สารภาพรัก

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในห้องพละศึกษาตามลำพังกับอีฟ เธอเห็นว่าช่วงใกล้เลิกเรียนทุกๆ คนไม่ได้สนใจที่ห้องพละ นร.ม.ต้นและม.ปลายต่างสนใจกับเวลาเลิกเรียน เพื่อออกไปจากโรงเรียนกันอย่างดีใจ

เด็กสาวหันมานาฬิกาที่ข้อมือ เธออาจได้เวลาดีๆ กับธนวิชญ์สักระยะสั้นๆ อย่างน้อยเธออยากอยู่กับเขาตามลำพังบ้าง โดยไม่มีวรัสยาคั่นกลางอีกต่อไป

“อ้าว...ปิดประตูทำไมล่ะอีฟ?” ธนวิชญ์รู้สึกแปลกใจที่เพื่อนสาวทำแบบนั้น หัวใจเขาเต้นผิดปกติ และรู้สึกว่าอาจจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น

“อยากคุยด้วยตามลำพังน่ะ ไม่อยากให้เจนรู้” อีฟอยากบอกเขาว่าเธอคิดยังไงกับเขา อย่างน้อยเวลานี้ เป็นโอกาสเหมาะสำหรับเธอแล้ว

“อืม ได้สิ” ธนวิชญ์ไม่ได้รังเกียจอะไรอีฟเลย เพราะเธอเป็นผู้หญิงน่ารัก เรียนเก่ง ต่างกับวรัสยาตรงที่ ฐานะ มีบ้างที่ธนวิชญ์แอบลอบมองอีฟเป็นบางครั้ง

เขายังเคยแอบมองหน้าอกกลมใหญ่ๆ เวลาเธอเล่นพละ ทำให้เขาเห็นรูปร่างของเธอที่สูงกว่าวรัสยา ยิ่งรวบผมยาวหางม้า ตัดหน้าม้าสั้นๆ เขาก็ยิ่งชอบมองเวลาเธอยิ้มจนแก้มปริ

“อีฟชอบ...” ธนวิชญ์รีบใช้เรียวนิ้วมือปิดปากอีฟทันที เพราะไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดคำนี้ออกมา

“ชู่... มาบอกเราใกล้ๆ สิ” เด็กหนุ่มเดินเข้าไปดึงมืออีฟเข้าหากายเขา เด็กหนุ่มสวมกอดเพื่อนสาวแนบกายด้วยสองแขน ทำให้อีฟตื่นกลัวหัวใจเต้นแรง ไม่คิดเลยว่าการถูกผู้ชายกอดจะรู้สึกอบอุ่น และรู้สึกดีได้เพียงนี้

“วิชญ์... อีฟพูดได้หรือยัง?” เด็กสาวพยายามเงยหน้ามองชายที่ชอบซึ่งอยู่สูงกว่า อย่างน้อยตอนนี้เธอรู้สึกเขินจนเริ่มจะไม่กล้ามองหน้าวิชญ์อีกต่อไปแล้ว

“อื้อ! บอกเราใกล้ๆ หูเราสิ” วิชญ์โน้มตัวลงมาเพื่อจะได้มองหน้าอกขออีฟใกล้ๆ มันทำให้เขารู้สึกตื่นตัวจนอยากจะทำอย่างที่ใจต้องการ อย่างน้อยหน้าอกของอีฟก็ใหญ่กลมสวยกว่าของวรัสยา

“อีฟชอบวิชญ์นะ เรามาเป็นแฟนกันมั๊ย?” เด็กสาวบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกไป อย่างน้อยก่อนเรียนจบเธอก็อยากจะสมหวังกับธนวิชญ์ เผื่อเธออาจจะโชคดีมีโอกาสกับผู้ชายที่ชอบได้บ้าง

“ทำไมเราช่างมีใจตรงกัน เราแอบชอบอีฟมานานแล้ว” เด็กหนุ่มตอบร่าเริงพลางสวมกอดเด็กสาวเอาไว้ในอ้อมกอด พลางขอหอมแก้มเสียเลย ในเมื่อเขากอดเธอเอาไว้อยู่แล้วตอนนี้

เขาอยากมีอะไรกับเธอตอนนี้เสียจริงๆ ความต้องการภายในกายตื่นตัวเต็มที่ ธนวิชญ์นึกอยากมีอะไรด้วยกันกับอีฟตอนนี้ ซึ่งไม่ใช่วรัสยา

ในขณะที่แววตาสองคู่กำลังสอดประสาน เด็กหนุ่มตั้งใจจะขอจูบแฟนสาวคนใหม่ยามนี้ ได้ลิ้มรสหวานจากคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนเล่นสมัยเด็ก

อีฟหลับตารอรับการจูบของธนวิชญ์ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะชอบเธอด้วยเหมือนกัน และเสียงออดดังไปทั่วโรงเรียน ขัดจังหวะดีๆ แบบนี้ของธนวิชญ์กับอีฟ

