1"ไอ้เวรนี่ ไปวิ่งกลางแดดทั้งสี่คนเลย"

เหมียวรีบออกจากห้องด้วยความเร่งรีบ วันนี้มีรับน้องด้วยสิ ถ้าไปสายต้องโดนทำโทษแน่ ๆ เธอใส่รองเท้าพร้อมกับวิ่งจะออกไปหน้าบ้าน แต่ต้องชะงักเท้า เมื่อโดนเสียงทรงพลังของมารดาเรียกซะก่อน

"เหมียวกินข้าวก่อนสิลูก"

"ไม่ทันแล้วค่ะแม่ สายแล้ว" เธอเอ่ยขณะรีบเดิน

"งั้นเอาแซนวิสกินรองท้องก่อนสิลูก"

แคทหยิบแซนวิสใส่ถุง 2 อันยื่นให้บุตรสาว​ เธอรีบรับก่อนจะเข้าไปหอมแก้มมารดาเบา ๆ

ฟอดๆๆ

"รักแม่ค่ะ"

"รักเหมือนกัน รีบไปมันสายแล้ว" นางเอ่ยแล้วยิ้มให้บุตรสาว​

"ค่ะๆ"

เหมียวรีบขึ้นไปขึ้นรถก่อนจะขับรถมุ่งไปมหาลัยทันที แต่รถติดมากวันนี้คงไปสายมากกว่าเดิมแน่ ๆ หญิงสาว​ได้แต่โอดครวญ​ในใจ

"ไอ้รถบ้าจะติดอะไรหนักหนา"

สบถออกมาอย่างโมโห ชั่วโมงเร่งรีบรถดันมาติดอีก กว่าจะไปถึงมหาลัยก็สายมากแล้ว

เธอรีบวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อน ๆ ซึ่งตอนนี้ได้รวมตัวกันหมดแล้ว รุ่นพี่มองหญิงสาว​ตาเขียวปั๊ด จนเธอก้มหน้าหลบสายตาทันที

"เธอชื่ออะไรฉันชื่อเปลวนะ" เปลวเอ่ยทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้เหมียวอย่างเป็นมิตร​

"ฉันชื่อเหมียวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"ยินดีที่รู้จักค่ะเช่นกันค่ะ"

"ค่ะ" เหมียวฉีกยิ้มให้เปลวอย่างสดใส

"ส่วนคนนี้วศินเพื่อนเปลวเอง" เปลวชี้ไปที่ผู้ชายที่ยืนข้าง ๆ เขาหน้าตาดีมากๆ แต่ดูนิ่ง ๆ เพียงแค่ได้เห็นหน้าเหมียวก็รู้สึกตกหลุมรัก​ เขาหล่อ ตรงสเปค​ของเธอทุกอย่าง

"ฉันชื่อเหมียวนะ ยินดีที่รู้จักค่ะ"

เธอยิ้มหวานให้วศินแต่เขาไม่ยิ้มตอบ เขาปรายตามองหน้าเธอก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"ผมชื่อชุมพลนะ เรียกพลเฉย ๆ ก็ได้" ชุมพลส่งยิ้มให้เปลว ในขณะที่​หญิงสาว​ส่งยิ้มตองไม่ต่างกัน

"ฉันชื่อเปลวกนก หรือเปลวเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ" เปลวเอ่ยแนะนำตัว

"เปลวสวยจังนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ" เปลวยิ้มอาย ๆให้ชุมพล ก่อนจะสนใจมองรุ่นพี่ที่กำลังพูดอยู่ ชุมพลยิ้มแล้วลอบมองเปลวอยู่หลายครั้ง เขารู้สึก​ชอบเปลวมาก นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่ารักแรกพบ เพราะตอนนี้เขากำลังรู้สึก​ชอบเปลวกนกมาก

"ศินก็บอกเปลวทุกวันนั่นแหละว่าเปลวสวย" วศินเอ่ยแทรกอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบให้ใครมาแสดงออกว่าชอบเปลว เขาไม่ต้องการให้เปลวรักใครนอกจากเขา

"..." เปลวหันมาจ้องหน้าวศิน​ด้วยสายตาเรียบนิ่ง ที่ผ่านมาเธอคิดกับวศินแค่เพื่อนเท่านั้น

"เปลวสวยในสายตาศินเสมอ"

"เอ่อคือ…"

"หน้าสวยใจก็สวย"

"วศินก็พูดเกินไป เปลวไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก"

"ก็ไม่แปลกหรอกที่ผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยๆ จะพูดแบบนี้ ถ้าสวยนิสัยแย่ผู้ชายก็ว่าสวยน่ารักเหมือนเดิม ไม่กล้าพูดตรง ๆ" เหมียวเอ่ย

