5ใครจีบกันแบบนี้

ไม่ทันที่นลินจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็คว้า เอกสารจากมือของหญิงสาว มาเซ็นพรืดๆ โดยไม่อ่านรายละเอียดเเม้เเต่นิดเดียว

นลิน อ้าปากเล็กเป็นรูปตัวโอ ดวงตารีโต เบิกกว้างอย่างประหลาดใจ นี่เขาจะไม่อ่าน เอกภสารสัญญาเลยหรือ คุณภวินทร์ผู้ที่ถูกร่ำลือว่า ละเอียดมากเกี่ยวกับธุระกิจเเละเอกสารสัญญาต่างๆ เเล้วทำไมวันนี้ กลับกลายเป็นว่า เซ็นสัญา ให้เธอง่ายๆ โดยไม่อ่านเอกสารเเม้เเต่คำเดียว

"คุณอ่านสัญญาก่อนได้นะคะ ดิ…เอ่อ.. ลินไม่ได้รีบร้อนอะไร"

เมื่อเห็นสายตาเฉียบคมตวัดมองมา เมื่อเธอจะใช้คำเเทนตัวว่าดิฉัน นลินก็รีบเปลี่ยน คำเเทนตัวทันที ไม่อย่างนั้นเขาจะหาว่าเธอ พูดไม่รู้เรื่องเอาได้

"มีอะไรทีเฉันต้องเซ็นอีกไหม"

ภวินทร์พูดขึ้น เมื่อจัดการเอกสารใบ สุดท้ายเสร็จ

"ไม่มีค่ะทุกอย่างเรียบร้อยขอบคุณ คุณภวินทร์มากนะคะ"

นลินกล่าวขอบคุณเเละยิ้มกว้างอย่างยินดี โดยไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มนี้ทำให้หัวใจใครต้อง หวั่นไหวบ้าง

โดยเฉพาะภวินทร์นั้นเเทบจะคว้าคนตัวเล็ก มาโยน ขึ้นที่นอนเสียเดี๋ยวนั้น จนเขาเอง ก็อดรู้สึกเเปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมถึงมีความต้องการ ตัวนลินมากมายขนาดนี้ เพราะด้วยฐานะ หน้าตาเเล้ว มีเเต่ผู้หญิงสวยๆระดับนางงาม ดารานางเเบบทั้งนั้น ที่เข้าหา เเต่ไม่เคยมีใครทำให้เขา 'อยากได้' มากขนาดนี้

"ถ้าไม่มีอะไรเเล้วดิ..เอ่อลินขอตัว...กลับก่อนนะคะ"

"ได้หรอ" ภวินท์คำรามออกมาเบาๆ

นลินเหวอไปด้วยความงงงัน ก็เธอทำงาน เสร็จเเล้ว จะกลับก็ไม่เเปลกนี่นา

"เอ่อ..คุณภวินทร์หมายถึง ว่า..เอ่อคุณลินยัง ไม่ควรจะรีบกลับน่ะครับเเบบว่า อยู่กิอะไร ด้วยกันก่อน จะดีกว่านะครับ"

ยงยุทธ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของนลิน เหมือนจะยังงงๆ ก็เเน่ล่ะ เจ้านายของเขาเล่นชวน สาวเเกมบังคับคุกคามเสียขนาดนั้น ใครบ้างจะไม่งง เเต่ก็ อย่างว่า ระดับคุณภวินท์ มีใครบ้าง ที่ต้องรอให้ชวน ส่วนใหญ่จะกระโจนเข้าหา เสียมากกว่า

ภวินทร์ปรายตามอง ยงยุทธอย่างพอใจ ในคำอธิบาย

"อ๋อ ขอบคุณค่ะ เเต่ว่าลิน.."

"จะรีบกลับไปหาเเฟนหรือ!!"

ยงยุทธเอามือตบหน้าผาก โถ่ เจ้านายของเขา จีบสาวกันเเบบนี้ได้ที่ไหนกันเล่า

นลินอึ้งไปนิดหนึ่ง อดรู้สึกขำในใจไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ ผ่านการเจรจาธุรกิจมาได้อย่างไรกัน ถึงว่าเขาถึงต้องมีผู้ช่วยอย่างยงยุทธ ที่พอมี วาทะศิลป์อยู่บ้าง

"ลินยังไม่มีเเฟนค่ะ"