“หมดเวลาซะแล้ว สงสัยคงจะไม่ได้...” อีฟรู้สึกเขินหน้าแดง ที่พลาดการจูบ หมดโอกาสดีๆ ที่เคยแอบคิดเอาไว้ แต่นั้นไม่ได้ทำให้ธนวิชญ์เลิกรากลางคัน

“กลับบ้านด้วยกันสิ แวะไปบ้านเราก่อนมั๊ย?” ธนวิชญ์บอกอีฟด้วยน้ำเสียงร่าเริง แต่เขาพึ่งนึกออกว่า เย็นนี้จะต้องพาวรัสยากลับบ้านพร้อมกัน ต้องเลี้ยงข้าวเย็น อีกทั้งต้องมีเซ็กซ์กับวรัสยาอีกด้วย

เด็กหนุ่มต้องใช้ความคิดอีกสักระยะ เพื่อหาทางผลักเพื่อนเล่นสมัยเด็กให้กลับไปนอนอยู่ที่บ้าน โดยเขาจะได้มีโอกาสสวมกอดแฟนสาวคนใหม่เสียที ได้เปลี่ยนลีลารักกับผู้หญิงคนใหม่เสียทีก็ครานี้...

******

วรัสยากำลังรอธนวิชญ์มารอรับกลับบ้าน เพราะพวกเธอต้องเดินทางกลับบ้านพร้อมกันเสมอ แต่ปรากฏว่า มะปราง พริกและฟรุตตี้ ตั้งใจจะชวนอีฟและวรัสยาไปเที่ยวห้างเพื่อไปดูหนังหลังเลิกเรียนด้วยกัน วรัสยากำลังรออีฟมาสมทบก่อนจะไปด้วยกัน

ทันใดนั้นที่ธนวิชญ์เดินออกมาพร้อมกับอีฟพร้อมกัน ทำให้สายตาของเพื่อนสาวทั้งสามหันมามองพร้อมๆ กัน ราวกับอยากจะตอกย้ำว่า วรัสยาคงจะอกหักจากธนวิชญ์

“เฮ้ย สองคนนั้นเดินออกมาพร้อมกัน ไปแอบมีอะไรกันหรือเปล่าวะ?” เพียงคำพูดของพริกดังขึ้นมาตามภาพที่เห็น ก็แทบจะแทงใจดำวรัสยา แต่เธอไม่ได้เป็นแฟนกับธนวิชญ์เสียหน่อย

“พูดอะไรไม่เกรงใจวิชญ์เลย เขาจะเสียหายนะ” วรัสยาพูดค้านเพราะเหตุการณ์แบบนี้มันแปลกไปกว่าเดิม

“โหย... โดนเพื่อนรักหักเหลี่ยม แย่งแฟนไปต่อหน้าเสียแล้วสิ เจน” มะปรางแซวกลับ ทำหน้าที่เพื่อนรักดามใจเพื่อนสนิท วรัสยาเริ่มจะไม่เข้าใจแล้วว่า เพียงแค่เขาสองคนเดินออกมา ทำให้เพื่อนสาวเธอถึงกับต้องพูดจาอะไรแย่ๆ แบบนี้

“เธอสองคน... ไม่ได้มีอะไรกันใช่มั๊ย?” วรัสยาถามตะกุกตะกัก เพราะเธออยากได้ของเล่นของเธอคืน แต่กลับเห็นมันไปอยู่ข้างอีฟ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทอีกคนต่อหน้า

“พูดอะไรบ้าๆ น่ะเจน หิวข้าวหรอ?” ธนวิชญ์บ่นน้ำเสียงขุ่นๆ แววตามองเธอไม่เหมือนเดิม เพราะปกติแล้วเขาจะยินยอมไปรับเธอแต่โดยดี เพื่อมารับไปบ้านพร้อมกัน มีเซ็กซ์กันตามลำพังก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง มาวันนี้เขาเปลี่ยนไปจากเดิม

“เอ่อ... แค่นี้ต้องว่าเค้าแรงๆ ด้วย เรากลับบ้านกันเถอะ วิชญ์” วรัสยาแค่อยากได้ของเล่นของเธอคืน เธอยังต้องการมีเซ็กซ์ลับๆ กับธนวิชญ์อยู่ แม้ว่าเขาจะทำให้เธอไม่เสร็จถึงสวรรค์ แต่เขาเป็นของมีค่าของเธอยามนี้เพียงคนเดียว เด็กสาวรู้สึกไม่อยากไปดูหนังก็เพื่อนสนิทซะแล้ว

“พวกนายสองคนจะไปเดทกันหลังเลิกเรียนหรอ? ดีเลย... พวกเราจะไม่อยู่รบกวนและจะพาเจนไปเที่ยวดูหนังที่ห้างพอดี...” ฟรุตตี้เข้ามาผสมโรงดึงวรัสยาออกห่างจากอีฟ ราวกับเพื่อนรักเพื่อนสนิทจะเข้าข้างอีฟมากกว่าวรัสยา

