2 การกลับมาของผู้ชายที่แอบชอบ

2

การกลับมาของผู้ชายที่แอบชอบ

ตรีชวาได้ชุดราตรีแสนสวยมาจากคุณผู้หญิงของบ้าน สองสามีภรรยาต้องการให้หญิงสาวไปร่วมงานในคืนพรุ่งนี้ด้วยในฐานะสมาชิกคนหนึ่งในบ้าน

“ท่านเอ็นดูตรีมากเลยนะลูก” มารดาของตรีชวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภูมิใจและปลาบปลื้ม

“ตรีต้องไม่ทำให้ท่านทั้งสองคนผิดหวังนะ” นายตฤณผู้เป็นบิดาเอ่ยกำชับอีกคน

“ค่ะ” ตรีชวาพยักหน้ารับยืนยันหนักแน่น

“ชุดนี้สวยมากเลยนะ” ขวัญข้าวยังคงชม

“พรุ่งนี้ตรีจะช่วยแม่ทำอาหารก่อนค่อยแต่งตัวนะคะ

“แล้วจะแต่งตัวทันเหรอ” นายตฤณเกรงว่าลูกสาวจะเสียเวลาแล้วไปช่วยงานบนตึกไม่ทัน

“ตรีจะรีบแต่งตัวให้เร็วที่สุดค่ะ แต่ถึงตรีไปช้าก็คงจะไม่เป็นไรหรอก เพราะว่าพรุ่งนี้จะมีคนมามาก ไม่มีใครสนใจหรอกว่าตรีจะมาจะไปเวลาไหน”

“งานนี้สาวๆ ที่กรี๊ดคุณเดฟคงจะมากันเยอะมาก” ขวัญข้าวคาดว่าคงเป็นเช่นนั้นแน่ เพราะดีแลนด์เนื้อหอมเสียเหลือเกิน

ตรีชวานิ่งไปเล็กน้อย สองสามีภรรยามองหน้ากัน ก่อนที่นายตฤณจะพูดให้บุตรสาวทำใจว่า

“ของบางอย่างถ้ามันสูงเกินกว่าที่จะเอื้อมถึง สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือมองมันอยู่ในที่ของเรานะลูก” นายตฤณเตือนด้วยความหวังดี

“ตรีรู้ตัวดีค่ะ พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ” ตรีชวายิ้มให้พ่อกับแม่

“ดีแล้ว อย่าถลำใจเราไปมาก ไม่งั้นคนที่เสียใจที่สุดคือเรา”

“ตรีรู้ค่ะ ถึงเราจะไม่สูงส่งเท่าเขา แต่ตรีไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยเลยนะคะ พ่อกับแม่ไม่เคยทำให้รู้สึกว่าขาดอะไร ตรงกันข้าม ตรีภูมิใจมากกว่าที่มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้”

สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก สำหรับตรีชวาแล้วสิ่งที่อิ่มเอมในหัวใจที่สุด คือการเกิดเป็นลูกของแม่ขวัญข้าวและพ่อตฤณนี่แหละ

ตรีชวางดงามราวกับเจ้าหญิง ถึงแม้จะไม่ได้ใส่ชุดที่หรูหราแต่เดรสลูกไม้สีชมพูหวานประดับดอกไม้และครอปช่วงเอวมีโชว์เซ็กซี่เล็กๆ นั้น เรียกความสนใจจากบรรดาหนุ่มๆ ที่มาร่วมงานได้เป็นอย่างดี

“วันนี้ตรีสวยมาก” แอเรียลชมด้วยความภูมิใจ

“ใช่ สวยมาก ต่างจากตรีชวาขาลุยเป็นคนละคนเลย” คุณหมอวัยกลางคนเอ่ยชมอีกคน

“เพราะชุดที่คุณผู้หญิงให้ค่ะ” ตรีชวาเขินจนกลั้นยิ้มไม่อยู่

“ต่อให้ชุดสวยแค่ไหน ถ้าคนใส่ไม่สวยก็ไม่มีความหมายนะ” คุณผู้หญิงของบ้านชมจากใจ

“ใช่ตรีชวาเด็กซนๆ ที่ชอบเล่นวิ่งไล่จับกับพี่เมื่อหลายปีก่อนหรือเปล่าเนี่ย” ดีแลนด์เดินเข้ามาพร้อมกับดาเนียล เขาแกล้งทำสีหน้าประหลาดใจเพื่อให้หญิงสาวเขิน

