บทที่ 10 ที่ขังเจ้า (nc ตอนจบ)

เหล่าลู่ยกเอาหีบเล็กที่ใส่ทองคำเอาไว้ออกจากช่องลับใต้ชั้นวางจานในห้องครัวออกมาให้ว่าที่ภรรยาดู เจิงอิ่งนึกชมว่าเขาช่างหาที่ซ่อนได้พิสดารนัก!

“นี่เป็นทองที่อาจารย์ข้าเตรียมไว้ให้ข้าในยามที่ต้องการแต่งภรรยา”

เจิงอิ่งเห็นแสงเรืองรองอร่ามถึงกับอุทานออกมาด้วยความปลาบปลื้ม

“ท่านพี่! ที่แท้ท่านก็เป็นเศรษฐีที่ซ่อนตัวอยู่นี่เอง!”

“ที่พาเจ้ามาเรือนนี้ก็เพื่อที่จะได้มาเอาทองไปใช้ในการเตรียมงานแต่งงานของเราสองคน งานนี้จะให้นายหญิงเดือดร้อนด้วยไม่ได้ ส่วนนี้จะใช้เตรียมสินสอดให้เจ้าด้วย ดีหรือไม่?”

เจิงอิ่งรีบโอบกอดรอบคอสามีที่ยังไม่เข้าพิธีแต่งงานเอาไว้ “ท่านเตรียม ทุกอย่างไว้เช่นนี้ ข้าดีใจนัก! ทีแรกยังหนักใจอยู่เลยว่าอาจจะต้องรบกวนองค์ชายกับนายหญิงให้ช่วยจัดงานแต่งงานให้พวกเรา”

“เหลวไหล! ข้าอายุขนาดนี้แล้ว ทำงานเก็บเงินมาก็เนิ่นนานล้วนทำเพื่อรอสตรีที่เหมาะสมที่จะได้เป็นฮูหยินของข้า” เหล่าลู่เดินไปหยิบกล่องสีดำที่มีลวดลายดอกไม้สีเงินข้างบนจากอีกช่องหนึ่งมาให้นางดู “นี่เป็นเงินเก็บจากเบี้ยหวัดของข้า”

“ว้าว! ท่านพี่! นี่มันไม่ใช่น้อยเลยนะเจ้าคะ?” นางหยิบตั๋วแลกเงินออกมาดูมีตั้งแต่ร้อยตำลึงไปจนถึงพันตำลึงซ้อนกันเป็นปึกใหญ่

“ข้าทั้งเก็บจากเบี้ยหวัด ทั้งขายปลา เงินที่ไม่ได้ใช้ก็รวบรวมเอาไปแลกเป็นตั๋วแลกเงินมาสะสมในกล่องนี้ รอให้มีศรีภรรยาดีๆ สักคนก็จะยกให้นางเก็บรักษา”

สองสามีภรรยาช่วยกันหอบหิ้วหีบทองอันเล็กกับกล่องเงินไปยังห้องนอนที่ทำเป็นกรงขัง เจิงอิ่งให้สามีวางหีบทองไว้ปลายเตียงมุมหนึ่ง

“ตกลงว่าเจ้าเห่อสามีหรือว่าเห่อทองมากกว่ากัน?”

นางขยับเข้าไปใช้แขนคล้องคอเหล่าลู่ เกยร่างขึ้นนั่งบนตักเขา “ก็ต้องเห่อสามีที่มีทองมากๆ สิเจ้าคะ?”

“ไหนๆ เจ้าก็จะได้ทองไปทั้งหมด รวมทั้งตัวข้าด้วยแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็ช่วยเล่นบทนักโทษที่ข้าเตรียมไว้หน่อยเถิด” เหล่าลู่ทำตากรุ้มกริ่ม

เจิงอิ่งพยักหน้าตกลง ชายหนุ่มจึงอุ้มนางไปหลังฉาก

“ก่อนอื่น เจ้าต้องสวมชุดนักโทษที่ข้าเตรียมไว้เสียก่อน” เจิงอิ่งตะลึงมองชุดที่เขาดึงออกมาจากชั้นที่พับเอาไว้ด้านข้าง

“เจ้าสวมเสียสิ!”

“ท่านออกไปรอที่เตียงได้ไหมเจ้าคะ? มายืนดูข้าเปลือยกายเช่นนี้ข้าก็ต้องเขินอายเป็นธรรมดา”

“น้องหญิง ยังมีส่วนใดของเจ้าที่ข้ายังไม่เคยเห็นอยู่อีกหรือ? ให้ข้าช่วยเปลี่ยนให้เจ้าดีหรือไม่?” เหล่าลู่ขยับเข้ามาใกล้ เจิงอิ่งหัวเราะร่วนใช้สองมือผลักสามีให้ออกไปรอข้างนอก

เมื่อนางสวมชุดนั้นเสร็จก็เดินกรีดกรายออกมาให้เขาดู...ไม่น่าเชื่อว่าเหล่าลู่คิดจะทำเช่นนี้กับนาง! ชุดสีชมพูที่เสื้อตัวนอกบางเบาแทบจะสังเกตเห็นเนื้อในและทรวดทรงได้ทุกอณูบนร่างกาย มีเพียงผ้าคาดอกด้านในและกางเกงตัวจิ๋วข้างล่างเท่านั้นเป็นเนื้อผ้าทึบ

“นี่ท่านพี่คิดจะกักขังนักโทษจริงหรือเจ้าคะ?”

