไม่ให้นิต้องเจ็บ...เป็นของพี่นะ” เหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลที่อยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงก็เห็นว่าจะช้าไม่ได้แล้ว ป่านนี้อัทธ์ไปถึงไหนต่อไหนแต่เขายังไม่อาจถอดเสื้อผ้าของหล่อนได้เลย

ชายหนุ่มต้องการเพียงแค่ถุงยางอนามัยของตนมีร่องรอยการถูกใช้งาน เพื่อเป็นหลักฐานว่าภารกิจครั้งนี้ตนทำสำเร็จ

เธอไม่ได้ตอบแต่ความเงียบก็ถือเป็นคำอนุญาต ชายหนุ่มไม่รอช้าถอดเสื้อยืดของเธอออกแล้วดึงชั้นในที่ถูกปลดตะขอออกไปด้วย ทรวงอกงดงามจึงปรากฏแก่สายตาทำให้เขาเผลอมองอย่างหลงใหลแม้จะเห็นไม่ชัดเพราะแสงจากข้างนอกไม่อาจลอดผ่านม่านมาได้ก็ตาม

“พี่ธาม...หนาว” เครื่องปรับอากาศยังคงทำงาน พอถูกถอดเสื้อออกเรือนกายก็ไร้ผ้าปกคลุม ลมยัดพัดผ่านร่างกายจึงห่อไหล่พลางบอกเขาเสียงสั่น ทว่าชายหนุ่มไม่ใคร่จะสนใจเท่าไหร่ ผลักเธอนอนลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทับ

ใช้ลิ้นเลียรอบดอกบัวทั้งสองข้างจนเปียกชื้น จากนั้นก็เคล้นคลึงอย่างมันมือค่อยสะกิดปลายยอดถันจนชูชันท้าทายสายตา เขายกยิ้มทันทีเมื่อหล่อนเริ่มส่งเสียงครางแผ่วในลำคอ

“อ่า...มัน...พี่ธาม...” เม้มปากแน่นไม่กล้าร้องดัง เธอพยายามจะสั่งตัวเองให้หยุดรู้สึก แต่อาการมวนท้องก็ทำให้ขาไม่อาจเหยียดเฉยได้ ชันเข่าพลางใช้เล็บเท้าจิกผ้าปูที่นอน กายท่อนล่างยังคงอยู่ครบแต่มันกลับรู้สึกเหมือนถูกเขาเปลื้องผ้าไปจนหมดแล้ว