เพื่อนสนิทสาวของวรัสยา

​

วรัสยา วรโชติอิงคนันท์ หรือเจน เป็นเด็กสาวที่โชคดี เพราะพ่อแม่เป็นคนขยันทำงาน มีฐานะดีมาก เกือบจะเข้าขั้นร่ำรวยก็ว่าได้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่มีใครกล้าขัด ยิ่งไปกว่านั้น ทุกๆ คนรู้ว่า เธอมีธนวิชญ์เป็นเพื่อนสมัยเด็ก ซึ่งกำลังเรียนใกล้จบศึกษาพร้อมๆ กันกับเธอ

เพื่อนนร.คนอื่นๆ มักจะแอบซุบซิบนินทา ต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับวรัสยากับธนวิชญ์ต้องเป็นแฟนกันแน่ๆ ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาเป็นแค่เพื่อนเล่นเพื่อนสนิท ที่แอบเอากันแรงๆ แต่ยังเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่

วรัสยายังคงนั่งทำรายงานอยู่กับเพื่อนสาวอีกสี่คน ที่ม้าหินอ่อน พวกเธอเรียนห้องเดียวกันในสายศิลป์-ภาษา เด็กสาวม.ปลายกำลังนั่งปรึกษาหารือ หันหน้าเข้าหากันเรื่องหางานทำหลังเรียนจบม.ปลาย

“มีงานอะไรดีๆ ที่ไม่ต้องทำงานเหนื่อยมาก แต่ได้เงินเยอะๆ วะ อยากเกษียญตัวเร็วๆ สบายตัวไปตลอดชีวิต” มะปราง เป็นเพื่อนสนิทกับวรัสยามากพอสมควร เธอไม่ได้ร่ำรวย และก็อยากมีเงินหนาๆ เหมือนวรัสยา ที่คบกันเพียงแค่อยากมีเพื่อนรวยๆ ค่อยให้ยืมเงิน หรือเลี้ยงขนมเท่านั้น

“กูก็หาอยู่ อย่างกับตอบโจทย์เลขง่ายๆ นะมึง” อีฟตอบมะปรางน้ำเสียงขุ่นๆ ระหว่างสไลด์มือถือทรัชสกรีน หางานรับสมัครเด็กม.ปลายหรือปวช. รับเข้าทำงานอย่างพวกพีอาร์ พนักงานต้อนรับเป็นต้น

“ไอ้สมการตลกโปกฮา กะลาครอบหัวเนี่ยนะเรียนง่าย? หัวกูจะระเบิดตายเวลาคิดเลขคำนวณ อาจารย์พูดอะไรกูไม่เห็นเข้าใจเลย ตกลงจะเอางานอะไรดีวะ? ที่ได้เงินเยอะๆ” พริก สาวม.ปลายทำตัวเปรี้ยวจี๊ดดุจมะนาว บ่นใส่อีฟกลับ หลังจากพบว่าเธอตอบเรื่องเลขง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยใส่ปาก

วรัสยาปลายตาออกจากงานเบื้องหน้า หันมาสนใจเพื่อนสาวสามคนคุยกัน เริ่มจะขาดสมาธิกลางคัน ทำรายงานต่อไม่ไหว นึกอยากจะร่วมคุยสนุกกับเพื่อนสาวในก๊วน แทนที่จะรวมหัวปรึกษาทำรายงานกัน

“อีกไม่กี่เดือนก็เรียนจบแล้ว ใจร้อนอยากทำงานขนาดนั้นเลยหรอ?” วรัสยาถามอย่างสงสัย เพราะวันๆ เธอแทบไม่ต้องดิ้นรนอะไร อย่างเพื่อนสาวซึ่งกำลังปรึกษากันเพียงแค่สี่คน

“ใครจะไปสบายอย่างเธอล่ะเจน เกิดมาบนกองเงินกองทอง พวกเรามันไม่เหมือนเธอหรอกนะ” ฟรุตตี้ แม่นางขี้บ่นซึ่งนั่งอยู่ข้างวรัสยา เหน็บแนมเล็กน้อยไม่ได้มีฐานะดี บ้านเดี่ยวสวยงาม หรือได้มีโอกาสไปเรียนพิเศษ