เหล่าลู่เดินตรงมาช้อนร่างนางขึ้น เขาอุ้มร่างอวบอิ่มตรงมายังเตียงนอน “หากว่าเจ้าเป็นนักฆ่าจริง ข้าเกรงว่าเจ้าจะแอบซ่อนอาวุธลับเอาไว้ในเสื้อผ้า ให้เจ้าสวมแบบโปร่งที่มองเห็นง่ายเช่นนี้ก็ดูปลอดภัยดีไม่ใช่หรือ?”

“หึ! มิใช่ว่าท่านคิดจะจับนักฆ่าสตรีมาไว้ที่นี่เรื่อยๆ หรอกนะเจ้าคะ?”

เหล่าลู่ซบใบหน้าลงบนต้นแขนของหญิงสาว ร่างเขาก่ายเกยอยู่บนตัวนางส่วนหนึ่ง “ข้าคิดจะจับแต่เจ้าจริงๆ นะ และห้องนี้ก็สร้างขึ้นเพื่อเจ้า ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อใจข้า เช่นนั้นเรามาเริ่มกันเถอะ!”

“เริ่มอะไรหรือเจ้าคะ?”

“เริ่มวิธีที่ข้าคิดจะทารุณเจ้าอย่างไรล่ะ?”

เหล่าลู่เลียริมฝีปากก่อนจะก้มลงทึ้งชุดบางๆ นั้นจนเสียงดัง

แคว่ก! คว่าก!

“ท่านพี่! สะ...เสื้อผ้าขาดหมดแล้ว!”

“ไม่เป็นไร! ข้าก็ซื้อมาเพราะอยากจะฉีกมันนี่ล่ะ!” เขาตอบพร้อมแสยะยิ้มก่อนจะก้มลงทั้งจูบทั้งดูดเนินเนื้อที่ทะลักขึ้นมาผ้าคาดอกของนาง ไม่นานนักความร้อนระอุของนางทั้งสองก็พร้อมพรักเข้าสู่ขั้นตอนสำคัญ

เจ้าปลาช่อนเริ่มพองตัวจนดันขาของนาง ชายหนุ่มโยกร่างกายขึ้นลงเพื่อให้มันเสียดสีไปกับต้นขาขาวผ่อง ชุดบางเบาขาดกระจุยไปหมดแล้วเหลือเพียงผ้าคาดอกกับกางเกงตัวจิ๋วด้านล่าง เหล่าลู่ยิ้มร้ายขยับนิ้วเล็ดลอดเกาะกุมเจ้าเต่าน้อยแล้วล้วงเข้าไปพร้อมทั้งใช้ปากงับดึงผ้าคาดอกออกเพื่อดูดดึงหน้าอกของนาง

“อ๊า...อือ....ลึกอีกนิดเจ้าคะ” นางร้องบอกเมื่อนิ้วของเขารุกเข้าข้างใน เหล่าลู่จัดให้ตามคำขอ ข้อมือเขากระตุกเข้าออกรวดเร็ว ไม่นานนักนางก็ครางบอกให้เขาช่วยนางอีก “ท่านพี่เจ้าขา...อย่าทารุณข้าเลย...เข้ามาเถอะเจ้าค่ะ”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงครางของคนทั้งสองดังสอดประสานสลับกัน ต่างคนต่างช่วยกันดันให้แรงขึ้น ความเสียวซ่านกำซาบไปทั่วร่าง แขนข้างหนึ่งของเหล่าลู่รัดนางและกุมอยู่เต้าอวบข้างหนึ่ง ปลายนิ้วคอยเขี่ยปลายตุ่มไตทำให้เจิงอิ่งร้องครางอยู่ไม่ขาดระยะ ปากของชายหนุ่มดูดปลายติ่งหูและเม้มซอกคอนาง

“น้องหญิง เสียวมากหรือไม่?” เหล่าลู่กระเด้าเข้าออกอย่างเต็มแรงจน เจิงอิ่งเด้งร่างสะเทือน มือหนึ่งนางก็กดจิกฟูกนอนเอาไว้

“มากเลยเจ้าค่ะ...”

สักครู่ชายหนุ่มเริ่มผ่อนแรงพอให้ได้พักหายใจหายคอก่อนจะพลิกร่างนางหงายในท่าชันขา เขาสอดท่อนเอ็นนั้นเข้ามาจนสุดก่อนจะเริ่มจังหวะรุนแรงอีกครั้ง

“ข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์แล้วน้องหญิง....” เขาก้มลงดูดหน้าอกแล้วขยับขึ้นไปจูบปากนาง บั้นท้ายของเหล่าลู่หดเกร็งเป็นระยะเข้าจนลึกสุดทำเอาเจิงอิ่งครางเสียงต่ำยาว

“ท่านพี่....อ๊า...ข้าพร้อมแล้วเจ้าค่ะ”

คนทั้งสองดันเข้าช่วยกันจนสุดกำลัง เหล่าลู่ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนหมด เขาค่อยๆ ถอนเจ้าปลาช่อนออกมาจากร่างกายของนางจนเลอะเทอะหน้าขาเต็มไปหมด

“เจ้าทำข้า...หมดแรงแล้ว” เขาล้มตัวลงนอนข้างนางยื่นหน้าเข้าไปจูบปากอย่างพอใจ เจิงอิ่งหยิบผ้าข้างเตียงมาช่วยเช็ดคราบเลอะเทอะก่อนจะเลื่อนตัวไปนอนเกยอยู่บนหน้าอกของสามี

“ท่านพี่! ท่านให้ทองข้าเป็นหีบเช่นนี้...ให้ข้าทำปลาเปรี้ยวหวานอีกดีไหมเจ้าคะ?”

************************

ไรเตอร์ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบและติดตามผลงานนะคะ อีบุ๊กเล่มนี้มีให้โหลดฟรีทาง mebmarket.com ค่ะ