บทที่ 3

"ทำไมถึงมีเราสองคนมาพักแค่นั้นล่ะครับ" ธามเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้

สภาพห้องพักแม้จะดูเก่าและไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ แต่พออยู่จริงธามก็พบว่ามันเหมาะสำหรับการพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติ ลมทะเลที่พัดโชยตลอดทั้งคืน ไม่ทำให้รู้สึกร้อนจนคิดถึงเครื่องปรับอากาศที่เคยนอนทุกค่ำคืน ตื่นมาได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ได้สูดอากาศบริสุทธิ์สดชื่นที่หาได้ยากในสังคมเมืองกรุง

ที่สำคัญเมื่อเช้าตื่นมาเดินเล่นริมหาดกับอีธานทำให้พบว่าวิวของจันทร์เจ้ารีสอร์ทสวยมาก โค้งน้ำสีครามตัดรับกับแสดงอาทิตย์ที่เส้นขอบฟ้าเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก

"แต่ผมมั่นใจและเห็นกับตาว่า ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหายเข้ามาในรีสอร์ทของคุณ" อีธานยังไม่ยอมลืมเรื่องที่ติดใจมาตลอดทั้งคืน

ชลาลัยไม่รู้จะตอบคำถามไหนของลูกค้าดี เรื่องผู้หญิงที่อีธานเห็นเมื่อคืนคิดว่าน่าจะไปไล่หาตัวตนได้และพอจะรู้ว่าเป็นฝีมือใคร แต่คำถามเรื่องว่าทำไมถึงมีแขกแค่สองคนมาพักต่างหากเป็นเรื่องที่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ยังไม่ทันได้ตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น มนัสก็รีบร้อนเดินมาหาชลาลัยแล้วกระซิบกระซาบบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวต้องขอตัวไปทำธุระสำคัญก่อน เธอบอกให้ทั้งสองไปรอที่หน้าบ้านพัก เพราะอีกสักครู่จะมีคนของรีสอร์ทมาพาไปล่องเรือตามโปรแกรม

ธามไม่ติดใจคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ แต่อีธานยังไม่เลิกครุ่นคิดที่จะตามหาผู้หญิงคนนั้น เจ้าหล่อนต้องอยู่ในรีสอร์ทแห่งนี้แน่ เขามั่นใจเช่นนั้นจริงๆ

เรือของจันทร์เจ้ารีสอร์ทพาหนุ่มรักทะเลมาชมความงามของโลกใต้น้ำ ทั้งคู่เตรียมอุปกรณ์ดำน้ำมากันเองอย่างพร้อมเพรียง และใช้เวลาดำผุดดำว่ายอย่างมีความสุขโดยที่คนเรือนั่งรออยู่ด้านบนโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ

"ฉันอยากรู้ว่าไปแถวนั้นได้ไหม" อีธานโผล่หน้าขึ้นมาถามคนเรือที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวกางเกงเลสีกรมท่า มีผ้าคลุมหน้าสีดำเผยให้เห็นแค่ดวงตาทั้งสองข้างและมีหมวกใบใหญ่บนศีรษะอีกที

"เพื่อนฉันถามว่าจะดำน้ำไปดูปะการังนอกแนวเขตได้ไหม" ธามโผล่หน้าขึ้นมาแปลภาษาไทยให้คนเรือฟัง

"ไม่ได้ นั่นนอกเขตรีสอร์ท" คนเรือตอบเสียงดังฟังชัด

ธามอธิบายให้อีธานฟังตามที่คนเรือบอกมา อีธานพยักหน้ารับทราบ แต่เอะใจเล็กน้อยว่าทำไมน้ำเสียงที่พูดรู้สึกคุ้นหูเหลือเกิน

"บอกเขาว่าเราจะใช้เวลานานหน่อย แล้วจะให้ทิปพิเศษ" อีธานเตรียมตัวจะกลายร่างเป็นฉลามหนุ่มลงไปใต้ท้องทะเลอีกหน ธามแปลความหมายให้คนเรือฟังอีกครั้งและเตรียมจะลงไปพร้อมเพื่อน

"คุณสองคนอยู่ที่นี่ได้จนกว่าจะพอใจ แต่ขอแนะนำว่าถ้าสายมากอากาศจะร้อนและคุณอาจจะอดเที่ยวที่อื่นอีก"

ธามพยักหน้ารับเข้าใจที่คนเรือพูด หันไปอธิบายให้อีธานฟังอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วจึงดำดิ่งสู่โลกใต้ทะเลลึกอีกครา ปล่อยให้คนเรือรอคอยไปอย่างที่ตกลงกัน

