บทที่ 4

ระหว่างงานศพของพี่ชายคุณธนิน รินก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย หลังงานศพจบลงธนินได้พาคุณหญิงปรีณาแม่ของเขามาอยู่ที่ไร่ด้วย ตอนนี้จิตใจคุณแม่ของเขาย่ำแย่มากๆ เขาไม่อยากให้แม่กลับไปอยู่คนเดียว

รินเธอได้ฝากแทนคุณไว้กับป้าพรแล้วกลับไปที่บ้านสวนของพี่เขยเธอ เธอติดรถที่สวนออกมาโกหกว่าจะออกไปซื้อของ เมื่อมาถึงตลาดเธอก็ได้นั่งรถวินเข้าไป

เธอมาพบสภาพบ้านตอนนี้ที่ไม่มีคนอยู่ เธอรีบมาเอาเอกสารของเธอและของใช้เล็กน้อย รวมทั้งรูปคู่เธอกับพี่สาวก่อนจะรีบกลับไป เธอกลัวจะเจอกับคนชั่วพวกนั้นอีก มันคงจะตามหาเธออยู่แน่นอน

เธอกลับมาถึงบ้านพักของธนินก็พบกับเขาที่นั่งดูแทนคุณกำลังหัดเดินไปมาอยู่กับป้าพร

"คุณไปไหนมา แล้วนั่นอะไร"

รินถือของใช้ของเธอเข้ามาในบ้านก็ต้องสะดุ้งเพราะตกใจ

“ฉันออกไปซื้อของใช้ที่ไม่ได้ซื้อเมื่อคราวก่อนมาค่ะ”

เขาพยักหน้าให้เธอเอาของเข้าไปเก็บ คุณหญิงปราณีก็เดินมาจากห้องของเธอมาพบเข้ากับแทนคุณ

“นี่ลูกเต้าของใคร ช่างน่ารักน่าเอ็นดูจัง ปานนี้ชายหลานของฉันจะเป็นอย่างไรบ้างนะธนินแม่คิดถึงหลาน “

“ย่า”

แทนคุณที่เห็นคุณหญิงเขาเรียกเธอ เธอถึงกลับน้ำตาไหล ธนินที่นั่งมองอยู่ก็ตกใจ ทำไมเด็กถึงเรียกแม่ของเขาว่าย่ากันนะ ไหนรินบอกว่าเขายังพูดไม่ได้

“โธ่ ลูกเอ๋ยทำไมช่างน่าเอ็นดูขนาดนี้ หลานของย่าคงจะตัวเท่านี้นี่สินะ “

“คุณแม่อย่าร้องไห้ไปเลยครับ ไม่แน่หลานของเราอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ ผมจะออกไปตามหาเอง คุณแม่พอรู้จักชื่อและมีรูปถ่ายของหลานมั้ยครับ”

คุณหญิงทำหน้าเศร้าอีกครั้ง เธอจำชื่อของหลานก็ไม่ได้มีรูปก็มีแค่ตอนที่หลานอายุเพียงสี่เดือน เธอได้เอารูปตอนสี่เดือนให้กับธนิน

“เป็นเพราะแม่เองขี้หลงขี้ลืมชื่อหลานแม่ก็จำไม่ได้ รูปก็มีเพียงรูปเดียวตอนหลานอายุเพียงสี่เดือนมันพอจะใช้ตามหาหลานได้มั้ย”

“พอได้ครับงั้นเดี๋ยวผมมานะครับ จะเอารูปไปปลิ้นและติดตามที่ต่างๆ เพื่อมีคนพบเจอหลานชายของเรา”

“ได้จ๊ะ ขอให้เจอด้วยเถิด”

แทนคุณเดินเข้ามาหาคุณหญิง เธอรีบจับกลัวว่าเด็กน้อยจะล้มเพราะยังเดินไม่แข็ง เด็กน้อยได้เข้าไปกอดเธอ

เธอที่คิดถึงหลานชายตัวเองอยู่แล้วก็กอดแทนคุณกลับ

“ทำไมหนูถึงรู้เรื่องขนาดนี้นะ หนูรู้ใช่มั้ยจ๊ะว่าตอนนี้ฉันเศร้าแค่ไหน ดูสิเด็กตัวแค่นี้ยังคิดเป็นทำไมพวกโจรชั่วพวกนั่นถึงทำกับเด็กตาดำๆ ได้นะ"

“คุณหญิงคะ เดี๋ยวดิฉันจะอุ้มแทนคุณไปให้แม่ของเขาก่อนนะคะ ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้ว”

“ไม่เธออย่ามาพรากเขาไปจากฉันนะ ไปตามแม่ของเด็กคนนี้มาซิ”

“ได้ค่ะ “

ป้าพรเดินมาเรียกรินที่ห้องตอนนี้เธอกำลังเก็บของอยู่

“หนูริน หนูริน คุณหญิงเรียกให้ไปพบนะ”

“มีอะไรรึเปล่าคะ”

“ดูเหมือนคุณหญิงท่านจะเอ็นดูหนูแทนคุณเข้าแล้วละ โชคดีของหนูแทนคุณนะที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูแถมยังเรียกคุณหญิงว่าย่าอีก ตอนนี้หลานชายของเธอหายตัวไป ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง โชคดีที่มีหนูแทนคุณมาทำให้ท่านหายเศร้าได้บ้าง”

“ค่ะ เดี๋ยวรินตามออกไปนะคะ ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“ได้จ๊ะ .”

