หนุ่มน้อยแสนหวาน [3]

นนทกรนั่งอยู่บนขอบหน้าต่างไม้ ปล่อยให้สองมือนวลนุ่ม กำแน่นไม่ขยับ เรือนหน้าเขาค่อนข้างเหงื่อตก และริมฝีปากบิดเบ้ เรียวฟันสวยงามกำลังขบฟันกรามเข้าหากัน จนขึ้นสันกรามเพราะเขาเกิดอาการตื่นเต้นมาก

เรือนต้นขาเขาต้องกางออกกว้าง เพราะว่าช่องว่าตรงกลาง วารินทร์เขยื้อนเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ตรงหน้าเขา และใช้สองมือกร้านงานฝีมือ จับเรือนขาเอาไว้ พลางลูบไล้เบาๆ ระหว่างพูดคุยกัน...

วารินทร์พานนทกรเข้ามาในสวนต้นไม้ของเธอ เข้ามาในเรือนกระจก และชักชวนให้เขาไปนั่งที่ขอบหน้าต่าง เธอจะมีโอกาสได้ใช้ปากกับส่วนสำคัญของชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าในรุ่นลูก...

“คะ...คะ... คุณ...คุณป้า!!! ครับ!!! ผะ...ผะ...ผม... ผม...” นนทกรไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อน เมื่อได้รับความอบอุ่นจากปลายลิ้นเปียกชุ่มที่แสนเย็นฉ่ำ โลมเลียลากไล้จากปลายจรดโคน... มือบางเต็มไปด้วยริ้วรอยบางแห่ง กอบกำรูดคลึง และจับลำท่อนของเขาเอาไว้มั่น

จากเดิมมันนอนหลับตัวเล็กนิดเดียว บัดนี้มันเริ่มเติบใหญ่จนเขารู้สึกเจ็บปลายมาก เมื่อเรือนนิ้วมือของวารินทร์กำลังถลกส่วนหนังหุ้มปลาย นนทกรเจ็บเสียวแปลบ หน้าเบ้ไปบ้าง

“ไม่เป็นไรนะ ป้าจะช่วยคลายเจ็บให้” วารินทร์แนะนำก่อนจะเริ่มอ้าปากโอบอุ้มส่วนปลาย พลางใช้ความเปียกของน้ำลายและลิ้นโลมเลียให้เขาคลายความเจ็บปวด รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้ชิมของหวานจากหนุ่มน้อยแสนน่ารัก ถ้าลูกสาวเธอไม่เอา...เธอนี่แหละจะเอาเขาไว้เอง

“คะ...คะ...คุณป้า...ครับ!!! มันจะ...จะ...ดะ...ดีรึ...รึครับ...” นนทกรเสียววาบและตื่นเต้นสุดๆ ร่างเขาเกร็งไปหมดและรู้สึกเสียวจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่

นนทกรพยายามใช้สองมือตัวเองเกาะขอบหน้าต่างเอาไว้ ระหว่างกางขากว้างๆ อย่างลืมตัว ปล่อยให้เพื่อนแม่โน้มตัวลงต่ำ และนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังเพลิดเพลินใช้ปากกับความเป็นชายของเขาตามลำพังยามนี้ จนบางครั้งนนทกรรู้สึกอยากจะดันความเป็นชายเข้าไปในปากของวารินทร์ให้มันไล่ลึกเข้าไปให้มากยิ่งๆ ขึ้น

******

ความเป็นชายที่ตื่นตัวอวบอิ่มใหญ่เนื้อแน่น เอ็นตึง กำลังบวมพองขยับขยายใหญ่ นนทกรเคยแค่ผันเปียกในตอนเช้า และมันจะหลับทั้งวัน แต่มาครานี้มันกลับถูกปลุกให้ตื่นด้วยมือและปากของเพื่อนแม่ เธอนุ่มนวลและใช้ปากอย่างถนุถนอมกับส่วนสำคัญของเขา เสียนนทกรนึกอยากจะใช้มือกดหัวเพื่อนแม่ แต่เขากลับรู้สึกเกรงใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ยังไม่เคยมาก่อนรึ?” วารินทร์กล่าวถามอย่างสนใจ เพราะหนังหุ้มส่วนปลายหัวบาก ยังไม่อาจถลกเปิดได้ นี่เธอคงได้เปิดซิงเด็กหนุ่ม ซึ่งหมั้นหมายกับลูกสาววัยเฮี้ยวเอาไว้...ถือว่าเป็นการสอนมวยให้เขาไว้เลยก็น่าจะโอเค...

