บทที่ 2 เกิดใหม่

ซีฮันรู้สึกตัวอีกครั้ง เขาลืมตา มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืด มืดมาก มืดสนิท ทั้งมืดทั้งเงียบไม่ได้ยินเสียงอะไรสักแอะ

‘นรก?’ กระพริบตาถี่เพื่อปรับสายตา สองมือพยายามคลำด้านข้าง เจอกำแพงแข็งแน่นหนา ติดชิดอยู่ข้างกาย เหมือนอยู่ในห้องแคบ แคบมาก แทบขยับตัวไม่ได้ ซ้ายก็ติด ขวาก็ติด มีเพียงปลายเท้าที่ขยับได้สบายมีพื้นที่เหลือบ้าง แผ่นหลังเหมือนนอนอยู่บนฟูกนิ่มนุ่มสบาย ใช้สองมือยันกายลุกขึ้นนั่ง

“โอ้ย” โคตรเจ็บเลย หัวกระแทกโดนผนังด้านบน จนต้องล้มตัวลงนอนอีกครั้ง “โนหรือเปล่าวะ” พึมพำใช้มือลูบคลำหัวตัวเอง แคบก็แคบ เตี้ยก็เตี้ย ตกลงเราอยู่นรกขุมไหนวะ

“กึก กึก” เอามือเคาะผนังเบาๆ เสียงมันแน่น ผิวของผนังน่าจะเป็นไม้ “อึ๊บ” พยายามออกแรงผลักผนังสองด้านไม่เป็นผลทุกอย่างไม่ขยับเขยื้อน ทั้งแข็งทั้งแน่น พยายามผลักหลายครั้งจนเหนื่อย

“โธ่โว้ย” ทั้งเหนื่อย ทั้งโมโห ตะโกนพร้อมใช้เท้าถีบผนังด้านบน

“ครืด” เฮ้ย! ผนังด้านบนขยับ มันเคลื่อนขยับเล็กน้อย ทำให้แสงด้านนอกเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้อง ‘สวรรค์?’ สวรรค์กับนรกอยู่ใกล้กันแค่นี้เองหรือวะ

ทันทีที่ผนังด้านบนแง้ม ซีฮันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังเล็ดลอดเข้ามา เริ่มมีกำลังใจมากขึ้น รู้สึกเหมือนมีเพื่อน เขาออกแรงใช้มือดันผนังด้านบนเพื่อให้ขยับเปิดกว้างมากขึ้น เรี่ยวแรงไปไหนหมดวะ กะอีแค่ผนังบางๆ ทำไมมันหนักจัง

“โอ๊ะ!” “กรี๊ด” “เฮ้ย!” “ผี” เสียงผู้คนทั้งหญิงและชายส่งเสียงกรีดร้องตกอกตกใจ ขณะเดียวกันก็วิ่งหนีออกห่าง เมื่อทุกคนมองเห็นโลงศพ ที่ตั้งอยู่ข้างหลุมฝังศพ ที่ขุดเตรียมพร้อมไว้เพื่อนำโลงศพลงไปฝังในสุสานบรรพชน

ฝาโลงขยับเปิดแง้ม มืออวบอ้วนกำลังพยายามขยับเปิดฝาโลงให้กว้างขึ้น

“เยียนเอ๋อ” น้ำเสียงสั่นเครือของชายวัยห้าสิบตะโกน ดวงตาเบิกกว้าง มองเห็นฝาโลงศพที่บรรจุร่างลูกสาวแสนรัก ขยับเปิดออก

“คุณหนู” หญิงชราวัยกว่าหกสิบปี น้ำตาไหลพราก มีสาวใช้ร่างผอมบางคอยประคองดูแลตลอดเวลา เพราะนางเสียใจจะเป็นลมหลายครั้งตั้งแต่เมื่อวาน

“ดูแลท่านพ่อกับนมให้ดี” บุรุษร่างสูงโปร่งรูปร่างสมส่วนแต่งกายด้วยผ้าดิบ บ่งบอกความเป็นญาติกับผู้ตาย เขาบอกบ่าวรับใช้ก่อนเดินไปที่โลงศพอย่างกล้าหาญ ไม่มีแววหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“โครม” บุรุษผู้นั้นใช้ฝ่ามือผลักฝาโลงทีเดียว ฝาโลงกระเด็นไปไกล

ทันทีที่ฝาโลกกระเด็นออก ซีฮันมองเห็นบุรุษตรงหน้า ผิวขาวหน้าตาหล่อเหลา เขาก้มมองลงมาที่ตน ทำให้ดวงตาประสานกัน บุรุษผู้นั้นรีบพยุงให้เขาลุกขึ้นนั่ง

“ขอบใจ” ซีฮันกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “เฮ้ย!” รีบเอามือปิดปาก เสียงที่เล็ดลอดออกมันไม่ใช่เสียงของเขา เสียงเล็กหวานเหมือนสตรี

