ตอนที่ 4 ความในใจ ที่ปิดไว้ไม่มิด 2/2

แต่แล้วแผนจัดการเหนือนทีของผมก็ล้มไม่เป็นท่า เมื่อพอก้าวเท้าเข้ามาในคอนโดแล้วพบกับสมาชิก ‘แก๊งจี่หอย’ อีกสองคน

“พวกมึงมากันทำไมเนี่ย?” ผมเหล่มองกระเป๋าเป้ที่อิงครัตกับชวกรเพื่อนร่วมแก๊งสะพายอยู่ด้านหลังอย่างระแวง แล้วผมก็อยากจะตะโกนใส่หน้าพวกมันมาก เมื่อได้ฟังเหตุผลกาก ๆ ของพวกมัน

“ก็มานอนกับพวกมึงไง มาติวหนังสือกัน เหลืออีกไม่กี่วันจะสอบแล้ว” ไอ้ชิลูกครึ่งอีสานสวีเดนเป็นคนตอบ

“มึงจะเก็บไอ้เหนือไว้ติวให้มึงคนเดียวไม่ได้นะฟ้า พวกเราแก๊งเดียวกันนะมึงอย่าลืม” ไอ้อิงรีบเสริมอีกคน ไอ้นี่มันมีเชื้อสายผู้ดีจากทางเหนือ แต่มันชอบทำตัวต่ำเตี้ยเรี่ยราด โดยเฉพาะชื่อแก๊งจี่หอยนี่มันก็เป็นคนตั้ง และผมก็โคตรเกลียดชื่อนี้เลย

เพราะมันมาจากพฤติกรรมของพวกมันที่มักจะฟันสาว ๆ ไปทั่ว เกือบทุกคณะแล้วมั้งตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ รุ่นพี่รุ่นน้องพวกแม่งไม่สน ใครเสนอตัวมามันเอาหมด ที่ผมไม่ชอบใจเพราะใครต่อใครก็เหมารวม ทั้ง ๆ ที่ผมกับเหนือไม่ได้เป็นคนแบบนั้นถึงแม้จะอยู่ในแก๊งเดียวกันก็ตาม

“แล้วทำไมต้องมาค้างด้วย คอนโดพวกมึงก็อยู่แค่นี้” ผมชี้ไปที่คอนโดมิเนียมฝั่งตรงข้าม แค่ข้ามสะพานลอยไปก็ถึงแล้ว

“ก็พวกกูขี้เกียจข้ามไปข้ามมาอะ เวลาง่วงก็จะได้งีบ ตื่นขึ้นมาก็อ่านต่อ สบาย ๆ น่า”

“ห้องพวกมึงมีตั้งสองห้องนอน กูรู้นะว่าพวกมึงนอนห้องเดียวกันน่ะ พวกกูขอนอนอีกห้องที่เหลือก็แล้วกัน”

ทั้งสองคนไม่สนใจสีหน้าไม่พอใจของผม มันให้เหตุผลที่ผมไม่ยอมรับแล้วก็เดินนำไปเข้าลิฟท์ ชวกรกอดคอเหนือนทีแล้วพาเดินไป ส่วนอิงครัตกอดคอผมแล้วก็ลากตามสองคนนั่นไปห่าง ๆ

“เอาน่ามึง พวกกูมารบกวนแค่ไม่กี่วันเอง” ไอ้อิงกระซิบข้างหูผม “แต่จะทำอะไรก็เบา ๆ หน่อยนะ กูยังไม่ได้บอกไอ้ชิ เดี๋ยวมันตกใจ”

ผมใช้ศอกถองเข้าตรงลิ้นปี่เพื่อนสนิทพร้อมกับส่งสัญญาณว่าอย่าปากมาก

“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงสองคนนอนห้องเดียวกันแต่ยังไม่อึบ ๆ กันน่ะ”

ไม่เคยมีวันไหนที่รู้สึกอยากลงไม้ลงมือกับใครเท่าวันนี้เลย นอกจากไอ้เด็กเปรตแดนดินก็มีไอ้อิงนี่แหละที่ผมอยากจะกระทืบ

“กูไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย!”