“เคยอะไรรึครับ?” นนทกรยังนึกภาพไม่ออกว่า หากเสร็จจากตรงนี้เมื่อเขาเสียน้ำขุ่นไปแล้ว เขาจะมองหน้าเพื่อนแม่ติดมั๊ยนะ... ที่ต้องมาใช้ปากและมือให้กับของลับของเขาแบบนี้

“ถ้าไม่เคย...ป้าจะสอนให้นะ” วารินทร์เริ่มยิ้มหวาน และเริ่มปากดูดกลืนความเป็นชายของนนทกรให้ลึกขึ้น ลำท่อนที่ยาวขยายใหญ่ อวบอิ่มคับปากเธอเสียวาริทร์รู้สึกพอใจ มันคับแน่นและเธอไม่ได้ทำอะไรอย่างนี้นานแล้ว

“ถ้า... ถ้าวัน...วิสา...ถามล่ะ...ครับ!!!” นนทกรแค่ไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางขัดเคืองกัน... วารินทร์ยังคงดูดองคชาตจ๊วบจ๊าบเอร็ดอร่อย และเธอรู้สึกดีจนไม่อยากคายมันออกมา เพื่อตอบคำถามของนนทกร

แต่หนุ่มน้อยกลับเสียวตัวเกร็ง และเขาเริ่มจะทนไม่ค่อยไหว เขาเคยทำอะไรแบบนี้ซะที่ไหน เมื่ออารมณ์ภายในกายหนุ่มพลุ่พล่านซาบซ่านโลดแล่นสุดๆ เมื่อเรียวริมฝีปากนุ่มๆ ของวารินทร์กลืนความเป็นชายของเขาแทบมิดลำ

“คะ... คะ... คุณป้าครับ!!! ผมจะ... จะ... อ๊ะ...อ๊าก...!!!!” นนทกรบอกไม่ทัน เมื่อของเหลวในร่างกายของเขาปั่นป่วนสุดๆ รู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนหลั่งไหลอัดฉีดอยู่ในปากของวารินทร์ เสียมันทะลักออกมานอกริมฝีปากเธอ เรือนหน้าเธอรู้สึกมีความสุข และยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจ

“ผมขอโทษนะครับ คราวหน้าผมจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว” นนทกรรู้สึกผิดที่เขาทำเช่นนั้น และคิดว่าไม่น่าเผลอตัวเข้ามาอยู่ในนี้ตามลำพังกับเพื่อนแม่เลย

“ไม่เป็นไรหรอกจ้า... ป้าแค่เหงาน่ะ และป้าก็เป็นคนชวนนนทกรมาด้วยกันนิจ๊ะ... เรื่องพวกนี้ที่เราทำกันตามลำพัง ไม่ต้องไปบอกจรรยาภรณ์หรือวันวิสาหรอก เป็นแค่เรื่องเราสองคนตามลำพังตอนนี้ดีกว่ามั๊ยจ๊ะ...”