“อ้าว... มาว่าเค้าทำไมล่ะ?” วรัสยาบ่นกลับ ไม่เข้าใจว่าการหางานก่อนเรียนมหาวิทยาลัย มันยากเย็นลำบากเพียงนั้นเชียวรึ หรือว่ามันต้องรีบร้อนขนาดนั้น

“พวกเราไม่มีเงินเก็บสำหรับเรียนต่อมหาวิทยาลัยหรอกนะ เจน... มีฐานะไม่ดี เงินทองก็ไม่มี ทุนการศึกษาก็ไม่มี แค่จะสมัครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยดังๆ ดีๆ ยังยากเลย” อีฟตอบตามความจริง พลางแกะยางรัดผม ปล่อยให้ผมยาวสยายให้สบายหัว หันมาหยิบหวีมาแปรงผม แล้วรวบมัดใหม่อีกครั้ง

อีฟอยากแต่งตัวให้สวยขึ้นก่อนเลิกเรียนกลับบ้าน เพื่อให้ธนวิชญ์หันมามองเธอบ้าง หลังจากแอบลอบมองเพื่อนสมัยเด็กของวรัสยาอยู่บ่อยครั้ง

เธอไม่กล้าพูดไปตามตรงหรอก ว่าแอบชอบธนวิชญ์อยู่นานแล้ว กลัวจะทะเลาะกับวรัสยามากกว่า เธอแค่ไม่มั่นใจว่า ธนวิชญ์เป็นเพื่อนสมัยเด็กจริงๆ หรือว่าแอบเป็นแฟนกันแน่

“งานนี้เลยเป็นไง” พริกหันไปมองมือถือของอีฟ ซึ่งมันโผล่รายละเอียดงานรับสมัครสาวสวย ทั้งต้อนรับ และพนักงานสาวสวยมากมาย เงินเดือนตั้งแต่สามหมื่นถึงหลักแสน แม้คุณวุฒิจะรับเพียงแค่ม.สามเริ่มต้นจนถึงปวช.

“มันเป็นงานแบบไหนกันล่ะ?” วรัสยาถามด้วยความสนใจ แต่สายตาเพื่อนสาวทั้งสี่ หันเข้าหากัน พลางแอบหัวเราะยิ้มร่าเริง

“ไอ้งานแบบนี้ มันไม่เหมาะกับเธอหรอกนะเจน... มันเหมาะกับพวกเรามากกว่า อย่างน้อยถ้ามีเงินมากพอ เราก็คงจะมีโอกาสได้เรียนต่อมหาวิทยาลัยได้เสียที” มะปรางตอบอย่างมีความหวัง การเรียนของเธอไม่มีทางขอทุนการศึกษาได้หรอก จึงมาหวังพึ่งหาเงินทางลัดด้วยงานที่ไม่ค่อยเหมือนพนักงานเงินเดือนทั่วไป

“ไปด้วยคนสิ อยากรู้อ่ะ” วรัสยาไม่อยากถูกเพื่อนผลักห่าง เพียงแค่เธอเป็นลูกคนมีฐานะ และไม่อาจช่วยเหลืออะไรเพื่อนได้เลย

******

เพื่อนสาวทั้งสี่นั่งเงียบ พลางหันมองหน้าราวกับปรึกษาโดยไม่พูดเยอะ พลางหันกลับมามองวรัสยาพร้อมๆ กันอีกครั้ง พลางลั่นระเบิดหัวเราะออกไป

“เอางี้ล่ะกันนะ... วันเสาร์นี้พวกเราจะไปสมัครงาน ก็ออกมาด้วยกันเลยนะ ขับรถออกมารับพวกเราไปส่งหน่อยสิ” พริกออกความเห็น พลางอยากให้วรัสยาขับรถไปรับไปส่งพวกเธอด้วย มันทำให้วรัสยาลำบากใจ

