ตอนที่ 2 นาย ฉัน และครอบครัวของเรา 2/2

“เมื่อเช้าพี่เหนือออกมาจากคอนโดไม่ยอมปลุกพี่มีฟ้าค่ะ พี่มีฟ้าตื่นมาไม่เจอก็เลยงอน” ยายน้องสาวพูดฉอด ๆ ไม่หยุด ราวกับว่ามันมานอนอยู่ใต้เตียง

“โถ… เรื่องแค่นี้เอง ยังไงก็ต้องมาเจอกันที่บ้าน จะงอนพี่เขาทำไม ห่างกันสักสองสามชั่วโมงไม่ได้เลยเชียวหรือ” คุณยายปล่อยเสียงหัวเราะออกมา และทุกคนก็พากันส่ายหน้าอย่างขบขัน เล่นเอาผมทำหน้าไม่ถูก ทำได้แค่ส่งสายตาคาดโทษให้น้องสาว และก็หันไปมองค้อนคนต้นเหตุ

ใช่ครับ ผมยอมรับว่าไม่พอใจที่เหนือนทีไม่ยอมปลุกผม ทั้ง ๆ ที่เราก็นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน!

“เอาเถอะ ๆ เห็นทะเลาะกันชั่วประเดี๋ยวประด๋าว สักพักก็ดีกัน เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ปากบอกว่าตัวเองโตแล้วก็อย่างอนเป็นเด็ก ๆ สิ”

ก็แล้วทำไมคุณยายมาลงที่ผมล่ะครับ ทีเหนือนทีที่รับปากทุกคนว่าจะดูแลผมอย่างดีผิดคำพูด ไม่เห็นมีใครตำหนิเลย ผมจึงอมลมแก้มป่อง แล้วก็คลานเข่าเข้าไปอ้อนอาวัสสาน

“หม่ามี้”

อาวัสสานขยี้ศีรษะของผมอย่างเอ็นดู แล้วก็หันไปดุลูกชายตัวเอง

“ทำไมเหนือไม่ปลุกน้องล่ะลูก ที่จริงพาน้องมาพร้อมกันก็ได้ คุณลุงคุณป้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาแวะไปรับที่คอนโด”

พอโดนแม่ตัวเองตำหนิ เหนือนทีก็ยืดตัวขึ้นมา ผมก็ยืดตัวตัวตรงเช่นกัน รอฟังซิว่าจะแก้ตัวว่าอย่างไร

“เมื่อคืนคุณฟ้าอ่านหนังสือดึกน่ะครับหม่ามี้ เหนือก็เลยอยากให้นอนพักนานหน่อย”

โอ๊ย… แพ้ความดี

คือเมื่อคืนผมนั่งเล่นเกมจนเกือบสว่าง หนังสือเหรอครับไม่ได้แตะสักตัว เพิ่งรู้ว่าโกหกตาใสมันเป็นอย่างนี้ ที่สำคัญไม่คิดว่าเหนือนทีจะกล้าพูดปดกับแม่ของตัวเอง

แต่ผมแอบเห็นนิ้วมือข้างซ้ายที่วางไว้ที่พื้นใต้เข่า นิ้วชี้กับนิ้วกลางนั่นไขว้กันอยู่… เจ้าเล่ห์ที่หนึ่งเลย!

การมาเยี่ยมคุณตาคุณยายที่บ้านวรภัทรนั้นเป็นเรื่องที่ทำให้ผมกับมีดาวมีความสุขที่สุด และทุกอย่างมันดีมาก ๆ แต่เสียเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือผมกับเหนือนทีจะไม่ได้นอนร่วมเตียงเดียวกันเป็นเวลาหนึ่งคืน

ผมพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนอนภายในห้องชั้นบนฝั่งที่จะมองเห็นบ้านเรือนไทย เมื่อนอนไม่หลับก็ลุกขึ้นมาแอบมองผ่านช่องหน้าต่าง บ้านไม้หลังใหญ่ปิดไฟมืดสนิท สงสัยเหนือนทีคงหลับไปแล้วล่ะมั้ง

ตั้งแต่ตอนสายก็ยังไม่ได้คุยกัน ยังไม่หายงอนนะจะบอกให้ แต่ทำไมไม่ง้อวะ? ฮึ่ย! จะโกรธแล้วนะคนบ้า!

