บทที่ 2

ดาวคืนนี้สวย ยิ่งมีความสุขเมื่อได้นอนดูดาวท่ามกลางเสียงคลื่นและลมทะเลที่พัดโชยมาไม่ขาดสาย ระเบียงมุมห้องที่ยื่นออกมาทางรีสอร์ทจัดไว้ให้เป็นมุมพักผ่อน ซึ่งอีธานชวนและบังคับให้เพื่อนรักมานอนดูดาวเป็นเพื่อน และเล่าเรื่องราวของคู่หมั้นสาวที่ชื่อรติรสให้ฟังอย่างละเอียด

ธามไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกจึงชวนอีธานคุยเรื่องอื่นไปอีกสักพักแล้วขอตัวเข้านอน ปล่อยให้ชายหนุ่มเพลิดเพลินไปกับดวงดาวริมหาดยามค่ำคืนต่อไปคนเดียวเพียงลำพัง

อีธานลุกขึ้นทอดสายตามองไปในความมืด ทะเลยามค่ำคืนที่มีแสงจันทร์ส่องสว่างพอให้มองเห็นฟองคลื่นสีขาวที่พัดเข้าหาฝั่ง ธรรมชาติงดงามทั้งยามตื่นและยามหลับใหล สถานที่ใดในโลกไม่อาจทำให้ชายหนุ่มเพลิดเพลินและมีความสุขได้เท่ากับเสียงคลื่นและชายหาด ดื่มด่ำกับธรรมชาติอยู่พักใหญ่ก็เริ่มรู้สึกง่วงและอยากจะพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าเขาจะมาสำรวจท้องทะเลที่แสนงดงามของเกาะหวนแห่งนี้ ว่ามีมนต์อันใดดึงให้ต้องข้ามฟ้ามาหาถึงที่

ก่อนจะกลับเข้าไปนอนเขาเห็นบางสิ่งผิดปกติในทะเล เพ่งตามองให้แน่ใจมีบางสิ่งเกิดขึ้นที่ริมหาด มีคนดำผุดดำว่ายอยู่ในทะเลยามค่ำคืน เงือกน้อย ไม่ซิ มีคนกำลังจะจมน้ำต่างหาก

"เฮ้ คุณ" อีธานวิ่งลงมาที่ริมหาด แน่นอนแล้วว่ามีอีกคนอยู่ในทะเล และกำลังจะจมหายไปต่อหน้าต่อตาเขา

"คุณ" ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียง

ฝีมือว่ายน้ำที่ไม่เป็นรองใครและยิ่งเป็นทะเลด้วยแล้ว อีธานกลายร่างเป็นฉลามหนุ่มที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในทะเลอย่างคล่องแคล่ว ไม่ช้ามือของเขาก็สัมผัสกับใครบางคนได้ มีคนอยู่ข้างใต้และกำลังจะด่ำดิ่งจมลึกลงไปอีก

อีธานคว้ามือของคนที่กำลังจะจมไว้และออกแรงดึงตัวขึ้นมา พระเจ้า ลำแขนแข็งแรงที่รั้งตัวอีกคนไว้พาดผ่านกลางหน้าอก ผมยาวสยายเต็มหลังดำเป็นมัน ผู้หญิง เป็นผู้หญิงแน่

เมื่อรู้ว่าเป็นผู้หญิง อีธานคิดว่าเจ้าหล่อนคงไม่ได้มาเล่นน้ำทะเลกลางดึกเพราะคลั่งไคล้เสียงคลื่นแน่ แต่คงคิดจะมาใช้ทะเลแสนสวยเป็นที่ระบายความผิดหวังมากกว่า มาทำวันไหนไม่ทำดันมาทำต่อหน้าในวันพักผ่อน เขาไม่มีวันยอมให้ทะเลงดงามแห่งนี้กลายสุสานให้เธอได้สังเวยชีวิตแน่

"ปล่อย" คนถูกดึงขึ้นมาพยายามจะดิ้นให้หลุดจากการถูกกอด แขนแข็งแรงที่รัดตัวไว้กำลังสัมผัสบางสิ่งที่หวงแหน