“พ่อไม่ให้ขับรถน่ะสิ แต่ถ้าจะให้ช่วยเรื่องค่าแท็กซี่ก็พอได้อยู่ ให้เค้าไปด้วยนะ” วรัสยาอยากมีเวลาไปเที่ยวกับเพื่อนสาวบ้าง และหลังจากนั้นค่อยไปแอบมีเซ็กซ์กับธนวิชญ์ ก็คงจะยังพอมีเวลาอยู่บ้าง

“ตกลงตามนี้ มาจดรายละเอียดกันดีกว่า ว่าต้องเตรียมเอกสารอะไรไปสมัครทำงานช่วงแรก...” อีฟเรียกความสนใจเพื่อนสาวทุกๆ คน เพราะเธออ่านรายละเอียดแล้ว มันเริ่มงานด้วยการทำพาร์ทไทม์ก่อน ถึงจะได้ทำงานประจำ

“ช่วงแรก... มีเป็นระดับเลเวลด้วยหรอ?” ฟรุตตี้ถามอย่างสงสัย ราวกับไม่ได้ตั้งใจฟังตั้งแต่ทีแรก มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก หากเธอจะเรียนหนังสือไม่เก่ง แต่ก็อยากได้งานดี เงินเยอะ พร้อมกับสามีทำการบ้านเจ๋งๆ ยิ่งหล่อเอาใจใส่ เธอพร้อมจะเป็นแม่พันธ์ให้อย่างดี

“ทดลองงานก่อนทำจริงน่ะสิ งานแบบนี้... น่าจะเข้ากับแกได้นะ ฟรุตตี้” อีฟมองอย่างมีลับลมคมใน ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนสาวเธอคนนี้เป็นคนแบบไหน

“ถ้าได้เจ้านายหล่อ รวย ชอบผู้หญิงแบบกู... งานนี้กูจะขยันตั้งใจอึ๊บเขาได้ทุกคืน เพื่อได้จัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ พร้อมเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศ...”

“โอ๊ย!!! ... ตื่นเถอะ อีฟรุตตี้!!!” มะปรางและพริกตะโกนใส่หน้าปลุกความฝันกลางวันของฟรุตตี้ให้ตื่นเสีย ทำให้วรัสยากับอีฟหัวเราะพร้อมกัน

เด็กสาวนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว วรัสยาจึงให้ความสนใจกับรายงานเบื้องหน้า ในขณะที่อีฟขอตัวไปห้องน้ำเพียงลำพังอย่างเร่งรีบ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เธอเหลือบไปเห็นธนวิชญ์กำลังเก็บลูกบอลไปห้องพละพอดี...

“ไปไหนหรอ? วิชญ์” อีพเดินเข้ามาทักทายยิ้มแย้ม เวลานี้ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว ทำให้อาจารย์หลายๆ คนรีบกลับเข้าห้องพักครู เพื่อทำผลประเมินและเช็คงานของนร.

“พึ่งเลิกเล่นบอลน่ะ กำลังจะเอาลูกบอลไปเก็บที่ห้องพละ มีอะไรหรือเปล่าอีฟ?” ธนวิชญ์หันมาถามอย่างสนใจ เขารู้จักเธอดี เพราะเป็นเพื่อนสนิทเรียนห้องเดียวกับวรัสยา

“ไปด้วยคนสิ” อีฟยิ้มแย้มพลางจูงแขนเขาไปด้วย เด็กหนุ่มรู้สึกแปลกใจและประหลาดใจ แต่ยังรับไมตรีพร้อมยินยอมตามคำขอของอีฟ เขาไม่ทันเห็นวรัสยาอยู่แถวนั้นด้วยซ้ำ อีกทั้งวรัสยาก็นั่งหันหลังบนม้าหินอ่อน เพื่อทำรายงานกับเพื่อนสาวที่เหลือ โดยไม่เห็นอีพเดินไปกับธนวิชญ์ด้วยกัน

******

​