“พูดอะไรของพวกแกน่ะ เราไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย เราขอตัวกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน” อีฟเดินหนีหลบหน้าเพื่อนสนิททั้งกลุ่ม รวมทั้งหลบหน้าวรัสยา

เธอหน้าหงิกอดใจสั่นมิได้ หลังจากวรัสยาพูดอะไรแปลกๆ แบบนั้น ทั้งๆ ที่เธอก็รู้อยู่แก่ใจ หลังจากแอบนัดแนะกับธนวิชญ์ว่า จะไปเจอกันที่บ้านเขา

“ปะ กลับบ้านกัน!” ธนวิชญ์โอบรอบคอของวรัสยาเหมือนเคย พลางดึงกลับบ้านพร้อมกันเช่นเดิม เพียงแค่วันนี้เขาอาจจะต้องไปหยิบอาหารมาให้วรัสยา พลางดันเธอกลับบ้านตัวเอง เพราะหลังจากเวลานั้นเขาอยากจะมีเวลาดีๆ กับอีฟเพียงลำพังสองคนบ้าง

อีฟเดินตามหลังธนวิชญ์หลังจากแอบหลบเพื่อนสนิททั้งหมด เธอทำตามแผนของแฟนหนุ่ม เพราะเขาบอกให้เธอทำตามอย่างที่บอก คอยติดตามเขาจนถึงหน้าหมู่บ้าน แล้วรอเขาออกมารับ เพื่อจะมีเวลาดีๆ ด้วยกันตามลำพัง โดยไม่ให้วรัสยามาเห็นว่า อีฟเป็นแฟนเขา

แม้อีฟจะรู้อยู่แก่ใจว่า ธนวิชญ์เป็นเพื่อนสมัยเด็กของวรัสยา เธอแค่ไม่มั่นใจว่าเป็นความจริง หรือแอบเป็นแฟนกันแน่ เพราะตอนนี้เธอยอมแอบเป็นแฟนกับธนวิชญ์ ลับหลังวรัสยา แม้อีฟจะพยายามตัดใจหลายครั้ง ไม่เคยทำใจได้เสียทีจนกระทั่งเพิ่งรู้ความจริงว่า เขาแอบชอบอีฟมาเหมือนกัน

หวังเพียงว่าธนวิชญ์จะยอมบอกความจริงกับเธอว่า เขากับวรัสยาเป็นเพื่อน หรือเป็นแฟนกันแน่... หลังจากเธอยอมไปบ้านเขาคนเดียว...

******

“อ้าว... วิชญ์ ! ไหนเราจะมีเซ็กซ์ด้วยกันเย็นนี้ แล้วทำไม...?” วรัสยารู้สึกเหมือนเขาตีตัวออกห่าง ไม่ยอมเล่นกับเธอเหมือนเวลาก่อนๆ ที่เคยเลิกเรียนได้ทำอะไรด้วยกัน โดยเฉพาะเวลาโอบกอดรัดและเปลือยกายอยู่บนเตียง

“รับอาหารแล้วไปทานที่บ้านเธอนะ วันนี้เรามีธุรสำคัญที่จะต้องออกไปทำข้างนอก คงทำอะไรแบบนั้นกับเธอไม่ได้หรอกนะ เจน ขอโทษจริงๆ” ธนวิชญ์พยายามปัดและบ่ายเบี่ยง หวังเพียงว่าเธอจะยอมเชื่อและกลับบ้านแต่โดยดี

“แล้วพรุ่งนี้ล่ะ?” วรัสยาถามเพราะตอนนี้เธอเริ่มจะรู้สึกโดดเดี่ยว เก็บกดในจิตใจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเริ่มอยากจะปลดปล่อย อยากนอนกับธนวิชญ์เสียเดี๋ยวนี้

“ยังไม่รู้เลยนะ ยังไงเสีย ... เรื่องของเราเอาไว้ทีหลังนะ เจน” ธนวิชญ์เดินหนีวรัสยา พร้อมไปที่รถมอร์เตอร์ไซค์ส่วนตัว เพื่อเสียบกุญแจและบิดมันออกไปจากบ้านทันที ปล่อยให้วรัสยาถือกล่องอาหารเพียงลำพัง เดินคอตกเข้าบ้านอย่างผิดหวัง

ตัวรถมอร์เตอร์ไซค์นินจาสีดำคันไม่ใหญ่ กำลังออกจากหมู่บ้าน เพื่อไปรับอีฟซึ่งกำลังนั่งรอเขาอย่างจดจ่อ เธอกำลังคิดอยู่ว่าโดนเขาหลอกให้มานั่งรอนานแบบนี้หรือเปล่า แต่เมื่อเสียงของรถมอร์เตอร์ไซค์มาถึง พลางต้อนรับให้อีฟกระโดดขึ้นรถอย่างดีใจ เขาพาเธอไปยังสวนสาธารณะในยามเย็น

หวังว่าความมืด และสนามเด็กเล่น อาจช่วยให้เธอกับเขาได้สมหวังกัน อย่างที่ธนวิชญ์กำลังพาเธอไปสวรรค์ด้วยกันกับเขา

******