บทที่3

“เสียใจหรือเปล่า ถ้าความจริงเป็นอย่างที่ผมพูดมา”

“ที่ว่าพี่ภูตั้งใจทำให้ภัสไม่รักนะหรือคะ ไม่ค่ะ ไม่เสียใจเลย เพราะถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณสงสัย ภัสจะโล่งใจด้วยซ้ำ ในเมื่อตัวภัสเองรักพี่ภูอย่างเห็นพี่ภูเป็นพี่ชาย ไม่ใช่อย่างที่ภัสรักคุณ”

“แน่ใจหรือว่าภัสไม่เคยมีใจให้นายภูเลย”

“แน่ใจค่ะ เพราะภัสไม่เคยรู้สึกถึงความหึงหวงพี่ภูเลย ภัสรู้นะคะ ที่พี่ภูเที่ยวควงคนนั้นคนนี้ ซื้อของขวัญแพงๆ ให้ แต่ความรู้สึกภัสเฉยมาก แต่ถ้าเป็นคุณเที่ยวไปทำแบบนั้น...”

“ถ้าเป็นผมจะทำยังไงจ๊ะ”

“ภัสคงไม่เฉยนะสิคะ ภัสทนไม่ได้หรอกถ้าคุณไปมีผู้หญิงอื่นทั้งที่มีภัสแล้วทั้งคน”

“โธ่เอ๋ย ผมรักภัสออกอย่างนี้จะมีแก่ใจไปมีใครอื่นได้ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น”

กุนทรถามเมื่อเห็นสีหน้าหมกมุ่นของหญิงคนรัก

“หรือไม่เชื่อ ว่าผมจะมีแค่ภัสคนเดียวจริงๆ ตลอดไปด้วย”

“เชื่อค่ะ ภัสรู้ว่าคุณจะไม่ทำให้ภัสผิดหวัง แต่ภัสกำลังคิด...”

“คิดอะไรจ๊ะ”

“คิดตามที่คุณพูดขึ้นมาเมื่อตะกี๊ ที่ว่าเหมือนพี่ภูจงใจทำให้ภัสไม่รัก คือ พอมาคิดบทวน ภัสอดรู้สึกไม่ได้ว่าพี่ภูรู้เรื่องระหว่างเรามาตลอด เฉพาะระยะหลังๆ มานี้ ภัสว่าพี่ภูมองภัสแปลกๆ”

กุนทรลูบแขนเรียวมือเบาอย่างปลุกปลอบ

สัมผัสของเขาทำให้นภัสสรชักจะเนื้อตัวสั่น ซึ่งไม่เกี่ยวกับความกลัวว่าคู่หมั้นหนุ่มจะตามมาทัน

“มองยังไงที่ว่าแปลก”

“ภัสก็บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าสายตาพี่ภูเวลาลอบมองภัสดูชอบกล เหมือนว่าตัดสินใจไม่ถูก หรือไม่แน่ใจ”

“ภัสอาจจะคิดมากไปเอง ผมไม่คิดว่านายภูจะระแคะระคายถึงความสัมพันธ์ของเราหรอก แต่ถึงรู้ ตอนนี้ผมก็ไม่แคร์ ภัสเองก็ควรเลิกวิตกกังวลเสียที บอกแล้วไง อยู่กับผมแล้วไม่ต้องกลัว ผมจะปกป้องภัสเอง”

“คุณกุน”

นภัสสรมองหน้าขาวคมคายอย่างตื้นตัน ไม่เสียเวลาที่จะให้รางวัลชายคนรักด้วยการเขย่งปลายเท้า ยื่นริมฝีปากนุ่มจูบปลายคางสาก

แต่ถึงจะแค่จุมพิตบางเบาไฟในกายของชายหนุ่มก็ยังลุกฮือ

นภัสสรสะทกสะท้านวาบหวามกายใจเพียงเห็นประกายตาวับวามในดวงตาชายคนรัก

เพียงอึดใจริมฝีปากนุ่มก็ถูกครอบครอง ดูดดื่มด้วยด้วยริมฝีปากหยักได้รูปงาม

เขาเสนอ เธอสนอง

ร่างบางถูกรัดแนบแน่นอัตโนมัติ ทันทีที่ลิ้นสากควานพบลิ้นนุ่มในโพรงปากหอมหวาน

“คุณ...กุน”

เสียงเรียกชื่อเขาสั่นพร่า

ต่างคนต่างหายใจแรงเมื่อปากคืนสู่อิสระ ก่อนปากอุ่นนั้นจะเปลี่ยนจุดมาแวะและเล็มติ่งหูเล็กนุ่ม ขบกัดเบาๆ พอให้เกิดความเสียวสยิวจนเจ้าของใบหูนุ่มครางแผ่วเบา

ปากตึงแน่นเหมือนจะอุ่นระอุขึ้นทุกที เลื่อนลงมาที่ลำคอขาวผ่อง หยุดตวัดปลายลิ้นกับแอ่งชีพจรที่กำลังเต้นรัว ก่อนกลับขึ้นไปดูดดื่มความหวานในอุ้งปากนุ่ม

