2

“อือ...” เธอโดนริมฝีปากหนาปิดทับเอาไว้เมื่อเรือนกายใหญ่โตกำลังสอดเสียบเข้าในร่างอันแสนคับแคบ

นีรนุชส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บแปลบและอึดอัดเมื่อเขาพยายามดันมันเข้ามา

“อ่า...” เขาครางยาว บ่งบอกว่ากำลังทรมานไม่ต่างจากเธอ กายใหญ่โตถูกกล้ามเนื้อสาวแคบเล็กตอดรัดจนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเสียว

“ไม่... อื้อ” เพียงแค่เอ่ยปากเขาก็ประกบริมฝีปากกดทับปิดเสียงประท้วงของเธอเอาไว้

เด็กสาวร้องครางตลอดค่ำคืน เขาไม่ปล่อยให้เธอคลานหนี รวบร่างไปกกกอดกระแทกกระทั้นไม่ยอมห่าง

นีรนุชหวีดร้องเสียงแหบโหยตลอดเวลา กว่ายาจะหมดฤทธิ์ทำเอาเธอสลบคาอกเขา

เสียงเอะอะโวยวายของบิดามารดาที่ดังขึ้นมาในตอนเช้าทำให้เธอสะดุ้งตื่น ยิ่งผวาเมื่อเห็นสีหน้าเครียดจัดของผู้ชายที่กอดรัดเธอเอาไว้ทั้งคืน

สุรเชษฐ์ใบหน้าเครียดขรึม เขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เขาก็ล่วงเกินเด็กสาวแถมยังได้ความบริสุทธิ์ของเธออีก แต่จะให้เขารับเป็นเมีย

มันยัดเยียดกันชัดๆ!

นีรนุชหน้าแดงดึงผ้าห่มมาปิดบังเรือนร่าง ดูเหมือนว่าคนงานคนอื่นๆ จะร่วมรู้เห็นเหตุการณ์ครั้งนี้ด้วย

เด็กสาวอายแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอไม่รู้ว่าบิดามารดาวางยาปลุกเซ็กซ์สุรเชษฐ์ แต่คิดไปว่าพวกท่านมอมเหล้าเขา และให้เขาเข้าหาเธอ เพราะท่านเคยทำแบบนี้มาหลายครั้ง แต่ครั้งก่อนๆ กับคนอื่น แต่ไม่สำเร็จ เมื่อคืนเธอเสร็จเขาเพราะเมื่อยล้าจากยาแก้แพ้ที่ทำให้แข้งขาอ่อนแรง

ดูเหมือนสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่บิดามารดาของเธอต้องการ สุรเชษฐ์ไม่รับเธอ เขาจะจ่ายเงินเป็นค่าทดแทนให้ ซึ่งบิดามารดาก็จำต้องยอมรับ

นีรนุชสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอกำจิกกระโปรงยาวกรอมเท้าที่สวมใส่อยู่ ก่อนจะแอบร้องไห้เบาๆ คิดถึงยายจับใจ ทำไมบิดามารดาแท้ๆ ของเธอถึงได้ทำกันแบบนี้นะ

บิดามารดายังไม่ละความพยายาม ผู้ชายคนไหนที่ดูขยันและมีเงินเก็บหน่อย ถึงจะทำแค่งานก่อสร้าง ท่านก็พูดเป็นนัยว่าเหมือนจะยกเธอให้ หากไม่คิดว่าเธอไม่บริสุทธิ์อีก

นีรนุชเม้มปากแน่น ไม่มีที่ไปเลยล็อกประตูห้องแน่นหนา เธอหวาดกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นจับใจ ผู้ชายที่เดินเข้ามาในห้องพัก เพราะเป็นแค่แคมป์คนงานคือจำปา ชายหนุ่มวัย 27 ที่ขยันทำงาน โสด ยังไม่มีพันธะ เขาแอบชอบเธอมานาน เมื่อบิดามารดาเปิดไฟเขียว เขาก็คิดว่าจะรวบหัวรวบหางเธออีก

นีรนุชผวาเมื่อเห็นจำปาเดินเข้ามาในห้องนอนแคบๆ ของเธอ

กรี๊ดดดดดดดดดด!

เธอกรีดร้องเสียงดังคับห้อง เมื่อจำปาโถมตัวเข้าใส่

โครม!

เสียงประตูดังโครมจากฝ่าเท้าที่ถีบเข้ามา

สุรเชษฐ์กระชากคอเสื้อของจำปาออกจากร่างของเธอ ก่อนจะปล่อยหมัดเข้าใส่ไม่ยั้งเลือดกบปาก อีกฝ่ายยกมือขึ้นไหว้ ขอร้องว่าพอแล้วๆ

นีรนุชดึงเสื้อผ้ามาปกปิดเรือนร่างด้วยมืออันสั่นเทา

กรี๊ดดดด!

เธอกรีดร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อคนตัวโตกระชากเธอออกไปจากห้อง

“คิดยังไงถึงให้ผู้ชายเจ้าหาลูกสาวตัวเอง”

ปกติสุรเชษฐ์จะไม่ยุ่งเรื่องของคนงานหากไม่เหนือบ่ากว่าแรงจนเกินไป แต่นี่เขาโกรธจนแทบอยากฆ่าคน ดวงตาของเขาวาวโรจน์ มือของเขาที่บีบข้อมือของเธอเหมือนคีมเหล็ก ในขณะที่เธอพยายามบิดข้อมือหนี ดวงตาแดงก่ำ โชคดีที่สวมเสื้อผ้าทัน ไม่ได้หลุดลุ่ยออกไปให้ใครเห็น ได้อับอายขายหน้าไปมากกว่านี้

“ก็นายหัวไม่เอา โดนเจาะไข่แดงไปแล้ว เดี๋ยวขายไม่ออก อายุก็ตั้ง 19 แล้ว ควรจะมีผัวเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้ว” ธงกับศรีบอกชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน

“เท่าไหร่ ฉันซื้อผู้หญิงคนนี้” สุรเชษฐ์พูดอย่างโมโห นีรนุชรู้สึกอับอายขายหน้ายิ่งนัก เธอพยายามดึงมือหนี เขาทำเหมือนเธอเป็นสินค้า

“นายหัวซื้อไปแล้วแต่ไม่เอาเอง ถ้าจะเอาก็เอาไปเถอะ”

เงินที่สุรเชษฐ์ให้มามากมาย แต่เขากลับไม่รับบุตรสาวไป ธงกับศรีเลยคิดแผนนี้ขึ้นมา เขากับภรรยาไม่อยากให้บุตรสาวไร้อนาคตเร่ร่อนไปเป็นคนงานก่อสร้างเหมือนตัวเอง แม้จะไม่เอาไหนแต่ก็รักลูกอยู่บ้าง อีกใจก็ขี้เกียจเลี้ยงให้เป็นภาระ ให้มีสามีไปก็สิ้นเรื่องสิ้นราว คนทั้งสองคิดเช่นนั้น

สุรเชษฐ์อึ้งไป เขากระชากร่างน้อยมาหา เธอดิ้นหนี เขาเลยอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมแขน

“ปล่อยนะ” เธอดิ้นทุบอกเขา