เฮียโหด(โหมดอ้อนเมีย)

"เฮ้ยยย หลบดิวะ ยืนเกะกะอยู่ได้ "

"กรี๊ดดดดด อ๊าย ฮื่อออ อย่าฆ่ากันค่ะ อ๊ายยยยย"

"ยัยบ้าเอ้ย มัวแต่กรี๊ดอยู่นั่นแหละ มานี่!! "

พรึ่บบบบบ

"ว๊ายยยยยยย "

"เงียบ!!! " ไม่น่าเลยจริงๆ รู้งี้น่าจะนั่งแท็กซี่กลับตั้งแต่ทีแรก ตีกันเป็นเรื่องประจำฆ่ากันเป็นเรื่องธรรมดาแล้วคนสวยอย่างฉันจะรอดชีวิตกลับบ้านได้มั้ยเนี่ย

"เฮ้ย มันไปทางนู้น "

"อย่าร้องออกมานะ ไม่งั้นฉันจูบเธอแน่ " ฉันหลับตาปี๋ ตัวเกร็งแข็งทื่อ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ฉันโดนมือชายปริศนาดึงเข้ามาในซอกตึกเก่าและแคบมาก กลิ่นอับของมันทำให้ฉันอยากอาเจียนแต่ยังดีที่ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากร่างสูงที่ประกบอยู่ด้านหลังตอนนี้ ชายปริศนากอดฉันไว้แน่น กลิ่นตัวก็หอมซิคแพกก็แน่นแค่เพียงได้สัมผัสก็รับรู้ได้ถึงความแข็งแรงและงานดี แต่...น่ากลัวอะ

"อื้อ อื้อ อ่อย "

"อย่าดิ้นดิวะ ที่มันแคบ " ไม่นานก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ส่วนไอ้พวกที่วิ่งไล่ฆ่ากันเมื่อกี้ก็หายไปหมดแล้ว ฉันใช้มือปัดเสื้อผ้าเพราะเมื่อกี้มีเศษหยักไย่ติดออกมาเต็มเลย ส่วนคนข้างๆ น่ะหรอ ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์แถมยังมองมาที่ฉันแบบไม่กระพริบตาอีกด้วย

"ขอบใจนะที่ช่วย "

"ชื่ออะไร "

"ถามทำไม หัวนายแตกนี่ " ฉันรีบดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วตรงเข้าไปซับเลือดให้เขาทันที ยังไงเขาก็เป็นคนช่วยชีวิตฉันจะให้ยืนเฉยไม่ทำอะไรคงไม่ได้ เลือดออกเยอะซะด้วยสิถึงว่าละเมื่อกี้ได้กลิ่นคาวแปลกๆ ด้วย

"รู้แล้ว ชื่ออไะรตอบมาก่อน"

"ชื่อกอหวาย อยู่เฉยๆ ก่อนนะ ต้องห้ามเลือดก่อน" ฉันเป็นนักศึกษาพยาบาล เรื่องช่วยเหลือคนแน่นอนว่าถูกปลูกฝังจนเข้าเส้นเลือดใหญ่ยันเส้นเลือดฝอย ดูเหมือนว่าแผลต้องเย็บด้วย

"กอหวาย ชื่อน่ารักดี " มันใช่อารมณ์มาชื่นชมชื่อเสียงเรียงนามกันมั้ย ไม่เจ็บแผลบ้างหรือไง

"ต้องไปเย็บแผลที่โรงพยาบาล ฉันเรียกแท็กซี่ให้ได้นะ "

"เรียนพยาบาลไม่ใช่เหรอ เย็บให้หน่อยดิ "

"รู้ได้ไง " รู้ได้ไงว่าฉันเรียนพยาบาล ชุดที่ใส่วันนี้เป็นแค่ชุดธรรมดาไม่ใช่ชุดนักศึกษา พอดีวันนี้ไม่มีเรียนฉันก็เลยเข้าไปที่คณะเพื่อช่วยงานนิดหน่อย ขากลับอยากนั่งรถเมล์อารมณ์ไหนก็ไม่รู้ แจ็กพอร์ตแตก วิ่งหนีให้วุ่นงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันแบบนี้มาก่อน รู้มั้ยว่าตอนนี้ยังตื่นเต้นไม่หายเลย

