ตอนที่ 3

“ระวัง!”

สิ้นคำ ห่ากระสุนก็สาดเข้ามาภายในเกาะส่วนตัวของนักธุรกิจหนุ่มราวกับห่าฝนที่ตกกระหน่ำ จนเซนแทบจะหาที่กำบังตัวไม่ทัน เนื่องจากพวกวายร้ายมันสาดกระสุนมาจากเฮลิคอปเตอร์ ก่อนที่ชายฉกรรจ์กว่ายี่สิบคนจะโหนสลิงลงมาจากแมลงปอยักษ์และจัดการกำจัดเซน ลิโอนาสตามคำสั่งของนาย

ห่างออกไปจากจุดเกิดเหตุไม่ไกลนั่ง บนโหดหินซึ่งมีร่างหนึ่งซุกตัวอยู่ เจ้าตัวใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นและหวาดหวั่นน้อยๆ เธออยู่ตรงนี้มานานกว่าสามชั่วโมงแล้ว และหาโอกาสที่จะใช้ปืนยาวที่พกติดเรือสปีทโบ้ตซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนักจัดการกับเซน ลิโอนาสจากระยะตรงนี้ ความจริงเธอควรจะกำจัดเขาได้ตั้งนานแล้วด้วยซ้ำถ้ามือไม้ของเธอมันทำตามที่สมองสั่ง เพราะเพียงแค่ขึ้นนก มือเธอก็เกิดสั่นรัว ยากที่จะเหนี่ยวไกปืน

“กรี๊ด!” เฌอลินกรีดร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆห่ากระสุนก็สาดลงมาที่เธอ หญิงสาวมุดตัวเข้าไปในช่องโขดหินเพื่อหลบลูกกระสุนที่เทลงมาใส่ นึกเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ...ไอ้พวกบ้าเอ๊ย จะยิงก็ไม่ดูตาม้าตาเรือ...

เสียงปืนยังคงดังอยู่เป็นระยะๆ เฌอลินรอให้เฮลิคอปเตอร์ขับออกไปไกลจากจุดที่เธออยู่ หญิงสาวตั้งสติรวบรวมสมาธิ คลานออกจากใต้โขดหินและชะโงกหน้ามองดูเหตุการณ์ที่เวลานี้พวกของเซนกำลังปะทะกับฝ่ายตรงข้ามอย่างดุเดือด

หรือเธอจะใช้โอกาสนี้บุกเข้าไปหาตัวเซน ลิโอนาส คิดแล้วหญิงสาวก็คลี่ยิ้มออกมา เธอตัดสินใจทิ้งปืนยาวไว้ใต้โขดหินเพื่อความคล่องตัวและพกเพียงปืนสั้นที่วันนี้มันจะต้องใช้ปลิดชีพชีวิตคนจริงๆ และชีวิตแรกที่เธอเด็ดไปคือไอ้โม่งฝ่ายตรงข้ามที่มันเล็งจะยิงมาทางเธอ...มันคงคิดว่าเธอเป็นพวกเดียวกับเซนอย่างนั้นสิ

เฌอลินอาศัยความเป็นสาวเอเชีย โครงสร้างเพรียวเล็กกว่าคนยุโรปลัดเลาะตามผาหินตามความชำนาญที่ได้ฝึกฝนมาแต่เด็กเข้าไปในอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นจนได้ สายตาสีน้ำตาลเข้มคมดุจเหยี่ยวกวาดตามองหาร่างสูงใหญ่ของชายที่เป็นเป้าหมายของเธอ...เธอจะต้องจัดการกับเขาให้ได้ เพื่อลบคำสบประมาทของลินดาและไซมอน เธอจะต้องแสดงให้เห็นว่า สิ่งที่แด๊ดพร่ำสอนเธอ มันไม่สูญเปล่า

“เฮ้ย...เธอเป็นใครเนี่ย” จู่ๆ เสียงห้าวก้องกังวาลก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่วิ่งมาชนเธออย่างจัง และด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด เธอก็คว้าตัวเขาเป็นหลักยึดก่อนที่จะหงายหลังตึงไปกับพื้น

เฌอลินใจหายวาบเมื่อมองคนที่เธอกอดเขาแน่นเต็มตา...เจ้าของใบหน้าคมคายขาวจัด นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายสดใสราวกับน้ำทะเลยามต้องแสงอาทิตย์ จมูกโด่งรับกับโครงหน้าเป็นสันกรามยกขึ้นที่โหนกแก้ม เรียวปากหยักลึกกับผมสีน้ำตาลเข้ม...เสี้ยววินาทีที่หญิงสาวใจเต้นแรง เลือดในกายสูบฉีด...เซน ลิโอนาส...เป้าหมายในภารกิจของเธอ ตัวจริงหล่อเหลากว่าในรูปที่เห็นมากมายนัก...

“เฮ้ย!” ปัง! เซนร้องเสียงหลงเมื่อเห็นมือปืนคนหนึ่งเตรียมเล็งปืนมาทางเขา ชายหนุ่มจึงรีบลั่นไกลออกไปใส่ร่างนั้นจนกระสุนเจาะเข้าที่หน้าผากล้มหงายหลังสิ้นใจในทันที และเสียงปืนนัดนั้นเองที่ทำให้เฌอลินตื่นจากภวังค์ “เธอเป็นใคร มาที่นี่ได้ยังไง”

“ฉัน เอ่อ...ฉัน เฮ้ย คุณระวัง!” เฌอลินไม่รู้จะตอบอย่างไร แต่เพราะสายตาอันดีเยี่ยมของเธอแลเห็นร่างของชายสามคนเตรียมวิ่งเข้ามาและเล็งกระบอกปืนมาทางเซน และด้วยสัญชาตญาณอีกเช่นกันทำให้เธอยกปืนที่ติดมือมาจัดการกับสามคนนั้นจนร่วงกราวไปตามๆ กัน

“นาย เป็นยังไงบ้างครับ” เสียงอลันดังมาแต่ไกลก่อนที่ร่างสูงใหญ่พร้อมบอดี้การ์ดอีกจำนวนหนึ่งจะวิ่งเข้ามาหา เฌอลินรู้ว่าเธอไม่มีโอกาสกำจัดเซนได้แล้ว เธอต้องหนีไปตั้งหลักก่อน หญิงสาวจึงอาศัยจังหวะที่มาเฟียหนุ่มเผลอผลักเขาออกห่างและวิ่งลัดเลาะปีนออกไปทางกระจกหน้าต่างที่แตกละเอียดจากการปะทะทันที