ห้องชุดที่คุณพ่อซื้อเอาไว้ให้ผมกับเหนืออยู่ด้วยกันมีสองห้องนอนสองห้องน้ำ ตอนอยู่ปีหนึ่งเราก็นอนกันคนละห้อง พอปีสอง ผมหัวไม่ค่อยดีเท่าไรก็เลยต้องให้เหนือช่วยติว แรก ๆ ก็นั่งติวในห้องรับแขก หลัง ๆ เมื่อยก็เข้าไปนอนติวกันบนเตียงในห้องนอนของเหนือ ผมกลับมานอนห้องตัวเองบ้างไม่กลับบ้างอย่างเนียน ๆ กว่าเหนือจะรู้ตัวผมก็ย้ายของใช้ส่วนตัวเข้าไปอยู่ในห้องของเหนือหมดแล้ว จนตอนนี้พวกเราเรียนอยู่ปีสาม ผมก็ยังไม่ย้ายกลับมานอนห้องของตัวเอง

ความรู้สึกของผมนอกจากตัวผมที่รู้ ก็มีไอ้อิงนี่แหละที่ผมเผลอเล่าให้มันฟังตอนเมาเมื่อเดือนก่อน หลังจากวันนั้นชีวิตผมก็ไม่เจอกับความสงบสุขอีกเลย

“กูกะจะแอบกินเนียน ๆ จะเสียเรื่องก็เพราะปากมึงนี่แหละ”

ไอ้อิงหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ตอนที่พวกเราก้าวเข้าไปยืนรวมกันอยู่ในลิฟท์

เหนือนทีเหล่มองผมด้วยแววตาสงสัย ส่วนไอ้ชิมันเป็นคนเสือกโดนสันดานอยู่แล้ว มันจึงรีบยื่นหน้าเข้ามาอย่างไว

“พวกมึงขำอะไรกันวะ เล่าให้กูฟังมั่งดิ”

“เรื่องของพวกกู”

อิงครัตรีบตอบหลังจากที่เล็บคม ๆ ของผมจิกลงบนโคนขาด้านหลังของมันอย่างแรง ยิ่งมันใส่กางเกงขาสั้น เล็บของผมจึงฝังเข้าไปในเนื้อของมัน

“โอ๊ย!

ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้รีบยกมือขึ้นมากอดอก อิงครัตก็เลยกลบเกลื่อนไปอีกอย่าง

“แม่ง! มดกันตูด มดตัวเมียด้วยกัดเจ็บฉิบหาย”

ได้ยินอย่างนั้นชวกรก็ตาโต จับอิงครัตหมุนซ้ายหมุนขวา พลางสายตาก็มองหามดตัวนั้น

“ไหนวะมดตัวเมีย มึงรู้ได้ไงว่ามันเป็นตัวเมีย แล้วมันมีจิมิไหมวะ ไหนกูขอดูหน่อย”

“มึงมองไม่เห็นหรอกมันเล็กนิดเดียว เคยได้ยินไหมว่าเล็ก เท่าจิ๋มมดอะ”

“แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเป็นตัวเมีย”

“เออกูรู้แล้วกัน”

“รู้ได้ไงวะ มึงบอกกูมั่งดิ”

“โอ๊ย! มึงไม่รู้สักเรื่องได้ไหมไอ้ชิ! ไอ้ชิหาย!”

ผมปล่อยให้ไอ้อิงกับไอ้ชิเถียงกันอยู่ในลิฟท์ ส่วนตัวเองก็ก้าวฉับ ๆ ออกมา แถมยังกระแทกไหล่ให้เหนือรีบเดินตามออกมาด้วย

“ฟ้าให้ไอ้สองคนนั่นค้างด้วยแค่ช่วงอ่านหนังสือสอบเท่านั้นนะ สอบเสร็จแล้วรีบไล่พวกมันกลับไปเลย” ผมสั่งเสียงต่ำอย่างถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของห้อง รวมทั้งความเป็นเจ้าของเหนือนทีด้วยเช่นกัน

“ครับ”

เหนือนทีรับคำยิ้ม ๆ ก่อนจะกดรหัสที่หน้าประตู แล้วยกมือขึ้นแตะแผ่นหลังบังคับให้ผมก้าวเข้ามาในห้อง

ผมโคตรชอบสัมผัสนี้เลย สัมผัสจากเหนือนทีเวลาที่เจ้าตัวทำไปโดยไม่รู้ตัว ทำไปตามความเคยชิน ความเคยชินที่คอยดูแลเอาใจใส่ห่วงใยผมทุกอย่าง ไม่รู้ว่าเหนือจะรู้สึกอะไรไหม แต่ผมโคตรรู้สึกเลย