หลังป้าพรออกไปเธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและวางรูปพี่สาวของเธอไว้ที่เตียงนอน

เธอเดินออกมาพบผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่ามากๆ เลย ท่านกำลังเล่นอยู่กับแทนคุณแถมยังป้อนข้าวแทนคุณให้เธอด้วย

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อรินเป็นแม่ของแทนคุณ คุณหญิงมีอะไรเรียกหาฉันคะ”

“เธอเป็นแม่ของเด็กน้อยน่ารักคนนี้ใช่มั้ย เธอเข้ามาอยู่ที่นี่นานรึยังแล้วทำไมถึงมาอยู่บ้านหลังเดียวกับธนินแบบนี้ล่ะ”

“อ้อ พอดีเธอจะขอคุณธนินไปอยู่บ้านหลังสวนอยู่ค่ะ แต่เกิดเรื่องก่อนเธอเลยยังไม่ทันได้พูดเรื่องนี้กับคุณธนิน”

ป้าพรรีบบอกคุณหญิงกลัวท่านคิดว่ารินเป็นอะไรกับคุณธนิน

“เป็นแบบนี้นี่เอง เธออยากทำงานในไร่มั้ย เดี๋ยวต่อไปนี้ฉันจะดูแลเจ้าหนูแทนคุณให้เธอเอง เธอจะได้มีเงินไว้ซื้อนมให้ลูกชายเธอ แล้วก็เก็บไว้ใช้ส่วนตัว ส่วนเรื่องบ้าน ฉันอณุญาตให้เธอไปอยู่เรือนหลังเล็กได้ ไม่ต้องรอถามนายธนินหรอกนะ มันดูไม่เหมาะสมที่ลูกจ้างกับนายจ้างจะมาอยู่บ้านหลังเดียวกัน แถมเธอเองก็เป็นผู้หญิงมีลูกติดเดี๋ยวธนินจะเสียหายเอาได้”

“ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะ แค่คุณนายให้ที่อยู่ที่กินแค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ ฉันไม่หวังเงินตอบแทนแค่พวกท่านช่วยเหลือเราสองแม่ลูกนี่ก็มากพอแล้ว”

“เอาเถอะนะ ยังไงลูกของเธอก็ยังต้องกินนม เธอไปเก็บของย้ายไปที่เรือนเล็กวันนี้เลยก็ได้นะ เดี๋ยวแทนคุณฉันจะดูให้ พรเธอก็ไปช่วยรินเธอขนของแล้วกัน ส่วนเจ้าหนูแทนคุณต่อไปนี้ให้เรียกฉันว่าย่านะ เราไปที่ห้องย่ากันมั้ยย่ามีของเล่นด้วยล่ะ”

รินเธอดีใจมากที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูหลานชายของเธอ เธอก็มาเก็บของที่ห้องพร้อมกับป้าพร

.” เป็นบุญของหนูจริงๆ นะ ที่มาเจอกับครอบครัวของคุณธนิน ถ้าไปเจอคนไม่ดีเข้าจะเป็นอย่างไรนะ”

“ใช่ค่ะป้าโชคดีจริงๆ ที่มาเจอคนดีๆ “

ฝั่งด้านธนินได้ออกตามหาร้านในบริเวณใกล้เคียงพื้นที่ไร่ของพี่ชาย แต่ไม่มีใครพบเด็กเลย เขาติดประกาศไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เขาได้ออกมากับเด็กที่ไร่เป็นผู้ช่วยเขาชื่อว่าตะวัน ตะวันเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อที่สุดในไร่มีสาวๆ ในไร่หมายปองหลานคนเพราะความขยันและแสนใจดีของเขา

“คุณธนินครับนี่ก็ใกล้จะค่ำแล้วเรากลับกันก่อนดีมั้ยครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้เราออกมาตามหากันอีกรอบ”

ธนินมองดูนาฬิกาก็พบว่ามันใกล้ค่ำแล้วจริงๆ วันนี้เขาก็เหนื่อยมากแล้วกลับไปนอนพักก่อนก็ดี ตั้งแต่งานของพี่ชายเขาแทบจะไม่ได้พักเลย ร่างกายก็เริ่มแย่เขาต้องกลับไปนอนเก็บแรงเพื่อออกมาตามหาหลานชายของเขาอีกครั้ง