"แอบมองมาตั้งนานแล้ว อยากรู้จักแต่ก็ไม่มีโอกาสสักที พี่ชื่อนัทจะเรียกเฮียก็ได้ วิศวะปี 4 " เฮียเฮออะไร แต่เดี๋ยวนะ ชื่อนัทเรียนวิศวะ อยู่ปีสี่ ฉันเพ่งสายตามองหน้าที่มีคราบเลือดติดอีกครั้งแบบซูมแล้วซูมอีก อดีตเดือนคณะวิศวะ อ๋อ คนนี้นี่เองที่เขาล่ำลือกันว่า โคตรเถื่อน

"พี่นัทดีกว่าค่ะ หวายเรียกแท็กซี่ให้นะคะ จะได้ไปเย็บแผล"

"แทนตัวเองว่าหวายด้วย น่ารักจังวะ " เล่นชมกันแบบนี้ก็เขินแย่สิ ว่าแต่พี่คนนี้จะรุกแรงไปมั้ย เกิดมาก็ไม่เคยเจออะไรเหมือนกัน

" หวาย เอ่อ "

"เย็บแผลให้หน่อยดิ พี่ไม่ชอบไปโรงพยาบาล "

"แต่หวายไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยนะคะ อีกอย่างหวายไม่ชำนาญด้วย" ฉันตอบกลับตามความจริง อุปกรณ์ไม่พร้อมแบบนี้จะทำได้ยังไง โรงพยาบาลน่าจะดีทีสุด

"พี่มี รถพี่จอดอยู่ในมหาลัย รอตรงนี้นะเดี๋ยวพี่มารับ ห้ามไปไหน " คือต้องรอใช่มั้ย

------------------------------

"ตายแล้วคุณหนู ไปโดนอะไรมาคะ แจ๋วไปตามแม่นินมาสิ"

"ไม่ต้องครับ ผมมีพยาบาลส่วนตัวมา เปิดห้องพยาบาลด้านล่างให้ผมก็พอ " บ้านหลังใหญ่ แถมยังมีคนใช่วิ่งกันให้วุ่น มีห้องพยาบาลส่วนตัวด้วย สมกับที่เขาลือกันจริงๆ ว่า หล่อมาก รวยมาก เถื่อนโคตร แถมยังโหดอีกด้วย

"สวัสดีค่ะ " ฉันยกมือไหว้คุณป้าที่กำลังทำท่าจะร้องไห้เมื่อเห็นแผลที่หัวของคุณหนูน้อย เรียกซะน่ารักน่าเอ็นดูเชียว

"เชิญค่ะ คุณเป็นพยาบาลใช่มั้ยคะ ป้าฝากคุณหนูด้วยนะคะ " ทำไมฉันต้องรู้สึกกดดันขนาดนี้ด้วย ฉันยังไม่ได้เป็นพยาบาล ฉันยังเรียนไม่จบ ยังเป็นเด็กปีหนึ่งอยู่เลย

"ค่ะ หวายจะพยายามนะคะ "

"บ้านพี่เอง พี่ไม่เคยพาผู้หญิงมาบ้านเลยนะ น้องคนแรกเลย"

"บอกทำไมคะ " เออ บอกทำไม ฉันจะต้องรู้สึกยังไง ทำหน้าแบบไหนดีละ ไม่เคยพามาบ้านแต่แวะม่านรูด แบบนั้นสินะ เรื่องผู้หญิงก็เบาซะที่ไหนล่ะพ่อคุณ

"บอกให้รู้ ว่าคนสำคัญเท่านั้นที่พี่จะพาเข้าบ้าน เย็นนี้อยู่กินข้าวด้วยกันนะ จะได้เจอพ่อกับแม่พี่ด้วย" เฮ้ย อะไรของเขา รุกแรงจนฉันตั้งรับไม่ทัน เขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แกล้งกันอยู่หรอ ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ

"ไม่เป็นไรค่ะ หวายต้องรีบกลับไปทำการบ้าน "

"งั้นพี่ไปส่งนะ จะได้รู้ว่าบ้านน้องอยู่ที่ไหน " เอาเลยตามสบายเลย ไอ้พี่บ้า

"เงยหน้าค่ะ แสบหน่อยนะคะ "

