บทนำ เล่ห์ร้ายอุบายพิศวาส (3)

“ไม่ทราบว่าคุณอารัญเข้ามาบริหารเลิฟอิมเมจด้วยตัวเองทุกขั้นหรือเปล่าครับ?”

“ผมตอบคำถามนี้แล้วนะครับ ผมเป็นบรรณาธิการภาพถ่ายเท่านั้น” ชายหนุ่มตอบคำถามอย่างใจเย็นแล้วหยุดการเคลื่อนไหวเมื่อโดนนักข่าวรุมล้อมจนไม่มีทางเดิน

“แล้วคุณสโรรักษ์ที่คุณอารัญควงไปทานข้าวด้วยเมื่อวันก่อนล่ะครับ ใช้คำว่าแฟนกับเธอได้หรือยัง?”

คนถูกถามเงียบทันที และสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อครู่จึงเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมกว่าเดิมเมื่อการหยุดของเขากลับเปิดทางให้นักข่าวพวกนี้เป็นฝ่ายรุก ซ้ำยังรุกล้ำในเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่ปรารถนาจะเปิดเผย

“ผมไม่ขอตอบคำถามอะไรที่นอกเหนือจากงานนะครับ” อารัญพยายามทำใจเย็นที่สุด เพราะเริ่มรู้สึกอึดอัดที่กองทัพเหยี่ยวข่าวเริ่มละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเขามากขึ้น

“คุณอารัญคะ อีกหนึ่งคำถามค่ะ อยากทราบว่าผู้หญิงในอุดมคติของคุณอารัญเป็นแบบไหนคะ?”

ให้ตายเถอะ! เขาเพิ่งบอกไปหยก ๆ ว่าไม่ขอตอบคำถามอะไรที่นอกเหนือจากงาน แต่ดูว่ากองทัพเหยี่ยวข่าวสายบันเทิงพวกนี้จะไม่รับฟังอะไรเลย

“ผมขอตัวก่อนครับ”

ทว่ายังไม่ทันฝ่าวงล้อมนักข่าวออกไปเอารถสปอร์ตคู่ใจ ใครบางคนที่เขาไม่รู้จักก็ ‘มุด’ ผ่าด่านวงล้อมนักข่าวเข้ามา วงหน้าทาแป้งพัฟจนขาวเวอร์และทาปากแดงจัด ซ้ำยังปัดแก้มสีชมพู อำพรางสายตาด้วยแว่นสีชากลับฉีกยิ้มให้เขา พร้อม ๆ กับสัญญาณอันตรายที่ดังขึ้น

ยังไม่ทันที่อารัญจะตั้งหลักด้วยซ้ำ เจ้าหล่อนกลับเข้ามาสวมกอดคอเขาไว้ด้วยกิริยาสนิทสนม พร้อมเขย่งปลายเท้าปะทะจุมพิตริมฝีปากของเขาดื้อ ๆ อย่างสะเปะสะปะโดยไม่มีการพูดพร่ำทำเพลงอะไรทั้งนั้น!

การมาและการจากไปของสาวปริศนาราวกับฝันร้าย แต่ที่แน่ ๆ มีแสงแฟลตวูบวาบเกิดขึ้นอีกครั้งพร้อมทั้งเสียงรัวชัตเตอร์เก็บภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ไม่น่าจะต่ำกว่าหนึ่งร้อยภาพ

อารัญซึ่งมีรอยลิปสติกสีแดงติดอยู่บริเวณริมฝีปากคงยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ ราวกับถูกเสยอย่างแรงเข้าปลายคางจนเห็นดาวยิบ ๆ แล้วคำถามใหม่ก็ถูกนักข่าวป้อนมาโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งหลักอีกเช่นเคย

“ไม่ทราบว่าผู้หญิงคนเมื่อครู่เป็นใครคะ ใช่แฟนคุณอารัญหรือเปล่า?”

คนถูกถามคงเอาแต่นิ่ง ทว่าดวงตาสีน้ำตาลสนิมเหล็กกลับจับจ้องไปในทิศทางที่หญิงสาวปริศนาจากไป

เป็นความรู้สึกยอดแย่!

มันแย่มาก ๆ ที่วันดี ๆ ของเขากลับถูกมือดีที่ไหนไม่รู้ทำลายจนป่นปี้ ผู้หญิงดูไม่เต็มบาท หรืออาจเข้าขั้นเสียสติฝ่าด่านนักข่าวเข้ามาจูบเขาดื้อ ๆ และกลับออกไปโดยไม่มีใครคิดจะจับเจ้าหล่อนเอาไว้สักคน

ให้ตายเถอะ! นี่ต้องเป็นเรื่องบ้า บ้าที่สุดแห่งปี!

“คุณอารัญคะ ตกลงว่าน้องผู้หญิงเมื่อครู่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกับคุณหรือเปล่าคะ?”

“ผมไม่ทราบ ขอตัวก่อน!” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเครียดจัด แล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง กระนั้นบรรดาเหยี่ยวข่าวก็ไม่วายกดชัตเตอร์เพื่อบันทึกภาพถ่ายของเขาเอาไว้ทำข่าวอีก

ไม่ต้องบอกก็พอจะพยากรณ์ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนหนังสือพิมพ์หน้าบันเทิงในวันพรุ่งนี้บ้าง เชื่อเถอะว่าข่าวเปิดตัวโฉมใหม่ของนิตยสารเลิฟอิมเมจ คงไม่ดังกระฉ่อนเท่ากับข่าวฉาวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แน่ เมื่อนายอารัญ อรัญวงศ์ ถูกผู้หญิงสติไม่ดีจุมพิตกลางงานเปิดตัวแถลงข่าวนิตยสารชื่อดัง!

“บ้าชะมัด!” ชายหนุ่มสบถหัวเสียในลำคอ ก่อนพารถสปอร์ตคู่ใจออกไปจากลานจอดรถด้วยความเร็วสูง

##### บทที่ 1

นางแบบจำเป็น

เสียงหัวเราะชอบอกชอบใจดังขึ้นทันทีเมื่อร่างบางในชุดทะมัดทะแมงเหมือนผู้ชายได้เห็นข่าวหน้าหนังสือพิมพ์บันเทิงเกือบทุกฉบับที่ตีแผ่รูปหญิงสาวปริศนาผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมแว่นตาสีชาไม่เปิดเผยใบหน้าชัดเจนขณะกำลังประทับจุมพิตริมฝีปากได้รูปสวยสีชมพูของช่างภาพเนื้อหอม ซึ่งโด่งดังระดับประเทศและมีชื่อเสียงติดอันดับโลกอย่าง ‘อารัญ อรัญวงศ์’

“เจ๋งว่ะ ยัยบุษบก” กุสุมาซึ่งเปิดหน้าหนังสือพิมพ์หัวเราะคิกคักถูกอกถูกใจ พลางชะเง้อมองหน้าแม่เพื่อนรักตัวแสบที่ก่อเรื่องใหญ่โตไว้ให้กับช่างภาพหนุ่มสุดหล่อ