เอาจริงเอาจัง

ณ คอนโดหรูของธีรณัฏฐ์

 ร่างสูงกลับมาถึงห้องพร้อมกับความเหนื่อยล้า เพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขาเหมือนคนบ้าวิ่งตามแท็กซี่ ซึ่งก็รู้ดีว่าต่อให้จะวิ่งเร็วแค่ไหนก็ไม่ทันอยู่แล้ว คิดแล้วเขากลับแปลกใจที่วันหนึ่งต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ทั้งที่คนอย่างธีรณัฏฐ์ไม่เคยต้องวิ่งตามผู้หญิงเลยสักคนในชีวิต

Line group  : Pepe & Mindmint

Nut :  “รู้อะไรเกี่ยวกับแพร์ส่งมาให้พี่ทั้งหมดเลยนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงขนม” 

       : “สร่างเมาแล้วตอบพี่ด้วย”

ถึงแม้จะรู้ว่าส่งไปตอนนี้ยังไงสองคนนั้นก็คงไม่เปิดข้อความไลน์อ่านและไม่ตอบเขาอยู่ดี แต่ทว่าเขาแค่รู้สึกใจร้อนและไม่อยากให้ทุกอย่างมันผ่านไปช้าๆ โดยไม่เกิดประโยชน์ เมื่อหัวใจทั้งดวงของเขากำลังจดจ่ออยู่กับใบหน้าสวยของเธอที่เขาหลงใหลอย่างชัดเจน เปลือกตาคมค่อยๆปิดลงช้า พลางครุ่นคิดถึงเรื่องของเธออยู่ในใจก่อนจะเข้าสู่การหลับใหลในเวลาต่อมา

เวลา 13.00 นาที

  ตืด!! ตืด!! ตืด!!

เสียงสั่นเครือของมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงดังเป็นจังหวะ กระตุ้นระบบประสาทการรับรู้ของเขา ทำให้ธีรณัฏฐ์สะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝัน อย่างงัวเงีย พลางคว้าจับมือถือดูเวลาหน้าจอ ก่อนจะเห็นข้อความไลน์กลุ่มเด้งขึ้นกันสนั่นหวั่นไหว เมื่อทั้งสองนั้นสร่างเมาตื่นขึ้นมาตอบกลับข้อความของเขาในบ่ายของวันนี้

Mindmint : “โห!! พี่ณัฐเรื่องอีแพร์เอาจริงดิ?”

Pepe : “กูปวดหัวมากตอนนี้!,”

Mindmint : “เอาไงอีเป้ มึงจะบอกพี่ณัฐเปล่า?”

มายมิ้นท์ยังคงชั่งใจ เมื่อแพรพิชชาคือเพื่อนที่คบกันมานาน และยังไม่ไว้ใจธีรณัฏฐ์เช่นเดียวกันว่าจะจริงจังกับเรื่องนี้มากแค่ไหน

Pepe : “เลี้ยงขนมงบเท่าไหร่? พูดพี่ณัฐ!!”

Nut : “ไม่อั้น!!”

คนอื่นอาจจะคิดว่าเขาแค่ต้องการเอาชนะเธอเพื่อตอบสนองความใคร่ของตัวเองเท่านั้น แต่ความจริงแล้วเขายังคงหวังให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันเป็นไปต่อได้ไกลกว่านี้ เพราะในใจของเขาตอนนี้มีเพียงแค่ภาพของเธอวนเวียนไปมาแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว

Mindmint : “โอเค กูตกลงอีมายมึงว่าไง”

Pepe : “เอาสิวะอีหญิงใครจะเป็นคนเล่า ฮ่าๆ”

Mindmint : “มึงเลยอีเป้เอาที่มึงรู้ เดียวกูเสริมเอง”

Pepe : “รอแปปพี่ณัฐ เรียบเรียงก่อน 5555 ”

เมื่อทั้งคู่ตกลงกันได้ข้อสรุป ข้อความไลน์จึงเงียบไปนานสักพักจนกระทั่งเขาเริ่มแปลกใจ แต่กลับไม่อยากเซ้าซี้ให้เสียเรื่อง

Pepe : "อะ เริ่มเลย!!"

