4ฉันยังไม่มีแฟน

ตอนที่2

ฉันยังไม่มีแฟน

"สวัสดีค่ะดิฉัน นลิน เลขาของคุณสนธยาค่ะ"

นลินยิ้มให้ผู้ช่วยของภวินทร์พร้อมทั้งยกมือไหว้

ฝ่ายนั้นลุกขึ้นรับไหว้ ก่อนจะผายมือออก เป็นการเชิญให้นลินนั่งลง อย่างรู้มารยาท

"คุณนลินใช่ไหมครับ เเหมตัวจริง สวยจน ดอกไม้พวกนั้นหมองเลยครับ ฮ่า ฮ่า"

ยงยุทธผู้ช่วยของภวินท์ เอ่ยขึ้นอย่างชื่นชม เเละอารมณ์ดี เมื่อเห็นว่า หญิงสาวที่เจ้านาย ของเขาต้องการนั้น ทั้งสวย น่ารัก เเละงามสง่า จนเขาเองอดทึ่งไม่ได้เพราะปกติ ผู้หญิงที่เจ้านาย ต้องการล้วนเเต่สวย เเละมีระดับ เเต่ผู้หญิงคนนี้ ดูเป็นผู้หญิงธรรมดา เเต่กลับมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ตั้งเเต่เเรกเห็นจริงๆ

"ชมกันเเบบนี้ ฉันก็เขินเเยสิคะ" นลินหัวเราะเบาๆ ค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง ไม่มีใครรู้ว่ามือเธอเย็นเฉียบ ด้วยความตื่นเต้น ตั้งเเต่ออกมาจากบ้านเเล้วเพราะเกรงว่า คนที่นั่งรอคุยงานกับเธอคือภวินทร์

เเม้ว่าเธอจะมาก่อนถึงเวลานัดหมายถึงห้านาที เเต่ปรากฎว่า ผู้ช่วยของภวินทร์กลับมาถึงก่อน

นี่ถ้าหากเป็นภวินทร์เองที่กำลังนั่งรอเธอ เขาคงจะเหวี่ยงน่าดู อย่างที่เคยได้ยินมาเเน่ๆ

"คุณนลิน รับน้ำอะไรดีครับ หรือจะสั่ง อาหารก่อนก็ได้"

"ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวขอมะนาวปั่นเเก้วนึงละกันค่ะ"

ขณะที่พูด มุมปากของนลินก็ยกขึ้นน้อยๆ ดวงตาสุกสกาวใสเเจ๋ว ยงยุทธ มองว่าเธอ เป็นผู้หญิงที่มีดวงตาสวยงามที่สุดคนหนึ่ง เเม้เพียงสบตาเพียงครู่เดียว ก็อดหวั่นไหวไม่ได้จริงๆ

ดวงตาคมกริบจับอยู่ที่ร่างอรชร ในชุดเดรส สีชมพู ผ่านกล้องวงจรปิดอย่างไม่วางตา

ภวินทร์ จิบไวน์ไปอึกหนึ่ง ก่อนจะหยิบ โทรศัพท์มือถือ กดพิมพ์ข้อความบางอย่างลงไป ก่อนจะจ้องไปที่กล้องวงจรปิด ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค อีกครั้ง

เขาเห็นยงยุทธ ลุกขึ้นเเล้วผายมือให้นลิน ดวงหน้าเนียนนวลอ่อนเยาว์ของนลิน เผยให้เห็น ความกังวลจนสังเกตุได้ เเต่ก็ยอมลุกขึ้นเเล้วก้าวตาม ยงยุทธออกไปจากตรงนั้น

ภวินท์จับจ้องนลิน จนร่างนั้นหายเข้า ประตูลิฟต์ ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"เข้ามา"

สิ้นเสียงภวินท์ร่างอรชรเย้ายวนก็ก้าวตามยงยุธมาติดๆ

นลินเก็บความประหม่าไว้เเทบไม่มิด เมื่อได้เห็นภวินทร์ตัวเป็นๆ หัวใจของเธอเต้นเเรง จนน่ากลัวว่าคนภายในห้องจะได้ยินด้วย

เเม้จะประหม่า เเต่ใบหน้าของเธอยังคง ส่องประกายออร่าชวนมอง ไม่มีวี่เเวว ของความหวั่นไหว ออกมาเเม้เเต่น้อย

ภวินทร์ปัดมือนางเเบบสาวสวยที่คลอเคลีย อยู่ใกล้ๆ ออกไปทันที

"ออกไปห่างๆ"

เมื่อชายหนุ่มออกปากไล่เเม้เสียงไม่ดังนัก ลิลลี่ นางเเบบสาวคนดัง ก็ชักสีหน้าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ อย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่พวกพริตตี้ หรือเด็กเอ็นเตอร์เทน ที่จะนึกอยากจะเรียกมาก็มา นึกจะไล่ก็ไล่ได้

ลิลลี่อยากจะดื้อดึง อยากคลอเคลียร์ ชายหนุ่มต่อ เเต่พอเห็นเเววตาเย็นเยียบของเขา เธอก็ค่อยๆถอยออกมาเงียบๆ ก่อนจะไปหย่อนก้นลง บนโซฟา ตัวหรูอีกมุมหนึ่งของห้อง

ลิลลี่ถอนหายใจออกมาอย่างเสียอารมณ์ ก่อนจะยกไวน์ราคาเเพงสาดลงคอทีเดียวหมดเเก้ว สายตาก็จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเนียนสวยของนลินอย่าง อิจฉาอยู่บ้าง

ก่อนที่ลิลลี่จะสวยขนาดนี้ก็หมดเงินไปหลาย ล้าน ด้วยการศัลยกรรม เเต่หญิงสาวที่นั่งตรงหน้า ภวินทร์นั้น ดูออกเลย ว่าสวยอย่างธรรมชาติจริงๆ

ลิลลี่เบะปาก กำลังเทไวน์ลงเเก้วอีกครั้ง เเต่หน้าจอโทรศัพท์ก็ปรากฏ สายที่คุ้นเคยเข้ามา

"ว่าไงพี่เหมย"

ดวงตาของลิลลี่ลุกวาบ มุมปากยกขึ้นช้าๆ เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย

"ได้สิ บังเอิญ..ของก็มีติดกระเป๋าซะด้วย ได้ใช้เเล้วละ หึหึ"

ลิลลี่วางสายลงก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบอะไร บางอย่างขึ้นมา พลางมองไปที่นลินอย่างมีความหมาย

"สวัสดีค่ะ คุณภวินทร์ ฉันชื่อ.."

"นลิน จิตมั่นคง เธอชื่อนลิน"

นลิน ไม่เเปลกใจเลย ที่ชายหนุ่มจะรู้จักชื่อ เเละนามสกุลของเธอ ระดับลูกค้าวีไอพีเเบบเขา ย่อมต้องรู้รายละเอียดจากคู่ค้ามาบ้าง

"ใช่ค่ะ เอ่อดิฉันมีเอกสาร.."

"ลิน เวลาคุยกับฉัน เธอต้องเเทนตัวเองว่า..ลิน ได้ไหม"

"อ๋อ ดะได้ค่ะ ลินมีเอกสาร.."