“พี่เดฟ” คนถูกล้อเขินจนหน้าแดง

“ล้อเล่นน่า แต่วันนี้ตรีสวยมาก จริงไหมพี่แดน” ดีแลนด์หันไปถามพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ สำหรับดาเนียลแล้วเขาแทบไม่หยุดมองเลยนับตั้งแต่ที่ตรีชวาเข้ามาในงานก็เป็นได้

“ก็ดี” คุณหมอหนุ่มพูดสั้นๆ

“แค่นี้เองหรอ” สีหน้าดีแลนด์แสดงความผิดหวังเล็กน้อย

“ก็จะให้ชมอะไรมากมาย”

“วันนี้ตรีสวยมากนะ คิดว่าพี่จะชมมากกว่านี้”

“หนอนผีเสื้อกลายเป็นดักแด้ จากดักแด้กลายมาเป็นผีเสื้อ มันก็ย่อมสวยเป็นธรรมดา” ดาเนียลเปรียบเปรย

“ตรีไม่ใช่หนอนพี่เสื้ออะไรนั่น แต่เป็นหงส์” ดีแลนด์แย้ง

“เดฟพูดถูกนะแดน พ่อว่าวันนี้ตรีของเราสวยสมเป็นนางพญาหงส์จริงๆ” นายแพทย์ดนัยสนับสนุนคำพูดของลูกชายคนเล็ก

“หงส์ที่เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนก็จะกลายเป็นห่านป่า อย่างนั้นใช่ไหมครับคุณพ่อ”

“แดน ทำไมว่าน้องแบบนั้น” แอเรียลดุลูกชายคนโตแบบเสียไม่ได้

“คุณหมอพูดถูกค่ะ ตรีไม่ใช่หงส์ตัวจริง อย่างมากก็เป็นได้แค่เงาของหงส์เท่านั้น และในสายตาของคุณหมอ คงไม่มองใครสวยงามเกินกว่าว่าที่คู่หมายแบบคุณอรอินทราหรอกค่ะ” ตรีชวาประชดในที เพราะเห็นอรอินทรากำลังเดินตรงมาพอดี

“คุยอะไรกันคะ” อรอินทราเอ่ยถามเสียงหวาน

“ท่าจะจริงแบบที่ตรีว่านะ” ดีแลนด์พึมพำเบาๆ แล้วก็นึกอยากจะแกล้งพี่ชายที่ปากไม่ตรงกับใจเสียเหลือเกิน

“เรากำลังพูดว่า ตรีพูดถูกทีเดียวเรื่องที่พี่แดนไม่มองใครว่าสวยนอกจากว่าที่คู่หมั้นครับ”

“แหม พี่แดนก็ ขอบคุณนะตรีชวา ฉันควรให้รางวัลอะไรดีเนี่ย” อรอินทรายิ้มหวานและหันมาหาตรีชวาด้วยสายตาที่บอกให้รู้ว่าตนเองเหนือกว่ามากแค่ไหน

“ไม่ต้องให้รางวัลหรอกค่ะ ดิฉันพูดตามความจริง” ตรีชวาเมินหน้าไม่อยากสบตากับคนที่แกล้งทำดีด้วย

“เพลงขึ้นแล้ว พ่อกับแม่ต้องเปิดฟลอร์เต้นรำแล้วนะครับ” ดาเนียลตัดบทสนทนาของทุกคนภายในเวลาอันรวดเร็ว

สองสามีภรรยาจับมือกันออกไปที่กลางฟลอร์แล้วเต้นรำตามจังหวะเพลงด้วยความสุข

ดวงตาคมสีฟ้าจับจ้องไปที่คู่เต้นรำที่อยู่กลางฟลอร์ ภาพการหัวเราะต่อกระซิกและรอยยิ้มที่คู่เต้นรำมีให้กัน ทำให้คิดว่าดีแลนด์กับตรีชวานั้นจะสนิทกันมากเกินไปในความรู้สึกของเขา ครั้นจะไปห้ามก็ทำไม่ได้ ดูไม่สมควร อีกทั้งตัวเองก็กำลังเต้นรำกับอรอินทราอยู่ด้วย มันเป็นการเต้นรำที่น่าเบื่อที่สุด เพราะฝ่ายหญิงเอาแต่ซบท่าเดียว

