Chapter.2 ลูกสะใภ้แม่ครับ

"เสร็จแล้วค่ะ " ในที่สุดก็เสร็จสักที ฉันตรวจดูความเรียบร้อยของบาดแผลเก็บรายละเอียดทุกอย่างก่อนที่จะถอดถุงมือออก เก่งนะเนี่ยทนได้ ไม่งอแงสักแอะ มีบ้างบางครั้งที่หยอดมุกเสี่ยวจนฉันหยุดเย็บ

"ขอบคุณครับ "

"หวายกลับก่อนนะคะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ พักผ่อนเยอะๆ นะคะ คืนนี้อาจปวดแผลแนะนำให้กินยาแก้ปวดกันไว้เลย ส่วนยาแก้อักเสบร้านขายยามีขายไปซื้อมากินด้วย แล้วก็... ล้างแผลทุกวันนะคะ ครบเจ็ดวันตัดไหม " ฉันไม่ใช่หมอเป็นแค่พยาบาล แต่ก็แนะนำเรื่องเหล่านี้ให้กับคนไข้ได้ เพราะแม่สอนมา จะทำอะไรก็ต้องทำให้ครบจบหน้าที่ของตัวเอง อย่าทำอะไรส่งๆ คิดทำแล้วต้องตั้งใจ

"น้องจะมาล้างให้พี่ใช่มั้ย " ที่พูดมาทั้งหมดเนี่ยคือให้จัดการเองค่ะ จะทำยังไงกับพี่คนนี้ดี ทำไมมึนขนาดนี้ แล้วทำไมฉันต้องเป็นคนล้างแผลให้ด้วย

"ไม่ค่ะ ต่อไปก็คือหน้าที่ของพี่ จะไปโรงพยาบาลหรือให้คนที่บ้านล้างให้ก็แล้วแต่พี่ ตอนนี้หมดหน้าที่หวายแล้วค่ะ "

"น้องไง พยาบาลส่วนตัวพี่ "

"ไม่ค่ะ หวายไม่ว่าง หวายมีงานต้องทำ "

"พี่จ้างก็ได้ จ้างแพงด้วย สนมั้ย " ฉันกำลังคุยอยู่กับเด็กสามขวบอยู่ใช่มั้ยใครก็ได้ช่วยตอบที ทำไมถึงได้ดื้อเก่งหน้ามึนแรงแบบนี้

"พี่คะ หวายไม่สน เลิกตื๊อได้แล้ว " ฉันคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วเสียมารยาทเดินหนี คุยกับคนบ้าคุยยังไงก็ไม่รู้เรื่องหรอก

"พี่ไม่ได้ตื๊อนะ พี่ชอบเราจริงๆ เดี๋ยวก่อนดิ "

"แต่หวายไม่ได้ชอบพี่ หวายไม่รู้ว่าพี่ต้องการอะไร แต่ขอโทษนะคะ หวายไม่ใช่เด็กค่ะหวายโตแล้ว มาบอกว่าชอบหรือขอเป็นแฟนเนี่ยมันไม่ใช่คำพูดเล่นๆ นึกสนุกก็อยากพูด ไปหลอกเด็กเถอะค่ะ " หลอกเด็กก็ยังไม่รู้เลยว่าเด็กจะเชื่อหรือเปล่า

"หนีพี่ไม่พ้นหรอก ชอบก็คือชอบ พี่ชอบเราแล้วเราต้องรับผิดชอบ "

"ฮะ นี่คือหวายต้องรับผิดชอบ" เดี๋ยวนะ ฉันคิดผิดหรือเปล่าเนี่ยที่ยอมขึ้นรถมากับอีตาบ้านี่เพื่อมาทำแผลให้เขาถึงบ้าน ไบโพล่ากินสมองหรือเปล่าหมายถึงเขานะไม่ใช่ฉัน

"ตาหนู ไปทำอะไรมาอีกลูก ไหนแม่ดูสิ แล้วนี่ใครล่ะ" ระหว่างที่เรากำลังเถียงกัน อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาได้จังหวะพอดี ใบหน้าของท่านดูอบอุ่นใจดีมาก ถ้าให้เดา น่าจะเป็นแม่ของอีพี่ไบโพล่านี้แน่เลย

"สวัสดีค่ะ "

"สวัสดีลูก ใครล่ะตาหนู เพื่อนเหรอ แม่ไม่เคยเห็นพาเพื่อนมาบ้านนี่ "

"แฟนผมเอง ลูกสะใภ้แม่ครับ "

"เอ่อ " เอ๋อแดก อีพี่ เล่นซะไปไม่เป็น แถมยังทำหน้ายียวนกวนประสาทกลับมาอีกด้วย ขอให้แผลเน่า ไอ้บ้า

"จริงเหรอลูก"

"ครับแม่ "

"ไม่ "

"กอหวายเดี๋ยวพี่พาไปดูห้องพี่ดีกว่า เห็นบ่นอยู่ว่าอยากอาบน้ำ เย็บแผลให้พี่ตัวคงมีแต่เชื้อโรค ไปดีกว่าครับ แม่ครับวันนี้กอหวายจะอยู่กินข้าวบ้านเราด้วยนะครับ " ไอ้ไบโพล่า เดี๋ยวเถอะนะ แม่จะดึงไหมให้เลือดสาดเลยคอยดู

