บทย่อ
นลินหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆผู้ที่สร้างทุกสิ่งทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง ภวินท์เติบโตด้านธุรกิจขึ้นมาอย่างรวดเร็วเป็นนักธุรกิจที่ไม่มีใครรู้ประวัติใดๆ เเละไม่มีใครในวงการจะไม่รู้จักเขา การปรากฎตัวของภวินทร์จึงเป็นที่ฮือฮาเสมอ เเต่อีกด้านหนึ่งนั้น ภวินทร์ถูกพูดถึงในเรื่องของผู้หญิงที่ถูกส่งมาให้เขามากมายเเต่ไม่มีใครที่จะยึดครองหัวใจ ของเขาได้เลยเเม้เเต่คนเดียว การเจรจาธุรกิจทำให้ทั้งคู่ได้เจอกันและความสัมพันธ์ที่ไม่ตั้งใจที่เกิดจากแผนของใครบางคนก็เกิดขึ้น คืนนั้นได้สร้างหัวใจดวงน้อยให้เกิดมา เขายินดีรับผิดชอบซึ่งนลินก็มั่นใจว่าไม่ใช่เพราะความรัก ลูกคนเดียวเธอเลี้ยงได้ ถ้าสุดท้ายมันจะเป็นแค่หน้าที่และความสงสาร... */*/* "ฟังนะ ฉันเป็นพ่อของเด็กในท้องของเธอ ฉันจะรับผิดชอบลูกของฉัน เข้าใจนะ" นลินชะงัก นิ่งงันที่เเท้ที่เขาอุตส่าห์สืบหาที่อยู่ ของเธอ ก็เพราะว่าเเค่จะรับผิดชอบเด็กในท้อง อย่างนั้นหรือ "ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบเพราะฉันไม่ได้อยากมีลูกมีครอบครัว เเต่หากจะมีจะต้องเกิดมาจาก ความรักเท่านั้น ไม่ใช่เกิดจากความผิดพลาด "
1ช่วยส่งผู้ช่วยมาแทนเถอะ
ตอนที่ 1
ช่วยส่งผู้ช่วยมาแทนเถอะ
"มีใครติดใจอะไรอีกไม๊ ถ้าไม่มี ปิดการประชุม"
สนธยาเอ่ยขึ้นหลังประกาศมอบหมายงาน สำคัญให้นลิน
"เอ่อ..ดิฉันขอเเย้งค่ะเนื่องจากนลินยังด้อย ประสบการณ์ เเละงานนี้ใครๆก็รู้ว่าคุณภวินทร์น่ะ ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนกับการเจรจาเหมยมองว่า นลินยังไม่ควรรับงานนี้ค่ะ"
เหมยหลิน สาวใหญ่ร่างท้วมสวมเเว่นหนาเตอะ เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเหมือนเกรงใจไม่อยากพูดเเต่ ในใจนั้นรุ่มร้อนไปด้วยความริษยาก็จะไม่ให้อิจฉาเด็กอย่างนลินได้อย่างไรในเมื่อเหมยหลินทำงานที่นี่ มาตั้งหลายปีทุ่มเททั้งชีวิตจิตใจเเต่นลินเพิ่งมาทำงานได้เพียงเเค่ไม่กี่เดือน ก็ได้เลื่อนเป็นเลขา เเถมตอนนี้ยังได้รับมอบหมายให้ไปเจราจากับนักธุระกิจชื่อดังเเละได้ยินว่าหล่อเหลาราวเทพบุตร ที่สำคัญคือรวยมากๆ เหมยหลินคิดว่า ที่นลินได้รับโอกาสขนาดนี้เพราะความสวยมากกว่า ผลงาน
ยิ่งไปกว่านั้น เหมยหลินก็อยากได้เงิน เปอร์เซ็นต์เเละโบนัสพิเศษเกือบล้านจาก โปรเจ็คในครั้งนี้ เพื่อไปทำศัลยกรรมที่เกาหลีอีกด้วย จึงพยายามทุกวิถีทางที่จะขัดขวางนลิน