"เหรอ ไม่น่าเชื่อ" ความหมายของภวินทร์ คือนลินนั้น ออกจะงดงามเย้ายวนเสียขนาดนี้ ทำไมถึงยังไม่มีเเฟนเเต่คำพูดของเขาทำให้ ยงยุทธต้องตบหน้าผากอีกครั้ง ขืนให้เจ้านายเขา พูดต่อ นลินได้เผ่นเเน่บออกไปเเน่

"ไหนๆก็มาเเล้ว มาดื่มด้วยกันหน่อยก็แล้วกัน" ยังไม่ทันที่ยงยุทธจะพูดอะไร ลิลลี่ก็เดินทอดขา

เรียวยาว เข้ามา พลางยื่นเเก้วไวน์ให้นลิน

ตอนเเรกภวินทร์อยากจะตำหนิลิลลี่ ที่บังอาจสอดเเทรกเข้ามาตอนที่เขากำลังสัมผัสนลิน ด้วยสายตาอยู่อย่างตั้งใจ เเต่พอเห็นนลิน ยื่นมือเล็กขาว นวลราวหิมะ ออกไปรับเเก้วไวน์ จากลิลลี่ เขาก็เปลี่ยนใจไม่ตำหนิเเล้ว

"ขอบคุณมากค่ะ ดีใจจังค่ะ ที่ได้เห็นคุณลิลลี่ ตัวจริง เคยเห็นเเต่เดินเเบบในทีวีว่าสวยเเล้ว ตัวจริงสวยกว่าในทีวีอีกนะคะ"

นลินยิ้มรับเเก้วใวน์ ก่อนจะเอ่ยทักทาย อย่างชื่นชมลิลลี่จากใจ เธอจำลิลลี่ได้ ตั้งเเต่ เเรกเห็นเเล้ว เเละจากที่เก็บข้อมูล ของภวินทร์มา ก็ไม่เเปลกใจที่จะเห็นดารานางเเบบ ระดับซุปตาร์ อย่างลิลลี่ เฉิดฉายอยู่กับภวินทร์

"ขอบคุณค่ะ เเต่จะดีมากเลย ถ้าคุณจะทำเป็น จำฉันไม่ได้" ลิลลี่พูดพลางหัวเราะเบาๆ

ใครอยากจะให้มี 'คนนอก'อย่างนลินมาเห็นเธอ อยู่กับภวินทร์ ในห้องชุดของเขาเเบบนี้กันล่ะ ถึงเเม้ใจจริงเธออยากจะประกาศออกสื่อไปเลยด้วยซ้ำ เเต่ภวินทร์ไม่ยอม ไม่เเม่เเต่ให้เกียรติเเนะนำกับ ผู้ช่วยอย่างยงยุทธว่าเธอเป็นเเฟนด้วยซ้ำ

"ลินเข้าใจค่ะ ออกจากห้องนี้ไป จะจำไม่ได้ ว่าเจอคุณลิลลี่ที่นี่เเล้วกันนะคะ" นลินพูดขึ้น พลางจิบไวน์ในมือไปด้วย

ความจริงนลินไม่อยากดื่มเท่าไหร่ เเต่ด้วยการคุยงาน กับภวินทร์มันทำให้เธอทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า ด้วยหน้าตาความหล่อระดับเทพของเขา เเละสถานที่คุยงานที่เเปลกประหลาดไม่เหมือนลูกค้าทั่วไป นลินก็ต้องเรียกความมั่นใจมามากมาย จนเเทบจะหมดพลังเเล้ว เมื่อลิลลี่ยื่นเเก้วไวน์มาให้ เธอจึงรับไว้เเต่โดยดีจะไม่ให้ต้องรวบรวมพลัง ได้อย่างไร ในเมื่อภวินทร์เล่นคุยงานในห้องชุดวีวีไอพีของโรงเเรม ชื่อดังเเห่งนี้ เรียกว่าคุยงานในห้องนอน ก็ไม่น่าจะผิด

ตาคนนี้รสนิยมเเปลกประหลาดเสียจริง ดูเหมือนสติก็จะเพี้ยนๆอยู่บ้าง นี่หากว่า หน้าตาไม่หล่อเหลา จนเลือดกำเดา เเทบไหล ตั้งเเต่เเรกเห็น นลินก็คงไม่หวั่ไหว จนต้อง รวบรวมสมาธิ เรียกพลังใจบ่อยขนาดนี้ ตลอดการเจรจา ไม่ซิ จะเรียกว่าเจรจาได้หรือ นลินจำได้ว่าเธอเเทบไม่ได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ ภวินทร์ก็เซ็นเอกสารให้เรียบร้อยเเล้ว

"ค้างที่นี่ไหม"