“เยียนเอ๋อ” เสียงเรียกทำให้ซีฮันเงยหน้ามองบุรุษตรงหน้า

จางเจียงเฉินประคองร่างน้องสาวอวบอ้วนให้ลุกขึ้นนั่ง นางกล่าวขอบใจเขาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าบวมกลมเป็นซาลาเปา ดวงตานางเบิกกว้าง นางใช้สองมือปิดปากทันที ท่าทางนางแปลก แต่นางยังไม่ตาย นางหยุดหายใจไปหนึ่งวันเต็ม ช่างน่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก นางยังมีชีวิตอยู่จริงๆ

“เยียนเอ๋อ เจ้ายังไม่ตายจริงๆ พี่ดีใจเหลือเกิน” ซีฮันตกใจเมื่อบุรุษรูปหล่อตรงหน้าดึงเขาเข้าไปโอบกอดแน่น

“เยี่ยนเอ๋อ” ห่าวอู๋ผู้เป็นบิดารีบวิ่งเข้าไปกอดลูกสาว “เยียนเอ๋อ เจ้ายังไม่ตาย” น้ำตาของผู้เป็นพ่อซึมไหล

“คุณหนู คุณหนูของนม” แม่นมเหยาเดินแกมวิ่งเข้าไปโดยมีสาวใช้ช่วยประคอง นางเบียดแทรกเข้าไประหว่างสองพ่อลูก เพื่อกอดเด็กสาวที่นางเลี้ยงมากับมือตั้งแต่เกิด น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้ม

ซีฮันปล่อยให้คนแปลกหน้ากอดรัด ลูบคล่ำใบหน้า ปากก็พร่ำเรียกพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้น ‘เยียนเอ๋อ’ ‘คุณหนู’

นี่พวกเขากำลังดีใจที่เห็นเขายังไม่ตายใช่ไหม หลังจากกอดรัดเขาหนำใจ ต่างก็ช่วยกันพยุงให้เขาลุกขึ้นยืน

‘โลงศพ’ ซีฮันชะงักเล็กน้อย เขานอนอยู่ในโลงศพที่ทำจากไม้ทาสีดำแดงสวยงาม มองเห็นหลุมที่ขุดจนลึกอยู่ไม่ไกล พวกเขากำลังจะฝังโลงศพนี้ ทุกคนแต่งกายไว้ทุกข์แบบโบราณ พวกเขามาร่วมงานศพของเขางั้นรึ

ซีฮันรู้สึกมึนงง ทุกคนเข้ามารุมล้อมเขา เรียกเขาว่า ‘เยียนเอ๋อ’ ‘ชิงเยียน’ ‘คุณหนู’ บุรุษหนุ่มรูปหล่อคนนี้บอกว่าเป็นพี่ชาย ตาลุงนี้ก็บอกว่าเป็นพ่อ และยายท่าทางใจดีเรียกแทนตัวเองว่านม

นี่มันเกิดอะไรขึ้น ซีฮันมองเสื้อและกระโปรงสีสดบนร่างกาย ร่างกายที่แสนจะอวบอ้วน เงยหน้ามองพี่ชายรูปหล่อตัวสูง พบว่าตัวเองสูงแค่ปลายคางของพี่ชายเท่านั้น

‘นี่มันอะไรกันวะ ทำไมมาอยู่ในร่างผู้หญิงทั้งอ้วนทั้งเตี้ยแบบนี้’

บัดนี้เด็กสาวร่างอวบอ้วนใบหน้าอวบอูมนั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว ทั้งพ่อ พี่ชาย และแม่นม ช่วยกันยกและเลื่อนอาหารมาไว้ตรงหน้านางมากมาย และท่าอาหารจะยังไม่หมดแค่นี้ ยังเห็นบ่าวรับใช้ทยอยยกออกมาเรื่อยๆ

“กินเยอะๆ ของโปรดเจ้าทั้งนั้น” จางห่าวอู๋ผู้เป็นบิดากล่าวหน้าตายิ้มแย้ม

“กินเยอะๆ นะเจ้าค่ะ ดูสิซูบลงไปตั้งเยอะ” แม่นมเหยากล่าวขณะพิจารณาดวงหน้าอวบอ้วนของเด็กสาว ท่าทางนางรักและห่วงใยเด็กสาวตรงหน้าไม่น้อย

“เจ้าไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน คงหิว กินเยอะๆ พี่ตักให้” จางเจียงเฉินผู้เป็นพี่ชายกล่าว ขณะตักอาหารใส่ถ้วยตรงหน้าน้องสาว

“กินนี่สิ นี่ก็อร่อย พ่อตักให้” ห่าวอู๋กล่าว ขณะตักอาหารใส่ถ้วยให้ลูกสาวเพิ่ม ซีฮันสังเกตสีหน้าของคนทั้งจวน ดูจะมีเพียงสามคนนี้ที่แสดงท่าทางดีอกดีใจ เอาอกเอาใจ เด็กสาวผู้นี้ตลอดเวลา แต่บ่าวรับใช้เกือบทุกคนมีท่าทางแปลกๆ เหมือนไม่ต้องการให้เด็กสาวผู้นี้ฟื้นจากความตายมากกว่า