เมื่อทั้งสองชมความงามของใต้ท้องทะเลจนพอใจแล้วจึงกลับขึ้นมาพักบนเรือ อีธานสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างของคนเรือ รูปร่างที่ดูบอบบางอรชนอ้อนแอ้นแม้ว่าจะพยายามทำให้ดูแข็งแรง หรือแม้แต่เสื้อฟ้าที่หลวมโคร่งใส่แล้วไม่พอดีเหมือนคล้ายจงใจแต่งตัวเพื่อไม่ให้คนมอง แต่นั่นไม่เท่ามือเรียวทั้งสองข้างที่ชายหนุ่มมั่นใจว่าคนเรือของตนเป็นผู้หญิง

ตลอดทางที่กลับมารีสอร์ทอีธานสังเกตพฤติกรรมของคนเรือมาตลอดทาง สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มรู้สึกได้ก็คือแม้จะชวนคุยเท่าไรโดยมีธามเป็นล่ามแปลให้ คนเรือก็แทบไม่อยากจะเอื้อนเอ่ยอะไรตอบมาสักเท่าไร

กลับมาถึงที่บ้านพักคนเรือแจ้งแค่สั้นๆ ว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาอาหารกลางวัน ธามขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนอีธานเดินตามคนเรือออกมาที่หน้าบ้าน

"เฮ้ ยู" ชายหนุ่มตะโกนไล่หลัง

คนเรือเร่งฝีเท้าทำเป็นไม่ได้ยินว่าลูกค้าร้องเรียกตน แต่ดูเหมือนจะช้าไปเสียแล้วเมื่ออีธานวิ่งตามามาคว้าข้อมือไว้และหันมาพูดภาษามือสื่อสารแทน

"ฉันอยากเล่นน้ำตรงนี้" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลากคนเรือลงไปที่ทะเลกับตน

ระดับความลึกไม่เท่ากับที่เขาช่วยผู้หญิงคนนั้น แต่เพียงแค่เห็นท่าทีดิ้นรนหนีของคนเรือ หมวกใบใหญ่ที่ปลิวหายไปตามแรงลม มวยผมหลุดลุ่ยสยายเต็มหลัง ไม่ผิดแน่เป็นผู้หญิงจริงๆ

"ปล่อย จะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า" เสียงนี้ล่ะ ใช่เลย อีธานจำได้ไม่มีวันลืม

" ไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้คนลามก ปล่อย" มีแรงเท่าไรสาวน้อยก็ดิ้นสุดแรงเกิด

"ใช่เธอจริงๆ ด้วย" อีธานมั่นใจเต็มร้อย

ผู้หญิงที่เจอคืนนั้นอยู่ในรีสอร์ทจริงๆ และเป็นพนักงานของที่นี่ด้วย มิน่าเล่า เขาถึงได้หาเธอไม่เจอ

"ไหนขอดูหน้าชัดๆ คนไม่รู้จักบุญคุณคนหน่อยซิ" อีธานเอาผ้าคลุมหน้าออกอยากจะเห็นเหลือเกินว่า ฟ้าแจ้งขนาดนี้เจ้าหล่อนจะหน้าตาเป็นอย่างไร สวยได้เท่าหน้าซีดในยามค่ำคืนหรือเปล่า

สวย คำนิยามสั้นๆ เมื่อได้เห็นใบหน้าชัดๆ ของแม่สาวนิรนามที่เขาเฝ้าขบคิดมาทั้งคืนว่าเจ้าหล่อนมาทำอะไรค่ำๆ มืดๆ ในทะเล และยิ่งสวยมากขึ้นเมื่อเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่ถูกน้ำทะเลซัดแนบเนื้อจนเห็นรูปร่างเนื้อแท้ที่แสนเย้ายวนคนมอง

"อย่ามายุ่งกับฉัน ไม่งั้น..." สาวนิรนามขู่ฟ่อ

"ไม่งั้นทำไม" เขายังไม่ยอมปล่อยแถมยังทำหน้าทะเล้นยั่วยวนอีกต่างหาก

"โอ๊ย...." อีธานตัวงอทันทีเมื่อสีข้างถูกกระทุ้งอย่างแรงจากข้อศอกของคนในอ้อมกอด เจ้าหล่อนทำร้ายเขาซ้ำสองอีกแล้วไหมเล่า

เมื่อหลุดจากการจับกุมของคนฉวยโอกาสได้ เธอก็รีบวิ่งขึ้นฝั่งแต่ก่อนจะหายไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ แม่เจ้าประคุณก็ยังมีแก่ใจหันมามองว่าอีกฝ่ายเป็นอย่างไรบ้าง

"ชอบทะเลไม่ใช่เหรอ แช่อยู่ในนั้นแหล่ะ อยากขึ้นเมื่อไรก็เดินขึ้นมาเองนะ"

อีธานเจ็บจนขยับทำอะไรไม่ได้ คอยดูเถอะ เขาต้องถามชลาลัยให้รู้ให้ได้ว่าแม่เจ้าประคุณเป็นใคร ถึงได้กล้าบังอาญมาทำร้ายถึงสองครั้ง แถมยังทำหน้าเยาะเย้ยอย่างมีความสุขเสียเต็มประดาอีกด้วย