" แค่มองหน้าน้อง พี่ก็ไม่แสบแล้ว " ภายในห้องเล็กๆ มีอุปกรณ์การแพทย์ขนาดย่อมให้ฉันได้ใช้อย่างสะดวก ชักสงสัยแล้วว่ามีห้องแบบนี้ไว้ทำไม ส่วนมากบ้านทุกหลังต้องมีกล่องปฐมพยาบาล แต่ทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้มีห้องคล้ายกับห้องฉุกเฉินเอาไว้เลย ขาดบางอย่างไปก็เท่านั้น

"อยู่เฉยๆ นะคะ "

"เป็นแฟนกับพี่เหอะนะ พี่ชอบเราวะ "

"ฮะ "

"หมอดูบอกว่า ดวงพี่กำลังจะเจอเนื้อคู่ " อีตาบ้านี่มันป่วยหรือเปล่า ฉันถึงกับมือไม้อ่อนทำแผลต่อไม่ไหว นี่น่ะเหรออดีตเดือนคณะวิศวะ หนุ่มสุดฮอตของมหาวิทยาลัยที่สาวๆ ตามกรี๊ด

"มุกเสี่ยวมากค่ะ "

"ไม่เสี่ยวสาวก็ไม่ชอบน่ะสิ เป็นแฟนกับพี่นะ "

"ไม่ค่ะ ถ้ายังไม่หยุดพูด หวายจะกลับแล้วนะคะ "

"ทำไมใจร้ายจัง ไม่เคยขอใครเป็นแฟนเลยนะเนี่ย " ฉันกรอกตามองบน ปลาบปลื้มเหลือเกินกับสิทธิพิเศษที่พี่เขามอบให้ กว่าจะทำแผลเสร็จไม่รู้ต้องเจออะไรอีกบ้าง แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นสุภาพบุรุษไม่ล่วงเกินฉัน แถมยังช่วยชีวิตฉันไว้อีก ฉันก็เลยตอบแทนด้วยการทำแผลจะได้ไม่ต้องเป็นหนี้บุญคุณกันอีกต่อไป

"มียาชามั้ยคะ"

"ไม่มีครับ "

"เย็บสดนะ "

"ได้ครับ พี่ชอบสด " สายตาของพี่ที่มองมาคือแบบ อยากละลายตายอยู่ตรงนี้ ตาสวยมาก จมูกดูสันเป็นคมเส้นผมก็ทำไฮไลท์ เอิม พอดีกว่าเดี๋ยวจะยาว

"มันเจ็บนะคะ ทนได้เหรอ"

"แรกๆ มันก็เจ็บ เรื่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน " อะ ทนได้ก็ทน ทำไมถึงเย็บแผลเป็นน่ะหรอ แม่ฉันหักดิบสอนตั้งแต่สมัยมัทธยมปลายว่าต้องทำให้ได้ หนูทดลองก็คือแม่เองหัวหน้าพยาบาลสุดเนี๊ยบของโรงพยาบาลรัฐชื่อดังแห่งหนึ่ง เพราะมีแม่เป็นต้นแบบที่ดีฉันก็เลยอยากเป็นเหมือนแม่

"จะเย็บแล้วนะ "

"อา ซี๊ด "

"ร้องเบาๆ ก็ได้ค่ะ " เล่นใหญ่ไปมั้ย ฉันพยายามเบามืออย่างสุดความสามารถ ดีที่แผลฉีกไม่มาก ไม่กี่เข็มก็คงเสร็จ

"พี่เป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ครับ " เชื่อ แต่เก่งนะที่ทนได้ ถุงมือยางที่ฉันสวมใส่มีแต่เลือดสีแดงสดติดเต็มไปหมด ครั้งแรกเลยนะ ที่เย็บสดโดยไม่ใช้ยาชาแบบนี้ "เก่งจังเลย อยู่ปีหนึ่งเย็บแผลเป็นแล้ว "

"แม่สอนค่ะ ก็เลยทำเป็น "

"แม่เป็นหมอหรอ"

"เป็นพยาบาลค่ะ "

"แบบนี้นี่เอง พ่อกับแม่พี่ ต้องชอบน้องแน่ๆ เลย "

"นี่ พี่คะ "

"โอเคๆ ไม่พูดแล้ว เย็บต่อเลย " ฉันลงมือเย็บแผลต่อ อยากปล่อยไว้กลางทางจริงๆ กวนประสาทชะมัด

------