บทที่7งานมงคล

งานมงคลสมรสของลูกชายคุณนายอุไรวรรณ แห่งธารารีสอร์ท ถูกจัดขึ้นที่บ้านเรือนไทยหลังใหญ่โตของคุณนาย บริเวณบ้านถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้สีสันสดใสหลากหลายชนิด เรียกได้ว่าเนรมิตจนเหมือนดินแดนแห่งสรวงสวรรค์เลยก็ว่าได้ อีกทั้งงานยังใหญ่โตมโหฬาร อลังการงานสร้าง โต๊ะจีนรสชาติอาหารระดับภัตตาคาร และบุฟเฟ่ต์อาหารอินเตอร์รสชาติระดับโรงแรมห้าดาว ที่ถูกตระเตรียมงานในตอนเย็น งานจะเล็กได้ยังไงในเมื่อเจ้าของงานเป็นถึงคนดังในจังหวัด ขาดไม่ได้คือนักข่าวชุมชน ที่จะต้องมาเกาะติดสถานการณ์ทำข่าว ให้ชาวบ้านเอาไปเม้าท์มอยกันกระจาย ลูกชายคนเดียวของคุณนายที่สูญเสียแฟนสาวไป ตัดสินใจสละโสดสายฟ้าแลบแปล๊บ จนขาเม้าท์ตั้งตัวไม่ติด นั่นเพราะเท่าที่ได้ยินกันมาว่า คุณอัศวินไม่เคยมีแฟนหรือว่าคบกับใครหลังจากแฟนสาวของเขาเสียชีวิตไปอย่างกะทันหัน แล้วสาวคนไหนคือผู้โชคดีที่ได้ตกลงในถังข้าวสาร ถังใหญ่ซะด้วย แขกเหรื่อต่างทยอยพากันมาร่วมแสดงความยินดีในพิธีช่วงเช้าทำบุญเลี้ยงพระตามขนบธรรมเนียมประเพณีไทยเพื่อเป็นสิริมงคลให้กับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่สำคัญเจ้าสาวจะต้องมาแต่งหน้าทำผม แปลงโฉมที่บ้านคุณนายวรรณนั่นคือข้อแม้ แต่ทว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะนางวลัยวางแผนให้ลูกสาวแท้ๆ หนีงานแต่งงานไปได้สักพัก แล้วนางจับลูกเลี้ยงมาแต่งงานแทน แผนที่แยบยลก็เกิดขึ้นทันที นางวลัยลงจากรถได้ ก็วิ่งหน้าตาตื่นร้องห่มร้องไห้เข้าไปหาคุณนายอุไรวรรณ ทำท่าทำทางแสดงละครได้อย่างเเนบเนียนสุดๆ

“คุณพี่คะคุณพี่!! ช่วยวลัยด้วยค่ะ ทำไงดีคะ ยัยนีลูกสาวของวลัยหนีไปค่ะ หายไปไหนไม่ทราบค่ะคุณพี่ โธ่ ฮื่อ… ยัยนีของแม่ทำไมต้องหนีด้วย ยัยนีนะยัยนี ฮื่อ…” นางร้องไห้ใหญ่แสดงได้สมบทบาท

“อะไรนะ!! พูดใหม่ซิ ใครหายไป” สีหน้าของคุณนายตระหนกตกใจมากกว่าเป็นไหนๆ ที่ได้ยินว่าเจ้าสาวหนี

“เจ้าสาวค่ะ ยัยนีหนีไป แกไม่อยากแต่งงาน ดิฉันตามหาซะทั่ว ตามบ้านพงบ้านเพื่อนก็ไม่มี ทำไงดีคะ ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง ฮื่อ…”

