บทที่ 4 แต่งงาน

รุ่งเช้าในวันที่ท้องฟ้ากระจ่างสดใสปกคลุมทั่วเมืองอัลวาเรีย เมืองหลวงของอาณาจักรโอเรียน่า เสียงระฆังห้าสิบใบจากหอคอยแกรนด์เบลล์ดังสะท้อนไปทั่วทั้งเมือง ประชาชนแต่งกายงดงาม ออกมายืนเรียงรายริมถนนสายหลักที่ทอดยาวสู่พระราชวังหลวงเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานในเหตุการณ์ครั้งประวัติศาสตร์

พระราชวังเวอร์นาเรียงามสง่า โอบล้อมด้วยผ้าม่านขาวและธงทองประดับอักษร C & A ทอดพลิ้วไปตามลมเช้า กลิ่นดอกกุหลาบ มิโมซา และไอริสบานสะพรั่งราวกับแผ่นดินเองก็รู้ถึงความสำคัญของวันนี้

กลางมหาวิหาร ประดับตกแต่งด้วยเสาหินอ่อนสีขาวมุกเรียงตัวอย่างสง่างาม ใต้เพดานโค้งประดับกระจกสี พระอาทิตย์ส่องลอดลงมาแต่งแสงให้พิธีเปล่งประกายงดงาม

กษัตริย์คัสซานเดอร์ที่สาม เลือกเครื่องแต่งกายด้วยกำมะหยี่และผ้าไหมสีแดงเลือดหมูประดับพลอยไพลินเม็ดเล็ก ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม สงบนิ่ง และเยือกเย็นดังเช่นบุคลิกของเขามาแต่ไหนแต่ไร

เอ็ดเวิร์ดยืนเคียงข้างองค์กษัตริย์เยื้องไปทางด้านหลังเพราะเขาคือดยุกเพียงหนึ่งเดียวที่มีศักดิ์และสิทธ์ในการขึ้นบัลลังก์ต่อจากองค์กษัตริย์

“เมื่อไหร่ ท่านจะแต่งงานสักที” กษัตริย์คัสซานเดอร์ถามเอ็ดเวิร์ดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า เรื่องนี้เขาถามเอ็ดเวิร์ดหลายครั้งแล้ว เอ็ดเวิร์ดก็ปฏิเสธทุกครั้ง ถึงจะแนะนำลูกสาวขุนนางชั้นสูงให้ เอ็ดเวิร์ดก็เลือกที่จะปฏิเสธ

“พระองค์อยากแต่งงาน ข้าไม่ได้อยากแต่งงานด้วยสักหน่อย” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ข้าอยากให้ท่านมีความสุขเช่นข้าที่ได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก โดยไม่เรื่องการเมืองมาเกี่ยวข้อง” คัสซานเดอร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

บทสนทนาจบลงเมื่อ ทหารหน้าวิหารขานเรียกชื่อ ‘เลดี้แอนน์ สจ๊วต’ พร้อมกับหญิงสาววัยดรุณีแรกรุ่นอายุสิบแปดปี ก้าวเดินเข้ามาในปรัมพิธีด้วยชุดเจ้าสาวสีขาวงาช้าง ปักด้วยด้ายทองคำบริสุทธิ์ เธอก้าวช้าๆ เคียงข้างชาร์ลส์ ดยุกแห่งคาเมลอร์ผู้เป็นผู้แทนของสายตระกูล พื้นกระเบื้องสะท้อนเงาของชุดและผ้าคลุมยาวจรดพื้น

พระเจ้าคัสซานเดอร์นั่งลงคุกเข่าต่อหน้าพระสังฆราช ขณะที่พระองค์วางพระหัตถ์ลงบนพระคัมภีร์ทองคำ

จากนั้น เสียงพระสังฆราชดังกังวาน

“โดยพระเจ้าและพระกฎหมายแห่งแผ่นดิน ข้าขอสวมมงกุฎแห่งอัลวาเรียนี้แก่พระองค์ คัสซานเดอร์ บุตรแห่งบัลลาธา ผู้ทรงเป็นพระราชาที่สามแห่งพระนาม…”

เสียงปรบมือและโห่ร้องดังกระหึ่มกึกก้อง เมื่อมงกุฎทองคำประดับอเมทิสต์ถูกวางลงบนศีรษะของพระราชา เลดี้แอนน์คุกเข่าตาม ก่อนที่คัสซานเดอร์จะสวมมงกุฎราชินีให้เธอด้วยมือของตนเอง พร้อมพูดอีกว่า

“ขอให้มงกุฎนี้ไม่เป็นภาระของเจ้า แต่เป็นเกียรติ เป็นพลัง และเป็นประกายของบัลลังก์ข้างเคียงข้าตลอดไป”

เมื่อทั้งสองยืนขึ้น มือประสานกัน เสียงประโคมแตรและเสียงกลองแห่งราชสำนักก็ดังขึ้น บอกให้ทั้งแผ่นดินรู้ว่า ราชินีคนใหม่ของพวกเขาได้ถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการ