บทที่ 3 ดื่มเพื่อลืมเธอ

เมื่อพรนับดาวอยากดื่มเพื่อลืมเธอ ประธานหนุ่มสุดหล่อก็จัดให้...ทั้งคู่แม้ยังไม่ได้รู้จักกันแต่เขาอยากให้เธอผ่อนคลายจากการที่เธอคิดสั้น เขาจึงยอมทำตามใจเธอ ทั้งที่ปรกติไม่ใช่คนที่จะมานั่งตามใจผู้หญิงแบบนี้

ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง

"เชิญครับท่านประธาน" ไมเคิลเอ่ยพร้อมผายมือให้เจ้านายนั่งลงโต๊ะที่จัดการเตรียมให้ ร่างสูงใหญ่ขณะเดินไปนั่งเสียงของพรนับดาวพูดขึ้นพรางดึงปลายขายเสื้อเชิ้ตของสุทธิ์พิธา

"นี่คุณพาฉันมาที่ไหนจะหลอกฉันไปขายตัวเหรอ ไม่นะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันกลัวแล้ว" หญิงสาวรู้สึกหวั่นใจกลัวนิดหน่อยถามด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ ร้องพรางยกมือไหว้

"เอ๊า!!!!จะบ้ารึงไง ก็คุณบอกอยากเมาไม่ใช่เหรอนี่ไงร้านเหล้า "เสียงทุ้มสบถออกมาอย่างหัวเสียที่อุตส่าห์พามาผ่อนคลาย ไยบ๊องบ้องตื้นไม่ได้ดูสภาพเฉิ่มๆเลย เขาเพียงแค่คิดแต่ไม่ได้เอ่ยออกมา

"นี่คุณจะมอมฉันเหล้าฉันไปทำ ซัม ทิ่ง รอง เหรอไอ้บ้า....!!หญิงสาวมองตาเขม่นยังไม่วายที่คิดถึงเรื่องที่เขาจะทำมิดีมิร้าย.....

"นี่คุณผมจะบอกอะไรให้เอาบุญนะ ดูสารรูปตัวเองซะก่อน อย่างคุณไม่ได้แอ้มผมหรอกไม่ได้อยู่ในความคิดผมแม้แต่น้อย ระดับผมจะหยิบเอาใครก็ได้ ที่ผมต้องการเห็นคุณจะฆ่าตัวตายหรอกนะเลยช่วยนะ" น่าจะปล่อยให้ตายๆไปสุทธิ์พิธาเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวร้อนใส่ใบหน้าของเธอที่เขาแม้ไม่อยากจะมองแต่ก็ต้องมอง

อยากเมาใช่มั้ย ปากดีนักจัดให้ ด้วยความหมั่นไส้ในคำพูดของพรนับดาวเขาจัดการสั่งเครื่องดื่มหนัก ๆ มาให้เธอเพื่อจะได้สงบปากสงบคำบ้าง

"จัด B52 มา 5 ช็อท" มือแกร่งชูขึ้นกลางอากาศสั่งบาร์เทนเดอร์ ผ่านไปไม่นานบริกรของร้านหรูก็นำมาเสริฟ

" โห!!!!!!!!คุณอันนี้เค้าเรียกอะไรน่ากินจัง" ตาคู่สวยเหมือนเห็นเครื่องดื่มที่อยู่ในแก้วทำให้เธอตื่นตาตื่นใจเพราะไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน

"เค้าจุดไฟด้วยเหรอ?ว้าววววิเศษไปเล้ย ^___^"

"ใช่"

มือเรียวหยิบหลอดขึ้นมาดูดจนหมดแก้วด้วยความตื่นเต้นในรสชาติ ที่กลมกล่อมแม้จะมีเปลวไฟจุดในแก้วแต่ไม่ทำให้ร้อนเลย"ฮึ่มคุณอร่อยมากเลยเยี่ยมสุดๆ"

"เบาๆคุณค่อยดื่มทีละช็อต" สุทธิ์พิธาเห็นเธอดื่มแก้วต่อแก้ว จึงเอ่ยปรามเธอเอาไว้เพราะจะเป็นอันตรายเอาถ้าดื่มติด ๆ กันมากเกินไป ภายในหัวของเขาอดคิดไม่ได้ว่า ตายอดตายอยากมาจากใหน

"ฮึ่ม...-ขณะเดียวกันพรนับดาวเริ่มเมาตาหวานเยิ้มมองมาที่สุทธิ์พิธา สายตาเริ่มพร่าเบลอและเริ่มสะอึก "เอิ่กก"

"ฉันขอบคุณคุณมากนะคะ วันนี้ฉันสนุกมาก ไม่ค่อยได้มาเจออะไรแบบนี้

"หึ!!เพิ่งคิดได้"เขาเผลอหลุดพูดออกมา แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบแก้ตัว

"ไม่เป็นไรหรอกคุณ คุณเมามากแล้ว บ้านคุณอยู่ไหนเดี๋ยวให้ไมเคิลไปส่งที่บ้าน"

"ไม่อ่ะฉันไม่อยากกลับบ้าน" สิ้นประโยคคำพูดร่างเล็กฟุบหลับลงที่โต๊ะทันที

"ไมเคิลมาจัดการสิ ยังมีสติ มีชีวิตอยู่หรือเปล่า" สุทธิ์พิธาเห็นเธอฟุบลงแบบนั้นพลันตกใจเป็นอย่างมากรีบให้คนขับรถเข้ามาดู

"ครับนาย เธอน่าจะเมาแล้วน็อกหลับไปแล้วครับ เอาไงดีครับนาย"

"งั้น พาไปส่งโรงพยาบาลมั้ย?

" เอาไปพักคอนโดหลังที่ 8 ของฉันก็ได้ คิดซะว่าทำบุญ "

สุทธิ์พิธา เจ้าของธุรกิจคอนโดหรูชื่อดังหลายสาขาทั่วกรุง รถซุปเปอร์คาร์สิบคัน และพร้อมเจ็ทส่วนตัว ขณะเดียวกันจู่ๆ หญิงสาวคู่นอนอีกคนของสุทธิ์พิธาก็โผล่มา

"อร้ายยยยโซแปง..."เสียงแหลมของแอนนี่ ปรี่เข้ามากอดแขนกำยำของเขา

"ไม่มาหาแอนนี่นานเลยแอนนี่คิดถึงพิธามากเลยรู้มั้ย?จะมาทำไมไม่บอกกันคะ"

เจ้าของร่างหนาอันหล่อเหลาได้แต่เผยยิ้มแห้ง ๆ เมื่อหญิงผู้ไม่ได้ปรารถนาจะเจอโพล่งมาแบบนี้ เขาแทบจะเบือนหน้าหนี

"เอ่อคือ..คิดถึงเช่นกันนะจ๊ะแต่ตอนนี้คงไม่สะดวกแล้วเดี๋ยวเราเจอกันนะแอนนี่"

โปรดติดตามตอนต่อไป.......