เจ้าหล่อนดิ้นและเริ่มดิ้นรุนแรงขึ้น ไม่ได้แล้ว อีธานยิ่งรั้งตัวเธอไว้แน่นและหาทางทำให้สงบเพื่อจะลากขึ้นฝั่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะหมดแรงและจมหายไปพร้อมๆ กัน

เขาไม่ได้ฉวยโอกาสหรือคิดแต๊ะอั๋งแต่เพื่อให้เจ้าหล่อนสงบและขึ้นฝั่งโดยเร็ว อีธานจำเป็นต้องรั้งใต้ราวนมซึ่งทำให้สัมผัสกับความอวบอิ่มของกายสาวชัดเจน แล้วออกแรงดึงตัวเธอขึ้นมาบนฝั่งได้สำเร็จ ล้มลงนอนแผ่หราหมดแรงทั้งคนช่วยและคนถูกช่วย

"คุณ คุณ" อีธานขยับตัวขึ้นแล้วรีบมาดูว่าคนที่ช่วยไว้เป็นอย่างไรบ้าง

สายตาเหลือบไปเห็นอกอิ่มใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ ที่กระดุมเม็ดบนสุดหลุดเผยความขาวเนียนเต็มสองเต้าอิ่ม นอกจากนั้นเรียวขาขาวที่มีเพียงชายเสื้อเชิ้ตตัวเก่งปิดไว้แค่ต้นขา มองปราดเดียวก็สรุปได้สั้นๆ ว่า สวย

"คุณ เป็นไงบ้าง" ชายหนุ่มเอามือแตะที่ข้างแก้มเบาๆ หวังจะให้เธอลืมตาลุกขึ้นมาพูดกันว่าเกิดอะไรขึ้น

"คุณ..."

ฝ่ามือของคนที่นอนฟาดมาเต็มแรงที่ข้างแก้มของผู้หวังดี เจ้าหล่อนลุกขึ้นมานั่งรวดเร็วแล้วให้รางวัลอีธานด้วยแรงตบจนหน้าชาไปแถบหนึ่ง แล้วลุกขึ้นเดินหนีไปทันที

"เดี๋ยว" อีธานได้สติคว้าขาทั้งสองข้างของคนที่เพิ่งจะตบหน้าตนไว้

"ปล่อยนะ" สาวน้อยล้มลงและถูกคนตัวโตกว่าคร่อมตัวไว้ไม่อาจกระดุกกระดิกไปไหนได้

"ปล่อยนะ ไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้ลามก ไอ้ฉวยโอกาส" สารพัดคำต่อว่าที่เจ้าหล่อนพรั่งพรูออกมา ยังไม่นับกำปั้นน้อยๆ ที่ทุบลงมาตรงหน้าอกแกร่งอีกนับไม่ถ้วน

อีธานทนต่อไปไม่ไหว เขาไม่ยอมถูกทำร้ายฝ่ายเดียวแน่ เจ้าหล่อนเป็นใครมาจากไหน มีคนมาช่วยแล้วยังไม่สำนึกกลับต่อว่าและทำร้ายผู้มีพระคุณงั้นหรือ แบบนี้ต้องสั่งสอนและเอาคืนหน่อยแล้ว

"ว้าย..." หญิงสาวร้องลั่น เมื่ออีธานโถมทับมาทั้งตัวเพื่อตรึงไม่ให้ขยับไปไหนได้

"ตบด้วยด่าด้วยจะเกินไปหน่อยไหม แม่คุณ" ภาษาไทยสำเนียงฝรั่งทำให้เธอชะงักเล็กน้อย เขาพูดภาษาบ้านเกิดของตนได้แม้จะดูตลกไปหน่อยก็ตาม

"ผมช่วยคุณนะ แทนที่จะขอบคุณกลับทำแบบนี้เหรอ" แววตาคู่คมจ้องเขม็ง ทำให้อีกฝ่ายก้มหน้าไม่กล้าสบตาตอบ

"ปล่อย" ดูเหมือนน้ำเสียงที่โวยวายเมื่อครู่จะสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

