4.งานหิน

*** ทักทายคร้า ไปต่อกันเลยจ้า ***

กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

อาคารสูงสิบชั้นกลางกรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นที่ทำการของหนังสือพิมพ์รายวันชื่อดังของเมืองไทย พนักงานหลายคนเดินเข้าไปในตัวอาคารด้วยความเร่งรีบเพื่อให้ทันตอกบัตรทำงาน ไม่เว้นแม้แต่นักข่าวอิสระอย่างอมินตรา แดนสรวง ร่างโปร่งระหงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่แนบชายไว้ในขอบกางเกงยีนส์สีซีด เดินสะพายกล้องคู่ใจตรงไปที่ลิฟต์ ริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มยิ้มให้เพื่อนร่วมอาชีพที่ยกมือทักทาย

“ไงมิ้น วันนี้เข้าสำนักพิมพ์ได้นะเรา” นักข่าวรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยทักทายอย่างคุ้นเคย หญิงสาวหันไปยิ้มให้ขณะก้าวเข้าไปในลิฟต์

“ก็พี่ธนานะสิคะพี่โอบ โทร.ตามยังกับมีเรื่องคอขาดบาดตายอะไร”

“คงมีงานหินให้ทำแหละ แต่ถ้าพี่เป็นมิ้นนะ ออกไปนั่งสั่งการที่โรงแรมสบายไปแล้ว” นักขาวรุ่นพี่ลากเสียงยาวพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร

“ขอปีนี้ปีเดียวค่ะพี่โอบ จบสายข่าวแต่ให้ไปนั่งทำงานโรงแรม ขอมิ้นทำใจอีกหน่อยดีกว่า” ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมกัน “มิ้นไปนะคะแล้วเจอกัน” หญิงสาวยกมือให้ก่อนจะแยกไปที่ห้องทำงานของธนา

มือเรียวสวยยกขึ้นเคาะประตูเบาๆ แล้วเปิดประตูเข้าไป ธนา ดำรงเดชไพศาลเจ้าของหนังสือพิมพ์ละสายตาจากภาพข่าวในมือมองคนมาใหม่

“มาแล้วเหรอ แกทำไมตามตัวยากจังวะ” ธนาบ่นด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก อมินตราวางกล้องและกระเป๋าสะพายบนโต๊ะพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ว่างข้างตัว

“มิ้นเป็นคนหาเช้ากินค่ำนะพี่ธนา ไม่ใช่เจ้าของหนังสือพิมพ์ชื่อดังเหมือนพี่จะสั่งงานอยู่ในห้อง” เธอบอกหน้าตูมมือก็หยิบคุกกี้ที่วางอยู่บนโต๊ะเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

“ดูมันทำ กุลสตรีในสายเลือดมีบ้างไหมแม่คุณ นี่ถ้าใครบอกฉันว่าแกเป็นพี่หมอพัชรินทร์ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด เพราะคนนั้นเรียบร้อยยังกับผ้าพับไว้ แต่แกมันโก๊ะ แถมเซอร์แล้วซุ่มซ่าม หาความเป็นกุลสตรีในตัวไม่มีเอาเสียเลย” ธนา มองหน้าเรียวรูปไข่และส่ายหน้าไปมาด้วยความเอ็นดู อมินตราแม้จะห่ามไร้จริตแต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ในตัว ถ้าเขาไม่กลัวคนจะครหาว่าเป็นสมภารกินไก่วัดคงจีบไปนานแล้ว

“อย่ามองด้วยจิตพิศวาสแบบนี้พี่ ขอร้องมิ้นขนลุก” หญิงสาวยกมือห้ามจนสำลักขนมไอหน้าดำหน้าแดง ธนาเดินไปรินน้ำส่งให้

“เวลากินใครเขาให้พูดวะ” ธนาส่งแก้วน้ำให้แล้วกลับไปนั่งที่เดิม

“ก็พี่ชวนคุย” ธนาหัวเราะกับนิสัยปากไวของลูกน้องสาว ก่อนจะเอี้ยวตัวไปหยิบซองเอกสารในลิ้นชักวางตรงหน้าหญิงสาว

“งานใหม่และเป็นงานส่งท้ายอาชีพนักข่าวของแก”

“โห้ พี่พูดซะยังกับมิ้นจะลาออกวันสองวันอย่างนั้นแหละ” อมินตราทำแก้มป่องขณะหยิบซองเอกสารมาเปิดออก