-แพร์ แพรพิชชา โสภาอัคระ อายุ 27 ปี เป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อตา แม่แพรว ไม่มีพี่น้องเลยสักคน

-อาชีพ พยาบาลวิชาชีพแผนกหอผู้ป่วยในอายุรกรรม รพ.เอกชนชื่อดัง WEO

-สถานะตอนนี้โสดมา 4 ปีแล้ว

-มีแฟนมา 2 คน คนหนึ่งเป็นคนแถวบ้านต่างจังหวัด อีกคนเป็นคนฟิลิปินส์ (ไม่ซิงค่ะ) ฮ่าๆ

-สาเหตุที่เลิกกันเพราะอีแพร์เองเลยค่ะ อีนี่มันเป็นคนเข้าถึงยากโลกส่วนตัวสูง ขี้รำคาญ แฟนเก่ามันสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดนานๆ มาเจอกันที ผู้ชายงี่เง่า บอกมันไม่ค่อยมีเวลามันเลยเลิก

Mindmint : “แต่มันเคยบอกนะ ว่าถ้าไม่เข้าใจเรื่องไม่มีเวลาอะ มันเข้าใจเขานะ แต่เรื่องอื่นๆ เช่น งี่เง่าอยากมาหามัน อยากให้มันไปหาบ้างแหละ มันก็รำคาญ มันบอกอาชีพมันวันหยุดก็คือพักผ่อน ด้วยความที่มันเป็นแบบนี้อะนะ”

Nut : “แล้วทำไมต้องทำตัวหยิ่งๆ หน้าบอกบุญไม่รับแขกแบบนั้นด้วยวะ?”

  ตั้งแต่ที่ทั้งคู่เจอกันเมื่อคืนที่ผ่านมา ทุกๆครั้งที่เขาพยายามสบตาหรือจ้องมองเธอ หญิงสาวดูเฉยเมย สีหน้าเรียบเฉยไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสหรือแสดงท่าทางให้รู้เลยว่าพอใจที่เขาชอบหรือไม่ชอบ จนบางทีเขาเองก็เดาทางไม่ถูก แต่ทว่าพอมาครุ่นคิดตามเรื่องราวที่สองสาวบอกถึงกลับเข้าใจดี

Pepe : “ยังไง!! ก็ปกตินะ คนอื่นก็อาจจะมองเเบบนั้นเเต่จริงๆ แล้วมันน่ารักนะ นิสัยดี เป็นคนจริงจังและก็เต็มร้อยกับทุกเรื่อง”

Mindmint : “พี่หมายถึงว่าทำไมมันดูไม่เอ็นจอยกับพี่หรือไม่เอ็นจอยกับคนที่เข้ามาใช่ปะ”

Nut : “ใช่!!”

Mindmint : “มันเบื่อผู้ชายมั้ง อ่าๆ”

คำตอบของมายมิ้นท์ไม่ได้ทำให้ธีรณัฏฐ์สบายใจขึ้นเลย มีแต่ทำให้หนักใจยิ่งกว่าเดิมอีก

Pepe : “อีมาย จริงจังหน่อย”

Mindmint : “แฟนมันสองคนไม่ใช่ว่ามันไม่รักนะ มันก็รักของมันปกติทั่วไปแหละ แต่การที่มันบอกเลิกเขาก็ไม่ใช่ว่ามันจะไม่รู้สึกเจ็บ แต่มันกลัว”

Pepe : “กลัวไรวะ?”

คำตอบของมายมิ้นท์ทำให้เขาถึงกลับตั้งข้อสงสัยขึ้นภายในใจ เพราะทุกอย่างสำหรับเธอมันดูย้อนแย้งกันอย่างเห็นได้ชัดเจนว่าเธอคนนี้ดูแปลกไปจากความรักทั่วไปของคนปกติ

Mindmint : “มันกลัวความรัก มันกลัวว่าพอมันรักใครแล้วมันรักเต็มร้อย แล้วกลัวไม่ได้ความรักกลับมา มันเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า”

Pepe : “เฮ้ยจริงดิ มึงรู้ได้ไงวะอีมาย มึงรู้ขนาดนี้มึงยังช่วยพี่ณัฐอีกหรอ แล้วมึงไม่กลัวมันจะรักพี่ณัฐเข้าจริงแล้วมันจะเสียใจเหรอวะ”

เปเป้ที่ได้สติรีบทักท้วงเพื่อนขึ้นในทันที เมื่อแพรพิชชาก็คือเพื่อนและคนพี่น่าจะแค่ต้องการเอาชนะไม่ได้ต้องการจะสานต่อความสัมพันธ์กับเพื่อนเธอถึงขนาดนั้น

Mindmint: “ใจเย็นๆ กูเดาเอา!! แต่ความน่าจะเป็นค่อนข้างสูงนะมึงฮ่าๆ ”

Pepe/Nut : “เชี่ย!!”