“ไม่ได้นะแม่วลัย!! ไหนบอกว่าลูกสาวตกลงปลงใจแล้ว ทำแบบนี้เท่ากับว่าไม่ให้เกียรติฉัน ลูบคมกันหรือไง ฉันไม่ใช่คนแก่กะโหลกกะลานะ หล่อนอยากถูกฉันหาเรื่อง อยากถูกยึดบ้านใช่ไหมทำแบบนี้ งานก็เชิญแขกเหรื่อผู้มีเกียรติมาทั้งนั้น ยังไงกัน อยู่ๆ มาบอกลูกสาวหนีหาย คิดว่าคนแก่อย่างฉันจะเชื่อเหรอ หล่อนรู้จักฉันน้อยไปแม่วลัย ถ้าฉันจับได้ว่าหล่อนเป็นคนปล่อยให้ลูกสาวหนี หล่อนตายแน่ ลูบคมใครไม่ลูบ ลูบคมฉัน ศพไม่สวยแน่แม่วลัย แล้วนี่จะปล่อยให้งานฉันล่ม จบแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นง่ายๆ งั้นรึ หลังจากเจ้าสาวหนี งานนี้หล่อนต้องรับผิดชอบ ฉันไม่ยอมหรอกนะ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้ฤกษ์แล้ว” คุณนายตวาดแผดเสียงลั่น กลั้นโมโหเอาไว้ไม่อยู่ อยากจะบีบคอวลัยให้ตายคามือ

“ใจเย็นๆ ค่ะ คุณพี่ คือ ให้น้องสาวยัยนีเข้าพิธีไปก่อน ถ้าให้ดิฉันไปตามหายัยนีตอนนี้ ก็ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน คุณนายจะได้ไม่เสียหน้าไงคะ หน้าตาก็สะสวยไม่แพ้กัน” นางวลัยอธิบายให้มีพิรุธน้อยที่สุด

“นี่งานแต่งงานนะแม่วลัย ไม่ใช่เล่นขายของ ลูกชายฉันเสียหาย ฉันก็เสียหาย จะเอาใครมาแต่งงานเล่นๆ ได้ยังไง อย่าต้องให้มาถอนหงอกกันดีกว่า”

“เพราะวลัยทราบดีว่า งานแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ถึงได้รับผิดชอบให้ยัยนุชน้องสาวยัยนีเข้าพิธีแต่งงานแทน เพื่อคุณพี่จะได้ไม่เสียหน้า” วลัยพูดโน้มน้าวจิตใจ

“ยังไงฉันก็เสียหน้าไปแล้ว แต่ไม่ยอมเสียเปรียบ ดี!! ในเมื่อยัยนีเจ้าสาวหนีไปก็ช่วยไม่ได้ ฉันไม่ยอมให้งานแต่งงานของลูกชายฉันพังเป็นครั้งที่สองหรอกนะ ไปเรียกยัยนุชอะไรของหล่อนมาแต่งหน้าทำผมให้เรียบร้อย แต่งวันนี้ จดทะเบียนวันนี้ ลูกสาวหล่อนจะต้องเสียใจที่หนีงานแต่งงาน แล้วฉันจะมาคิดบัญชีกับหล่อนทีหลัง ฉันจะออกไปต้อนรับแขกเหรื่อ จัดการเจ้าสาวให้เรียบร้อย ได้เวลาฉันจะให้คนมาตาม” คุณนายพอรู้มาบ้างว่าวลัยมีลูกเลี้ยงแต่ไม่เคยได้เห็นหน้าค่าตา นั่นเป็นเพราะว่าไม่เคยได้ยินวลัยพูดถึง

คุณนายเดินออกไปต้อนรับแขกเหรื่อด้วยความโมโห แต่นางก็เก็บอาการได้ดี สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส นางเดินเข้าไปหาลูกชายใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มราวเทพบุตร อยู่ในชุดไทยผ้าไหมสีครีม แขนกระบอกกระดุมผ่าหน้า ปักลวดลายที่สาบเสื้อและรอบคอ จนสาวๆ ที่มาในงานต่างพากันอิจฉา ว่าหญิงสาวคนไหนโชคดีจริงได้เป็นสะใภ้ธารารีสอร์ท แต่ทว่าสีหน้าและแววตาของมารดาที่ไม่อาจปกปิดสายตาคมกล้าของลูกชายได้

“แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูหน้าซีดๆ เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ มีเรื่องร้อนอกร้อนใจอะไรหรือเปล่า บอกผมมาเถอะครับ”