"กับคนไม่น่ารักกูก็พูด โดยเฉพาะมึง ขี้เหร่ไม่สวยปากไม่ดีนิสัยสอดเสร่อ"

"อ้าว!!สาบานนะว่าปาก" เหมียวมองหน้าวศินถึงจะปากหมา แต่เธอก็ดันไปรู้สึกดีๆด้วย สงสัยจะบ้าไปแล้ว เหมียว​ได้แต่คิดอย่างหงุดหงิด​ นี่เธอเป็นโรคจิต​แอบชอบคนที่ด่าตัวเองหรือนี่ บ้าไปแล้ว

"คุยอะไรกัน4คนออกมาเลย ออกมาสิชอบคุยกันมาก ออกมาคุยให้รุ่นพี่ฟังหน่อยสิ" รุ่นพี่​ตะโกนแหกปากเสียงดังมากจนทุกคนสะดุ้ง แต่วศินกลับมองเฉย ๆ พร้อมกับล้วงมือในกระเป๋ากางเกงตัวเอง เหมียว วศิน เปลว ชุมพลเดินออกมาจากแถวไปหารุ่นพี่ ตอนนี้ทำหน้าตาเคร่งเครียด

"พี่คงใช้เสียงบ่อย ผมให้ลูกอมพี่คงเจ็บคอ" วศินยื่นลูกอมให้รุ่นพี่

"ไหนใครพูดเรื่องอะไรกัน พูดให้รุ่นพี่ฟังสิ" รุ่นพี่​ตะโกนเสียงดังจนหูจะแตก กว่าจะผ่านกิจกรรมรับน้อง หูได้หนวกกันพอดี เหมียวได้แต่ค่อนขอด​ในใจ

"..."

"ไม่มีใครพูดต้องโดนทำโทษ โดยเฉพาะไอ้หน้าเสร่อนี่" รุ่นพี่ว้ากตะโกนใส่หน้าวศิน วศินเอามือปิดจมูกตัวเองทันที

"ปิดจมูกทำไม!!"

"พี่ปากเหม็นมาก"

"ปากดีแบบนี้โปะแป้งทาสีทั้งสี่คนเลย ไอ้พวกไม่เคารพรุ่นพี่" รุ่นพี่ตะโกนเสียงดัง ดูจากการแต่งตัวแบรนด์เนมทั้งนั้น ทั้งสี่คนโดนโปะแป้งทาสีไปหมดทั้งตัว

"เข้าตาเลย" เปลวใช้มืขยี้ตาวศินจะเข้าไปดู แต่ช้ากว่าชุมพล วศินโดนรุ่นพี่โปะแป้งเต็มตัวไปหมด วศินแกล้งเซล้มไปโดนตัวรุ่นพี่ ทำให้รุ่นพี่เลอะไปด้วย

"ไอ้เวรนี่ ไปวิ่งกลางแดดทั้งสี่คนเลย"

ฉันวิ่งกลางแดดเปลววิ่งมาใกล้ ๆ เหมียว​ก่อนจะเริ่มวางแผนบางอย่าง

"เหมียวแกล้งเป็นลมเลย เดี๋ยวเปลวจัดการที่เหลือเอง" เปลวเอ่ย

"ได้ ๆ" เหมียว​วิ่งไปสักพักก่อนจะล้มลงกับพื้น แกล้งเป็นลมตามแผนของเปลว เปลววิ่งมาก่อนจะตะโกนเรียกรุ่นพี่

"ช่วยด้วยค่ะเหมียวเป็นลม"

น่าจะเป็นรุ่นพี่วิ่งเข้ามา สังเกตจากเสียงฝีเท้าหนักๆ สักพักเหมียว​ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกอุ้ม พร้อมกับถูกปฐมพยาบาล การรับน้องผ่านไปเรื่อยๆ เปลวเป็นคนช่วยดูแลเหมียวพร้อมกระซิบแผน

"รุ่นพี่จับนมหนู หนูจะไปฟ้องคณบดีว่ารุ่นพี่จับนมหนู" เหมียวเริ่มโวยวายเสียงดัง รุ่นพี่อีกหลายคนยุติการรับน้องทันที

"เฮ้ย!!พวกพี่ไม่ได้ทำ" รุนพี่เอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง​กัน

"หนูเป็นพยานได้" เปลวเอ่ย

"ร้ายนักนะ พวกพี่ยอมแล้ว ไม่แกล้งแล้ว"

"คิคิ