ตอนที่ 21

ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาก็ถูกจับจ้องจากทุกคนที่อยู่ในห้อง ยกเว้นคนๆเดียวที่นั่งว่าท่าสบายอารมณ์อยู่ที่โซฟาข้างแม่ของตัวเองทำท่าไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

คิดแล้วหมั่นใส้เธอจึงหลบสายตาไปยังผู้มาให้ที่ตนไม่เคยพบเห็นมาก่อน เธอยังคงจับจ้องคนอยู่เบื้องหน้าของตัวเองไม่ละไปไหน จนกระทั่งได้ยินสียงของว่าที่แม่ยายเธอจึงละสายตาไปจับจ้องที่ท่านแทน

“หนูลิต้าจ้ะ…นี้ตาราฟาเอลลูกชายป้า”

กิ่งแก้วเอ่ยบอกสาวหน้าหวานตรงหน้า ก่อนจะหันกลับไปมองลูกชายตัวดีของตนที่ทำตัวเหมือนไม่รับรู้อะไรนอกจากนั่งกดมือถือตรงหน้าของตัวเองเท่านั้น เมื่อตนที่พ่อเจ้าประคุณเข้ามาก็ทีนึงแล้ว พ่อเจ้าคุณกิติกับภรรยาก็ทำท่าตกใจ พอบอกออกไปว่าทั้งสองคนเป็นว่าที่พ่อตาแม่ยายก็เหมือนว่าจะชงักไปเลยที่เดียวแล้วไหนจะยังท่าทีของว่าที่ลูกสะใภ้เมื่อตอนที่เธอแนะนำลูกชายกับหันหน้าหนีไปทางอื่นทันทีอีก อย่าอกนะว่างานนี้เธอจะต้องเจองานช้างกว่าเดิมอีก แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นปัญหาเพราะฉันคือกิ่งแก้วนะ ปัญหาทุกอย่างยอมมีทางออกเสมอถ้ามนไม่มีเธอนี้แหละจะเป็นคนแหวกทางออกนั่นเอง

“และนี่คุณอภิภัคจ้ะ…เขาเป็นทนายประจำตระกูลของเรา” ดูเหมือนว่า ว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอจะใส่ใจทนายประจำตระกูลของเธอมากกว่าตัวว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตของตัวเองซะอีก จึงเอ่ยบอกไขความข้องใจของสาวน้อยออกไป

“อ่อค่ะ…สวัสดีค่ะคุณทนาย” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าที่ดูภูมิฐานแลหน้าเชื่อถือตรงหน้าเมื่อว่าที่แม่ยายเอ่ยแนะนำออกมา ทนายคนนั้นยกมือรบไหว้หญิงสาวก่อนจะส่งยิ้มบางๆมาให้

“ขอโทษนะคะ…คุณน้าคือหนูอยากจะถามว่าเราจะหมั่นกันไม่ใช่เหรอคะแล้วทำไหมต้องให้คุณทนายมาด้วย” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย เช่นเดียวกับราฟาเอลที่ละสายตาออกจากโทรศัพท์ตรงหน้าทันทีและรอฟังคำตอบของมารดา

งานหมั่นวันนี้เป็นงานภายในแล้วทนายจะมาทำไหมเรื่องนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ

“พอดีช่างคนที่แม่ไปสั่งทำแหวนหมั่นนะเขาเข้าโรงพยาบาลเมื่อวานเลยทำแหวนไม่เสร็จ….แม่ก็เลยว่าจะให้ใส่แหวนแต่งงานเลยจะได้ไม่เสียเวลา…และพอดีนึกขึ้นมาได้ว่าสวมแหวนแต่งงานแล้วก็หน้าจะจดทะเบียนสมรสซะเลยก็เลยวานคุณทนายไปเป็นธุระจัดการที่อำเภอให้นะจ้ะ”

กิ่งแก้วบอกเหตุผลออกไปด้วยรอยยิ้มเปล่งประกาย ไม่สนใจสีหน้าของว่าที่เจ้าของทะเบียบสมรสทั้งสองคนที่ตอนนี้หันไปมองสิ่งที่ทนายประจำตระกูลของเธอกำลังหยิบขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะไม่วางตา

จดทะเบียนสมรสแต่งงาน นี่เป็นเป็นเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้มันเกิดขึ้นอย่างที่เขาไม่เคยเตรียมใจมาก่อนเขารู้สึกเหมือนโดยฟ้าฝ่าทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมา เขากลายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้วกลับผู้หญิงบ้าๆบอๆคนหนึ่งไม่ที่ไม่ได้ดีไปหมดทุกอย่าง ที่สำคัญที่สุดคือมันเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักและคิดว่าคงไม่มีวันรักด้วย แค่ดูจากนิสัยใจคอจากที่เคยคุยกันแม้จะไม่ได้พูดคุยกันมากมายแต่เขาคิดว่าตัวเขาไม่สามารถอยู่กับผู้หญิงคนนั้นได้ตลอดรอดฝั่งอย่างที่มารดาหวังไว้