"ได้สิลูก พาน้องไปอาบน้ำนะแล้วลงมากินข้าวกัน แม่อยากคุยกับลูกสะใภ้แม่" ไปกันใหญ่แล้ว ฉันถลำลึกเข้ามาในบ้านหลังนี้ได้ยังไง ทำไมทุกคนเออออห่อหมกพร้อมใจกันเห็นด้วยแบบนี้ ไหนจะคุณป้าแม่บ้านที่ยืนยิ้มกริ่มอยู่ไกลๆ คนรับใช้ที่ยืนเรียงแถวต้อนรับการกลับมาของคุณนายเจ้าของบ้าน พิลึกคนกันจริงๆ

-------------------------------

"หวายจะกลับบ้าน "

"ชู่ ไม่เสียงดังสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง แต่อย่าเพิ่งโวยวายตอนนี้เลยนะ " ผมดันร่างบางเข้ามาในห้องจากนั้นก็ปิดประตู

"อะไรของพี่เนี่ย ห้ามนู่นห้ามนี่ สั่งนั่นสั่งนี่ หวายอยากกลับบ้านค่ะ "

"โอเคได้ แต่ช่วยอยู่กินข้าวกับพี่ก่อนได้มั้ย "

"ทำไมต้องอยู่ "

"ก็อยากให้อยู่ ได้มั้ย ขอแค่นี้จริงๆ " เหมือนกำลังอ้อนวอนขอความรักจากคนที่เขาไม่สนใจ แต่ก็จริง ผมชอบกอหวาย ชอบมานานแล้วด้วย ไม่คิดว่าวันนี้จะได้ใกล้ชิด ช็อตที่หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดให้บอกเลยว่าใจกูแทบละลาย ผู้หญิงอะไร จิตใจโคตรดี น่ารัก สวย เก่ง แบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง ข่าวล่าสุด กอหวายได้รับคัดเลือกเข้าประกวดดาวมหาวิทยาลัย คู่แข่งผมต้องเยอะขึ้นแน่

"พี่เป็นอะไรมากปะเนี่ย ป่วยหรือเปล่า "

"ไม่อะ ก็แค่อยากให้แฟนกินด้วย "

" หวายไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ ช่วยไปแก้ข่าวใหม่ด้วย "

"ไม่รู้ล่ะ พี่บอกแม่ไปแล้ว "

"หวายต้องรับผิดชอบใช่มั้ย " รู้ดี น่ารักสุดๆ ไปเลย

"ใช่เลย เป็นแฟนพี่ดีนะจะบอกให้ "

"ดียังไง "

"พี่รักใครรักจริงเว้ย "

"ไม่เป็น ยังไงก็ไม่เป็น "

" ต้องทำไงวะ ถึงจะยอมเนี่ย " ไม่เคยอ้อนวอนใครแบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ย เห็นใจกันหน่อยสิ ลงทุนจีบใครจริงๆ จังๆ ทำไมถึงยากเย็นแบบนี้วะ อุตส่าห์พามาบ้าน ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ผมยอมพาบ้านง่ายๆ หรอกนะไม่มีเลย แม่ผมถึงได้ตื่นเต้นดีใจยกใหญ่ บ้านนี้มีแต่ลูกผู้ชาย เป็นธรรมดาที่ทุกคนในบ้านจะตื่นเต้น

" นี่ แค่นี้ก็วะแล้วเหรอ "

"ขอโทษครับ " อยู่กับเพื่อนผู้ชายจนชิน เคยจีบหญิงที่ไหนกัน ส่วนใหญ่วิ่งเข้ามาผมทั้งนั้น แต่ผมไม่ชอบ ผมชอบแบบนี้มากกว่า ยิ่งวิ่งหนีก็ยิ่งอยากวิ่งตาม

"ตกลงหวายจะต้องกินข้าวกับพี่ใช่มั้ยคะ " น้ำเสียงของเธอฟังดูเหนื่อยๆ ก็ผมเล่นกวนประสาทตลอด เมื่อเย็นก็วิ่งหนีนักเรียนช่างที่วิ่งไล่ตีกันมาอีก ที่ผมหัวแตกเลือดอาบก็เพราะพวกมันนี่แหละ หินก้อนใหญ่ขว้างมาไม่ได้ดูห่าอะไรเลย หัวผมเต็มๆ ดีที่ไม่น็อคตายก่อน

"เหนื่อยเหรอ"

"ใช่ค่ะเหนื่อย เหนื่อยกับพี่นี่แหละ "

"พี่น่ารักนะ ไม่เชื่อลองมารักสิ"

"โคตรเสี่ยว " ทำไมวะ มุกกูมันเสี่ยวขนาดนั้นเลย

"อาบน้ำมั้ยจะได้สดชื่น "

"มีแผนหรือเปล่า "

"จับปล้ำในห้องน้ำ บ้าเปล่า แม่พี่ได้ไล่ตีหัวแตกอะดิ "

"แม่พี่ดุเหรอ"

"มาก แต่แม่พี่ชอบน้องนะ " แม่ผมชอบผู้หญิงเรียบร้อย แม่คงดูออกว่ากอหวายเป็นเด็กน่ารักเหมือนที่ผมกำลังมองอยู่ตอนนี้

"อาบก็อาบ เหนียวตัว เหนื่อยด้วย " ผมกระตุกยิ้มแล้วเดินไปหาอุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้กับว่าที่แฟนของผม

"ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ ส่วนสบู่แชมพูอยู่ในห้องน้ำ พี่นั่งรอข้างนอกนะ มีอะไรเรียกพี่ได้"

"จะมีอะไรล่ะคะ"

"เผื่อน้ำไม่ไหล "

"น้ำไม่ไหลก็ไม่อาบไง "

"ต้องอาบสิ พี่ซ่อมได้ "

"โอ๊ยคุยกับพี่แล้วปวดหัว " มันคือการสานสัมพันธ์

"เชิญครับ "