อ้อมกอดรัดแน่นคลายออก แต่ไม่ใช่เพื่อปล่อยร่างบาง

ลำแขนแข็งแรงล่ำสันยังโอบประคองแผ่นหลังบอบบางไว้ในอ้อม

การเปิดช่องว่างให้เกิดขึ้นระหว่างสองร่าง ก็เพียงเพื่อขอพื้นที่ให้ฝ่ามือได้รูปค่อนข้างสากเข้าโอบอุ้มทรวงสาวได้ถนัด

นภัสสรบิดกาย รู้สึกวาบหวามตื่นเต้นจนลืมความหวั่นวิตกต่างๆ เมื่อรับรู้ถึงอาการตื่นตัวของชายคนรัก ไม่ทันสำเหนียกว่าดุมเสื้อเชิ้ตเข้ารูปบนกายถูกปลด มารับรู้อีกทีหลังตะขอยกทรงผ้าลูกไม้หลุดจากกัน

ความรู้สึกหนาวทรวงมีโอกาสเกิดขึ้นแค่เสี้ยวอึดใจ ฝ่ามืออุ่นก็ขยับเข้าโอบอุ้มแทนกรวยผ้าลูกไม้

อกอวบอีกข้างก็ไม่น้อยหน้าด้วยการถูกครอบครองโดยปากร้อนชื้น

ร่างบางถึงกับแอ่นผวา ทิ้งศีรษะไปด้านหลัง เมื่อจะงอยยอดบนเต้าขาวอวบถูกขบเม้มสลับไล้เลียโดยปลายลิ้นสากชื้น

หน้าอกหน้าใจสาวถูกบีบเคล้นอย่างทะนุถนอม แต่ลิ้นร้อนกลับไม่ปรานียอดตูม

อารมณ์ปรารถนาคุกรุ่นรุนแรงที่จะต้องได้รับการปลดปล่อย ลอยอวลอยู่รอบกายหนุ่มสาวจนลืมความปริวิตก

มือหนาข้างที่เพิ่งละจากอกอวบเกินขนาดรูปร่างบอบบางหลังจากปล่อยให้ปากทำหน้าที่ลูบไล้ลงต่ำป่ายจากสีข้างอ้อมสู่ท้องน้อยเนียน ค่อยๆขยับไถลซุกเข้าหาจุดซ่อนเร้นที่ยังมีกางเกงผ้านิ่มปกปิดมิดชิด

“อื๋อ....คุณจะ...ทำอะไรคะ?”

เสียงถามสั่นกระเส่า กายบางยังแอ่นบิดด้วยแรงอารมณ์

“ทำให้ภัสมีความสุขไงจ๊ะ”

เสียงตอบงึมงำ จบคำด้วยการแนบหน้าสร้างความรัญจวนให้กับ สาวคนรัก

ครั้งนี้เขาไม่เพียงดูดและทึ้งเท่านั้น แต่ยังสลับไล้เลียไปรอบๆ วงป้านสีชมพูอมน้ำตาลอ่อนจนจะงอยยอดหดตัวแข็งเป็นไตอยู่ในอุ้งปากร้อนผ่าว

สร้างความทรมานซ่านเสียวด้วยปากลิ้นจนเรียกเสียงครางจากปากอิ่มได้แล้ว กุนทรก็ถอนปากลิ้นจากเนินขาวอวบ ดันร่างแอ่นโค้งของสาวคนรักตั้งตรง

นมัสสรยังมึนงงกับสัมผัสเร้าอารมณ์จากปากและมือของชายหนุ่ม เมื่อร่างสูงทรุดกายลงนั่งคุกเข่า หลังจากกำจัดเสื้อตัวนอกตัวในพ้นกายเธอไปเป็นที่เรียบร้อย

“ผมถอดกางเกงให้นะ”

เธอหน้าแดงกับเสียงอาสาเย้ายวน หวังดี

“ยัง...ไม่มืดเลย”

ตอบเสียงเบาสั่นด้วยความเขินขวย

“แล้วจะเป็นไรไปละจ๊ะ คนเราจะรักกัน เวลาไม่สำคัญ เช้า สาย บ่าย ค่ำก็รักได้ทั้งนั้น”

“งั้น ก็...ได้ค่ะ”

นภัสสรว่าง่ายเสมอสำหรับกุนทร

ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมให้เขาเข้าถึงเนื้อตัว เมื่อรู้ใจตัวเองว่ารักเขา ทั้งที่ยังมีพันธะหมั้นหมายอยู่กับบุรุษอื่น

อึดใจเดียว ร่างบางก็ล่อนจ้อน

เพื่อไม่ให้มีการเสียเปรียบได้เปรียบ ร่างสูงเพรียวแต่ก็แกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อล้วนๆ ไม่ลังเลที่จะขจัดเสื้อผ้าบนกายโยนไปบนพื้นอย่างไม่ใยดี