“ลุงดนัยจะให้ไล่แกออกวันนี้พรุ่งนี้ด้วยซ้ำ โชคดีเท่าไหร่แล้วที่เขายังห่วงความรู้สึกแกอยู่ อ่านรายละเอียดดู ถ้าไปไม่ได้ฉันจะให้คนอื่นไปทำแทน”

“ได้ไงพี่ งานหินต้องมิ้นเท่านั้น” เธอขยิบตาให้ ก่อนจะหยิบเอกสารในซองออกมาอ่านคร่าวๆ แต่พอเห็นหัวข้อข่าวที่ต้องไปทำอมินตราเงยหน้าขึ้นไปมองธนา

“อนาคตของคีตะปัญจาหลังการผลัดแผ่นดิน”

“ใช่ ตอนนี้ทั่วโลกกำลังจับตามองรัฐคีตะปัญจาภายใต้การปกครองของนายพลฮัดซัน เพราะการพัฒนาเป็นไปอย่างก้าวกระโดด ทำให้ประเทศมหาอำนาจอย่างสหรัฐยังหันมาให้ความสนใจ” ธนาอธิบายไปเรื่อยๆ ในขณะที่มือเรียวสวยพลิกกระดาษไปมาเพื่อล่างรายละเอียด

“มิ้นได้ยินนักการเมืองที่รัฐสภาคุยถึงการแย่งชิงอำนาจภายในของคีตะปัญจาอยู่เหมือนกัน” อมินตราบอกเป็นงานเป็นการมากขึ้น

“นั่นละคือเรื่องที่พี่จะให้มิ้นไปทำ ไม่มีนักข่าวสำนักไหนเข้าไปทำข่าวได้ เพราะทางคีตะปัญจาไม่อนุญาต แต่ถ้าเราเข้าไปทำข่าวได้เราจะเป็นเจ้าแรกที่มีข่าวของคีตะปัญจา หนังสือพิมพ์ฉบับอื่นๆ ก็จะมาขอซื้อข่าวจากเรา” ธนาบอกอย่างนักธุรกิจ

“ถ้าเราเข้าไปในฐานะนักข่าวไม่ได้ เราก็เข้าไปในรูปแบบนักท่องเที่ยวหรือชาวบ้านธรรมดาสิคะจะยากอะไร” อมินตราแสดงความคิดเห็น ธนาได้ฟังถึงกับอ้าปากค้างแววตาเป็นประกายเรืองรอง

“ตกลงแกรับทำงานนี้ใช่ไหมมิ้น” ธนาถามอย่างตื่นเต้น

“ไม่ทำได้ไงล่ะก็พี่เล่นโยนเผือกร้อนมาให้แบบนี้ ใครจะหาเหตุผลมาค้านทัน แต่มิ้นต้องไปขออนุญาตคุณลุงก่อนนะคะ ไม่รู้ท่านจะให้ไปหรือเปล่า” อมินตราบอกด้วยสีหน้ากังวล ถึงแม้เธอจะทำงานเสี่ยงจนคนเป็นลุงต้องห้ามหลายครั้ง หากสุดท้ายก็ใจอ่อนเพราะลูกอ้อนของเธอ แต่นั่นเป็นการทำข่าวในเมืองไทย ครั้งนี้เธอต้องไปต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้จะอ้อนสำเร็จเหมือนทุกครั้งหรือเปล่า

“ไปขอท่านก่อน ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน แต่ความหวังของพี่ขึ้นอยู่กับแกนะมิ้น”

“มิ้นจะพยายามนะพี่” อมินตราแบ่งรับแบ่งสู้ความกังวลใจฉายชัดออกมาให้เห็น “ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้วมิ้นขอตัวไปทำข่าวที่ทำเนียบต่อนะคะ ถ้าได้เรื่องยังไงมิ้นจะส่งข่าว ไปละคะ” หญิงสาวลุกขึ้นหยิบกระเป๋ากับกล้องคู่ใจคล้องบ่า ธนาเห็นสีหน้านวลก็เดินไปหา

“ถ้าลำบากใจก็บอกนะ ฉันจะให้คนอื่นไปทำแทน”

“ได้ค่าคุณพี่” เธอยกสามนิ้วแตะหางคิ้วก่อนจะเปิดประตูออกไป ธนาเห็นความทะเล้นของลูกน้องสาวก็ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะกลับไปนั่งทำงานต่อ

*** ขอบคุณคร้า ***