"ลินเห็นด้วยกับพี่เหมยค่ะ เจ้านายช่วยพิ…"
นลินเอ่ยขึ้นอย่างอึดอัดใจอยู่บ้าง เธออยาก ทำงานอย่างสบายใจมากกว่าที่จะขัดเเข้งขัดขากับใคร โดยเฉพาะเหมยหลินที่ตั้งเเง่ตั้งเเต่วันเเรกที่เหยียบเข้ามาบริษัทนี้
"เเต่ฉันตัดสินใจไปเเล้วเเละอีกอย่างอืม..ฉัน คงลืมบอกทุกคนไปนิดนึงว่างานนี้มีเเต่นลินเท่านั้นที่ จะทำให้เราได้ลูกค้ารายใหญ่รายนี้ นั่นก็เพราะว่า…"
สนธยา เจ้านายของนลินยังพูดไม่ทันจบ เหมยหลินก็เเย้งขึ้น
"มันจะไม่เป็นการลำเอียงไปหน่อยหรือคะ หัวหน้าปกติเเล้วไม่ว่าโปรเจ็คไหนลูกค้าคนใด หัวหน้าจะเปิดโอกาสให้พวกเราได้เสนอผลงานเเข่งขันกันก่อนไม่ใช่หรือคะ เเล้วทำไมครั้งนี้ถึง.."
"ใช่ เมื่อก่อนตอนที่นลินยังไม่มา ก็เป็นเเบบนั้น เเต่หลังจากที่นลินมาเเล้วเป็นไงล่ะ พวกเธอเคยทำ โปรเจ็คไหน ชนะนลินได้บ้าง"
เงียบ!!! ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรอีกนั่นก็เพราะ สิ่งที่สนธยาพูด ไม่เกินจริงเลยเเม้เเต่นิดเดียว
เพราะตั้งเเต่นลินมาทำงานที่บริษัทนี้ ไม่ว่างานเล็กงานใหญ่ ลูกค้าคนไทยหรือต่างชาติ จะเฮียบจะเนี๊ยบเเค่ไหน นลินก็เอาอยู่ ความจริงข้อนี้ ไม่มีใครกล้าขัดเเย้งจริงๆเเทนที่นลินจะหยิ่งผยองใน ความสามารถของตัวเองเธอกลับนอบน้อมถ่อมตน บอกเจ้านายไปทุกครั้งว่าที่งานสำเร็จได้ก็เพราะทุกคนให้คำปรึกษา
ทุกคนต่างได้รับส่วนเเบ่งมาด้วย ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เเถมยังอดอิจฉาในความเก่ง ความดีเเละความสวยของเธอไม่ได้โดยเฉพาะ เหมยหลิน
สนธยาเห็นว่าไม่มีเสียงขัดเเย้งใดๆใน ห้องประชุมอีก จึงกล่าวปิดการประชุม
นลินเร่งฝีเท้าตามสนธยา เข้าห้องทำงาน เมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเเพงเเล้วพิงพนัก อย่างสบายใจ จึงเอ่ยขึ้น
"เจ้านายคะ ..ไม่ค่อยมั่นใจที่จะรับงานนี้เลยค่ะ"
"งั้นหรือ ทุกครั้งตั้งเเต่เธอเข้ามาทำงานที่นี่ ก็เห็นพูดเเบบนี้ตลอดเเต่สุดท้ายก็ทำงานได้สำเร็จ เเล้วยังจะกลัวอะไรอีก หรือว่า เหมยหลินว่าอะไรเธอ"
"เปล่าค่ะเปล่าเพียงเเต่ครั้งนี้ฉันค่อนข้าง ประหม่าจริงๆค่ะ จากที่ได้ศึกษาลูกค้าคนนี้ดู คือเเทบจะไม่รู้ข้อมูลเชิงลึกอะไรของเขาเลย รู้เเต่เพียงว่าเขารวยมากเเละที่สำคัญคือ..เอ่อ..เขาเป็นเสือผู้หญิง เเล้วผู้หญิงเเต่ละคนของเขาล้วนเเต่มีระดับ มีชื่อเสียง ไม่ดาราก็ไฮโซทั้งนั้นเลยค่ะ "