“ขอโทษนะครับนาย” เควินเอ่ยกับเจ้านายเมื่อเข้ามาในห้องทำงานก่อนที่จะได้รับอนุญาติ เนื่องด้วยมีเอกสารสำคัญที่จำเป็นต้องเซ็นด่วนเข้ามา เขาเองก็เคาะประตูห้องทำงานเจ้านายนานแล้วแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ เขาเลยจำเป็นต้องทำตัวเป็นหน่วยกล้าตายเข้ามาเผชิญหน้ากับผู้เป็นนายผู้ที่คาดเดาอารมณ์ได้ยากยิ่งกว่าการคาดเดาดินฟ้าอากาศซะอีก

“มีอะไร”ราฟาเอลถามเสียงเรียบ ก่อนจะหมุนเก้าอี้ทำงานกลับมาหลังจากหมุนไปนั่งมองออกไปที่หน้าต่างที่อยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานอยู่นาน

“ผมเอาเอกสารมาให้นายเซ็นครับ” ชายหนุ่มรีบตอบ มือก็เปิดแฟ้มที่ตัวเองถือเข้ามาไปยังหน้าที่เป็นปัญหาที่ทำให้เขาต้องเข้ามายืนอยู่ตรงนี้ก่อนจะยื้นไปให้ผู้เป็นนาย

“เอกสารที่ต้องเซ็นหมดแล้วใช่ไหม” เจ้าของในตาสีฟ้าสวยเอ่ยถามเลขาคนสนิท

“ครับ..หมดแล้ว เจ้านายมีเวลาอีก 1 ชั่วโมง ก่อนถึงเวลานัดคุยเรื่องการรวมทุนเปิดสาขาเพิ่มที่ยุโรปกับคุณเอสแคร์ ผมโทรไปจองโต๊ะอาหารเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ” เลขาหนุ่มตอบคำถามที่ถูกถามมาอย่างทันทีก่อนจะแจ้งกำหนดการณ์ต่อไปของเจ้านายต่อด้วย เขาต้องค่อยแจ้งกำหนดการณ์ทุกอย่างที่สำคัญและเพื่อให้เกิดกาผิดพลาดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเจ้านายของเขาไม่ชอบอะไรที่ผิดผลาดและเกินที่ขาดการไว้ทุกอย่างเกี่ยวกับงานจะต้องออกมาดีที่สุด

“โอเค..เดียวฉันขอเวลาอีก 10 นาที นายให้คนเตรียมรถมาเลย”ถ้าวันนี้เขาไม่ติดว่านักกับผู้ร่วมลงทุนในโครงการใหม่ที่ยุโรป เขาคงไม่ได้ก้าวเท้าออกจากบ้านของตัวเองเป็นแน่

ตอนนั้นตอนที่เขาเซ็นชื่อลงในใบทะเบียบสมรสเรียบร้อยแล้วตามคำขอกึ่งบังคับของมารดา เขารีบลุกขึ้นและเอ่ยขอตัวออกมาจากนั่นทันทีโดยได้รับการยืนยันจากพ่อทั้งสองคนที่อยู่ที่นั่น คนหนึ่งพ่อบังเกิดเกล้าและแน่นอนคนที่สองพ่อตานั่นเอง

“ครับ”

เลขาหนุ่มรับคำก่อน จะเอื้อมไปหยิบแฟ้มที่วางอยู่ตรงหน้าผู้เป็นนายก่อนจะค่อมตัวให้เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินหันหลังออกจากห้องไป เพราะดูเหมือนผู้เป็นนายที่สั่งเขาเสร็จแล้วกับนั่งเหมอไปซะเฉยๆ เขาเองก็หมดหน้าที่แล้วก็ไม่คิดจะอยู่รบกวนต่อ

ทว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่น่างงและตกใจเห็นจะเป็นก่อนหน้าที่เขาจะเข้ามาหาผู้เป็นนายกลับได้รับโทรศัพท์สายตรงจากนายหญิงใหญ่ แม่ของเจ้านายที่เขาเคารพพรักยิ่งชีพที่โทรมาบอกกลับเขาว่าเมื่อคุยธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วให้ชวนเจ้านายหนุ่มออกไปดื่มเหล้าให้ได้ เอาให้เมาหนักๆแล้วเอามาส่งบ้านห้ามเอาไปส่งที่คอนโดหรือที่โรงแรมไหนทั้งนั้น

มันยิ่งทำให้เขาแน่ใจว่าตอนนี้คนเป็นนายอาจจะกำลังมีเรื่องกลุ้มใจมากก็ได้ขนาดผู้เป็นแม่ยังอยากให้ลูกตัวเองเมา สงสัยคุณนายท่านคงคิดว่าให้เมาซะบ้างจะได้หายเครียด คงเป็นอะไรประมาณนั่นละมั่งคงไม่มีแม่คนไหนไม่หวังดีต่อลูกหรอก