ตอนที่ 5 ง่ายไป

หลังกินอาหารเสร็จเขาก้าวเดินไปล้างจาน ขณะที่เธอก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำหลังทานอาหารเสร็จ เธอมองเขาที่กำลังล้างจานกำลังเสร็จแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปหาเขาโดยทันที

“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันล้างเอง” เธอเอ่ยบอกหมายจะแย่งจานที่เขาล้างอยู่

“ไม่ต้องเหลือใบเดียวแล้ว” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณล้างจานเป็น”

“ผมทำได้ทุกอย่างที่อยากจะทำ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้ววางจานใบใหญ่ตรงที่วางจาน แล้วเขาถอดทุกมือยางออกแขวนไว้ตรงที่แขวน และล้างมือด้วยน้ำยาสบู่กลิ่นลาเวนเดอร์ เมื่อล้างมือเสร็จ หยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตมาเช็ดมือ

เขาก้าวเดินมาที่เคาน์เตอร์บาร์ที่เธอกำลังยืนรินน้ำใส่แก้วเพื่อดื่มมัน

“นี้เงินของคุณ” เขาเอ่ยบอก และวางธนบัตรหลายใบไว้บนโต๊ะ ทำให้เธอสงสัยว่าทำไมเงินส่วนนี้มาอยู่กับเขา ทั้งที่เธอจ่ายค่าเครื่องดื่มเมื่อวาน

“แล้วเมื่อวานคุณจ่ายหรือ” เธอเอ่ยถาม

“ใช่ ผมอยากเลี้ยง”

“นี้ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วยื่นเงินส่วนนี้ให้เขา

“เอาไว้ใช้เถอะ ผมไม่เอา” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นี้มันเงินนะ”

“เงินเข้าบัญชีผมสิบล้านต่อวัน เงินส่วนค่าเครื่องดื่มผมยกให้คุณ”

“ฉันหมดปัญญาจะเถียงคุณ” เธอเอ่ยบอกและแก้วน้ำเย็นในแก้วดื่มทันที

“วันพรุ่งนี้วันอาทิตย์เราไปเที่ยวกันไหม” เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ไปไหน” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ไปดูหนังกัน” เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ไปก็ได้ แต่ให้เร็วนะฉันไม่ชอบกลับดึก” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม มีความคิดผุดขึ้นออกมาว่า ‘หรือว่าอดัมจะพาฉันไปออกเดทกันแน่’

“พรุ่งนี้ผมมารับ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วก้าวเดินกดปุ่มหน้าลิฟต์ ไม่ช้าลิฟต์ก็เปิดออกมา เขาก้าวเข้าเดินไปในลิฟต์

“สวัสดี” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดี” เธอเอ่ยบอกเช่นกัน ทันใดนั้นลิฟต์ก็ปิดลงทันที เธอกลับถอนหายใจยาวๆ

‘เฮ้ยฉันง่ายไปไหมเนี่ย คิดว่าไปกับเพื่อนแล้วกัน’