ตอนที่6 จูบแรก

“คุณ!!” ดวงตากลมเบิกกว้าง เมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของว่าที่สามีที่กำลังจ้องมองมาด้วยความรังเกียจ

“หึ!! ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” มุมปากหยักยกยิ้มด้วยความเย้ยหยัน

จัสมินไม่ตอบแต่ทำท่าจะเดินหนี เพราะไม่อยากจะคุยกับคนอย่างเขาสักเท่าไหร่ แต่ก็ถูกมือหนาของชายหนุ่มรั้งแขนเอาไว้จนร่างบางเซถลาไปตามแรงดึง

ปึ้ก!!

อึก!!

หญิงสาวถูกเหวี่ยงเข้ากำแพงอย่างแรงจนรู้สึกจุก แอลกอฮอล์ในร่างสลายหายไปในเพียงพริบตา เธอมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ

“จะรีบไปไหนล่ะ?” ฟาอัลถามพร้อมกับยกแขนกั้นหญิงสาวไม่ให้เดินหนี “ผู้หญิงอย่างเธอมันไม่คู่ควรกับฉัน…ไปยกเลิกงานแต่งบ้า ๆ นี่ซะ!!”

ในเมื่อเขาทำอะไรไม่ได้ก็ต้องกดดันให้อีกฝ่ายทำแทน เพราะแค่เขายืนยันกว่าจะไม่ยอมแต่ง ผู้เป็นบิดาถึงกับระงับวงเงินในบัตรเครดิตทุกใบ จนเขาแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้

“ถะ…ถ้าทำได้ฉันคงทำไปแล้ว” จัสมินตอบด้วยน้ำเสียงอึกอัก เพราะใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่ใกล้จนเธอไม่กล้าขยับ “ฉันก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับคนแบบคุณ”

“คนแบบฉัน?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเชิงคำถาม “จะว่าไปเธอก็สวยดีนะจัสมิน…แต่ดูท่าน่าจะผ่านมาเยอะ!!” ฟาอัลกล่าวเพราะเขาเห็น ว่าจัสมินมากินข้าวกับผู้ชายคนอื่นเพียงลำพัง

เพี๊ยะ!!

มือเล็กฟาดลงไปบนใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มแรง ดวงตากลมวาวโรจน์ด้วยความโกรธเคือง เขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินชีวิตของเธอแบบนี้

ฟาอัลหันมามองว่าที่ภรรยาด้วยแววตาที่แข็งกร้าว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าหยามเกียรติด้วยการตบหน้าเขามาก่อน

อื้อออ!!

มือหนารั้งคอของสาวสวยเข้ามากระแทกจูบอย่างรุนแรง ริมฝีปากบางถูกดูดเม้มจนรู้สึกเจ็บไปหมด ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างล็อกเอวคอดกิ่วเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี นานนับนาทีที่เขาช่วงชิงความหวานจากโพรงปากบางจนพอใจ

จัสมินตัวสั่นไปทั้งร่างเพราะเขาได้พรากจูบแรกไปจากเธอ มือเล็กรีบปาดคราบน้ำลายของชายหนุ่มด้วยความรังเกียจ

“ถ้าไม่อยากโดนมากกว่านี้ก็หาทางยกเลิกงานแต่งซะ ไม่งั้นเธออาจจะโดนฉันอะไรที่มันทำมากกว่าจูบ!!” ฟาอัลมองหญิงสาวที่ทำท่าทางหวาดกลัวจนน่าหงุดหงิดก่อนจะเดินจากไป

จัสมินที่เป็นอิสระรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างปากทันที ใบหน้าสวยตึงเครียดเพราะนึกถึงคำขู่ของชายหนุ่ม เธอไม่เคยอยากได้คนแบบนี้มาเป็นสามีเลยสักนิด

“ฉันจะทำยังไงดี” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ไม่ว่าเลือกทางไหนก็ต้องทุกข์ใจไม่ต่างกัน

“ทำอะไรเหรอ?” สิบทิศที่เดินเข้ามาทันได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “พี่เห็นจัสออกมานานเลยตามมาดู…โอเคหรือเปล่า?”

“มะ…ไม่เป็นไรค่ะ…จัสโอเค” เธอตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้ “กลับไปที่โต๊ะกัน” มือเล็กคว้าแขนของชายหนุ่มและดึงให้เดินตามออกมาเพื่อตัดบทสนทนา

อีกด้าน. . .

“ผู้หญิงแบบนั้นอะนะที่พ่อกูบอกว่าเหมาะสม?” ฟาอัลหันไปถามฮาเดสเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยความไม่สบอารมณ์

“แล้วไม่เหมาะสมตรงไหน?” สวยอย่างกับหลุดออกมาจากภาพวาดขนาดนั้นดูยังไงก็ไร้ที่ติ

“ว่าที่นายหญิงตระกูลเบอร์เรลควงผู้ชายเข้าโรงแรม…” ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว

“มึงซิง?” ฮาเดสย้อนถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“กูไม่ได้ซีเรียสว่ายัยนั่นจะซิงไหม” ที่ผ่านมาผู้หญิงของเขาก็ไม่ได้บริสุทธิ์ “แต่มัน…”

“มึงแค่หาข้ออ้างเพราะไม่อยากแต่งงาน?” สายตาคมจ้องหน้าเพื่อนอย่างจับผิด

“อืม!!” ฟาอัลยอมรับไปตามตรง “กูเคยมีประเด็นกัน” แต่พ่อก็เอาแต่บอกว่ายัยนี่เหมาะสมที่สุด

“จะยากอะไรในเมื่อพวกมึงก็ไม่ได้อยากจะแต่งด้วยกันทั้งคู่…มึงก็แค่ทำข้อตกลงกันเพื่อบังหน้า พอถึงเวลาก็หย่ากัน” ปัญหาง่าย ๆ แค่นี้ทำเป็นคิดมากไปได้

“สัญญาเหรอวะ?” ฟาอัลทวนคำอย่างคาดไม่ถึง “แบบนี้ก็ได้ประโยชน์ทั้งคู่สิ่นะ” แล้วก็ไม่ต้องไปมีปัญหากับพ่อด้วย

“อืม...ถ้ามึงไม่เผลอไปตกหลุมรักว่าที่ภรรยาคนสวยซะก่อนอะนะ…จบแบบแฮปปี้ทุกฝ่ายแน่นอน” เพราะการอยู่ใกล้ผู้หญิงหน้าตาดีขนาดนั้น ต่อให้เป็นเขาที่ได้ฉายาว่าเจ้าชายน้ำแข็งยังยากเลย

“ไม่มีทาง!!” ใครจะไปตกหลุมรักคนที่เกือบฆ่าน้องชายตัวเองได้ลง “กูไปละ…ไว้เจอกัน”

ฟาอัลบอกลาเพื่อนสนิทและรีบเดินออกไปตามหาว่าที่ภรรยาทันที แต่อีกฝ่ายก็หายไปจนตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

คงจะรีบไปเอากันสินะถึงได้หายไปไวขนาดนี้!!