ซีฮันมองอาหารบนโต๊ะ ขาหมูตุ๋นยาจีน หมูกรอบอบน้ำผึ้ง สามชั้นตุ๋นเต้าเจี้ยว เป็ดปักกิ่ง เป็ดย่าง ซาลาเปาทอด ปอเปี้ยะทอด ขนมจีบหมู หมูหัน หมั่นโถ ขนมเค้กถั่วเขียว ขนมเทียนเอ๋าต้าน ยังมีอาหารและขนมหวานอีกหลายอย่างทยอยเอาออกมาวางเรื่อยๆ แค่มองก็อิ่มแล้ว ดูอาหารแต่ละอย่าง ของมันของทอดของหวาน แคลลอรี่สูงเกือบทั้งสิ้น มิน่าเจ้าของร่างนี้ถึงได้อวบอ้วนจ่ำม่ำแบบนี้

“ข้าอยากนอนพัก” ซีฮันตัดสินใจกล่าวออกไป อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่ตอนนี้ขออยู่เงียบๆ ตั้งสติก่อนดีกว่า

“เจ้าไม่กินอะไรก่อนรึ” ห่าวอู๋เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

เด็กสาวส่ายหน้าเป็นคำตอบ ทำให้ใบหน้าอวบอ้วนของนางกระเพื่อมแขว่งไปมา

“อาจูช่วยข้าพาคุณหนูไปพักผ่อนที่ห้องที” แม่นมเหยาประคองเด็กสาวลุกขึ้นขณะเรียกสาวใช้ร่างผอมบาง

“เจ้าค่ะ” อาจูขานรับรีบเข้าไปช่วยประคองร่างเจ้านายตัวอ้วนลุกจากเก้าอี้ เดินออกไปจากห้อง

“คุณหนู” ทันทีที่พ้นประตู บ่าวรับใช้ผู้ชายคนหนึ่งโค้งคำนับอย่างนอบน้อม

ซีฮันทำได้เพียงส่งยิ้มให้เขาก่อนเดินไป ซีฮันยังเห็นบ่าวรับใช้ผู้นั้นเดินตามมาไม่ห่าง

แม่นมเหยากับอาจูพาเด็กสาวเดินผ่านระเบียงทอดยาว มองเห็นสระน้ำ ดอกบัวสีขาวชมพูเบ่งบานเต็มสระ ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ไปทั่ว

ซีฮันมองรอบจวน เป็นเรือนไม้รูปทรงโบราณ กว้างขวางใหญ่โต ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าของจวนมีฐานะไม่ธรรมดา มีบ่าวรับใช้ชายหญิงมากมาย

อาจูเปิดประตู แม่นมเหยาประคองเด็กสาวเดินเข้าไปในห้อง อาจูปิดประตู บ่าวผู้ชายคนนั้นยืนอยู่หน้าประตูด้านนอก ภายในห้อง กว้างขวางสะอาดตา มีโต๊ะเก้าอี้กลางห้อง แม่นมเหยาประคองเด็กสาวนั่งบนเตียงนอน

“คุณหนูนอนพักนะเจ้าค่ะ” แม่นมเหยากล่าวนุ่มนวล อาจูเข้ามาช่วยแม่นมประคองร่างอวบอ้วนของเด็กสาวให้นอน

“ข้ายังไม่อยากนอน” เพียงเด็กสาวเอ่ยปากเสียงดัง ทำให้อาจูรีบถอยออกห่างสองสามก้าวคุกเข่าก้มหน้าอย่างนอบน้อมทันที ซีฮันมองท่าทางสาวใช้อย่างพิจารณา ท่าทางนางหวาดกลัวเด็กสาวผู้นี้ไม่น้อย

ซีฮันต้องการรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเจ้าของร่างอวบอ้วนผู้นี้ให้ได้ จะถามตรงๆ ก็คงไม่เหมาะ มันผิดสังเกตเกินไป หันไปเห็นตู้เตี้ยตั้งอยู่หัวเตียง เปิดดูของข้างใน มีเครื่องประดับของมีค่ามากมาย มีถุงผ้าหลายถุงหลายขนาด

มืออวบอูมหยิบถุงผ้าเปิดดู มีเงินโบราณร้อยเป็นพวงใหญ่สองสามพวง ใบหน้าอวบอ้วนแย้มยิ้มอย่างพอใจ

“ข้าอยากเล่นเกมส์ เจ้าช่วยไปตามบ่าวคนอื่นมาหน่อย ผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ ยิ่งมากยิ่งดี มาครบแล้วข้าจะบอกว่าเล่นยังไง บอกพวกเขาข้ามีอัดให้เป็นรางวัล” เจ้านายอ้วนกล่าวกับอาจูที่นั่งก้มหน้ารับคำสั่งอย่างนอบน้อม