บทที่ 10 ริมป่านอกเมือง

“เอ็ดเวิร์ด มอนเนิร์ด แห่งเอดินเฟรด” ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม และก้มโค้งคำนับในทันที

“ไม่ต้องมากพิธี เราคนกันเอง” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย แล้วยกมือไล่เหล่าสาวใช้ออกไปจากห้อง เหล่าสาวใช้ทำความเคารพต่อเอ็ดเวิร์ดผู้เป็นนาย “ไลล่า ไปตามหมอมาด้วย” เอ็ดเวิร์ดสั่งสาวใช้ที่ชื่อไลล่า ขณะที่มองออสตินอยู่เหมือนเป็นจุดศูนย์กลางในห้องแห่งนี้

“เจ้าค่ะ” สาวใช้น้อมรับคําสั่ง แล้วก้าวเดินออกไปในทันที เอ็ดเวิร์ดเดินไปที่โต๊ะข้างเตียงหยิบกาน้ำแล้วรินใส่แก้วเงินส่งให้ออสติน ออสตินรับแก้วน้ำมาเอาไว้ แล้วนำมาดื่มจนหมดแก้ว

“เจ้าหายหน้าตาไปหลายปี ข้าคิดว่าเจ้าตายไปแล้วเสียอีก แต่ที่ไหนได้ข้ากลับมาเจอเจ้าที่ริมป่านอกเมือง” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ออสตินพรางวางแก้วที่โต๊ะข้างเตียง

“ถ้าพี่น้องข้าไม่ตายข้าจะไม่กลับมาที่นี่เด็ดขาด” ออสตินพูดจริงจังด้วยความเจ็บแค้น เอ็ดเวิร์ดรู้ดีว่าออสตินคงสงสัยการเสียชีวิตของพระราชินีแอนน์ เช่นเดียวกับเขาและองค์กษัตริย์

“ข้าเองก็สงสัยเช่นกันว่าองค์ราชินีตกน้ำไปได้ยังไงในวันอภิเษกสมรสกับกษัตริย์” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แอนน์ นางเป็นน้องสาวคนเดียวของข้า ข้าก็ไม่ให้การตายของนางต้องสูญเปล่า ข้าต้องการลากคอคนที่หอหันนางให้ตายตกไปตามกัน” ออสตินพูดอย่างแน่วแน่

“ข้าจะช่วยเจ้าอีกแรง เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้เจ้าก็พักผ่อนให้สบาย แล้วค่อยกลับไปยังบ้าน ส่วนเรื่องของเจ้าข้าจะบอกกับพวกเขาเอง” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เรื่องนี้ อย่าพึ่งให้ที่บ้านรู้ว่าข้ากลับมาได้หรือไม่” ออสตินพูดอย่างแน่วแน่และจริงจัง

“ได้” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ แล้วพูดต่ออีกว่า “เจ้าก็พักอยู่ที่นี่กับข้าแล้วกัน” เอ็ดเวิร์ดพูดเช่นนี้ แต่ออสตินกลับรู้สึกเกรงใจที่เขาช่วยชีวิตแล้วยังให้ที่พักพิง ถึงจะเป็นเพื่อนในวัยเด็ก แต่บรรดาศักดิ์สูงมาก เพราะตำแห่งของเขาคือ ‘ดยุก’

“ข้าคงไม่รบกวนท่านหรอก ข้าจะไปหาห้องเช่าอยู่ เพื่อสืบตามหาคนร้าย” ออสตินบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เจ้าคิดว่าจะหาเบาะแสจากนอกวังเหรอ เจ้าอย่าลืมว่าเหตุการณ์การตายของราชินีแอนน์เกิดขึ้นในวัง” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง คำพูดของเอ็ดเวิร์ดทำให้เขาฉุกคิดว่าถ้าหาเบาะแสจากนอกวังจะได้คนร้ายหรือ เพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นในวังหลวง

“เช่นนั้นข้าจะอยู่ที่นี่กับท่าน จนกว่าข้าจะหาคนร้ายเจอ” ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเคียดแค้นที่ฝังแน่นอยู่ในใจ แอนน์คือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา และเป็นน้องสาวที่เขารักมากที่สุด