อีธานปล่อยตามคำขอขยับตัวออกแล้วลุกขึ้นยืนรอ ร่างอวบอิ่มที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่คลุมไว้ลุกขึ้นตาม

"เดี๋ยว จะไปไหน"

สาวน้อยนิรนามวิ่งหายไปในความมืด อีธานไม่ทันสังเกตว่าเจ้าหล่อนวิ่งไปทางไหนของรีสอร์ท เธออาจจะเป็นนักท่องเที่ยวที่มาพักที่นี่เช่นกัน ไม่เป็นไรพรุ่งนี้เช้าเขาจะไปดักรอที่ห้องอาหาร รับรองว่าจะต้องถามสิ่งที่เกิดขึ้นในรู้เรื่องแน่

ธามจิบน้ำส้มหมดเป็นแก้วที่สามอีธานก็ยังไม่มีทีท่าว่าอยากจะลุกจากโต๊ะไปไหน ชลาลัยออกมาต้อนรับแขกที่ห้องอาหารซึ่งมีเพียงโต๊ะสองหนุ่มตามปกติ สายตาของเพื่อนรักจับจ้องไปที่ผู้ดูแลคนสวยไม่ยอมห่าง

"แกอยากคุยกับเขาก็ลุกไปเลย ถ้าขืนมัวแต่มองคงไม่ได้ทำอะไรแน่วันนี้" ธามกระซิบเบาๆ

"นายอยากกลับที่พักเหรอ" สายตาของอีธานยังจับจ้องคอยดูบางสิ่งไม่วางตา เขาไม่ได้มองชลาลัยเพียงแต่เจ้าหล่อนอยู่ในตำแหน่งที่เป็นทางเข้าห้องอาหารเท่านั้น

รอจนครัวอาหารเช้าปิด อีธานก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเดินไปคุยกับชลาลัยให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที ทำให้ธามทนไม่ไหวเป็นฝ่ายเข้าไปเดินหน้าเปิดทางให้เพื่อนก่อน

"อาหารเช้าถูกปากไหมคะ" ชลาลัยถามด้วยรอยยิ้ม

"อร่อยมากเลยครับ เอ่อ คุณชลาลัยครับ พอจะมีเวลาสักนิดไปคุยกับเพื่อนผมหน่อยได้ไหม พอดีอีธานอยากจะ..."

"ผมอยากทราบว่าแขกผู้หญิงที่มาพักที่นี่อยู่ห้องไหนครับ" จู่ๆ อีธานก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ" ชลาลัยถามกลับด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่ธามเองก็หันมามองหน้าเพื่อนด้วยความแปลกใจเช่นกัน

"เมื่อคืนนี้ที่ริมหาดของคุณเกือบมีคนฆ่าตัวตาย"

"ฆ่าตัวตาย เฮ้ย..." ธามอุทานด้วยความตกใจ

ชลาลัยส่ายหน้าทันที ตอนนี้แขกที่จันทร์เจ้ารีสอร์ทมีเพียงแค่ธามกับอีธานเท่านั้น ไม่มีแขกอื่นมาพักที่นี่เลยแม้แต่คนเดียว ถ้าเช่นนั้นผู้หญิงที่ชายหนุ่มเห็นคือใคร

"เธอลงไปที่ทะเลตอนดึก คงคิดว่าปลอดคนแล้วแต่บังเอิญผมยังไม่นอนจึงลงมาช่วยไว้ทัน แต่พอเอาขึ้นฝั่งได้ก็หนีไปไหนไม่รู้" อีธานไม่ได้เล่ารายละเอียดว่าแม่ตัวดีทำอะไรกับตนไว้บ้าง

"อาจจะเป็นคนจากรีสอร์ทอื่นหรือเปล่าคะ คือว่าตอนนี้เราไม่มีแขกอื่นเลยนอกจากคุณสองคนเท่านั้น"

เป็นไปไม่ได้ ก็เขาเห็นกับตาว่าเจ้าหล่อนวิ่งหนีหายเข้ามาในรีสอร์ท แล้วจะเป็นคนอื่นไปได้อย่างไรกัน อีธานมั่นใจว่าเป็นคนจริงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ใช่ภูตผีหรือนางเงือกที่ไหนแน่