ผมกลับมาทุ่มตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงไลน์

NorTH Send a sticker

สติ๊กเกอร์รูปการ์ตูนวันพีชมีข้อความกู๊ดไนท์ที่โชว์หลาอยู่ในข้อความแชทส่วนตัวของผมกับเหนือนทีทำผมเผลอยิ้มก่อนจะรีบหุบลงทันทีเมื่อรู้ตัวว่าจะหายงอนง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้ ผมจ้องไปบนหน้าจอว่าจะมีข้อความอะไรต่อมาหรือไม่ รออยู่พักใหญ่ก็ไม่มี

เงียบฉี่…

ว้อย! หงุดหงิดชะมัด

#$%^&*()_ !@#$%^&*()_ !@#$% Sky

ผมระบายอารมณ์ลงไปในข้อความ กดมันมั่ว ๆ ส่งไปหาอีกคน

ไม่อ่าน…

เชี่ย!

เป็นธรรมเนียมของบ้านเราทุกครั้งที่กลับมาบ้านวรภัทร การมานั่งเล่นในสวนหลังบ้านเรือนไทยถือเป็นสิ่งที่จะขาดไม่ได้ ในสวนหลังบ้านมีต้นไม้ใหญ่หลายต้นให้ร่มเงา มีพุ่มไม้ดอกหลากสีสันให้ความสวยงาม และยังมีสระบัวรูปหัวใจที่มองแล้วให้ความรู้สึกเย็นชื่นใจ

แต่แม้ว่าบรรยากาศจะชวนให้รื่นรมย์ขนาดไหน มันก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้ เพราะคืนก่อนก็เล่นเกมจนเกือบสว่าง เมื่อคืนยังนอนไม่ค่อยหลับอีกตางหาก สายวันนี้ผมก็เลย…

เอ๊ะ!...

กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟดริปทำผมตาสว่าง ผมจึงรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้กลุ่มญาติที่กำลังนั่งอยู่ในสนามหญ้าทันที

“อ้าว ตื่นแล้วเหรอมีฟ้า มา ๆ มาดื่มกาแฟกัน เหนือเขากำลังดริปเลย มาดูสิ” คุณแม่เรียกผมให้เข้าไปนั่งข้าง ๆ จังหวะที่ย่อตัวลงนั่งเหนือนทีก็ชายตามามองแวบหนึ่ง

ไม่นานกาแฟดริปกลิ่นหอมก็ถูกเลื่อนมาตรงหน้า ผมปรายตามองอย่างชั่งใจ

ชิ! คิดจะเอาใจด้วยกาแฟดริปของโปรดของผมเหรอ?

แต่แล้วผมก็เลือกที่จะโยนความรู้สึกน้อยใจใส่กระเป๋าเอาไว้ก่อน แล้วรับมันมาสูดกลิ่นหอมอย่างชอบใจ เรื่องอะไรจะยอมพลาดของอร่อย เดี๋ยวค่อยงอนต่อก็ได้วะ

เหนือนทีกระตุกยิ้มอีกแล้ว แววตาขบขันจนน่าหมั่นไส้

“บ่ายนี้ก่อนกลับคอนโด เหนือช่วยแวะไปทำธุระให้ยายหอมจันทร์ก่อนนะลูก”

“ได้ครับหม่ามี้”

ผมเหลือบมองเหนือนทีที่กำลังรับคำอาวัสสาน พลางก็คิดในใจอย่างเบื่อหน่าย ธุระที่ว่าก็คงไม่พ้นต้องพัวพันกับไอ้เด็กนั่น แดนดิน นวภูมินทร์ ไฮโซราชวัตรตัวแสบที่ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันสักเท่าไร จะปล่อยให้เหนือนทีไปบ้านนั้นคนเดียวไม่ได้

“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมขอกลับคอนโดพร้อมเหนือนะครับ”

เหนือนทีปรายตามองมาทางผม ส่งสายตาเป็นคำถามว่าหายงอนแล้วหรือไง?

ไม่!

ผมส่งสายตาตอบไปเช่นนั้น

แต่ไม่ให้เหนือไปบ้านไอ้เด็กนั่นคนเดียว!

เราสื่อสารกันทางสายตา เข้าใจกันอยู่สองคน ในขณะที่พ่อแม่ญาติพี่น้องพูดคุยกันอย่างออกรส ผมกับเหนือนทีก็จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนเมื่อได้ยินเสียงของมีดาวนั่นแหละ

“คุณพ่อคุณแม่คะ พี่มีฟ้ากับพี่เหนือทะเลาะกันอีกแล้วค่ะ!”