“ผมว่าเราควรเต้นรำแบบคู่เต้นรำคู่อื่นนะครับ” คุณหมอหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม เมื่ออรอินทราเอาแต่ซบตัวลงมาแนบชิด ดาเนียลไม่ชอบผู้หญิงที่เสนอตัวให้ผู้ชายเกินงาม เพราะมันทำให้ความน่าสนใจลดลง

“คู่อื่นก็เต้นแบบเราไม่ใช่หรือคะ” อรอินทราชะงักเล็กน้อย แต่ก็พยายามยิ้มกลบเกลื่อน “อรก็แค่อยากให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น”

“ผมว่าเราใกล้ชิดกันพอแล้ว เพลงจบพอดี ผมขอตัวก่อนนะ” คุณหมอหนุ่มบอกและผละไปดื้อๆ

อรอินทรายืนงงเป็นไก่ตาแตก อยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ แต่ก็ทำไม่ได้ ดาเนียลเป็นผู้ชายที่เย็นชาและปากร้ายเสียเหลือเกิน ถ้าเขาไม่หล่อไม่รวยและไม่ใช่ผู้ชายในฝัน ป่านนี้เธอคงอาละวาดใส่ไปแล้ว

“ขอคู่เต้นรำกับคู่ของนายสักเพลงได้ไหม”

ดีแลนด์ยิ้มให้พี่ชายพร้อมทั้งพยักหน้ายอมรับด้วยความเต็มใจ ส่วนตรีชวาทำหน้าไม่ถูกเมื่อรู้ตัวว่าต้องเต้นรำกับเขา แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะดาเนียลมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว

เขาใช้มือซ้ายจับบริเวณอุ้งมือขวาของตรีชวาไว้กางแขนยกขึ้นระดับไหล่ ส่วนปลายมือขวาแตะบริเวณกลางหลังแบบสุภาพ ก่อนที่จะใช้ความเร็วดันร่างบางให้เข้ามาใกล้มากขึ้นจนแทบจะเบียดชิดกัน

“มองหน้าฉันด้วยเวลาที่เต้นรำด้วยกัน” คุณหมอหนุ่มออกคำสั่งเสียงเข้ม ตรีชวายอมเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาโดยดี แต่เธอก็ยังคงรู้สึกประหม่า

“คู่เต้นรำของคุณหมอไปไหนคะ” ตรีชวาถาม

“เธอไง คู่เต้นรำของฉัน”

“ดิฉันหมายถึงคุณอรอินทรา”

“ฉันไม่เต้นรำกับใครเกินสองเพลง” เขาตอบสั้นๆ

“หรือคะ”

“เธอไม่ควรเต้นรำกับเดฟนานขนาดนั้นนะ” ดาเนียลเข้าเรื่องทันที

“เราไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดนี่คะ” หญิงสาวแย้ง

“แต่ไม่เหมาะ ควรปล่อยให้เดฟเต้นรำกับคนอื่นบ้าง”

“ดิฉันไม่ได้กักตัวพี่เดฟไว้นะคะ”

“เธอทำ”

“คุณหมอกำลังกล่าวหาดิฉันอยู่” ตรีชวาเถียง ผลจากการเถียงคือเธอถูกเขากอดกระชับมากขึ้น

“คุณหมอ มันใกล้กันเกินไปแล้วนะคะ”

“ตอนที่เธอเต้นรำกับเดฟยังใกล้กันมากกว่านี้อีกไม่ใช่เหรอ”

ดาเนียลย้อนถาม สายตาคมจับจ้องอย่างเอาเรื่อง

“พี่เดฟไม่ได้กอดรัดจนน่าอึดอัดแบบนี้” ตรีชวาอยากจะดันตัวเองให้ออกห่างมากกว่านี้

“ท่าทางน้องชายฉันจะชอบเธอมากนะ” ดาเนียลเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ยังคงเต้นรำต่อ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายหญิงสาวทำให้หมอหนุ่มต้องพยายามระงับความรู้สึกบางอย่างในใจของตัวเอง

“คุณหมอไม่พอใจหรือคะ” ตรีชวาเอ่ยถามกลับ

“เปล่า ใครจะชอบใครฉันคงไม่สามารถห้ามความรู้สึกนั้นได้” ดาเนียลนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังต่อไปว่า “ความรู้สึกห้ามกันไม่ได้ แต่การกระทำห้ามกันได้”