ทั้งคู่สบถคำหยาบออกมาเป็นข้อความเดียวกันทันทีหลังสิ้นประโยคนั้นของมายมิ้นท์ แต่มันทำให้เขาสัมผัสได้ว่าเธอมีบางอย่างเรื่องความรักที่ค่อนข้างไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จนทำให้แพรพิชชาพยายามตึงหน้านิ่งเมินเฉยใส่เขาในช่วงที่เจอหน้ากัน

Mindmint : “เฮ้ย!! แต่กูเชื่อใจพี่ณัฐนะเว้ย แค่มองหน้าพี่ หนูก็เชื่อว่าพี่จะไม่ทำให้เพื่อนหนูเสียใจใช่ปะ”

Pepe : “อีมาย!! มึงตื่นค่ะ อีพี่ณัฐสายตามันชัดเจนตั้งเเต่เมื่อคืนแล้วว่ามันแค่อยากได้อีแพร์ ไม่ได้อยากให้มาเป็นเมียหรือแม่ของลูกเข้าใจปะ”

Mindmint : “เอ้า!! จริงดิ!! กูไม่เห็นจำได้เลย ตายลห่าแล้วงี้”

ธีรณัฏฐที่เห็นทั้งคู่ทักท้วงกันเรื่องเขาในกลุ่มถึงกลับถอนหายใจออกมา เมื่อความจริงแล้วตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเธอเลย ในใจมันคิดไปไกลกว่านั้นอีกต่างหาก

Nut : “เดี๋ยวก่อนใจเย็นๆ รอดูไปก่อนละกัน”

ผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดจริงจังกับใครทั้งนั้น แค่เซ็กส์ที่ทำให้ผู้หญิงดูน่าสนใจ แต่กลับเธอเขาต้องการมากกว่านั้น อยากเจอ อยากอยู่ใกล้ๆ เขาเองยังไม่รู้ว่านี้เป็นความต้องการที่อยากเอาชนะเธอ หรือ มันมีความรู้สึกบางอย่างมากกว่านั้นกันแน่

Nut : “เอาเป็นว่าพี่ค่อนข้างจริงจัง ถ้ามีอะไรที่ทำให้ได้เจอแพร์บอกพี่ได้ไหม?”

Pepe : “ที่จริง พวกเราเเพลนจะไปเที่ยวภูเก็ตกันกลางเดือนหน้า พี่สนใจปะละ ชวนพี่เต้ พี่เอ็มไปด้วยกันสนุกดี”

Nut : “แพร์ไปด้วยใช่ไหม?”

  เพียงแค่คำตอบเดียวเท่านั้น ที่เขาต้องการ เขาอยากเจอหน้าเธอ อยากอยู่ใกล้ๆ ถ้าไม่รีบคว้าโอกาสนี้คงหาไม่ค่อยได้จากที่ไหนอีกแล้ว 

Mindmint : “ใช่ ไปด้วยกัน”

Nut : “โอเคเลย พี่ไปด้วย”

Pepe/Mindmint : “โอเค”

หลังจบแชทสนทนาเขาเอาแต่คิดถึงเธอวนไปวนมา อยากเจอหน้า อยากคุยด้วย คิดแล้วก็ตลกตัวเองที่รู้สึกคลั่งไคล้เธอมากถึงขนาดนี้ แต่ทว่ากลับต้องรีบจำใจสะบัดความคิดทั้งหมดทิ้ง รีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้าบริษัทเพื่อเคลียร์งานที่เหลือบนโต๊ะทำงานเสียก่อน เพราะมันค่อนข้างสำคัญกับการใช้ชีวิตและครอบครัวของเขาด้วยเช่นกัน