วารินทร์รู้สึกเกิดอารมณ์ร่วมและอยากจะทำต่อ เธอสำรวจเรือนหน้าหนุ่มน้อย ที่ตื่นเต้นเสียเหงื่อแตกท่วมกาย บางทีจะต้องพาเขากลับไปอาบน้ำให้คลายร้อนเสียหน่อย และน่าจะให้ไปนอนพักเล่นในบ้านเธอ เพื่อว่าจะได้มีโอกาสต่อยอดรอบถัดไป

“คือ... มันเป็นครั้งแรกของผมที่ทำอะไรแบบนี้ ปกติผมจะใช้มือชักว่าวตอนเช้าเสียมากกว่า”

“คราวหน้าอย่าปล่อยทิ้งแบบนั้นอีกนะ ป้าเสียดาย...ถ้ารู้สึกอยากจะทำแบบนั้นอีก ก็แวะมาหาป้าตอนวันวิสาไม่อยู่ ดีมั๊ยล่ะจ๊ะ” วารินทร์ดันเสนอแนะเพื่อชักชวนนนทกรให้มาอยู่กับเธอ แทนที่จะอยู่กับวันวิสาตามความเข้าใจของจรรยาภรณ์

“อ่ะครับ... ถ้าเช่นนั้นผมคงจะต้อง...” นนทกรคิดว่าควรเผ่นหนีดีกว่า เขารู้สึกแปลกๆ เสียแล้วสิ เวลาที่เพื่อนแม่กำลังตีสนิทกับเขา มากกว่าจะเป็นคู่หมั้นที่ยังไม่ได้เริ่มต้นรู้จักกันดี

“อย่าเพิ่งไปไหนเสียสิ... เหงื่อแตกท่วมตัวขนาดนี้ ไปอาบน้ำในบ้านป้าก่อนก็ดีนะ... ท่าทางจะเหนื่อย อยู่ต่อก่อนเถอะ” วารินทร์ชักชวนหนุ่มน้อยรุ่นลูก ให้ออกจากเรือนกระจกในสวนต้นไม้ของตัวเอง

มือกร้านริ้วรอยจูงมือหนุ่มน้อยให้ติดตาม เพื่อพาเข้ากลับเข้ามาในบ้าน เธอลงกลอนล็อคประตู มิให้วันวิสากลับเข้ามา และจะไม่ให้นนทกรหลุดมือออกไป นานหลายปีแล้วที่ไม่ได้ชายหนุ่มตกถึงท้อง เธออยากมีความสุข และได้ระบายอารมณ์บ้าง แม้จะกับคู่หมั้นของลูกสาวก็เถอะ...

ท่าทางเขาจะยังเป็นหนุ่มน้อยไก่อ่อน ซึ่งจะต้องพึ่งพาเธอสอนให้เป็นชายหนุ่มที่มากด้วยประสบการณ์ อย่างน้อยหากเขาเก่งเรื่องทางนี้บ้าง ก็อาจจะปราบพยศลูกสาวเธอได้เลย ... รึไม่ก็... เขาจะต้องกลายเป็นผัวเก็บเธอ หากวันวิสาเกิดอยากจะถอนหมั้น...

แค่เริ่มต้นวันแรก วันวิสาก็สนใจนนทกรแล้ว... แต่วารินทร์กลับสนใจเขามากกว่า หวังว่าจรรยาภรณ์จะไม่รู้ความสัมพันธ์ที่มากกว่าการเป็นป้ากับหลานชาย มีอะไรด้วยกันลับหลังจรรยาภรณ์...

รอยยิ้มของวารินทร์กรีดหวาน และกว้างขึ้น เมื่อได้ตัวนนทกรอยู่ด้วยกันตามลำพัง หนุ่มน้อยรู้สึกหวาดหวั่น และเสียวสันหลังวาบ เมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา มันทำให้เขารู้สึกเงอะงะ และโอนอ่อนผ่อนตาม ปล่อยให้เพื่อนแม่ ทำอะไรตามอำเภอใจกับของสงวนของเขา

ถึงนนทกรจะรู้สึกตื่นเต้น และปลดเปลื้องความรู้สึก มันทั้งเจ็บและเสียวสุดๆ ตามๆ กัน ราวกับได้ขึ้นสวรรค์จนเขาเสร็จน้ำแตกในปากเพื่อนแม่ นนทกรรู้สึกว่า เพื่อนของแม่จะใจดีกับเขาเป็นพิเศษ และยินดีจะทำดีกับเขาได้มากกว่าที่คิด

******