“คุณหมอจะห้ามการกระทำอะไรคะ” ตรีชวาย้อนถามด้วยความสงสัย

“การกระทำที่จะไม่ส่งผลดีกับฉัน อย่าพยายามให้ความหวัง หรืออย่าพยายามไขว่คว้าหาสิ่งที่สูงกว่าตัวเอง ทางที่ดีอย่าแม้แต่จะคิดดีกว่า เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”

“คุณหมอทราบหรือคะว่าดิฉันหวังอะไร” ตรีชวาสบตาคนพูด

“การกระทำมันก็เห็นๆ อยู่ เธอชอบน้องชายฉัน ชอบมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ”

“บางทีคุณหมออาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะคะ ทำไมไม่คิดบ้างว่าดิฉันอาจจะแอบชอบคุณหมออยู่ก็ได้” ตรีชวายิ้มที่มุมปาก เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ท่าทีเหมือนท้าทายให้อีกฝ่ายเดือดดาลมากขึ้น

“ถ้าคิดว่าจะทำให้ฉันสนใจเธอได้ก็ทำสิ” นายแพทย์หนุ่มท้าทายกลับไปเช่นกัน

“ไม่ดีกว่าค่ะ มันคงยากที่จะให้ดิฉันใช้ชีวิตกับแฟรงเกนสไตน์” คำตอบของตรีชวาทำให้สีหน้าดาเนียลเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ปากร้ายเหลือเกินนะ” ชายหนุ่มคำรามเบาๆ

“ดิฉันเห็นว่าบางครั้งเราก็ต้องพูดเพื่อปกป้องตัวเอง การยอมมากเกินไปอาจทำให้คนอื่นจ้องแต่จะทำร้ายเอาได้ค่ะ”

“จะไม่มีใครว่าหรอก หากไม่ทำให้ใครคิด ถ้าไม่อยากถูกว่าก็ต้องหัดทำตัวให้ดีอย่าให้ใครว่าได้” ความโกรธที่ถูกยอกย้อนทำให้ดาเนียลกอดรัดตรีชวาแน่นขึ้น

“คนบางคนชอบมองคนอื่นในแง่ร้าย ชอบคิดว่าตัวเองดีกว่าใครทั้งโลก และคนทั้งโลกเป็นคนร้ายไปหมด”

“ตรีชวา” ดาเนียลโกรธจนหน้าแดงแล้ว “เธอเป็นแค่เด็กในบ้านต้องรู้จักเจียมตัว ที่ฉันเตือนเพราะฉันหวังดีหรอกนะ เดฟมีคนที่เหมาะสมรออยู่แล้ว เธอไม่ควรพยายามแทรกแซงเรื่องนี้ ฉันไม่อยากได้เธอเป็นน้องสะใภ้” คำพูดตรงๆ เป็นเหมือนมีดคมกริบบาดหัวใจตรีชวายิ่งนัก

“ดิฉันรู้ว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ในสถานะไหน และควรทำตัวอย่างไรดีค่ะ” ตรีชวากัดฟันโต้ตอบกลับ คำพูดเมื่อครู่ของเขาเกือบทำให้เธอเสียน้ำตาแล้ว

“คิดได้แบบนั้นก็ดี เดฟมีคนรักอยู่แล้ว การอยู่ห่างกันมันอาจจะทำให้เหงา และฉันหวังว่าเธอจะไม่ใช้ช่องว่างนี้หาประโยชน์เพื่อตัวเอง”

“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ดิฉันรู้ดีว่าควรทำตัวอย่างไร คุณหมอก็ควรทำตัวให้น่ารักไว้นะคะ จะได้แต่งงานเสียที” เธอไม่วายประชดเขากลับไปบ้าง

“คงไม่มีใครอยากแต่งงานกับฉันหรอก” ดาเนียลพูดเหมือนไม่รู้สึกอะไร

“คุณอรอินทราคงอยากมากค่ะ” ตรีชวายิ้มเล็กน้อยคล้ายกับจะยั่วอีกฝ่ายให้โมโห

“อย่ามาพาล ตรีชวา”

ตรีชวาดันตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของเขาทันทีเมื่อเพลงจบ และรีบเดินออกมาจากฟลอร์เต้นรำด้วยความรวดเร็ว เธออยากจะร้องไห้เพื่อระบายความอึดอัดใจที่ได้รับมาจากคุณหมอใจร้ายคนนี้ ดาเนียลพูดจาดูกถูกใส่ร้ายสารพัดอย่างไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